Άρθρο που δημοσιεύεται στην έντυπη έκδοση της «ΝΗΣΙΩΤΙΚΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ» του Σαββάτου 21 Ιανουαρίου 2017 που κυκλοφορεί.
Δεν πρόκειται για αναδιανομή της φτώχειας, που νομοτελειακά προκαλεί ο καπιταλισμός, αλλά για αναδιανομή της ακραίας φτώχειας, που προκλήθηκε συνειδητά και σχεδιασμένα από το Διευθυντήριο της ΕΕ με την συνέργεια των υποτελών Ελληνικών Κυβερνήσεων.
Ευχαριστούμε την “Νησιώτικη Διαδρομή”, που στο φύλλο του Σαββάτου 10/12/2016 δημοσίευσε το Διάγγελμα του Πρωθυπουργού, όχι γιατί αυτό μας άρεσε, αλλά γιατί έχουμε πρόχειρη και σταθερή βάση να κάνουμε την κριτική μας.
Σκοπός του σημερινού μας άρθρου είναι ν αποδείξουμε ότι, όποια αναδιανομή της φτώχειας κι αν κάνει ο Αλ.Τσίπρας, η κατάσταση στην προ των Μνημονίων φτώχεια δεν πρόκειται να επανέλθει.
1) Το δώρο του Αλ.Τσίπρα δεν είναι 13η Σύνταξη
Α) Το δώρο του Αλ.Τσίπρα είναι έκτακτο επίδομα, δεν είναι νομοθετημένο και επομένως δεν σημαίνει, ότι τον Δεκέμβρη του 2017 οι Συνταξιούχοι θα πρέπει να περιμένουν να πάρουν ξανά δώρο.
Β) Το δώρο του Αλ. Τσίπρα δεν ισούται προς την μηνιαία Σύνταξη του κάθε Συνταξιούχου. Είναι επίδομα ακραίας φτώχειας και γι’ αυτό είναι αντιστρόφως κλιμακούμενο Συμπέρασμα: Ακριβώς επειδή το δώρο του Αλ.Τσίπρα δεν είναι 13η Σύνταξη, αλλά έκτακτο επίδομα, συνάγεται ότι η στόχευση του δεν είναι άμεσα κοινωνική, αλλά μόνον εξ αντικειμένου παίρνει κοινωνικό χαρακτήρα.
Η άμεση στόχευση του δώρου του Αλ.Τσίπρα είναι πολιτική (=εάν μέσα στο 2017 γίνουν Εκλογές, οι Συνταξιούχοι να θυμούνται ,ποιός τους έδωσε το δώρο)
Εάν τις Εκλογές τις κερδίσει ο Αλ.Τσίπρας είναι πολύ αμφίβολο οι Συνταξιούχοι να ξαναδούν δώρο, πρώτον γιατί δεν έχουμε καμιά εγγύηση ότι ξανά το 2017 θα έχουμε “υπεραπόδοση εσόδων” για διανομή και δεύτερον υπάρχουν πολλές άλλες κοινωνικές ανάγκες να ικανοποιηθούν [που αυτή τη φορά παραμέρισαν για να πάρουν δώρο οι Συνταξιούχοι]
2) Η Κυβέρνηση κάνει το ελάχιστο
Το πρώτο απόσπασμα που παίρνουμε από το Διάγγελμα είναι το εξής: “Αυτή η κοινωνική αναδιανομή της υπεραπόδοσης των εσόδων, είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε γι’ αυτούς και αυτές που από το 2010 έχουν υποστεί διαδοχικές μειώσεις στις συντάξεις τους και αντίστοιχη επιδείνωση των συνθηκών της ζωής τους”
Συμπέρασμα: Το Κράτος άρπαξε πολλά απ’ τους συνταξιούχους, τους προκάλεσε επιδείνωση των συνθηκών ζωής τους και τώρα δίνει ένα μέρος των αρπαγμένων πίσω.
Επομένως οι φτωχοί έγιναν ακραίως φτωχοί και τώρα γίνονται λιγότερο φτωχοί.
Το ότι η νέα κατάσταση δεν φτάνει την κατάσταση, που υπήρχε πριν τα Μνημόνια συνάγεται απ’ τη φράση “το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε…” Αν επρόκειτο το επίπεδο της φτώχειας να φτάσει σε κείνο που υπήρχε πριν τα Μνημόνια η φράση θα ήταν: …κάναμε αυτό που οφείλαμε να κάνουμε..
Αν ήταν η κατάσταση να γίνει καλύτερη απ’ ό,τι ήταν πριν τα Μνημόνια η φράση θα ήταν: …κάναμε αυτό που η Ιδεολογία μας επέβαλλε να κάνουμε…
3) Το Ευρωπαϊκό πρότυπο αναδιανομής του Πλούτου
Α) Έχοντας την Διεύθυνση Εργασίας ο καπιταλιστής (επειδή έχει την Ιδιοκτησία των Μέσων Παραγωγής) διαρκώς παίρνει ένα μεγαλύτερο μέρος της παραγόμενης Αξίας. Υποχρεωτικά οι Εργάτες παίρνουν διαρκώς όλο και μικρότερο μέρος της παραγόμενης Αξίας.
Στο βαθμό που αυτή η διαδικασία εκφράζεται σε λιγότερες φυσικές μονάδες τροφής ή ένδυσης, μιλάμε για Απόλυτη εξαθλίωση.
Αυτή η διαδικασία ρίχνει την τιμή της Εργατικής Δύναμης κάτω απ την Αξία της Εργατικής Δύναμης [ενώ η αστική αντίληψη εννοεί την Αξία της Εργατικής Δύναμης στα όρια της ικανότητας αναπαραγωγής της εργασιακής λειτουργίας =περίπου στα όρια της επιβίωσης].
Β) Στις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου (όπως η Χώρα μας) το Ευρωπαϊκό πρότυπο είναι χειρότερο:
Επειδή η ΕΕ είναι κοινή Αγορά και τα εμπορεύματα πουλιούνται στο μέσο κοινωνικά αναγκαίο χρόνο Εργασίας στην ΕΕ, επωφελούνται οι βιομηχανίες της ΚεντροΔυτικής Ευρώπης, που έχουν μεγάλη συγκέντρωση Κεφαλαίου και υψηλή Τεχνολογία.
Αντιθέτως οι χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου ζημιώνονται και καταχρεώνονται στους Ευρωπαίους Τραπεζίτες.
Αυτή η διαδικασία ρίχνει το βιοτικό επίπεδο (τουλάχιστον στη Χώρα μας) κάτω από το όριο επιβίωσης.
Συνολικά στην καπιταλιστική ΕΕ προχωρεί μια κοινωνική πόλωση που διαλύει τους καλοπληρωμένους Εργάτες (και την Μεσαία Τάξη) και διαμορφώνει ένα πόλο φτώχειας και ένα πόλο Πλούτου.
4) Η Κυβέρνηση δρα στα πλαίσια έξωθεν εντολών
Το δεύτερο απόσπασμα που παίρνουμε είναι το εξής:
“Τη συμφωνία μας με τους εταίρους μας θα την τηρήσουμε στο ακέραιο, αλλά ταυτόχρονα θα υπερασπιστούμε με κάθε τρόπο την κοινωνική συνοχή της πατρίδας μας”
Συμπέρασμα: Επειδή οι εταίροι μας (=το Διευθυντήριο της ΕΕ) στοχεύουν στην αναδιανομή του Πλούτου υπέρ των πλουσίων και η Κυβέρνηση θα τηρήσει στο ακέραιο τη Συμφωνία, δεν υπάρχει περίπτωση αποκατάστασης του παλιού βιοτικού επιπέδου για τις λαικές μάζες. Όμως η Κυβέρνηση θα διασώσει την κοινωνική συνοχή, για να μην κινδυνεύσει το Σύστημα. [γιατί αν διαταραχθεί η κοινωνική συνοχή κινδυνεύει το Σύστημα από λαϊκή εξέγερση].
Αν η Κυβέρνηση ήθελε κοινωνική συνοχή από καλή πρόθεση, θα έκανε αναδιανομή του Πλούτου υπέρ των φτωχών και όχι αναδιανομή της ακραίας φτώχειας μεταξύ των φτωχών.
5) Η τακτική του Ναστραδίν Χότζα
Η τακτική του Ναστραδίν Χότζα μεταφερμένη στο ζήτημα της Οικονομίας της Χώρας μας συνίσταται στο εξής:
Στην αρχή παίρνουμε σκληρά αντιλαϊκά μέτρα, που προκαλούν κοινωνική αγανάκτηση.
Στην συνέχεια δίνουμε πίσω ένα μέρος των αρπαγμένων, οπότε η κοινωνία ανακουφίζεται και χειροκροτεί τους ελεήμονες άρπαγες (=την Κυβέρνηση).
Στην τακτική Ναστραδίν Χότζα καταφεύγουν οι Ελληνικές Κυβερνήσεις, όταν είναι απελπισμένες, συμπονετικές και αναξιόπιστες συγχρόνως (όπως είναι η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ).
6) Η αντίθεση του Ευρωπαϊκού Διευθυντηρίου
Το Ευρωπαικό Διευθυντήριο εκδήλωσε την αντίθεση του στο δώρο του Αλ.Τσίπρα και μπλοκάρισε την επόμενη δανειακή χρηματοδότηση προς την Χώρα μας.
Η αντίθεση αυτή επισήμως κλείνεται σε δύο αιτιάσεις (από μέρους του Ευρωπαικού
Διευθυντηρίου): Η πρώτη είναι ότι η Κυβέρνηση Αλ.Τσίπρα έδρασε αυτόβουλα και μονομερώς, χωρίς να ζητήσει άδεια από το Ευρωπαϊκό Διευθυντήριο [και εδώ εστιάζεται η Αντιπολίτευση της ΝΔ =η ΝΔ διαπιστώνει έλλειμμα Υποτέλειας στην Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ!]
Η αιτίαση αυτή προέρχεται από τον φόβο του Διευθυντηρίου, μήπως χάσει τον έλεγχο της κατάστασης (=και οι από κάτω σηκώσουν κεφάλι).
Η δεύτερη αιτίαση είναι ότι μπαίνει σε κίνδυνο η δημόσια χρηματική ισορροπία στην Χώρα μας, που είναι απαραίτητη για την εξασφάλιση της αποπληρωμής των χρεών. Η δική μας ερμηνεία είναι η εξής: Το Διευθυντήριο ανησυχεί για την τύχη του Νεοφιλελεύθερου προτύπου, που τελικά σημαίνει, ότι το Διευθυντήριο φοβάται για την αλλαγή της σχέσης ιδιωτικά κέρδη προς λαϊκό εισόδημα προς την πλευρά του λαϊκού εισοδήματος (= Το Διευθυντήριο φοβάται μήπως ο λαός φάει κάτι περισσότερο απ’ ό,τι επιτρέπει η αδηφαγία του Κεφαλαίου!).