Άρθρο που δημοσιεύεται στην έντυπη έκδοση της «ΝΗΣΙΩΤΙΚΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ» του Σαββάτου 10 Δεκεμβρίου που κυκλοφορεί.
Ως απερχόμενος Πρόεδρος ο Μπαράκ Ομπάμα δεν χρεώνεται μόνον ό,τι εξήγγειλε και δεν υλοποίησε, αλλά και ό,τι σημαίνει η ταπείνωση του Κατεστημένου των ΗΠΑ στο εσωτερικό και η μείωση του κύρους των ΗΠΑ,στο εξωτερικό.
Ο απερχόμενος και αποτυχημένος Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα επισκέφθηκε τη Χώρα μας στις 15-16/11/2016.
Η υποδοχή ξεπερνούσε κατά πολύ την επίδειξη φιλίας και περνούσε στα πεδία μιας αηδιαστικής αφοσίωσης και υποταγής.
Σκοπός του σημερινού μας άρθρου είναι ν’ αποδείξουμε, ότι δεν έχει καμιά λογική να στηρίζουμε ελπίδες για μείωση του Χρέους σ ένα απερχόμενο Πρόεδρο,που είναι αποτυχημένος και ταπεινωμένος.
1) Οι στρατηγικής κλίμακας αποτυχίες του Ομπάμα
Α) Οι ΗΠΑ παρέμειναν επί Ομπάμα αυτό που ήσαν και επί των προηγούμενων Προέδρων, ήτοι: η Αμερική της μεγάλης κοινωνικής πόλωσης, η Αμερική του τεράστιου Χρέους, η Αμερική του παγκόσμιου Χωροφύλακα και του προβοκάτορα των πολέμων.
Αν για την Αμερική της κοινωνικής πόλωσης ο Ομπάμα θέλησε να κάνει κάτι,αλλά δεν μπόρεσε,για την Αμερική του μεγάλου Χρέους και του παγκόσμιου Χωροφύλακα ούτε μπόρεσε, ούτε θέλησε να κάτι .
Β) Στην Εποχή του Ομπάμα καταρρακώθηκε το κύρος του Αμερικάνικου Κατεστημένου και ο ίδιος δεν αντιλήφθηκε τίποτε.
Απόδειξη ότι ήταν ουσιαστικά ο επικεφαλής της προεκλογικής εκστρατείας της Χίλαρι Κλίντον και φέρθηκε ως εάν αυτή (η εκστρατεία) γινόταν με το κύρος του Κατεστημένου σε πλήρη ανάπτυξη,όπως παλιότερα.
Φυσικά απέτυχε πλήρως μαζί με την ευνοούμενη του ιδίου και του Κατεστημένου(και νίκησε εκείνος που αντιτάχθηκε στις επιλογές και τις διαθέσεις του Κατεστημένου δηλ. ο Τραμπ)
Γ) Επί Εποχής Ομπάμα ανετράπη πλήρως ο διεθνής συσχετισμός δυνάμεων σε βάρος των ΗΠΑ.
Σ’ όλη τη διάρκεια της θητείας του δεν αντιλήφθηκε τις δυνατότητες και τις επιδιώξεις της Ρωσίας και της Κίνας. Δεν μπόρεσε να καταλάβει ότι μια Χώρα που ταπεινώθηκε και ανέκαμψε, θα έχει προθέσεις και δυνατότητες αντεκδίκησης (Ρωσία),ούτε ότι μια Χώρα που απόκτησε ρευστό ,όσο Χρέος έχουν οι ΗΠΑ,θα έχει αξιώσεις παγκόσμιας κλίμακας (Κίνα).
Παρά το γεγονός ότι και οι δύο αναφερθείσες χώρες διακήρυσσαν την πρόθεση τους για πολυπολικό Κόσμο, ο Ομπάμα ούτε έδωσε σημασία,ούτε (πιθανώς) κατάλαβε τι σημαίνει αυτό για τις ΗΠΑ.
Φυσικά για την ανατροπή του συσχετισμού δυνάμεων στον Κόσμο δεν ευθύνεται αποκλειστικά ο Ομπάμα. Πλην όμως η σύγχυση και αδράνεια του επιτάχυναν και ολοκλήρωσαν ό,τι έτσι κι’ αλλιώς ήταν νομοτελειακό να γίνει.
2) Αναποτελεσματική η όποια παρέμβαση του όποιου Προέδρου
Οι ΗΠΑ δεν θέλουν μια ΕΕ με ισχυρό οικονομικό Κέντρο ικανό ν αποτελεί οικονομικό ανταγωνιστή των ΗΠΑ.
Οι ΗΠΑ ευνοούν μια Πολιτική στην ΕΕ κατά της λιτότητας και υπέρ της μείωσης των Χρεών των χωρών του Ευρωπαικού Νότου,γιατί αυτοί οι δύο παράγοντες από τη μια μπλοκάρουν την συσσώρευση Κεφαλαίου στον πυρήνα της ΕΕ (και δη τη Γερμανία) και από την άλλη κρατάνε την αγοραστική δύναμη των χωρών του Ευρωπαικού Νότου σε ανεκτά επίπεδα.
Ως αποτέλεσμα από τη μια η Γερμανία δεν μπορεί ν’ αποτελεί ισχυρό ανταγωνιστή των ΗΠΑ και από την άλλη οι χώρες του Νότου μπορούν ν αγοράζουν προιόντα των ΗΠΑ.
Αυτή όμως η Πολιτική των ΗΠΑ δεν μπορεί να ξεπεράσει κάποια όρια,γιατί θα προκαλέσει ρήξη των σχέσεων ΕΕ και ΗΠΑ. Η ΕΕ υποτάσσεται στις ΗΠΑ για να προστατεύσει το Σύστημα της και τα βασικά της συμφέροντα και όχι για να συνδράμει στο μεγαλείο της Αμερικής σε βάρος των δικών της συμφερόντων.
Επομένως η παρέμβαση των ΗΠΑ ενάντια στην λιτότητα και υπέρ της μείωσης των
Χρεών του Ευρωπαικού Νότου θα είναι μετρημένη και προσεκτική,έτσι ώστε να προκαλέσει τόση ζημιά στην ΕΕ που να μένει υπό τις ΗΠΑ,αλλά όχι τόση ζημιά που να ξεφύγει από τις ΗΠΑ.
Αυτή η μετρημένη και προσεκτική κίνηση των ΗΠΑ με την αντίστοιχη αντίσταση του Διευθυντηρίου της ΕΕ γίνεται αναποτελεσματική για χώρες με υπερβολικά μεγάλο
Χρέος σε σχέση με το Εθνικό τους εισόδημα (όπως η Ελλάδα).
3) Τυπική η παρέμβαση του Ομπάμα
Με βάση την πιο πάνω λογική κινήθηκε ο Ομπάμα σ όλα αυτά τα χρόνια που η Ελλάδα είχε λιτότητα και Χρέος.
Τώρα που η αποτυχία του είναι ολοφάνερη και η θητεία του τελειώνει, οι προσπάθειες του Ομπάμα προς το Διευθυντήριο της ΕΕ στρέφονται αλλού:
Πρέπει οι διαδικασίες που οδήγησαν στην Εκλογή Τραμπ να μην οδηγήσουν σε ανάλογες κινήσεις στην ΕΕ (και προπάντων στη Γαλλία) και ν’ αναπτυχθούν αντιστάσεις στην ΕΕ κατά της Πολιτικής Τραμπ.
Η ουσία της Πολιτικής Τραμπ είναι διαχείριση της Επανάστασης των Βιομηχάνων εναντίον των Τραπεζιτών και της Επανάστασης της Μεσαίας Τάξης εναντίον του Συστήματος.
Η αντιμετώπιση αυτών των αναταραχών απαιτεί ένα κοινό σχέδιο μεταξύ Ομπάμα και Ευρωπαικού Διευθυντηρίου. Μια αποτελεσματική παρέμβαση του Ομπάμα ενάντια στην λιτότητα της ΕΕ και στο Χρέος του Ευρωπαικού Νότου (=ένα κατσάδιασμα της κακής Μέρκελ),θα ήταν καταστροφή για την αναγκαία συνεργασία κατά της Πολιτικής Τραμπ.
Δια ταύτα αυτή η μετρημένη και προσεκτική παρέμβαση Ομπάμα,που θα συνέβαινε αν ο Ομπάμα ήταν επιτυχημένος, γίνεται τώρα πιο μετρημένη και πιο προσεκτική και επομένως τελείως αναποτελεσματική για την λιτότητα και το Χρέος της Χώρας μας.
4) Πόθεν οι αυταπάτες για τον Ομπάμα;
Στο μυαλό της γλυκιάς και ήπιας Αριστεράς γίνεται έμμονη ιδέα, ότι επειδή ο Ομπάμα είναι μαύρος,γίνεται φορέας των ελπίδων των μαύρων της Αμερικής και κατ επέκταση των καταπιεσμένων όλου του Κόσμου.
Εις μάτην όμως! Ο Ομπάμα δεν είναι μαύρος των γκέτο,είναι μαύρος των κολεγίων δηλ. προδιαθέσιμος για ενσωμάτωση στο Σύστημα.
Προκύπτει όμως η απορία: Είναι δυνατόν το Κατεστημένο της Χώρας μας να έχει παρόμοιες αυταπάτες;
Ναι, είναι δυνατόν, γιατί οι αυταπάτες λειτούργησαν ως όχημα για τον εμπαιγμό του λαού! Με την στημένη υποδοχή λατρείας στον Ομπάμα το Εγχώριο Κατεστημένο ήθελε να δικαιώσει τις στρατηγικές του Επιλογές υπέρ της Δύσης και το προαιώνιο (από την Εποχή του Δανείου του Μαυροκορδάτου) καθεστώς της Υποτέλειας.