Άρθρο που δημοσιεύεται στην έντυπη έκδοση της «ΝΗΣΙΩΤΙΚΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ» του Σαββάτου 22 Οκτωβρίου που κυκλοφορεί
Το 98% υπέρ του ΟΧΙ στο Ουγγρικό Δημοψήφισμα έχει δύο αναγνώσεις:
α) Φόβος μπροστά στις κοινωνικές και πολιτιστικές συνέπειες του κύματος των μεταναστών και
β) Άρνηση υποταγής στις εντολές της ΕΕ (με αποστασιοποίηση από την ΕΕ).
Η πρώτη ανάγνωση αφορά (κυρίως) τους κοινωνιολόγους και η δεύτερη (κυρίως) τους πολιτικούς.
Την Κυριακή 2/10/2016 έγινε Δημοψήφισμα στην Ουγγαρία με το εξής ερώτημα:“Θέλετε η ΕΕ να μπορεί να ορίζει την υποχρεωτική μετεγκατάσταση μη Ούγγρων πολιτών στην Ουγγαρία χωρίς την έγκριση του Ουγγρικού Κοινοβουλίου “
Η συμμετοχή στο Δημοψήφισμα (43%) ήταν κάτω του αναγκαίου ποσοστού (50%) για να έχει το Δημοψήφισμα νομική ισχύ.
Το ποσοστό του ΟΧΙ ήταν πάνω από το 98%.
Με το σημερινό μας άρθρο θέλουμε ν αποδείξομε:
α) Η νομική τυπικότητα μπορεί να διασώζει το κύρος της ΕΕ,δεν διασώζει όμως την παραπέρα διάσπαση της ΕΕ και
β) Ο Ούγγρος Πρόεδρος Βίκτωρ Ορμπάν δεν διάλεξε το καλύτερο αντικείμενο για να διαδηλώσει την αντίθεση του στην ΕΕ
1) Η πολιτική Τεχνολογία του Δημοψηφίσματος
Α) Με το να μην συγκεντρώνει το Δημοψήφισμα συμμετοχή πάνω απ’ το 50%,δίνει την δυνατότητα στο Επιτελείο της ΕΕ να προσποιείται, ότι το αγνοεί.
Όντως το Δημοψήφισμα είναι νομικά άκυρο.
Από πότε όμως η νομική τυπικότητα αξιολογείται ως υπέρτερη απ’ την πολιτική σημασία;!
Απόδειξη; Την επομένη κι όλας ημέρα ο Πρόεδρος Βίκτωρ Ορμπάν δηλώνει ότι πρόκειται για μεγάλη Νίκη και ότι θ’ αλλάξει το Σύνταγμα, για να γίνει έγκυρο το ΌΧΙ του Ουγγρικού λαού. Άρα η πολιτική σημασία είναι εκείνο που υπερτερεί.
Β) Για να πάρει το ΟΧΙ το απροσδόκητα υψηλό ποσοστό 98%,ενώ συγχρόνως η συμμετοχή ήταν 43%,σημαίνει ότι οι οπαδοί του ΝΑΙ (=οι οπαδοί της ΕΕ) είχαν πλήρη συνείδηση της μειοψηφίας τους και αποφάσισαν (πιο σωστά: κάποιοι επικεφαλής έδωσαν εντολή) ν’ απόσχουν απ’ το Δημοψήφισμα για να βγει άκυρο.
Άρα το ποσοστό του ΟΧΙ ήταν τόσο μεγάλο (οπωσδήποτε όχι 98%),ώστε να παραλύσει η διάθεση των οπαδών του ΝΑΙ για συναγωνισμό στα πλαίσια του Δημοψηφίσματος.
Επομένως η αξία ενός Δημοψηφίσματος για την ΕΕ κρίνεται από το αν οι οπαδοί της το κερδίζουν ή το χάνουν. Δεν είναι Αξία για την ΕΕ η λαική γνώμη.
2 ) H πολιτική σημασία του Δημοψηφίσματος
Α) Η πολιτική σημασία του ΟΧΙ είναι ,ότι ο Ουγγρικός λαός διαχωρίζει την θέση του απ’ την ΕΕ, δεν δέχεται την ΕΕ ως ανωτέρα Αρχή. Επομένως ακόμα κι αν τυπικά η Ουγγαρία παραμένει στην ΕΕ, πολιτικά έχει αποστασιοποιηθεί.
Άρα το ξήλωμα της ΕΕ δεν σταμάτησε στο Brexit.
Β) Συγχρόνως όμως το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος, δείχνει, ότι όπου η Αριστερά συντάσσεται με την (ή πιο σωστά υποτάσσεται στην) ΕΕ και δεν μπορεί να κερδίσει το λαό σε βάση αντι ΕΕ (=αντι Ευρω Ενωσιακή)-αντιμονοπωλιακή, η Υπερδεξιά καλύπτει το κενό σε βάση αντιΕΕ-ξενοφοβική, που ανοίγει το δρόμο σε αυταρχικές πολιτικές λύσεις (που τελικά θα είναι σε βάρος του λαού, παρ’ όλο που θα βρίσκεται εκτός ΕΕ).
Γ) Γενικά για την Υπερδεξιά είναι πιο εύκολο να κερδίσει τις λαϊκές μάζες σε βάση αντι ΕΕ, απ’ ό,τι θα ήταν για μια πραγματική Αριστερά.
Αυτό συμβαίνει γιατί η Υπερδεξιά παρά την αντίθεση της στην ΕΕ δεν έχει ν’ αντιμετωπίσει την έχθρα του Συστήματος (όπως θα συνέβαινε αν επικεφαλής της αντι ΕΕ κίνησης ήταν μια πραγματική Αριστερά).
3) Η κοινωνική σημασία του Δημοψηφίσματος
Παρ’ όλο που η ΕΕ για την Ουγγαρία προσδιορίζει (=κατανέμει) μόνον 3 χιλιάδες μετανάστες, ο Ουγγρικός λαός βλέπει το κύμα των μεταναστών ως απειλή για την οικονομία της Χώρας, την υγεία του λαού της και την πολιτιστική συνοχή της κοινωνίας.
Υπάρχει στην Ουγγαρία μια ξενοφοβία, η οποία εκδηλώθηκε ήδη με τοίχους και συρματοπλέγματα στα σύνορα της Χώρας, που φράζουν την πρόσβαση στην (ή την διέλευση από την ) Ουγγαρία
Η ξενοφοβία αυτή εδράζεται πάνω σε μια δικαιολογημένη απαίτηση:
Να διατηρηθεί η εθνική και πολιτιστική ταυτότητα της Ουγγρικής κοινωνίας.
Το να υποταχθεί μια κοινωνία στην ξενοφοβία και να βλέπει κάποιους άλλους εξ ορισμού ως εχθρούς, δεν είναι ό,τι καλύτερο, γιατί ο εθνικός Άνθρωπος είναι ιδιαιτερότητα του Ανθρώπου, δεν είναι υπέρβαση του Ανθρώπου (=πρώτα είμαστε Άνθρωποι και μετά αποχτούμε εθνικο-πολιτιστική Συνείδηση και αποχτώντας εθνικο-πολιτιστική Συνείδηση ολοκληρώνουμε την ιδιότητα τοι Ανθρώπου, δεν την αρνούμαστε, ούτε την ξεπερνάμε)
Προφανώς στην περίπτωση της Ουγγαρίας υπάρχει πρόβλημα (=διαμορφώνεται έστω σε αρχικό στάδιο μια αντίθεση του εθνικού Ανθρώπου με τον Άνθρωπο) και η ευθύνη βρίσκεται μια φορά στο καπιταλιστικό Σύστημα της Χώρας και δυό φορές στην ΕΕ, που ανήκει η Ουγγαρία
4) Η διαχείριση των αδιεξόδων
Α) Το εσωτερικό αδιέξοδο
Από τη στιγμή που το Σύστημα είναι καπιταλιστικό και η Άρχουσα Τάξη της Ουγγαρίας εκμεταλλεύεται και δυναστεύει τον ίδιο το λαό της (με τον οποίο έχει την ίδια εθνικο-πολιτιστική ταυτότητα), είναι γελοίο (επειδή είναι εξωπραγματικό) να περιμένουμε ανθρώπινη λύση του ζητήματος των μεταναστών (με τους οποίους υπάρχει εθνικο-πολιτιστική διαφορά).
Β) Το Ευρωπαϊκό αδιέξοδο
Από τη στιγμή που η ΕΕ είναι σε μονοπωλιακή-ιμπεριαλιστική βάση και ένα Eυρωπαικό Κέντρο εκμεταλλεύεται και δυναστεύει μια σειρά λαούς της ΕΕ είναι γελοίο (επειδή είναι εξωπραγματικό) να περιμένουμε λύση του προβλήματος των μεταναστών που θέλουν να μείνουν ή να περάσουν μέσα απ’ την Ουγγαρία με σεβασμό (και επομένως με λύση) των ανησυχιών και των φόβων της Ουγγρικής κοινωνίας.
Αν η ΕΕ παραχωρούσε τα απαιτούμενα μέσα για την εγκατάσταση και την αξιοπρεπή διαβίωση των μεταναστών στην Ουγγαρία, οι αντιστάσεις της Ουγγρικής κοινωνίας προς τους μετανάστες θα ήταν μικρότερη.
Αν η ΕΕ παραιτούνταν από την πολιτική, οικονομική και στρατιωτική συνεργασία με τις ΗΠΑ για μια βίαιη υποταγή και εκμετάλλευση των χωρών της Ασίας και της Αφρικής, θα εξέλιπαν οι αιτίες που προκαλούν τις μετακινήσεις των λαών κατά ανεξέλεγκτες μάζες.
Γ) Το Ουγγρικό Δημοψήφισμα από πολιτική άποψη είναι σε θετική κατεύθυνση:
Η Ουγγαρία αποστασιοποιείται από την ΕΕ και προσπαθεί να βρει λύση σε εθνική βάση.
Αν ακολουθούσε ένα άλλο Δημοψήφισμα με ένα άλλο ΟΧΙ στο Σύστημα, που κυριαρχεί στην Ουγγαρία, τότε αυτή η λύση σε εθνική βάση, θα ήταν συγχρόνως και η αποτελεσματική λύση.
