Ας αναλογιστεί κανείς (καί) με αριθμούς τί χάνει το νησί μας. Γιατί; Για πόσο ακόμη; Πού οδηγεί όλο αυτό;
Η Κάλυμνος, το νησί των σφουγγαράδων και των ναυτικών, το νησί των ψαράδων και των θαλασσόλυκων βιοπαλαιστών, ήταν- είναι και θα παραμείνει παραδοσιακά η μηχανή παραγωγής ξενιτεμένων και λεβεντιάς.
Αν σκεφτεί κανείς πως σήμερα- πέραν της σχέσης των παππούδων μας την θάλασσα, όλο και περισσότεροι (εν μέσω κρίσης) βρίσκουν παρηγοριά οικονομική στα πέλαγα και τις φουρτούνες μακριά απ’τα σπιτικά τους, θα καταλάβει πως δεν υφίσταται Καλύμνικο σπιτικό χωρίς τον ναυτικό της. Χωρίς τον μικρό της Οδυσσέα!
Η Ακαδημία Εμπορικού Ναυτικού που δεν υπάρχει παρά μόνο στις ψεύτο-υποσχέσεις υπουργών, δεν είναι μόνο ανάγκη για διαφήμιση ή προβολή της ιστορίας μας, δεν είναι μόνο ανάγκη προς ανταπόδοση των κόπων και της κουλτούρας μας, αλλά πλέον μεγάλη απαίτηση και για το υστέρημα του κάθε γονιού που όχι μόνο ζορίζεται αλλά ξοδεύεται και σε ξένο χώμα μακριά.
Αν υπολογίσουμε στο περίπου πως κάθε χρόνο 50 παιδιά επιλέγουν “τα καράβια”, και αν κάθε παιδί δαπανά τουλάχιστον 400 ευρώ (ή και 600-700 αν νοικιάσει έξω) για να ζήσει και 50-100 έξτρα για έξοδα σχολής, τότε μιλάμε στην καλύτερη για 20-25χλ ευρώ το μήνα και πάνω από 250χλ ευρώ το χρόνο. Στα 3 χρόνια μαθήματος μέχρι το πτυχίο (ένας χρόνος στο καράβι) αγγίζουμε τις 800χλ ευρώ!!
Ποσά που δεν μοιάζουν αμελητέα ούτε και εύκολα να μαζευτούν στον οικογενειακό κουμπαρά.
Θεωρώ πως το 2017, είναι ανεπίτρεπτο ένα νησί σαν την Κάλυμνο να μην έχει τη δική της Ακαδημία Εμπορικού Ναυτικού. Σίγουρα δεν χαρίζεται οτιδήποτε μια ωραία πρωία, ούτε υπάρχουν πάντα οι προϋποθέσεις για να κινηθεί -ειδικά στην Ελλάδα- μια διαδικασία έναρξης επιχείρησης-σχολής, όμως θέλει αγώνα και επιμονή. Και ελπίζω να συμβάλλουν όλοι (πολιτικοί-φορείς) τα μέγιστα για τον σκοπό αυτό. Όποτε και αν είναι αυτό.