Άρθρο που δημοσιεύεται στην έντυπη έκδοση της «ΝΗΣΙΩΤΙΚΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ» του Σαββάτου 10 Φεβρουαρίου 2018 που κυκλοφορεί
Την Κυριακή 4/2/2018 στην Αθήνα στο “Σύνταγμα” Πραγματοποιήθηκε Συλλαλητήριο εναντίον της χρήσης του ονόματος “Μακεδονία” (και των παραγώγων αυτού του ονόματος) από την ΠΓΔΜ.
Η συμμετοχή ακόμα και με τους υπολογισμούς της ΕΛ.ΑΣ (=140.000) είναι μεγάλη [οι διοργανωτές δίνουν δεκαπλάσιο νούμερο για την προσέλευση].
Με το περιεχόμενο του “Μακεδονικού” έχουμε ασχοληθεί σε προηγούμενο μας άρθρο και δεν θα επανέλθουμε.
Σήμερα θα μας απασχολήσει το πολιτικό κόστος και πιο συγκεκριμένα οι τακτικές (σε ουδέτερη έκφραση ή οι μανούβρες σε ρεαλιστική έκφραση) Κομμάτων και πολιτικών παραγόντων για μετακύλιση του πολιτικού κόστους (=της ‘”καυτής πατάτας”).
Θα ξεκινήσουμε από τα εύκολα προς τα δύσκολα με τη σειρά :
Θεοδωράκης, ΚΚΕ, ΝΔ-Κ.Μητσοτάκης, ΣΥΡΙΖΑ-Αλ.Τσίπρας
1)Η συμμετοχή του Μίκη Θεοδωράκη
Πριν πάμε σε ένα Συλλαλητήριο δεν ρωτάμε μόνο ποιό το αντικείμενο του Συλλαλητηρίου και ποιό το βασικό σύνθημα του,αλλά και ποιοί παράγοντες το διοργανώνουν και ποιό ιδιαίτερο μήνυμα θέλει να περάσει ο κάθε πολιτικός παράγοντας.
Είναι φανερό, ότι οι διοργανωτές ήσαν του συντηρητικού, δεξιού, υπερδεξιού και κληρικού κύκλου.
Μ’ αυτό τον “κύκλο” ο Μίκης Θεοδωράκης δεν έχει καμία σχέση και επομένως η συμμετοχή του ήταν “παραφωνία”.
Γιατί το αποτόλμησε όμως;
Το αποτόλμησε γιατί σκέφτηκε απλά πατριωτικά και όχι σκόπιμα πολιτικά.
Ζημιώνεται απ’ αυτό η φήμη του Μίκη; Σε καμία περίπτωση!
Γιατί; Διότι:
α) Ο Μίκης είναι τόσο Μέγας, που και μόνη η παρουσία του κάνει να ξεθωριάζει ο χαρακτηρισμός : Το Συλλαλητήριο διοργανώθηκε από εθνικιστές.
β) Η Αριστερά βγαίνει πολιτικά κερδισμένη από το Συλλαλητήριο, γιατί μπλοκάρεται η ένταξη της ΠΓΔΜ σε ΕΕ και ΝΑΤΟ (στο βαθμό που λογαριάζεται από την Πολιτική Αριστοκρατία η φωνή του λαού).
Η Διαλεκτική παίζει παιχνίδια με την Πολιτική: Φωνάζουν οι Δεξιοί και ωφελούνται οι Αριστεροί!
Επομένως ο Μίκης δεν έβλαψε την Αριστερά (“Ας μην βρέξει ποτέ” για το ζήτημα του ονόματος)
2) Το ΚΚΕ
Το ΚΚΕ ξεκινάει απ’ την λογική, ότι ναι μεν το πρόβλημα του ονόματος μπλοκάρει την ένταξη της ΠΓΔΜ σε ΕΕ και ΝΑΤΟ, αλλά οι Δυτικές ανάγκες για ένταξη του συνολικού Βαλκανικού χώρου (Σερβία, Βοσνία, Μαυροβούνιο,Κόσοβο,Αλβανία,ΠΓΔΜ) σε ΕΕ και ΝΑΤΟ είναι τόσο μεγάλες ,ζωτικές και επείγουσες, που η ΠΓΔΜ θα ενταχθεί σε ΕΕ και ΝΑΤΟ οπωσδήποτε, έστω και χωρίς συμφωνία στο όνομα.
Διά ταύτα το ΚΚΕ δεν κερδοσκοπεί επί της ονομασίας, αλλά επί του “αλυτρωτικού” ζητήματος.
Για το ΚΚΕ το κύριο είναι η πολιτική δέσμευση της ΠΓΔΜ ότι δεν διεκδικεί Ελληνικά εδάφη.
Από κει και πέρα ξεμπλοκάρεται το “εθνικό” ζήτημα, που τροφοδοτεί πολιτικά δεξιές, συντηρητικές δυνάμεις και το λαϊκό Κίνημα έχει ελεύθερη διέξοδο να προχωρήσει στα ζητήματα της κοινωνικής επιβίωσης στο φοβερό καθεστώς των Μέτρων και Μνημονίων.
3) Η Νέα Δημοκρατία-Κ.Μητσοτάκης
Αν η ΝΔ ήταν Κυβέρνηση θα συμπεριφερόταν, όπως τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ.
Επ’ αυτού ουδεμία αμφιβολία: Η Δεξιά ως Πολιτική Παράταξη, η ΝΔ ως Κόμμα και η οικογένεια Μητσοτάκη έχουν δώσει τόσα δείγματα Πολιτικής Υποταγής στους ξένους, που πρέπει κανείς να μην ζει στον πραγματικό κόσμο, αλλά σε κάποιο εικονικό ή προσωπικό του κόσμο, για να θεωρήσει ότι ο Κ.Μητσοτάκης ως Πρωθυπουργός θα χαλούσε τα σχέδια των Δυτικών για ένταξη της ΠΓΔΜ σε ΕΕ και ΝΑΤΟ από πατριωτισμό προς την Μακεδονία.
Πλην όμως ο Κ.Μητσοτάκης δεν είναι Κυβέρνηση και δεν τρελάθηκε να μοιραστεί τις ευθύνες του Αλ.Τσίπρα.
Οι εντολές των ξένων είναι εξσφαλισμένες με τις ψήφους του ΣΥΡΙΖΑ και της δεξαμενής των φιλοευρωπαίων του κεντρώου χώρου.
Δεν υπάρχει λόγος ο ξένος παράγοντας να πιέσει και να ζημιώσει πολιτικά την διάδοχη κατάσταση που φέρεται να είναι η ΝΔ.
Το παρελθόν της ΝΔ ως προς το όνομα “Μακεδονία” ο Κ.Μητσοτάκης το ξεπερνάει εύκολα και πειστικά: Είπαμε παλιά ό,τι είπαμε, αλλά πρέπει τώρα να λογαριάσουμε τη φωνή του λαού!
Μ’ αυτή τη λογική ο Κ.Μητσοτάκης κρατάει την συνοχή της Παράταξης.
4) Η “καυτή πατάτα” στα χέρια του Αλ.Τσίπρα
Ο Αλ.Τσίπρας είναι πολιτικά στριμωγμένος, γιατί πρέπει να εφαρμόσει στη πράξη τις εντολές των ξένων: πρέπει να ξεμπλοκαριστεί το ζήτημα του ονόματος για να μπεί η ΠΓΔΜ σε ΕΕ και ΝΑΤΟ [οποία καταισχύνη για Αριστερό Κόμμα έπειτα από ΕΑΜ, Εμφύλιο,εκτελέσεις,φυλακές και εξορίες να νοιάζεται πώς θα περάσουν οι εντολές των ξένων!!]
Ποιά η πολιτική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ (εδώ μιλάμε πιά για μανούβρα!);
α) Η απαξίωση του Συλλαλητηρίου ποιοτικά και ποσοτικά: Έλα μωρέ οι ακροδεξιοί και το παπαδαριό μάζεψαν μόνον 140.000!
Εμείς ούτε ακροδεξιοί είμαστε, ούτε καντηλανάφτες, για μας νοιάζει το όνομα της ΠΓΔΜ!!
β) Ο διχασμός του ζητήματος: Λύνουμε τώρα με συμφωνίες το “αλυτρωτικό”, μπαίνει η ΠΓΔΜ με το όνομα “Μακεδονία” σε ΕΕ και ΝΑΤΟ και σε μια άλλη πιο κατάλληλη στιγμή (=όταν θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ στην Αντιπολοίτευση),λύνουμε και το ζήτημα του ονόματος!
γ) Η κριτική στον Κ.Μητσοτάκη
Η κριτική στον Κ.Μητσοτάκη συνίσταται στο εξής: Σεβάσου την προηγούμενη Πολιτική της Παράταξης σου και έλα μαζί να λύσουμε το ζήτημα.
Αν ο Κ.Μητσοτάκης πέσει σ αυτή τη παγίδα, χάνει ένα 7-10% προς την πλευρά της “Χρυσής Αυγής” δηλ.χάνει την δημοσκοπική διαφορά του από τον ΣΥΡΙΖΑ, οπότε ξαναβγαίνει στην Κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ!
Παραείναι βλακώδης μια παρόμοια κίνηση για την αποδεχτεί ο Κ.Μητσοτάκης, απλά και μόνον για λόγους πολιτικής συνέπειας.
