Άρθρο που δημοσιεύεται στην έντυπη έκδοση της «ΝΗΣΙΩΤΙΚΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ» του Σαββάτου 5 Νοεμβρίου που κυκλοφορεί
Είναι κοινώς αποδεκτό πως τα social media, έχουν εκτοξεύσει τις δυνατότητες και τις ρεαλιστικές ευκαιρίες που προσφέρουν στον γενικότερο κλάδο του σύγχρονου marketing. Όμως, για να είμαι ειλικρινής, δεν μπορούσα να πιστέψω στην επιρροή που θα ασκούσαν στις άναρχες και νεανικές τάξεις με την ‘ανώνυμη’ ελευθερία θρασύτητας και μη ελεγχόμενης κριτικής επί παντός επιστητού. Πιο απλά, μια κάκιστη πολιτικοποίηση του καναπέ, ένα λαϊκό ιντερνετικό δικαστήριο που θα επέφερε μια άνευ προηγουμένου παρεκτροπή και διαστρέβλωση της αλήθειας και της πραγματικότητας.
Οι νέοι σήμερα, πάσχουν κυρίως απ’ το σύνδρομο της ημιμάθειας. Το σύνδρομο που διαιωνίζει και διογκώνει την αρλούμπα σε χρόνο dt και χωρίς καμία δεύτερη σκέψη, χωρίς κανένα ηθικό ενδοιασμό. Και αυτό το εγκληματικό παραστράτημα της νέας παιδείας, της νέας νοοτροπίας, χειροτερεύει όταν βρίσκει σύμμαχο τα γνωστά σε όλους πολιτικά site της προπαγάνδας και της αλήτικης -καιροσκοπικής- δημοσιογραφίας. Και φυσικά στην γενικότερη παρακμή δεν έμεινε ασυγκίνητη η απασχολούμενη μερίδα ανθρώπων, δημόσιοι- ιδιωτικοί υπάλληλοι, ακόμη και επιχειρηματίες, που όχι μόνο δεν αντιλαμβάνονται την δύσκολη και ρευστή πολιτική και οικονομική κατάσταση του τόπου, αλλά ήταν και οι πρώτοι που έσυραν τον ένδοξο χορό του συντάγματος.
Και μιλώ δυστυχώς για τους ίδιους ανθρώπους που γαλουχήθηκαν απ’ το σύστημα του κρατισμού, του δικομματισμού, του οικονομικού αδιεξόδου, και αντ’ αυτού, αντί να στηρίξουν την εσχάτη στιγμή το κράτος που τους χρειάζεται, ψήφιζαν το όχι των αυξήσεων, των παροχών, το ίδιο όχι που θα έβαζε σε εκατοντάδες επιχειρήσεις λουκέτο, και θα έβγαζε χιλιάδες ακόμη παιδιά στην ανεργία. Και πιστέψτε με, το μεγάλο μου παράπονο ήταν και θα είναι αυτό: το ότι μπρος τη λαίλαπα της ψευτο-περηφάνιας, της τσέπης και του παρτακισμού, επηρεάστηκαν και οι χώροι των γραμμάτων και του πολιτισμού. Και αυτό με στενοχώρησε πολύ!
Αυτή η ελληνική κουλτούρα που χρόνια μαστίζει το έθνος και τους θεσμούς, η κουλτούρα της προχειρότητας και της εύκολης λύσης, δεν θα είχε εμπλακεί τόσο αρνητικά στην πολιτική αν δεν βοηθούσαν με καθοριστικό ρολό τα social media. Τα αυταρχικά site της στρεβλής ενημέρωσης που αναπαράγουν συνεχώς υποψήφιους μέντορες και μεσσίες. Στρατιές από ξερόλες που ελπίζουν σε ένα ακόμη βόλεμα, κομματικό και ιδεολογικό, που όμως μέχρι τότε θα έχουν επιτύχει άριστα όλους τους στόχους των ανωτέρων και υποκινούμενων χυδαίων οργανώσεων!
Και σαφώς και κλείνω, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε την απαξίωση και την περιθωριοποίηση του έντυπου τύπου, της παρέας, των μαζώξεων που κάποτε αποτελούσαν πηγή έμπνευσης, Δημοκρατίας, πηγή ελεύθερου και ώριμου διαλόγου. Όλα αυτά τα φαινόμενα με τον καιρό απήλθαν δίχως επιστροφή (ευτυχώς όμως δεν έχουν εκλείψει ακόμη), και η συμβολή της εθελοτυφλούσας ενημέρωσης, των social media, ήταν δυστυχώς αρκετή για να μηδενίσει την πάλαι ποτέ αξιότατη μορφή ψυχικής καλλιέργειας, και να τσουβαλοποιήσει με το κιλό τους επιστήμονες του τίποτα.
