Ακούστηκαν διάφορα αυτές τις μέρες περί “μεσαιωνικών” και θρησκοληπτικών αντιλήψεων του νησιού μας, και με όλο τον σεβασμό θα πω δυο πραγματάκια πιστεύοντας πως εκπροσωπώ και μια Α μερίδα συντοπιτών μου.
Πρώτα απ’όλα η επιλεκτική μνήμη δεν βγάζει πουθενά. Δεν γίνεται να εκπλήσσεται κάποιος με την αντίδραση των γονιών για τα σύγχρονα θρησκευτικά στην Κάλυμνο όταν δεν εκπλήσσεται και με την διαστροφή των τριών υπουργών της εγκληματικής κυβέρνησης που κατέστρεψαν παντελώς την Παιδεία. Τα ξέρουμε, μην τα ξαναλέμε.
Κατά δεύτερον, οι ανοιχτές αντιλήψεις και η ανεκτικότητα στην παγκόσμια θρησκευτική αδελφοποίηση κρύβει και μια πονηριά: συγγνώμη, είναι άλλο να δέχομαι και να σέβομαι το διαφορετικό (θρησκευτικά-σεξουαλικά), είμαστε άνθρωποι-έτσι, και άλλο να μην ξεχωρίζω την πίστη και τις πατριωτικές μου ρίζες στο όνομα της “ανθρωπιστικής” μαζοποίησης. Και ναι, σήμερα, ενα δεκάχρονο παιδί με τα παραμυθάκια θρησκειολογίας που διδάσκεται μπορεί κάλλιστα να απροσανατολιστεί πνευματικά κι ιδεολογικά.
Τρίτον, στα περί παγκόσμιας θρησκείας, λεω να θυμίσω μ’ένα παράδειγμα πως μας χωρίζουν ζητήματα ουσιαστικά: όταν παιζόταν η παράσταση “Corpus Christi” στο χυτήριο το ’12 με τον Χριστό να κάνει..πιάτσα, το βαφτίσαμε τέχνη. Η συνέχεια γνωστή, την κατέβασαν οι “τραμπούκοι” χρυσαυγίτες που ουδεμία σχέση έχω φυσικά, και εμείς..σιγή ιχθύος, ανωτερότητα! Γιατί άραγε δεν αναρωτιόμαστε τι αντιμετώπιση θα ‘χουμε αν κάνουμε κάτι αντίστοιχο στις χώρες του Αλλάχ- του Βούδα ή του Πάπα; Ομολογώ, ενδιαφέρον το πείραμα.
Τέταρτον, η ουσία, αναφέρθηκε το Ισλάμ και η ισλαμοφοβία με αφορμή το σχολικό βιβλίο. φυσικά και δεν είναι οι μουσουλμάνοι τζιχαντιστές. Ένα μικρό όμως μέρος (ίσως η φανατική παραλλαγή) ήταν και είναι αρκετό για να γράφει με ανθρώπινο αίμα στους δρόμους τις πιο μαύρες σελίδες της ευρωπαικής Δημοκρατίας. Αυτό αλήθεια, στα “παιδικά” των νέων θρησκευτικών, θα το αναφέρει κανείς για να ‘χουν κι οι μαθητές τη σφαιρική γνώση μακριά από τον “σκοταδισμό”; Μα και αν δεν το πει κανείς, θα το πω εγώ που ακόμη αντηχούν οι κραυγές των σφαγμένων παιδιών στο bataclan..20 μέτρα μακριά!
Επίσης ακούστηκαν φωνές που “έπαιξαν” το αντί-ρατσιστικό και φυσικά το συναίσθημα. Μάλλον ξεχνάμε πως χιλιάδες Έλληνες μετανάστες δεν έφυγαν για να γλείψουν- να κλέψουν ή σκοτώσουν για το ψωμί τους αλλά να το δουλέψουν με αξιοπρέπεια. Όπως ανήκω και γω σε οικογένεια μεταναστών που ξεσπιτώθηκαν για να μην γίνουν “χαφιέδες” του τότε πολιτικού συστήματος. Και ανεξαρτήτως “πολέμιας” αντμετώπισης, οι Έλληνες πάντα παρήγαγαν ήθος και πολιτισμό. Αντιθέτως όμως, ενώ η πτωχευμένη Ελλάδα δίνει ρεσιτάλ ανθρωπιάς στο προσφυγικό, γιατί δεν γίνεται αναφορά στους κυνηγημένους των Μεσα-Ανατολικών χωρών που ψάχνουν σωτηρία στην “οπισθοδρομική και Ορθόδοξη Ελλάδα” από τις ευλογίες του θεοκρατικού συστήματος που επιβάλλεται να αφομοιώσει το δεκάχρονο ως “open mind” πολίτης; Άλλο και τούτο.
Τέλος με λυπεί που εκμεταλλευόμαστε κάτι φυσιολογικό για την παραδοσιακή μας κοινωνία, τον “ξεσηκωμό” σε κάτι απειλητικό και όχι απλά ξενόφερτο (δεν είμαστε των σπηλαίων αν κάποιοι έτσι νομίζουν), και προσπαθούμε να το μετατρέψουμε σε μείζον πρόβλημα και μάλιστα ως κατάλοιπο της κακής μας “απαρχαιωμένης” νοοτροπίας. Δυστυχώς όμως για κάποιους, δεν περνάνε τόσο εύκολα και αφιλτράριστα αυτά τα μηνύματα από την κοινωνία, γι’αυτό και συνιστώ ψυχραιμία και προσοχή. Γιατί βλέπετε, ακόμη κι ο λαικός παπάς της ενορίας κι η χαρωπή νοικοκυρά του χωριού που δεν μορφώθηκαν, ξέρουν καλύτερα τι σημαίνει φιλότιμο κι αξιοπρέπεια. Αυτοί έχτισαν την Κάλυμνο με φτώχεια κι ορθοδοξία, και αυτοί θα παραμείνουν οι στυλοβάτες του ευλογημένου νησιού. Αν αυτό λέγεται κατάντια, το λέω περηφάνεια!
