Άρθρο που δημοσιεύεται στην έντυπη έκδοση της «ΝΗΣΙΩΤΙΚΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ» του Σαββάτου 18 Φεβρουαρίου 2017 που κυκλοφορεί.
Ο όρος τσούγκσβανγκ είναι γνωστός στους σκακιστές. Αφορά μια κίνηση εξαναγκασμού. Ο παίκτης υποχρεώνεται να παίξει επειδή είναι η σειρά του, πλην όμως η κίνηση που θα κάνει δεν βελτιώνει την θέση του. Ο παίκτης πρέπει να κινηθεί αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να κάνει μια σημαντική παραχώρηση.
Σε αυτή την θέση βρίσκεται τώρα η Δημοτική Αρχή και έχει απέναντι της το Σωματείο την καταστηματαρχών της παραλιακής. Μπορεί να αντιμετωπίζεται η πολιτική πολλές φορές σαν παιχνίδι, όμως είναι κατά την άποψη μου λάθος η εξουσία να στρέφεται με τόση σφοδρότητα εναντίον κοινωνικών ομάδων με οικονομικό πόλεμο. Όταν εξωθούνται στα άκρα οι πολίτες μιας κοινωνίας, δεν έχουν πια τίποτα να χάσουν. Δεν παίζουμε με την οικονομική βιωσιμότητα των συμπολιτών μας.
Αδιάλλακτος και αμείλικτος φάνηκε να είναι ο Δήμαρχος κ. Ιωάννης Γαλουζής ιδίως μετά την τηλεοπτική εμφάνιση των εκπροσώπων των καταστηματαρχών οι οποίοι με νηφαλιότητα και ρεαλισμό ανέλυσαν τις τρεις λύσεις που προτείνουν για το ακανθώδες ζήτημα των στεγάστρων της λιμενικής ζώνης, πρώην πλατείας Ελευθερίας.
Το γεγονός μάλιστα ότι προτείνουν τρείς εναλλακτικές δείχνει ότι έχουν την πρόθεση να συνεργαστούν με τον Δήμο για να βρεθεί μια χρυσή τομή, έτσι όλοι οι ενδιαφερόμενοι να ικανοποιηθούν. Αφήνουν το περιθώριο επιλογής στον Δήμαρχο να διαλέξει εκείνος και να πράξει το καλύτερο δυνατό για το νησί και τους επιχειρηματίες.
Το άρθρο αυτό γράφεται πριν την προγραμματισμένη επίμαχη συνάντηση Δημάρχου με τους καταστηματάρχες την Παρασκευή απόγευμα, που θα ληφθούν αποφάσεις για το ζήτημα των στεγάστρων, και έτσι δεν επιθυμώ να προβώ σε προβλέψεις για το τι θα συμβεί.
Επίσης εσείς θα διαβάζετε το κείμενο αυτό, «κατόπιν εορτής» δηλαδή μετά τη σχετική συνάντηση, όποτε δεν θα πάρω το ρίσκο να γίνω μάντης κακών.
Μια κρίσιμη όμως διάσταση της συζήτησης και της λήψης απόφασης είναι το πώς θα διατυπωθεί η απόφαση από την συμπολίτευση. Διότι μπορεί να αποβεί στην ουσία άκαρπη εφόσον η πρόταση διατυπωθεί με ασάφεια. Θα επιτρέψει πολλές αντικρουόμενες ερμηνείες της και στο τέλος δεν θα δεσμεύει την συμπολίτευση.
Αυτή η «λεπτομέρεια» είναι κάτι που οφείλουν να προσέξουν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι. Υπάρχει δηλαδή ο κίνδυνος να λήξει η συνάντηση και να υπάρχει διάχυτη η αίσθηση ότι ικανοποιήθηκαν τα αιτήματα των επιχειρηματιών και ότι παράλληλα τηρείται η νομιμότητα ενώ στην πραγματικότητα αυτό να μην ισχύει. Αν και όπως είδα τους εκπροσώπους των καταστηματαρχών πολύ καλά προετοιμασμένους, θα αντιληφθούν άμεσα αν υπάρχει τέτοια πρόθεση από την Δημοτική Αρχή.
Επιμένω στο θέμα αυτό, διότι ακόμα και η κρατική νομοθεσία ερμηνεύεται πολλές φορές διαφορετικά καθώς ισχύουν αντικρουόμενοι νόμοι, και ένα τέτοιο παράδειγμα είναι η σύγχυση που επικρατεί για το εάν τα στέγαστρα που στήθηκαν σε αιγιαλό με ευρωπαϊκά κονδύλια είναι νόμιμα ή όχι.
Μια νέα παράμετρος όμως έχει προστεθεί στην αντιπαράθεση για τα στέγαστρα και αυτήν ακριβώς την παράμετρο πρέπει να λάβει πολύ σοβαρά υπόψη της η Δημοτική Αρχή.
Σε περίπτωση που δεν δοθεί μια δίκαιη λύση για το καυτό αυτό πρόβλημα, υπάρχει η πιθανότητα να διαμαρτυρηθούν ειρηνικά οι καταστηματάρχες της παραλιακής ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλο, κατά την επίσκεψη του στο νησί στις 7 Μαρτίου 2017. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έρχεται κατόπιν πρόσκλησης από τον Δήμο Καλυμνίων, και δεν μπορώ να φανταστώ ότι ο κ. Γαλουζής θα αδιαφορήσει μπροστά σε αυτό το ενδεχόμενο που θα τον εκθέτει στα μάτια του εκλεκτού προσκεκλημένου του και στο πανελλήνιο εφόσον η επίσκεψη αυτή θα έχει κάλυψη από αθηναϊκά ΜΜΕ.
Θα πάρει αυτό το ρίσκο ο κ. Γαλουζής, τελικά;
Αυτό μένει να φανεί. Όμως του δίνεται το περιθώριο, πριν φτάσουν τα πράγματα μέχρι εκεί, να βρει διέξοδο στο αδιέξοδο που ο ίδιος δημιούργησε. Και όταν βρισκόμαστε σε αδιέξοδο, ο μόνος τρόπος για να βγούμε από αυτό είναι να κάνουμε κάποια υποχώρηση.
Μπορεί να συμβιβαστεί και να βρεθεί μια σολομώντεια λύση, έστω και τέταρτη πρόταση, που να ικανοποιεί όλους. Μπορεί να βάλει τάξη στην πλατεία, χωρίς όμως να είναι προϋπόθεση η οικονομική αιμορραγία των χειμαζόμενων καταστηματαρχών.
Δίνεται στον κ.. Γαλουζή η ευκαιρία να δείξει την πολιτική μεγαλοψυχία που κρύβει μέσα του κάθε σπουδαίος ηγέτης.