Σαφώς και είναι λίγο νωρίς να ξεκινήσει μια “μίνι” προεκλογική περίοδος καθότι μετά το καλοκαίρι του ’18 θα διαλευκάνει περισσότερο η πολιτική κατάσταση του τόπου. Βέβαια, όταν λέω θα διαλευκάνει, εννοώ επι του “έργου”- αφού οι αριθμοί δεν κάνουν λάθος ποτέ. Γιατί στα επικοινωνιακά είναι σίγουρο πως για άλλη μια φορά οι πολίτες θα μπερδευτούν ή θα καλύτερα θα καταφέρουν κάποιοι να τους μπερδέψουν.
Ένα-δυο πράγματα και μόνο θα αναφέρω, εφόσον ο απολογισμός μεν της Δημοτικής Αρχής θα γίνει όταν αυτό επιβληθεί- και η κριτική σ’αυτήν από τα ΜΜΕ και την κοινωνία (και όντας πιο αντικειμενική) όταν θα έχει την ανάλογη πολιτική σημασία και εκλογική βαρύτητα για τους πολίτες.
Πρώτον και σημαντικό, ελπίζω -αλλάξει δεν αλλάξει ο εκλογικός νόμος που θέλει δυο κάλπες, μια του δημάρχου και μια του συμβούλου- οι υποψήφιοι που πρωτίστως θα έχουν “στρατολογηθεί” οικειοθελώς, να είναι αντάξιοι της ευθύνης και της συνείδησης που απαιτεί μια τέτοια απόφαση. Είναι ψήφος για τον τόπο, όχι για τον φίλο μας. Με την ελπίδα πως έτσι θα μειωθεί και ο ψηφοθηρικός ξεπεσμός με τα “σόγια” και..ότι αρπάξουμε!
Κατά δεύτερον, να υπάρξει το κατάλληλο επίπεδο- η ευγένεια και ο χαμένος αλληλοσεβασμός που οφείλουμε να επιδείξουμε ως συνάνθρωποι του ίδιου μοιραίου τόπου. Καθείς απ’το πόστο του άμεσα και έμμεσα εμπλεκόμενου- απ’τον απλό ψηφοφόρο μέχρι τον επικεφαλή του ψηφοδελτίου και τους δημοσιογράφους, να παίξει τον ρόλο του όπως αρμόζει σε πολιτισμένες και σκεπτόμενες κοινωνίες.
Τρίτον, να μην αλλοιωθεί το νόημα της προεκλογικής εκστρατείας. Οι υποψήφιοι άρχοντες του νησιού και τα επιτελεία τους, έχουν χρέος να ασκήσουν μια αντιπαράθεση στα πλαίσια των βασικών αναγκών και προβλημάτων της κοινωνίας. Καθημερινότητα, επενδύσεις, τουρισμός και συγκοινωνία. Αν δεν διασφαλίσουμε τις προϋποθέσεις να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας και ώριμες πρωτοβουλίες για μια Κάλυμνο αξιοπρεπή- ανταγωνιστική και ανθρώπινη, τότε θα χαθούμε για άλλη μια φορά στα “σου’πα – μου’πες και τις μηνύσεις”. Άνευ κόπου και δοκιμασμένη τακτική ψηφοθηρίας.
Τέλος, ελπίζω και εύχομαι να μιλήσει και να υποστηριχτεί η αλήθεια, η επιχειρηματολογία που δεν χωρά υποσχέσεις, το αύριο που δεν βλέπει χρώματα και οπαδούς, το συμφέρον που δεν γνωρίζει όρια και διακρίσεις- παζάρια και συγκρίσεις. Και φυσικά, μακάρι οι νέοι ν’αφυπνιστούν και να δώσουν το δικό τους στίγμα στην λογική του εποικοδομητικού διαλόγου κι αντίλογου: μια μορφή πίεσης και προβληματισμού στον δύσβατο δρόμο των λύσεων που αναζητά μετά μανίας η φτωχή μας κοινωνία.
