Προτού γράψω την άποψη ή καταγγελία αν προτιμάτε(καθότι άρθρο δεν μπορεί να είναι αφού θα αναφερθώ σε περιστατικό και όχι κατάσταση), συζήτησα πρωτίστως και με άτομα φιλικά για να επιβεβαιώσω τελικά πως ότι άκουσα ή είδα δεν ήταν απλά ένα ατυχές γεγονός αλλά μια γνώριμη περίπτωση που όμως ηθελημένα η μή κανείς δεν έκανε τίποτα.
Το περιστατικό συνέβη ανήμερα μνήμης και τιμής του Οσίου Σάββα εν Καλύμνω, το μεσημέρι, όπου ένιωσα την ανάγκη να παρευρεθώ και γω –μαζί με εκατοντάδεςπιστούς- στην μονή για να ανάψω ένα κερί. Αφότου τελείωσα το προσκύνημα και κατηφόρισα στο ΙΧ που είχα παρκαρισμένο, άκουσα μια φωνή να μιλά στο τηλέφωνο με ένα ύφος χαλαρό (και στυλάκι θα έλεγα καλύτερα), μοντέρνο λεξιλόγιο, τσιγάρο και ποτό. Προς στιγμήν αδυνατούσα να καταλάβω τί γινόταν, και ήτανλογικό.
Έπειτα από λίγα λεπτά κατάλαβα πως ήταν ο καλόγερος που πουλούσε τα ‘αγιορείτικα’ κομποσκοίνια έξω απ’ την εκκλησία. Ο γνωστός δηλαδή καλόγερος που μετέπειτα διασταύρωσα από μαρτυρίες πως έρχεται για πολλά χρόνια στο νησί μας, είτε στην γιορτή του Αγ. Παντελεήμονα, είτε στου Οσίου Σάββα εν Καλύμνω. Όπως και είναι άξιο απορίας το ποιός αρχικά δίνει το δικαίωμα στον συγκεκριμένο καλόγερο να μπαίνει “ωςάνθρωπος του Θεού” με τις εμπορικές του δραστηριότητες σε χώρους ιερούς, και κατά δεύτερον το πώς γίνεται να μην έχει αντιληφθεί κανείς τίποτα περίεργο στη συμπεριφορά του.
Αφότου πέρασαν λίγα λεπτά, χόντρυνε η συζήτηση και πήγε στο ποδόσφαιρο, που ο συγκεκριμένος και πάλι καλόγερος εξομολογήθηκε πως ενώ είχε πιάσει ένα 500ρικο στο στοίχημα πριν μια εβδομάδα και ήταν φτιαγμένος– κακώς δεν έριξε ένα δεκάρικο σε αγώνα που του είχαν προτείνει στοιχηματικές του πηγές. Σημειωτέον ρώτησε με ιδιαίτερη έμφαση τί γίνεται και με τον Πλατανιά Χανίων, όπως και για διάφορες επενδυτικές κινήσεις μεγαλομετόχων ΠΑΕ. Ήταν αρκετά ψαγμένος, το ομολογώ.
Μετά από λίγο όμως ξέφυγε αρκετά η συζήτηση, και ο ποδοσφαιρόφιλος καλόγερος απελευθερώθηκε περισσότερο απ’ όσο έπρεπε (αν σκεφτεί κανείς πως ενώ οι γύρω άκουγαν δεν κράτησε ούτε τα προσχήματα) εμπλουτίζοντας το λεξιλόγιο που μόνο του πνεύματος δεν ήταν. Αυτό προκάλεσε και το διακριτικό γέλιο κάποιων μαρτύρων όπου συνδυάστηκε και με τον αυθόρμητο εκνευρισμό μου. Δεν ήξερα ακριβώς αν έπρεπε να γελάσω η να κλάψω. Το τραγικό είναι πως ακόμα και αν πρόκειται για ‘μούφα’κληρικό, η δουλειά του να διχάσει τους πιστούς ήταν αρκετή. Και θεωρώ πωςυπάρχουν υπεύθυνοι γι’ αυτό. Και λυπάμαι που το επιτρέπουν.
Στον κλήρο δεν επιτρέπονται εξαιρέσεις. Δεν είναι επάγγελμα ο κλήρος, να υπάρχουν καλοί και κακοί. Σε θέματα πίστης, θρησκείας, και ο ένας ασυνείδητος μπορεί να επηρεάσει την κοινή γνώμη. Γι’ αυτό η καλύτερη προστασία των πιστών από τέτοιες περιπτώσεις είναι να υπάρχει αυστηρότερος έλεγχος του όποιου κοσμικού θέλει να εισέλθει στα τη ςεκκλησίας. Όσο για μένα, αποχώρησα γιατί δεν άντεχα να τον ακούσω λεπτό παραπάνω.
