Άρθρο που δημοσιεύεται στην έντυπη έκδοση της «ΝΗΣΙΩΤΙΚΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ» του Σαββάτου 4 Φεβρουαρίου 2017 που κυκλοφορεί.
Θέσεις για το Κυπριακό
1) Τουρκική θέση: Η Κύπρος είναι Τουρκική
2) Δυτική θέση: Η Τουρκική θέση +υπολογισμός της ύπαρξης Ελληνοκυπρίων
3) Κυπριακή θέση: Η Δυτική θέση +καλύτερη μοιρασιά των εδαφών
4) Ελληνική θέση: Η Κυπριακή θέση+ έξω τα Τουρκικά στρατεύματα +τέρμα το καθεστώς των εγγυήσεων
5) Ρωσική θέση: Η Ελληνική θέση +ΟΧΙ η Κύπρος σε ΕΕ και ΝΑΤΟ +έξω οι Αγγλικές βάσεις απ’ την Κύπρο
6) Η δική μας θέση: Η Ρωσική θέση +Ενιαίο Κυπριακό Κράτος όλων των εθνοτήτων και κάθε κουλτούρας
Εισαγωγή
Στις 12/1/2017 έκλεισε η πρώτη φάση των συνομιλιών στην Γενεύη για το Κυπριακό.Επισήμως από Ελληνικής και Κυπριακής πλευράς διαψεύδεται η φήμη περί υποχωρητικότητας της Κυπριακής πλευράς. Εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να θεωρήσομε την “υποχωρητικότητα” ως υποθετική και στη συνέχεια να την εξετάσομε αν και κατά πόσον μπορεί να είναι πραγματική.
Σκοπός του σημερινού μας άρθρου είναι ν αποδείξει ότι η όποια βιαστική λύση σήμερα, θα ήταν λάθος
1) Η υποχωρητικότητα είναι λογικά αναμενόμενη
Α) Από την πλευρά του θύτη
Η πλευρά των Κυβερνήσεων της Δύσης θέλει οπωσδήποτε λύση εδώ και τώρα, γιατί το Κυπριακό είναι πηγή αναταραχής στην Δύση, ιδιαίτερα σήμερα που
διακυβεύεται η ενότητα και η συνοχή του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Μάλιστα η Δύση θέλει να κλείσει το Κυπριακό με τους όρους της Τουρκίας από φόβο μήπως η Τουρκία πικραμένη περάσει στην σφαίρα επιρροής της Ρωσίας (γεγονός που έτσι κι αλλιώς είναι σε εξέλιξη και πρέπει ν ανακοπεί)
Λογικά αναμενόμενο είναι η Δύση ν ασκεί αφόρητη πίεση στην Κύπρο για μια όποια λύση τώρα άμεσα.
Β) Από την πλευρά του θύματος
Πέρασαν δεκαετίες από τις κακές μέρες που ο Τουρκικός Στρατός κατάχτησε κάτι λιγότερο από τη μισή Κύπρο και έκτοτε το νησί παραμένει διαιρεμένο.
Συνομιλίες επί συνομιλιών εις ουδέν απέδωσαν.
Είναι λογικά αναμενόμενο ο Κυπριακός λαός να έχει κουραστεί και αυτή η κούραση του ν’ αντανακλάται στην πολιτική βούληση της Κυπριακής Κυβέρνησης.
Συμπέρασμα:
Ο συνδυασμός επιθετικής Δύσης και κουρασμένης Κυπριακής Κυβέρνησης προκαλεί υποχωρητικότητα της Κυπριακής πλευράς στις συνομιλίες.
2) Η Απόδειξη της υποχωρητικότητας
Στην Γενεύη η Μ. Βρετανία και η Τουρκία σε αγαστή συνεργασία επιδίωκαν οπωσδήποτε λύση [ή τουλάχιστον πολιτική απόφαση εντός της ημέρας και περαιτέρω ανάθεση της υπόθεσης σε ειδικούς-τεχνικούς]
Στην αρχή κατηγορούν τη Ρωσία, ότι σαμποτάρει τις συνομιλίες για να μπορεί να κρατά την Κύπρο όπως είναι σήμερα (=σε κατάσταση φιλικής συνεργασίας με τη Ρωσία).
Στη συνέχεια κατηγορούν συγκεκριμένα τον Υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας Νίκο Κοτζιά, ότι μπλόκαρε την εξέλιξη της άμεσης λύσης προβάλλοντας αιτήματα απαράδεκτα για την Τουρκία (=έξω τα Τουρκικά στρατεύματα από την Κύπρο+τέρμα το καθεστώς των εγγυήσεων)
Συμπέρασμα:
Η Δύση είχε για δεδομένη (=στο χέρι) την άμεση λύση και έχασε την ψυχραιμία της, γιατί κάποιοι της χάλασαν το στημένο παιχνίδι.
Αυτή η συμπεριφορά ως μόνη λογική ερμηνεία έχει,ότι η Δύση είχε εξασφαλίσει την υποχωρητικότητα της Κυπριακής πλευράς.
3) Πότε επιδιώκεται λύση του Κυπριακού;
Ο χρόνος μετρά σε βάρος της Τουρκίας.
Η Τουρκία είναι σε κατάσταση εσωτερικής αναστάτωσης λόγω πραξικοπήματος
και αντιπραξικοπήματος και λόγω του Κουρδικού, που παίρνει απειλητικές για την ενότητα του Τουρκικού Κράτους διαστάσεις.
Σήμερα η Τουρκία διατηρεί κάποια ισχύ λόγω πολιτικής αδράνειας (=δεν είναι πια αρκούντως ισχυρή, αλλά συνεχίζει να φαίνεται πολύ ισχυρή)
Η Τουρκία έχει κάθε λόγο να λύσει το Κυπριακό με τους δικούς της όρους τώρα , που φαίνεται ισχυρή και όχι αργότερα που θα είναι ολοφάνερη η αδυναμία της.
Μάλιστα μια λύση σήμερα με τους όρους της Τουρκίας, θα συντελούσε στην αποφυγή
της κρατικής διάλυσης της Τουρκίας.
Συμπέρασμα:
Εξ αντικειμένου η Κυπριακή πλευρά δεν έχει λόγο να επιδιώκει λύση τώρα,που ο αντίπαλος της είναι κάπως ισχυρός και φαίνεται ακόμα ισχυρότερος.
Πρέπει να περιμένει την φανερή εξασθένιση του αντιπάλου της και τότε πια να επιδιώξει λύση του Κυπριακού.
4) Τι είναι λύση του Κυπριακού;
Η λύση πρέπει να είναι δίκαιη και βιώσιμη (και αν είναι δίκαιη, θα είναι σοβαρός λόγος να είναι και βιώσιμη)
α) Η Κύπρος πρέπει να είναι Κράτος Ανεξάρτητο, τόσο Ανεξάρτητο, όσο και όλα τ’ άλλα Κράτη.
Αυτό σημαίνει, ότι είναι απαράδεκτη η παραμονή ξένων στρατευμάτων και βάσεων στο νησί. Επίσης είναι απαράδεκτες οι εγγυήσεις με τη δικαιοδοσία της παρέμβασης.
Αυτά τα στοιχεία είναι σε πλήρη αντίφαση με την έννοια της Ανεξαρτησίας.
β) Η Κύπρος παραείναι μικρή για να είναι κρατικά βιώσιμη. Υπάρχει μια διαλεκτική σχέση ποσότητας και ποιότητας (=το Κράτος είναι βιώσιμο ως Ανεξάρτητο από μια έκταση , ένα πληθυσμό και μια Οικονομία πάνω από κάποιο μέγεθος-διαφορετικά
επιβιώνει μόνον ως προστατευόμενο Κράτος)
Η μεν Δημοκρατία της Κύπρου είναι λίγο πάνω από το βιώσιμο μέγεθος, η δε Τουρκική Κύπρος είναι αρκετά κάτω από το βιώσιμο μέγεθος (=υπάρχει η Τουρκική Δημοκρατία ως προτεκτοράτο της Τουρκίας, δεν έχει αυτοδύναμη ύπαρξη)
Επομένως η Κύπρος υπάρχει μόνον ως ενιαίο Κράτος και όχι ως σύνολο δύο Κρατών.
γ) Δεν μπορεί το πάλαι ποτέ 18% του πληθυσμού να διαθέτει το 40% του εδάφους.
Ούτε μπορεί η μετανάστευση στην Κύπρο 400.000 Τούρκων (που κουβαλήθηκαν
ακριβώς για ν αλλοιώσουν την πληθυσμιακή σύσταση της Κύπρου) να δικαιολογήσει και αυτό το 29%,στο οποίο δέχεται να περιοριστεί η Τουρκοκυπριακη πλευρά.
Πρέπει και το ποσοστό του εδάφους της Τουρκοκυπριακής πλευράς να μικράνει και το μεγάλο μέρος των Τούρκων εποίκων να ξαναμεταναστεύσει από κει που ήρθε.
