Αναβλήθηκε για τις 15 Ιουνίου 2017 από το Τριμελές Διοικητικό Πρωτοδικείο Ρόδου η αγωγή, που κατέθεσε ιδιωτική εταιρεία κατά του Δήμου Καλύμνου, με την οποία διεκδικεί χρηματική αποζημίωση, ύψους 183.443.193 ευρώ!!!
Μιά παλιά ιστορία, που ξεκίνησε από το 1990 όταν η Δημαρχιακή Επιτροπή αποφάσισε υπέρ της δυνατότητας εκμίσθωσης της νησίδας ΝΕΡΑ που ανήκει στην κυριότητα του Δήμου Καλυμνίων.
Παραθέτουμε ένα σύντομο ιστορικό:
Στις 15-1-1991 προκηρύχθηκε προφορικός πλειοδοτικός διαγωνισμό για την εκμίσθωση της νησίδας «ΝΕΡΑ»σε ιδιώτη για επενδυτική δραστηριότητα.
Την 28-1-1991, με απόφαση της Δημαρχιακής Επιτροπής, ο ως άνω διαγωνισμός κατακυρώθηκε στην ενάγουσα εταρεία.
Πριν 22 χρόνια την 20-12-1994 υπογράφηκε, μεταξύ της ενάγουσας Εταιρείας και του Δήμου Καλυμνίων μισθωτήριο συμβόλαιο.
Η επενδυτική πρόταση συνίστατο στην κατασκευή επί της νησίδας ΝΕΡΑ ξενοδοχειακής μονάδας πολυτελείας, δυναμικότητας 720 κλινών και 329 δωματίων, συνολικού κόστους 4.390.000.000 δραχμών.
Η ανέγερση της τουριστικής μονάδας, θα γινόταν χωρίς επιβάρυνση του Δήμου Καλυμνίων , η σχετική δε δαπάνη θα καλυπτόταν από ίδια κεφάλαια, τραπεζική χρηματοδότηση ή κρατική επιδότηση.
Στη συνέχεια η Κεντρική Γνωμοδοτική Επιτροπή του άρθρου 8 του Ν1892/1990, στην 51η Συνεδρίασή της ενέκρινε την επιχορήγηση του Δημοσίου επί ποσοστού 40% της συνολικής επενδύσεως.
Στην πορεία όμως προέκυψαν κατηγορίες για λαθρεμπορία κατά του βασικού μετόχου της ενάγουσας και η Κεντρική Γνωμοδοτική Επιτροπή γνωμοδότησε ότι η προτεινόμενη επένδυση δεν είναι βάσιμη και δεν πληροί τις προϋποθέσεις υπαγωγής στον Ν.1892/1990 λόγω της αμφισβητούμενης φερεγγυότητας του κυρίου μετόχου της εταιρείας.
Ο βασικός μέτοχος της ενάγουσας Εταιρείας μετά από δικαστικό αγώνα, κρίθηκε αμετακλήτως αθώος από τις κατηγορίες που του είχαν απαγγελθεί με την υπ’ αρίθμ. 50/2003 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Πειραιώς.
Μετά την αθώωση του βασικού μετόχου. η ενάγουσα Εταρεία με την με αριθμό 2767/2003 αναφορά-αίτησή της προς το Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών επανήλθε και ζήτησε την επανεξέταση, από την αρμόδια υπηρεσία, της επίμαχης επένδυσης στον προαναφερόμενο αναπτυξιακό νόμο, αλλά με την με αριθμό ΔΠΑ9914/16-10-2000 απόφαση του Υπουργού Αιγαίου (ΦΕΚ 1323 Β’), η εν λόγω νησίδα χαρακτηρίσθηκε «ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους».
Κατόπιν αυτού, η ενάγουσα Εταιρεία απευθύνθηκε στο Δήμο Καλυμνίων, προκειμένου ο τελευταίος να εκπληρώσει την συμβατική υποχρέωσή του, ήτοι τη συνδρομή του για την κίνηση των διαδικασιών και την έκδοση των πιστοποιητικών, ώστε η ενάγουσα να υλοποιήσει την επένδυσή της. Ο Δήμος Καλυμνίων όμως, αμφισβήτησε την ισχύ της συμβάσεως μισθώσεως.
Η Εταιρεία τότε στράφηκε δικαστικά, υποστηρίζοντας ότι η επένδυση δεν υλοποιήθηκε με υπαιτιότητα, όπως επισημαίνει, του Δήμου Καλύμνου, του υπουργού Αιγαίου και του Ελληνικού Δημοσίου, νομίμως εκπροσωπούμενου από τον υπουργό Οικονομικών, αφού η νησίδα κρίθηκε στην πορεία προστατευόμενη, ως Natura.
Η αγωγή, που περιλάμβανε το Υπουργείο Αιγαίου και το Ελληνικό Δημόσιο, διαχωρίστηκε ως προς αυτούς και δικάστηκε αυτοτελώς. Η εταιρεία έχασε την αγωγή και στους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας και έχει ζητήσει την αναίρεση της στο Άρειο Πάγο.
Το Τριμελές Διοικητικό Πρωτοδικείο Ρόδου ενώπιον του οποίο θα εκδικαζόταν η αγωγή εναντίον του Δήμου Καλυμνίων, αποφάσισε να αναβάλει την υπόθεση για τις 15 Ιουνίου 2017 εκτιμώντας ότι μέχρι τότε θα έχει κριθεί αμετακλήτως το συγκεκριμένο σκέλος της ένδικης διαφοράς προκειμένου ληφθεί υπ’οψιν στην εκδίκαση της αγωγής κατά του Δήμου Καλυμνίων.
