Άρθρο που δημοσιεύεται στην έντυπη έκδοση της «ΝΗΣΙΩΤΙΚΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ» του Σαββάτου 28 Ιανουαρίου 2017 που κυκλοφορεί.
Αν έχομε Κυβέρνηση πλουσίων, σημαίνει ότι έχουμε πολιτική Κρίση με διαστάσεις χρεοκοπίας του Συστήματος (=η Πλουτοκρατία δεν εμπιστεύεται πια τους επαγγελματίες πολιτικούς εκπροσώπους της)
A) Τα εγχώρια δημοσιογραφικά όργανα του Συστήματος κοροϊδεύουν την Κυβέρνηση Τραμπ, που είναι Κυβέρνηση πλουσίων και τον ίδιο τον Ντ.Τραμπ που αθετεί τον προεκλογικό του λόγο για πάταξη της διαφθοράς. Με το παρόν μας άρθρο θέλουμε να δείξουμε, ότι τα εγχώρια δημοσιογραφικά όργανα μάλλον θα πρέπει να κλαίνε για την τύχη του Συστήματος.
B) To παρόν άρθρο γράφτηκε πριν την τελευταία συνέντευξη (11/1/2017) του Ντ.Τραμπ στους δημοσιογράφους και την εξέταση του νέου Υπουργού Εξωτερικών Ρεξ Τίλλερσον στην Γερουσία (11/1/2017). Υποχρεωτικά επέρχονται κάποιες διορθώσεις στο άρθρο, που σημαδεύονται με την παράθεση των σχετικών διορθώσεων σε αγκύλες.
1) Περί διαφθοράς του επιχειρηματικού κόσμου
Α) Οι εγχώριοι δημοσιογράφοι σκοπίμως συγχέουν δύο συγγενικές έννοιες: Την παραβίαση της Ηθικής με την διαφθορά.
Διαφθορά έχουμε όταν υπάρχει παραβίαση Νόμου, που ν’ αφορά κατάχρηση και εκμετάλλευση εμπιστευμένης θέσης από Δημόσιο, ή έστω εταιρικό Οργανισμό.
Για κανένα πλούσιο υποψήφιο Υπουργό του Ντ.Τραμπ δεν αναφέρθηκε κάτι τέτοιο. Συνεπώς δεν υπάρχει θέμα διαφθοράς. Παραβίαση Ηθικής προφανώς υπάρχει. Πλην όμως όλο το καπιταλιστικό Σύστημα στηρίζεται σε παραβίαση Ηθικής είτε νόμιμα, είτε παράνομα λειτουργεί:
Η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, που προκαλεί την συσσώρευση Πλούτου είναι οπωσδήποτε παραβίαση Ηθικής. Αν η Ηθική ήταν κρίσιμο θέμα για την δημοσιογραφία μας, θα έπρεπε να καταγγείλει συνολικά το καπιταλιστικό Σύστημα.
Β) Δεύτερο επιχείρημα της εγχώριας δημοσιογραφίας είναι ότι μια τόσο πλούσια Κυβέρνηση δεν μπορεί να καταλάβει (=να νοιώσει) τα προβλήματα του λαού. Η υποκρισία συνίσταται στο εξής: Αν η Κυβέρνηση των ΗΠΑ είχε λιγότερους πλούσιους και οι πλούσιοι Υπουργοί ήσαν λιγότερο πλούσιοι,θα μπορούσε να καταλάβει τα προβλήματα του λαού;! Η Αλήθεια είναι ως εξής: Η συμπεριφορά της Αστικής Κυβέρνησης δεν εξαρτάται άμεσα και σημαντικά από τα εισοδήματα των Υπουργών.
Οι αποφάσεις της Κυβέρνησης είναι προσδιορισμένες από δεδομένα κοινωνικο-πολιτικών σχέσεων. Η όποια Κυβέρνηση καλείται Αστική όχι γιατί αποτελείται από πλούσιους, αλλά γιατί ρητά ή κρυφά αποδέχτηκε και δεσμεύτηκε να βλέπει τα λαϊκά συμφέροντα μέσα από το πρίσμα των συμφερόντων της Άρχουσας Πλουτοκρατίας. Συνολικά η πολεμική των εγχώριων δημοσιογράφων (συντονισμένων σε μια παγκόσμια συγχορδία ΜΜΕ) δεν προέρχεται από κάποια ανησυχία για τα προβλήματα του λαού των ΗΠΑ, αλλά από άνωθεν και έξωθεν εντολή να δυσφημίσουν προκαταβολικά ένα Πρόεδρο, που αποπειράται να αλλάξει προς το καλύτερο το Αμερικάνικο Σύστημα προκαλώντας με την κίνηση του αυτή σχίσμα στο Αμερικάνικο Κατεστημένο.
2) Το σχίσμα του Αμερικάνικου Κατεστημένου
Το σχίσμα συνίσταται στην διαμόρφωση δύο ομάδων .που συμβατικά τις προσδιορίζουμε ως ομάδα “Χίλαρι Κλίντον” και ομάδα ” Ντόναλντ Τραμπ”
Οι διαφορές στην κοινωνικο-πολιτική σύνθεση των δύο ομάδων είναι οι εξής: Ομάδα ” Χίλαρι Κλίντον”: Το πολύ μικρότερο μέρος των βιομηχάνων+το σύνολο των Τραπεζιτών+ το σύνολο πολιτικών και δημοσιογράφων Ομάδα “Ντ.Τραμπ” : Το πολύ μεγάλο μέρος των βιομηχάνων (=των παραγωγικών καπιταλιστών) [Στην ομάδα Ντ.Τραμπ ανήκουν επίσης οι “δυναμικοί” (=οι εκπρόσωποι του Στρατού και της Αστυνομίας) καθώς και οι εθνικιστές που συνδέονται οργανωτικά ή απλά για λόγους κουλτούρας με τους “δυναμικούς”]
Ο διαχωρισμός στηρίζεται στο γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος των πολιτικών και δημοσιογράφων στήριξε την Χίλαρι Κλίντον και εναντιώθηκε στον Ντ.Τραμπ ακόμα και μέσα στα πλαίσια του Ρεπουμπλικάνικου Κόμματος και στις προεκλογικές υποσχέσεις του Ντ.Τραμπ για στήριξη του Αμερικάνικου μεγαλείου στην εγχώρια Παραγωγή και όχι στην πιστωτικο-ασφαλιστική κερδοσκοπία.
3) Η ιδεολογική διαφορά των δύο ομάδων
Ιδεολογικά οι δύο ομάδες του Αμερικάνικου Κατεστημένου διακρίνονται ως εξής:
Ομάδα “Χίλαρι Κλίντον”: Η οικονομική ισχύς των ΗΠΑ στηρίζεται στην Παγκόσμια Ηγεμονία των ΗΠΑ, που εξασφαλίζει στις ΗΠΑ μεγαλύτερο μερίδιο Πλούτου απ’ ό,τι οι ίδιες παράγουν. Η Παγκόσμια Ηγεμονία των ΗΠΑ απαιτεί δαπάνες για το ΝΑΤΟ και βάσεις σ’ όλο το κόσμο.
Η Πολιτική της Παγκόσμιας Ηγεμονίας απαιτεί επαγγελματίες πολιτικούς (γιαυτό άλλωστε όλοι οι πολιτικοί πήγαν με την Χίλαρι Κλίντον, γιατί τους δικαιώνει ως κοινωνικό στρώμα) Ομάδα “Ντ.Τραμπ”: Οι δαπάνες για το ΝΑΤΟ και τις βάσεις σ όλο το κόσμο μαζί με τα έξοδα για την συντήρηση της διεφθαρμένης πολιτικής Γραφειοκρατίας γίνονται τόσο μεγάλα, ώστε να ισοφαρίζουν τα έσοδα από την παγκόσμια Ηγεμονία των ΗΠΑ.
Επειδή η πολιτική Γραφειοκρατία γίνεται όλο και πιο διεφθαρμένη και συνεχώς άλλες χώρες ανθίστανται στην Αμερικάνικη Ηγεμονία, τα έξοδα της Αμερικάνικης Ηγεμονίας όλο και μεγαλώνουν και τα έσοδα της όλο και μικραίνουν.
Διά ταύτα απαιτείται μετασχηματισμός της Οικονομίας των ΗΠΑ με τάση ανάπτυξης της εσωτερικής Αγοράς.
[Επειδή (αλλά όχι μόνον γ αυτό) συμμετέχουν στην ομάδα Ντ.Τραμπ “δυναμικοί” και εθνικιστές, η εγκατάλειψη της ιδέας της Παγκόσμιας Ηγεμονίας δεν σημαίνει υποχρεωτικά εγκατάλειψη του ΝΑΤΟ. Σημαίνει όμως προσπάθεια μετακύλισης του οικονομικού φορτίου από τις πλάτες των ΗΠΑ στις πλάτες της ΕΕ]
Σ’ αυτόν τον μετασχηματισμό οι διεφθαρμένοι πολιτικοί δεν μπορούν να πάρουν μέρος,διότι ακυρώνεται η Πολιτική της Παγκόσμιας Ηγεμονίας που τους χρειάζεται. Δια ταύτα η Πλουτοκρατία κάνει πέρα τους πολιτικούς και θέλει να κυβερνήσει από μόνη της.
4) Διόρθωση της εθνικής προστατευτικής οικονομικής Πολιτικής
Μετά τις αναφερθείσες ομιλίες Τραμπ και Τίλλερσον (11/1/2017) γίνεται φανερό ότι η γραμμή της ανοιχτής υποχώρησης (η Αμερική δηλ.οι ΗΠΑ στην Αμερική δηλ.την Ήπειρο) δεν περνάει αυτούσια.
Η γραμμή της εθνικής προστατευτικής Πολιτικής διαμορφώνεται ως εξής:
Η εθνική προστατευτική οικονομική Πολιτική δεν μπορεί να έχει αποκλειστικά αμυντικό χαρακτήρα. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να κλειστεί σε μια Πολιτική αντιμετώπισης των εισαγωγών ξένων προιόντων μόνον με τις φορολογήσεις.
Ο βασικός οικονομικός αντίπαλος των ΗΠΑ δηλ.η Κίνα πρέπει ν αντιμετωπιστεί και επιθετικά (ακόμα και με ανοιχτές πολεμικές συγκρούσεις στην Κίτρινη θάλασσα) στην περιοχή της ΝοτιοΑνατολικής Ασίας (όπου στρέφεται το οικονομικό Κέντρο του Κόσμου) για να προστατευθεί η οικονομική κυριαρχία των ΗΠΑ]
5) Ο ιστορικός ρόλος του πειράματος
Αν λόγω λαθών, συμβιβασμών,πολιτικών και πολεμικών συσχετισμών η Κυβέρνηση Ντ.Τραμπ δεν μπορέσει να διασώσει τον Αμερικάνικο καπιταλισμό από την ιστορική
καταδίκη του, δεν σημαίνει ότι το πείραμα Ντ.Τραμπ πήγε χαμένοΟι Κυβερνήτες είναι σαν τους γιατρούς: Ακόμα και λίγους μήνες ζωής να δώσουν στον άρρωστο γέρο, κατόρθωμα τους είναι!
