Άρθρο που δημοσιεύεται στην έντυπη έκδοση της «ΝΗΣΙΩΤΙΚΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ» του Σαββάτου 17 Μαρτίου 2018
Ο Ντ.Τραμπ πήρε πρόσφατα μια πολύ κακή απόφαση, που θα ζημιώσει ανεπανόρθωτα την διεθνή Πολιτική των ΗΠΑ: Αναγνώρισε ως πρωτεύουσα του Ισραήλ την Ιερουσαλήμ (αντί του Τελ Αβίβ).
Η κίνηση αυτή του Ντ.Τραμπ πυροδότησε θύελλα διαμαρτυριών στον Αραβικό και γενικότερα στον Μουσουλμανικό Κόσμο και έστρεψε τον Αραβικό και Μουσουλμανικό Κόσμο εναντίον των ΗΠΑ. Άρα είναι λάθος κίνηση.
Με το παρόν άρθρο μας θ’ αποδείξουμε, ότι εν γνώσει του ο Ντ.Τραμπ έκανε αυτό το λάθος, αλλά κάτω από πιέσεις και αναγκαίες σκοπιμότητες (που προκύπτουν από τις προτεραιότητες και ιεραρχήσεις που βάζει ένας αστός πολιτικός)
1) Τι είναι πολιτικό λάθος;
Την έννοια του λάθους θα την χρησιμοποιήσουμε με δύο σημασίες. Θα δώσουμε τους δύο ορισμούς του λάθους.
Α) Η παραδοσιακή σημασία της έννοιας “λάθος” είναι:
Λάθος είναι η αποτυχία του προδιαγραμμένου στόχου
Εδώ το πρόβλημα είναι:τι παρεμβαίνει (αν δεν προσδιορίζει πλήρως) τον προδιαγραμμένο στόχο.
Αυτό είναι η κουλτούρα του αστού πολιτικού, που πρώτα βάζει την προσωπική του καριέρα, μετά το συμφέρον της Τάξης του και τέλος το συμφέρον της Πατρίδας του.
Β) Σε ειδικές συνθήκες (κοινωνίας ή Πολιτικής) η σημασία του λάθους είναι άλλη :
Λάθος είναι η πρόκληση ζημίας στον πολιτικό φορέα,ο οποίος μας εμπιστεύθηκε μία θέση ανεξάρτητα από το, αν αυτή (η ζημία) έγινε συνειδητά και σκόπιμα,είτε ύστερα από εξαγορά, είτε από καταναγκασμό.
Όταν στο κείμενο το λάθος χρησιμοποιείται μ αυτή την έννοια, θα σημειώνεται ως” πολιτικό λάθος” για αποφυγή σύγχυσης.
2) Η σκοπιμότητα της διάκρισης του πολιτικού λάθους
Α) Η σκοπιμότητα της διάκρισης του πολιτικού λάθους από το λάθος γενικά συνίσταται στο, ότι οι αστοί πολιτικοί νομίζουν (ή πιο σωστά: αφήνουν να περάσει στην κοινωνική Συνείδηση) ότι επειδή αυτοί οι ίδιοι, η παρέα τους και η Τάξη τους ωφελήθηκαν από τις κινήσεις τους, αυτό σημαίνει ότι ωφελήθηκε η Πατρίδα από την Πολιτική τους.
Άρα ο Τραμπ μπορεί να μην κάνει λάθος ,αλλά ν’ αποδειχτεί πολιτικό λάθος (=σωστό για την καριέρα του, αλλά ζημία για τις ΗΠΑ)
Β) Ειδικά για τις ΗΠΑ το Σύστημα στις ΗΠΑ διαμορφώνει κάποιους περιορισμούς στην σκέψη ακόμα και για άτομα που διεκδικούν ή κατέχουν Προεδρικό αξίωμα! [ιστορικό ανέκδοτο: Βγαίνοντας ο Ιωσήφ Στάλιν από την αίθουσα των Συνεδριάσεων στην Γιάλτα το 1945 λέει στους δημοσιογράφους:“Εγώ νόμιζα, ότι Δημοκρατία είναι η Εξουσία του λαού, αλλά ο Ρούζβελτ επιμένει ότι Δημοκρατία είναι η Εξουσία του Αμερικάνικου λαού!”]
Άρα ο Τραμπ μπορεί να ωφελήσει το Αμερικάνικο Κατεστημένο, αλλά να ζημιώσει όλο το κόσμο, γιατί οι Αμερικανοί νομίζουν ότι είναι έθνος ιδιαίτερης αποστολής και συγχέουν το μεγαλείο των ΗΠΑ με το καλό της Ανθρωπότητας.
3) Η αιτιοκρατία του πολιτικού λάθους του Ντ.Τραμπ
Aν ο Ντ.Τραμπ στεκόταν στις δεδομένες θέσεις της πλειοψηφίας του Αμερικανικού Κατεστημένου, θα ήταν χαμένος από χέρι: Υπήρχαν πιο λαμπρές φυσιογνωμίες για την θέση του υποψηφίου του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος.
Ο Ντ.Τραμπ προτίμησε την επιλογή της μειοψηφίας του Αμερικάνικου Κατεστημένου, που συγχρόνως ήταν πιο αποδεκτή από τις λαϊκές μάζες.
Υπάρχει λάθος σ αυτή την επιλογή του Ντ.Τραμπ; Ασφαλώς όχι! Αυτό επεδίωξε, αυτό πέτυχε.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η επιλογή του δεν θα είχε και αρνητικές συνέπειες: Η πλειοψηφία του Αμερικάνικου Κατεστημένου πολέμησε τον Ντ.Τραμπ με όλα τα διαθέσιμα μέσα και με όλους τους τρόπους.
Αποκορύφωμα ήταν η κατάθεση στο Κογκρέσο πρότασης για καθαίρεση του Προέδρου.
Ο Ντ.Τραμπ έπρεπε ν’ αμυνθεί για να διασώσει την θέση του.
Ο Ντ.Τραμπ αμύνθηκε και μάλιστα αποτελεσματικά: Δήλωσε ότι αναγνωρίζει την Ιερουσαλήμ πρωτεύουσα του Ισραήλ.
Αμέσως όλες οι ψήφοι των Εβραίων (και των εξαρτημένων από τους Εβραίους) πήγαν εναντίον της πρότασης καθαίρεσης και ο Ντ.Τραμπ διασώθηκε ως Πρόεδρος των ΗΠΑ.
Υπάρχει λάθος στην κίνηση Ντ.Τραμπ; Όχι βέβαια!
Αυτό όμως δεν σημαίνει,ότι η κίνηση Ντ.Τραμπ δεν θα είχε τις αρνητικές συνέπειες της για τα διεθνή συμφέροντα των ΗΠΑ
Η επιλογή του Ντ.Τραμπ έγινε γρήγορα απόφαση (αν δεν γινόταν, μετά από λίγους μήνες η πρόταση καθαίρεσης θα επανέρχονταν στο Κογκρέσο και θα ψηφιζόταν πανηγυρικά).
Η απόφαση Ντ.Τραμπ φυσικά ξεσήκωσε τον Αραβικό και Μουσουλμανικό Κόσμο και ζημίωσε τα συμφέροντα των ΗΠΑ.
Ακριβώς επειδή αυτή η απόφαση προκαλεί ζημιά στα συμφέροντα των ΗΠΑ θεωρείται πολιτικό λάθος
4) Το λάθος του πολιτικού λάθους
Ο Ντ.Τραμπ νόμιζε (γιατί αυτή είναι η κουλτούρα του Αμερικανού), ότι επειδή οι ΗΠΑ χρηματοδοτούν κάποιες αραβικές και μουσουλμανικές χώρες,οι ψήφοι τους στον ΟΗΕ είναι εξασφαλισμένες υπέρ των ΗΠΑ.
Οπότε περνάει σε λάθος: φοβερίζει τις χρηματοδοτούμενες χώρες με διακοπή της χρηματοδότησης.
Τελικά ο Ντ.Τραμπ πέτυχε τ αντίθετα: στο Συμβούλιο Ασφαλείας η ψηφοφορία για την Ιερουσαλήμ ήταν 1προς 14 σε βάρος των ΗΠΑ και στην Γενική Συνέλευση οι ΗΠΑ εκτός απ την δική τους ψήφο και του Ισραήλ πήραν 5-6 ακόμα ψήφους πολύ μικρών χωρών (αλήθεια ! ποιός ξέρει τις νήσους Μάρσαλ;)
Συνεπώς ζημίωσε (=απομόνωσε) τις ΗΠΑ. Άρα έκανε πολιτικό λάθος
Το λάθος που προκάλεσε το πολιτικό λάθος συνίσταται αναλυτικά στα εξής:
Ο Ντ.Τραμπ
α)Υπερεκτίμησε τις δικές του δυνατότητες και το κύρος του θεσμού του Προέδρου,
β) Υποτίμησε την εμβέλεια της Αντίστασης του Αμερικάνικου Κατεστημένου και
γ) Υποτίμησε την σημασία της αυξημένης πια γενικής πολιτικοποίησης στο κόσμο έναντι της συνεχούς αποδιοργάνωσης της Αμερικάνικης Ηγεμονίας.
