Άουσβιτς 27/1/1945: Το φυλετικό στοιχείο ήταν η επένδυση των αιτίων του  “Ολοκαυτώματος- Γράφει ο Μανώλης Γαλανομάτης                                                               

1181

%ce%bc%ce%b1%ce%bd%cf%8e%ce%bb%ce%b7%cf%82-%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%bf%ce%bc%ce%ac%cf%84%ce%b7%cf%82

Άρθρο που δημοσιεύεται στην έντυπη έκδοση της «ΝΗΣΙΩΤΙΚΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ» του Σαββάτου 11  Φεβρουαρίου 2017 που κυκλοφορεί.

 Η ιστορικότητα και οι διαστάσεις του “Ολοκαυτώματος των Εβραίων δεν μπαίνουν σε αμφιβολία.
Όμως η σημερινή σπέκουλα για τα θύματα του 
“Ολοκαυτώματος” ξεκινάει από τη  σύμπλεξη του Εβραίικου διεθνούς Τραπεζικού Κεφαλαίου με τις πολιτικές Αριστοκρατίες  των Δυτικών χωρών. 

Στις 27/1/1945  τα Σοβιετικά Στρατεύματα μπήκαν στο Άουσβιτς και απελευθέρωσαν τους εναπομείναντες έγκλειστους.

Πέραν από Εβραίους στο Άουσβιτς μαρτύρησαν πολλοί αγωνιστές και απλοί άνθρωποι από πολλές χώρες και με διάφορες πεποιθήσεις (κυρίως Σοβιετικοί
και κομμουνιστές).

Το ενδιαφέρον όμως και η συμπάθεια των Δυτικών εστιάζεται στους Εβραίους
μάρτυρες (=υπέφεραν όχι γιατί αντιστάθηκαν, αλλά γιατί ήσαν Εβραίοι).

Σκοπός του σημερινού μας άρθρου είναι ν’ αποδείξει ότι το φυλετικό στοιχείο ήταν επένδυση των πραγματικών αιτίων των διώξεων των Εβραίων.

Συγχρόνως πιστεύουμε, ότι η συμπάθεια των Αμερικανών (και γενικά των Αγγλοσαξώνων Δυτικών) προς τους Εβραίους είναι προϊόν μιας ιστορικής
αιτιοκρατίας, όπου τα συμφέροντα, η πολιτική σκοπιμότητα και τα συναισθήματα γίνονται ένα αξεδιάλυτο κουβάρι.

Έκκληση μας είναι το “Ολοκαύτωμα” των Εβραίων να μην αποτελέσει  πρόσχημα για συγχώρεση της Ισραηλινής καταστολής του απελευθερωτικού κινήματος των Παλαιστινίων.

 

1) Η ταξικότητα του Ναζισμού

Ο Ναζισμός είναι κατ’ αρχήν η πολιτική κυριαρχία του μεγάλου χρηματιστικού
κεφαλαίου της Γερμανίας (Κρουπ,φον Τίσσεν κ.α) επί του συνόλου της Γερμανικής
Αστικής Τάξης και στη συνέχεια η χωρίς πολιτικά όρια (και επομένως χωρίς
θεσμικούς περιορισμούς ή πολιτιστικές αναστολές) κυριαρχία του συνολικού
κεφαλαίου επί της υποταγμένης Γερμανικής κοινωνίας

 2) Οι Δυτικοί εξέθρεψαν τον Ναζισμό στη Γερμανία   

Oι Αμερικανοί μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο πολύ χαρίστηκαν στην Γερμανία, που ηττήθηκε. Μάλιστα με κάθε τρόπο την βοήθησαν να ορθοποδήσει οικονομικά και ακόμα ν’ αποκτήσει στρατό παραβιάζοντας τις Συμφωνίες των Βερσαλλιών.

Γιατί; Διότι σκοπός των Αμερικανών ήταν να καταστρέψουν το Σοβιετικό

Κράτος με ξένα χέρια.

Η Αστική Τάξη της Γερμανίας έδωσε υποσχέσεις πειθαρχίας στα Αμερικανικά σχέδια εξαπατώντας εν μέρει τους Αμερικανούς: Οι Αμερικανοί επιθυμούσαν μια κι έξω επίθεση των Γερμανών στη Σοβιετική Ένωση, ώστε να επιβληθούν οι ίδιοι επί των ηττημένων (υποθετικά) Σοβιετικών και επί εξασθενημένων νικητών (υποθετικά) Χιτλερικών [αλλά και αντίστροφα να προχωρούσε η εξελιξη, για τους Αμερικανούς το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο]

 

3) Η διαμόρφωση του αντισημιτισμού στην Γερμανία

Αν ο Χίτλερ ήθελε να εκτελέσει το Αμερικανικό σχέδιο, δεν υπήρχε λόγος να προχωρήσει σε διώξεις των Εβραίων: Η πειθαρχία της Γερμανικής κοινωνίας θα εξασφαλιζόταν από την Δυτική επίβλεψη και εγγύηση.

Από τη στιγμή όμως που ο Χίτλερ (με την υπόδειξη και προτροπή των λύκων του Χρηματιστηρίου) στράφηκε εναντίον όλων για την κοσμοκρατορία της
Γερμανίας, έπρεπε ν’ αναβαθμιστεί  ως Εθνικός Ηγέτης με παγκόσμια και ιστορική αποστολή.

Ο Γερμανικός λαός έπρεπε να ξεπετάξει κάθε φιλία προς Ανατολάς και κάθε αίσθημα σεβασμού προς Δυσμάς και η Γερμανία ως Έθνος να υπερβεί κάθε άλλο Έθνος και κάθε άλλη φυλή.

Αυτή η ανάγκη υπέρβασης κάθε έθνους και φυλής υποχρέωνε σε διαμόρφωση εθνικού εσωτερικού εχθρού, που με την εναντίωση θα συσπείρωνε τον Γερμανικό λαό.

Οι Εβραίοι ως Σημίτες ήταν το κατάλληλο θύμα, γιατί δεν θα ξεσήκωνε τους Άριους Ευρωπαίους και Αμερικανούς.

 

4) Η φιλοεβραίικη στάση των Δυτικών

Οπωσδήποτε ένας λαός που υπέστη τα πάνδεινα από τους Ναζήδες προκαλεί την γενική συμπόνια και συμπάθεια.

Υπήρχε, λοιπόν, το κατάλληλο κλίμα για τους Αμερικανούς να κρύψουν τα σχέδια  τους πίσω απ’ την ομίχλη της γενικής συμπάθειας προς τους Εβραίους -θύματα του Ναζισμού .

Αφού από τις αρχές της δεκαετίας του 1930 παρακινούσαν την μετανάστευση στις ΗΠΑ των Εβραίων επιστημόνων της Γερμανίας, αφού δωροδόκησαν τον Χίμλερ και απέσπασαν από τα κρεματόρια κάποιες δεκάδες πλούσιων Εβραίων, αφού μετά τον Πόλεμο παρέλαβαν τους Γερμανούς επιστήμονες, που κατέφυγαν  στον Αμερικανικό Στρατό για να γλυτώσουν απ’ την εκδίκηση των Σοβιετικών, στο τέλος βάλθηκαν να φτιάξουν πατρίδα για τους Εβραίους στις πλάτες των Παλαιστινίων!

Διαμόρφωσαν ένα αιώνια σύμμαχο Κράτος (=το Ισραήλ), που με την φοβερή πολεμική του μηχανή (προφανώς με Αμερικανικά όπλα) θα μπορούσε να κρατά σε υποταγή όλη την Μέση Ανατολή και να εξασφαλίζει φθηνό πετρέλαιο για τις ΗΠΑ (αφαιρώντας την πατρίδα από τους Παλαιστινίους)

5) Oι αρχικές αιτίες των διώξεων των Εβραίων ανά τον Κόσμο

Το φυλετικό παντού και πάντα ήταν το πρόσχημα των διώξεων, αλλά το πρόσχημα δεν ήταν ξεκάρφωτο: είχε τη δική του ιστορία.

Α) Οι Εβραίοι (=η ελίτ των Εβραίων) ασχολούνταν μονίμως με το εμπόριο και την τοκογλυφία.
Όντας μονίμως υπό διωγμό οι Εβραίοι έπρεπε ανά πάσα στιγμή να έχουν το κεφάλαιο σε χρηματική μορφή. Μόλις ξεσπούσαν διωγμοί μπορούσαν να πάρουν το κομπόδεμα και να μεταναστεύσουν σε ασφαλέστερο μέρος.

Αν το κεφάλαιο επενδυόταν στην υλική Παραγωγή, θα τα έχαναν όλα για όλα!

Ακριβώς το κερδοσκοπικό εμπόριο και η τοκογλυφία έκαναν τους Εβραίους αντιπαθείς στους εγχώριους πληθυσμούς

Β) Οι Εβραίοι όντας κυνηγημένοι ήσαν αναγκασμένοι να ζουν σε κλειστές κοινότητες, που υπάκουαν σ ένα πολιτικό-θρησκευτικό Ιερατείο με παγκόσμια εμβέλεια.

Ήσαν εκ των πραγμάτων ξεκομμένοι από την εθνική πατρίδα των εγχώριων πολιτών [και προφανώς από τα πατριωτικά αισθήματα των εγχώριων]: Το δυνατό τους στοιχείο (=η εθνικο-θρησκευτική τους ενότητα) μετατρεπόταν στο τρωτό τους στοιχείο.