Αναζητώντας παρωπίδες ευτυχίας!-Γράφει ο Πάνος Βούρος

1018

 

%ce%b2%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%bf%cf%82-%ce%bd%ce%b5%ce%bf
Ανέκαθεν ο άνθρωπος- σε κάθε στάδιο και στιγμή της ζωής του- περνούσε άλλοτε δύσκολες κι’ άλλοτε ευχάριστες στιγμές. Είναι αφελές να πιστεύει ακόμη κανείς στο όνειρο της θερινής νυκτός περί στρωμένης και πλουσιοπάροχης καθημερινότητας άνευ κόπου, πίστης και πολλές φορές συγκυριών.

Εν ολίγοις δεν είμαστε ούτε οι πρώτοι ούτε οι τελευταίοι που αναζητούμε μια χαμένη ελπίδα στα χρόνια της κοινωνικο-οικονομικής μιζέριας του τόπου. Βλέπετε βρέθηκαν πρίν από μας- και στο ίδιο έργο και με χειρότερες συνθήκες τότε οι πρόγονοι μας ως δύσμοιροι θεατές, χτίζοντας παράλληλα και από τις στάχτες τους όλες αυτές τις βάσεις που στήριξαν περήφανα οικογένειες- το ψωμί τους και την αξιοπρέπεια τους.

Μικροί και μεγάλοι, ιδίως τα παιδιά της σύγχρονης και ‘μαζοποιημένης’ εποχής που ψάχνουν τα επαγγελματικά τους πατήματα- την ανάδειξη και την άχρωμη κοινωνικοποίηση τους, πέφτουν πάντα στην ίδια δυστυχώς παγίδα: αρνούνται να δημιουργήσουν αλλά ακολουθούν την πεπατημένη, “λίγα- καλά και χαλαρά”.

Ποιό λοιπόν το βαθύτερο πρόβλημα σήμερα; Γιατί δεν φαίνεται κάπου η πολυπόθητη αισιοδοξία στην καθημερινότητα μας; Γιατί δεν υπάρχουν όνειρα, γιατί δεν υπάρχει κάτι βαθύτερο πέραν του σήμερα και του “εγώ” στα νέα παιδιά; Γιατί απλά οι δυσμενείς συνθήκες δεν αποτελούν πια άλλοθι όπως μας αρέσει να αυτο-δικαιοκογούμαστε στον ηθικό μας κατήφορο και την αδυναμία υπέρβασης των μεγάλων αδιεξόδων. Είμαστε έτσι, γιατί δεν μπορούμε το “αλλιώς”.. όχι γιατί δεν υπάρχει το καλύτερο! Γιατί απλά ξεχάσαμε πως η πραγματική ευτυχία δεν κρύβεται στα καλοστημένα LIKE, τα κούφια χαμόγελα και το “έχει ο Θεός”.. αλλά στο να προσπαθείς να βρίσκεις νόημα όπου αισθάνεσαι καλά, όπου σου δίνει κίνητρο και χαρά να προσφέρεις και ν’αγαπάς, να νιώθεις κάτι πραγματικά.

Ξεχάσαμε όλοι μας αυτό το μικρό μυστικό: όπως δεν υπάρχει συνταγή ευτυχίας, έτσι και δεν υπάρχει συνταγή να την υποκριθείς. Μάταιος χρόνος, μάταιο αποτέλεσμα. Σίγουρα δεν γεννήθηκε κανείς επιτυχημένος, πλούσιος, μορφωμένος, δημοφιλής και αρεστός. Ούτε και αποτελεί σκοπό ζωής μια τέτοια φιλοσοφία. Καθένας ξέρει καλύτερα τί αναζητά η ψυχή του. Όμως σίγουρα δεν θα ‘ρθει τίποτα απ’όλα αυτά αν μείνουμε πίσω απ’τα φλας, στην αδράνεια, στο θέατρο, στο μηδέν..