Άρθρο που δημοσιεύεται στην έντυπη έκδοση της «ΝΗΣΙΩΤΙΚΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ» του Σαββάτου 4 Φεβρουαρίου 2017 που κυκλοφορεί.
Τα περί των δημοτικών μας πραγμάτων βαίνουν καλώς, αγαπητοί μου συμπολίτες, καθώς το διαπιστώνετε και εσείς ιδίοις όμμασι. Η συμπολίτευση δουλεύει πυρετωδώς, η αντιπολίτευση άρχισε να αντιπολιτεύεται, συνεπώς η πρόοδος του νησιού μας είναι εξασφαλισμένη.
Αυτό που με ανησυχεί όμως δεν είναι τα τοπικά μας. Η κεντρική πολιτική σκηνή και η διεθνής πολιτική αρένα με προβληματίζουν. Και αυτό διότι σε κεντρικό επίπεδο βλέπουμε να ανεβαίνει ξανά η ίδια παράσταση που είδαμε το καλοκαίρι του 2015, προφανώς επειδή είχε μεγάλη επιτυχία. Και αναφέρθηκα σε αρένα για τα διεθνή διότι υπάρχει έντονη επιθετικότητα προς πάσα κατεύθυνση την οποία πυροδοτεί ο κιτς βασιλιάς του κάτς.
Δεν μπορούμε να πούμε ότι πλήξαμε την εβδομάδα που πέρασε. Οι «δραμχολόγοι» άρχισαν ξανά την συζήτηση για επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, μετά τις δηλώσεις του πρωθυπουργού ότι κάτι τέτοιο αποτελεί εσχάτη προδοσία. Νέα μέτρα ζητούν οι «Θεσμοί». Ξαναζούμε τον εφιάλτη του Grexit και σύμφωνα με την Moody’s είναι πιθανό ένα «κούρεμα καταθέσεων».
Ετοιμάζεται Ελληνική Διαστημική Υπηρεσία και σούπερ-ΕΝΦΙΑ. Και η γενική κατακραυγή κατά του «εξωφρενικού» κ. Τραμπ είναι η πρώτη αντίδραση από πολίτες και θεσμούς σε παγκόσμιο επίπεδο.
Αλλά παρόλα αυτά δεν πρέπει να αμελούμε τις κοινωνικές υποχρεώσεις μας. Τρέχουμε από πίτα σε πίτα να προλάβουμε όλες τις πρωτοχρονιάτικες εκδηλώσεις συλλόγων και δημοτικών παρατάξεων. Γιατί αυτό; Διότι η τελετουργική κοπή της βασιλόπιτας μας φέρνει πιο κοντά, αφού το μοίρασμα τροφής και αγαθών μεταξύ ανθρώπων ενισχύει το αίσθημα ισότητας και δικαιοσύνης εντός ενός συνόλου, και αυτό δημιουργεί ισχυρούς δεσμούς μεταξύ των μελών. Το ζητούμενο είναι πάντα η δικαιότερη κατανομή της «πίτας» εντός της κοινωνίας. Πρόβλημα δημιουργείται όμως όταν οι εκτός του συνόλου διεκδικούν κομμάτι της πίτας, όπως οι εξ ανατολής γείτονες μας επιθυμούν να μοιραστούν το Αιγαίο μαζί μας, καλοσύνη τους θα έλεγα αφού δεν το διεκδικούν όλο. Δυσκολάκι όμως, καθότι αυτό αποτελεί αιτία πολέμου.
Την προηγούμενη Κυριακή, ενώ τελούνταν το μνημόσυνο των ηρώων των Ιμίων, έκαναν μια πολύ σύντομη κρουαζιέρα στα χωρικά μας ύδατα μία πυραυλάκατος του τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού, και δύο λέμβοι μεταφοράς ειδικών δυνάμεων μεταφέροντας τον Τούρκο αρχηγό ΓΕΕΘΑ και τους τρεις αρχηγούς των Όπλων μαζί με 10 κομάντος.
Η είδηση αυτή έφερε στο νησί πολλά τηλεοπτικά συνεργεία από Αθηναϊκά κανάλια και το νησί μας είχε την τιμητική του, αφού μας δόθηκε η ευκαιρία να δείξουμε ότι είμαστε γενναίοι φρουροί των συνόρων της χώρας μας και της Ευρώπης.
Υποθέτω ότι ο κ. Γαλουζής θα έχασε τον λογαριασμό σε πόσα κανάλια έκανε δηλώσεις ζωντανές και μαγνητοσκοπημένες. Ποιος τον πιάνει τώρα. Ανησυχώ μήπως πλέον δεν καταδέχεται να μιλήσει στις τοπικές μας κάμερες μετά από τόση γκλαμουριά των μεγάλων καναλίων.
Κανείς όμως δεν μπορεί να πει με σιγουριά ότι δεν θα κλιμακωθεί η ένταση στα θαλάσσια σύνορα μας στο άμεσο μέλλον με αφορμή την μη παράδοση των 8 τούρκων αξιωματικών.
Οι αιτίες είναι άλλες, βέβαια, και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η εξαγωγή της εσωτερικής βίας και επιθετικότητας είναι μια λύση για να συσπειρωθεί η προ-εμφυλιακή τουρκική κοινωνία απέναντι σε μια «εχθρική» Ελλάδα. Και αν κλιμακωθεί η ένταση, θα μεσολαβήσουν ξανά οι ΗΠΑ όπως και το 1996 ή θα μας αφήσει να φαγωθούμε μεταξύ μας ο κ. Τραμπ για να αφήσει τον καλύτερο να αναδειχθεί μέσα από τον ένοπλο αγώνα, μιας και έχει ο ίδιος οικονομικά συμφέροντα στην Κωνσταντινούπολη;
Συνεπώς πρέπει να είμαστε ιδιαιτέρως ψύχραιμοι. Αλλά μήπως όχι; Γιατί ο δικός μας Υπουργός Άμυνας έπρεπε να κάνει την δική του μανούρα στο καπάκι μετά από αυτή των Τούρκων, ιδίως μάλιστα όταν η τουρκική αντιπολίτευση (CHP) εξέφρασε την αντίθεση της στην κίνηση αυτή της 29ης Ιανουαρίου αφού εν τέλει το εγχείρημα αυτό έδωσε λαβές να αμφισβητηθεί το κύρος των Ενόπλων Δυνάμεων της Τουρκίας.
Ο κ. Καμμένος δεν ήθελε να έρθει στην Κάλυμνο να λάβει μέρος στο ετήσιο μνημόσυνο που τελείται και να τιμήσει τους ήρωες μας μαζί με τον λαό του νησιού μας, προτίμησε να πάει μόνος του με ελικόπτερο και να πάρει ο αέρας το στεφάνι του όπως και πέρσι. Οι Τούρκοι προφανώς μας κάνουν πόλεμο νεύρων. Και εμείς έχουμε νεύρα κλονισμένα από την κρίση χρόνια τώρα.
Σύμφωνα όμως με άρθρο της Χουριέτ τις 1 Φεβρουαρίου μετά την ρίψη στεφάνου του κ. Καμμένου, ο Υπουργός Άμυνας της Γείτονος έκανε δηλώσεις τονίζοντας ότι επιθυμεί αποκλιμάκωση της έντασης μέσω διαλόγου. Όμως επισήμανε ότι δυο νέες εξελίξεις στις σχέσεις Ελλάδας –Τουρκίας δημιουργούν δυσφορία στην χώρα του, η άρνηση της Ελλάδας να εκδώσει τους 8 αξιωματικούς που ζήτησαν άσυλο μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του Ιούλη του 2016 και η επιμονή της Ελληνο-Κυπριακής κυβέρνησης να μην επιτρέπει καμία Τουρκική στρατιωτική παρουσία στην Κύπρο μετά επανένωση, ούτε καν συμβολική. Είναι λοιπόν φανερό ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά και δεν είναι ίδιες οι συνθήκες που έχουμε τώρα με αυτές του 1996.
Δεν αποκλιμακώνεται όμως καμία ένταση με παρορμητικές και σπασμωδικές αντιδράσεις. Έχουμε απαίτηση από την δική μας κυβέρνηση να λαμβάνει υπόψη της όλες τις παραμέτρους πριν δρα και να κοιτάζει και μπροστά όχι μόνο πίσω, ιδίως όταν σε διεθνές επίπεδο ίσως να μην έχουμε συμμάχους.
