Αλήθεια, έχουμε καταλάβει τί πέτυχαν τα παιδιά;
.Όταν πρέπει να προβληματιστείς για το αν η περηφάνια επιβραβεύεται μόνο με “συγχαρητήρια” ή με την έμπρακτη υποστήριξη..
” Οι πανελληνιονίκες μας, τα χρυσά παιδιά της Καλύμνου Μαρία Μαγκούλια και Αντώνης Ρούσσος, διακρίθηκαν με την φανέλα της “Εθνικής” (τεράστια τιμή) στους πρόσφατους Βαλκανικούς αγώνες αποσπώντας την 1η και 10η θέση αντίστοιχα χαρίζοντας χαμόγελα και συγκίνηση στο νησί και τους γονείς τους.
Όταν όμως πρέπει να συνειδητοποιήσουμε το τί ακριβώς κατάφεραν και με τις συνθήκες που το πέτυχαν, θα καταλάβει κανείς τον άθλο των μικρών παιδιών. Μέσα από αντίξοες οικονομικά καταστάσεις και “μέτριες” -για τα δεδομένα τους πια- εγκαταστάσεις, με αγώνα, με ιδρώτα, με θυσίες και επιμονή, ανέβασαν τον πήχη του κλασσικού μας αθλητισμού ψηλά- δείχνοντας σε όλους μας πως δεν αξίζουν μόνο ένα ευχαριστώ αλλά μια κοινή -πολιτική και κοινωνική- πορεία και σύμπραξη πολιτών και θεσμών για στηρίξουμε το μέλλον των αθλητών μας.
Είτε το αποδεχτούμε είτε όχι, δεν είμαστε ένα μικρό νησάκι ουραγός των εξελίξεων αλλά η Κάλυμνος με τα πολυτάλαντα αστέρια. Η Κάλυμνος ως φαβορί και όχι αουτσάιντερ όπως πολλοί αρέσκονται να λένε. Και η ιστορία έχει δείξει πολλές φορές (για να μην ξεχνούμε..ποτέ) πως το νησί μας έβγαλε (και θα συνεχίζει να βγάζει) λαμπρούς πρωταθλητές στον ταρτάν και στη ζωή απ’τη δεκαετία του ’90 μέχρι και σήμερα.
Είναι μόνο ταλέντο; Όχι, είναι η ψυχή, η ομάδα, η νοοτροπία. Είναι θέμα προπονητή να μεγαλώσει ‘πνευματικά’ τον αθλητή, είναι θέμα του αθλητή να πιστέψει στον προπονητή, είναι και θέμα της ομάδας να συμβάλλει αποφασιστικά στην -μεταξύ τους- άρρηκτη και αλληλέγγυα σχέση. Και φυσικά, η τομή στον αθλητισμό και ξεχωριστή στιγμή να ενωθούν τα δυο ιστορικά σωματεία: Κάλυμνος 2000 και Καζώνης Καλύμνου!
Προσωπικά, θέλω και πρέπει να ευχαριστήσω σαν συμπατριώτης και φυσικά πατριώτης τον Αντώνη και τη Μαρία και όλους τους νέους που ασχολούνται με τα σπορ και τον αθλητισμό, τους προπονητές Ξενοφώντα Κουτελλά και Νικόλα Κορφιά για τον συνεχή ζήλο και ανιδιοτελή εγωισμό τους στην όλη επιτυχία τους, και να ενθαρρύνω πολιτεία και πολίτες πως όταν τελικά ένας άνθρωπος πιστέψει στο όνειρο, μπορεί με πίστη και χωρίς (το 2017!) την επιβεβλημένη χρηματοδότηση να τα καταφέρει.
Και να μην σταματήσει ποτέ και κανείς να ονειρεύεται γιατί οι μικροί μας ήρωες όχι μόνο διέψευσαν την λογική, όχι μόνο πραγματοποίησαν και τους πιο αισιόδοξους στόχους τους, αλλά άνοιξαν και τα μάτια σε όσους έπρεπε (και δεν ήθελαν) να ανοίξουν.
Μπράβο σας Παιδιά!!