Την Κυριακή 19 Νοεμβρίου 2017 ολοκληρώθηκε η εκλογική διαδικασία για την ανάδειξη του νέου αρχηγού της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, στον β’ γύρο και κονταροχτυπήθηκαν η κ. Γεννηματά και ο κ. Ανδρουλάκης. Το αποτέλεσμα αυτής της μάχης θα είναι μοιραίο για το μέλλον της ταλαιπωρημένης χώρας μας, διότι έτσι επισφραγίζεται η ανάκτηση της εμπιστοσύνης των πολιτών στα πολιτικά κόμματα του κέντρου.
Το ισχυρό προβάδισμα της κεντροδεξιάς το οποίο έχει καιρό τώρα σταθεροποιηθεί, σε συνδυασμό με την ενδυνάμωση της κεντροαριστεράς αποτελούν το αντίδοτο στην δημοτικότητα των ακραίων πολιτικών λύσεων. Δυστυχώς με αφορμή την οικονομική κρίση και του μεταναστευτικού-προσφυγικού προβλήματος, επωφελήθηκαν και ενισχύθηκαν αυταρχικά, αντιδραστικά και βίαια πολιτικά μορφώματα στη χώρα μας.
Ο φόβος και το μίσος που έσπειραν αυτές οι τάσεις ώθησαν τους ψηφοφόρους προς την άκρο-αριστερά και τον νέο-ναζισμό, δυο άλογες «εναλλακτικές» κατευθύνσεις απελπισίας που μόνο να εντείνουν προβλήματα μπορούν. Το αποτέλεσμα αυτής της σποράς είναι να έχουμε την σημερινή συγκυβέρνηση αποτελούμενη από ακραία πολιτικά συστατικά, τα οποία καταφέρνουν να συνυπάρχουν αρμονικά ακολουθώντας μεθόδους μακιαβελικές. Η πολιτική ανωμαλία τελεί υπό την αιγίδα του κράτους πλέον. Και από την άλλη, ως αντανακλαστικό, δραστηριοποιείται σιωπηλά το νέο-ναζιστικό κόμμα, το οποίο αναδείχθηκε στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές ως τρίτη πολιτική δύναμη.
Τώρα που ξηλώνεται η κουρελού της σημερινής συγκυβέρνησης πρέπει να αποτραπεί η περαιτέρω ριζοσπαστικοποίηση της κοινωνίας, με την δημιουργία έλλογων μετριοπαθών πολιτικών χώρων τα οποία οφείλουν να μας πείσουν ότι έμαθαν από τα λάθη του παρελθόντος και που έχουν στόχο ένα μέλλον απαλλαγμένο από αυτά ακριβώς τα λάθη. Υπάρχει σοβαρός κίνδυνος σε αντίθετη περίπτωση να βρουν καταφύγιο περισσότεροι συμπολίτες μας στην Χρυσή Αυγή, και να σημειωθεί ότι δεν έλκει «υπερπατριώτες» ψηφοφόρους μόνο από την δυσαρεστημένη δεξιά, έχει δώσει στέγη το κόμμα αυτό σε πολλούς απολωλότες σοσιαλιστές επίσης.
Στο νησί μας υπάρχει νέο-ναζιστικός πυρήνας που κινείται αθόρυβα, και πολλοί ίσως έχουν ξεχάσει την ύπαρξη του. Φαντάζομαι επίσης ότι θα υπάρχουν και οπαδοί του αντί-εξουσιαστικού χώρου. Απ’ όλα έχει ο μπαξές. Είναι δικαίωμα σε μια δημοκρατία η πολιτική ελευθερία, όμως όταν πολιτικά κόμματα καταστρατηγούν το δημοκρατικό πολίτευμα που επιτρέπει την ύπαρξη τους, τότε προκύπτει ζήτημα αυτοκαταστροφής. Είναι και οι δύο τάσεις καταδικαστέες εφόσον υπονομεύουν το πολίτευμα, τον κοινοβουλευτισμό και τον διάλογο. Να μην αρχίζουν να ερίζουν μερικοί για την εξίσωση αυτή, και να διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους για το ποίος από τους δυο είναι ο μη χείρον, ο Χίτλερ ή ο Στάλιν και ποιανού η δικτατορία ήταν η λιγότερο καταστροφική για την ανθρωπότητα και να καμαρώνουν για αυτό. Η ιστορία έχει αποφανθεί για το θέμα αυτό, οι εκφραστές και των δύο αυτών τάσεων είναι ταυτισμένοι με τον ολοκληρωτισμό, ας φρεσκάρουμε συνεχώς την μνήμη μας γιατί ξεχνάμε.
Συνεπώς όλοι οι μετριοπαθείς πολίτες πρέπει να αγρυπνούν να μην βρεθούν, ως άλλες «μωρές παρθένες», προ τετελεσμένων αν κερδίσουν αυτά τα μορφώματα ακόμα μεγαλύτερα ποσοστά στις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Δεν έχουμε διδαχθεί τίποτα από την ιστορία του 20 αιώνα; Σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση της Pulse για την εφημερίδα «Δημοκρατία» για την πρόθεση ψήφου, στην τρίτη θέση φιγουράρουν η Χρυσή Αυγή και Η Δημοκρατική Συμπαράταξη με 7%. Πρέπει να γίνει στόχος των δυνάμεων του κέντρου, να γίνει η Δημοκρατική Συμπαράταξη το τρίτο πολιτικό κόμμα στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση.
Οι ανοικτές διαδικασίες για την εκλογή κομματικών αρχηγών που τελευταία υιοθετούνται όλο και πιο συχνά είναι θετικότατες για την καλλιέργεια δημοκρατικών αξιών. Συνήθως όμως λειτουργούν καλύτερα σε μεγάλα αστικά κέντρα από ότι στην επαρχία όπου οι κοινωνίες εκεί είναι κλειστές. Και εκεί αποδίδω το χαμηλότατο ποσοστό των πολιτών που συμμετείχαν για παράδειγμα στην Κάλυμνο στη διαδικασία εκλογής του αρχηγού της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Σε αυτό συνέβαλε το γεγονός ότι εφόσον η Δημοτική Αρχή του νησιού μας αποτελεί παραμάγαζο της κεντρικής συγκυβέρνησης και σε έναν μικρό τόπο μπορεί να ασκεί έντονη ψυχολογική πίεση στους πολίτες της, το να τοποθετείται η κάλπη εν μέσω της κεντρικής πλατείας όπου όλοι βλέπουν όλους, είναι επιεικώς άστοχο.
Θεωρώ ότι αυτό σε μεγάλο βαθμό δεν ευνόησε την προσέλευση πολλών δυσαρεστημένων συμπολιτών μας. Σε μικρές κοινωνίες είναι πολύ δύσκολο αν όχι απαγορευτικό ανοικτά να εκφραστείς κατά της εξουσίας χωρίς συνέπειες.
Η γεωγραφική θέση της κάλπης λοιπόν παίζει πολύ σημαντικό ρόλο και έχει άμεση σχέση με το αποτέλεσμα της εκλογικής διαδικασίας. Στο μέλλον είναι καλό οι οργανωτές αυτών των διαδικασιών να το λαμβάνουν υπόψη τους σε όποιο πολιτικό χώρο και αν ανήκουν. Μπορεί να επιλέγεται η κεντρική πλατεία για να είναι εύκολο σε όλους να έχουν πρόσβαση, από την άλλη αυτό ακριβώς λειτουργεί αποτρεπτικά για πολίτες που προτιμούν να μην γίνουν στόχος για τις πολιτικές επιλογές τους. Η ηλεκτρονική ψηφοφορία θα ευνοούσε μεγαλύτερη συμμετοχή κατά την άποψη μου.
Ως επίλογο επιλέγω έναν αφορισμό του Μπουκόφσκι, « Έχουμε χαραμίσει την Ιστορία σαν μια παρέα μεθυσμένων που ρίχνουν ζάρια, πίσω στις αντρικές τουαλέτες του τοπικού μπαρ.» Μήπως ήρθε η ώρα να παραγγέλναμε έναν καφέ, μπας και ξεσουρώναμε;