Άρθρο που δημοσιεύεται στην έντυπη έκδοση της «ΝΗΣΙΩΤΙΚΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ» του Σαββάτου 3 Μαρτίου 2018
Το αντικείμενο του σημερινού μας άρθρου είναι οι μέθοδες, που χρησιμοποίησε η φαρμακευτική πολυεθνική εταιρεία NOVARTIS για να προωθήσει τα προϊόντα της στην Ελληνική Αγορά και το γεγονός της διαφθοράς των αστών πολιτικών ηγετών.
Σκοπός του σημερινού μας άρθρου είναι ν’ αποδείξει:
α) Ότι η διαφθορά είναι πολιτικό φαινόμενο ενδογενές (και ως εκ τούτου αναπόφευκτο ) του καπιταλιστικού Συστήματος και
β) ότι η εκστρατεία που ξεκίνησε η Κυβέρνηση για το σκάνδαλο (που όντως είναι σκάνδαλο) NOVARTIS είναι πολιτικό παιχνίδι της Κυβέρνησης για αναστροφή των δημοσκοπικών αποτελεσμάτων
1) Το σκάνδαλο σε σε συγκεκριμένη βάση
Η Δικογραφία προς την Βουλή αφορά τους παρακάτω:
Αντώνιο Σαμαρά, Παναγιώτη Πικραμένο, Δημήτριο Αβραμόπουλο, Ανδρέα Λοβέρδο, Ανδρέα Λυκουρέντζο, Μάριο Σαλμά, Άδωνι Γεωργιάδη, Ιωάννη Στουρνάρα, Ευάγγελο Βενιζέλο, Γεώργιο Κουτρουμάνη.
Οι κατηγορίες είναι: δωροληψία, παθητική δωροδοκία, απιστία σχετικά με την υπηρεσία….
“Υπολογίζεται, ότι 50 εκατ. ευρώ, πήραν στελέχη προηγούμενων κυβερνήσεων,προκειμένου να “διευκολύνουν” την πολυεθνική να ενισχύσει τη θέση της στην αγορά του φαρμάκου, έναντι των ανταγωνιστών της.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα, που επικαλούνται τη δικογραφία η ζημιά που έχει υποστεί το Δημόσιο από το 2000 έως το 2015,μόνο από την υπόθεση της NOVARTIS αγγίζει τα 3δις ευρώ, ενώ οι ίδιες πηγές ανεβάζουν στα 23 δις ευρώ το “λογαριασμό” που πλήρωσε το κράτος στην ίδια περίοδο,από τη “διαφθορά” και την “αμέλεια” σε σχέση γενικά με το χώρο του φαρμάκου.
Αυτό το διάστημα εκτιμάται ότι η Ελλάδα δαπανούσε για φάρμακα το διπλάσιο από τον μέσο όρο της ΕΕ”
(ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 8/2/2018)
2) Το σκάνδαλο σε κλαδική βάση
Ο κλάδος “Φάρμακο” είναι θερμοκήπιο της διαφοράς, γιατί από τη μια είναι εμπορευτοποιημένος και υπόκειται στους Νόμους της Αγοράς και από την άλλη η “Υγεία” έστω εν μέρει είναι κρατικοποιημένη με ένα κράτος που είναι αστικό (=όχι λαϊκό) και ως εκ τούτου βρίσκεται σε στενή περιπλοκή με μονοπωλιακά συγκροτήματα (παραγωγής και διάθεσης φαρμάκου).
Επομένως οι Νόμοι της Αγοράς στον τομέα του Φαρμάκου δρουν στρεβλωτικά δηλ μέσω διασυνδέσεων κρατικών υπαλλήλων, που ασχολούνται με την Κοινωνική Πρόνοια, που δεν έχουν άμεσο ,ζωτικό λόγο, αν το Φάρμακο θα αγοραστεί τόσο ή παραπάνω ή αν είναι το καλύτερο ή το χειρότερο.
Αυτό πρακτικά σημαίνει, ότι αν πάει κανείς (=ο κρατικός ή Νοσοκομειακός υπάλληλος) στην Αγορά και δεν τον νοιάζει αν το προϊόν είναι καλό ή κακό, αν είναι φτηνό ή ακριβό ,θα αγοράσει από κείνο τον πωλητή, που του δίνει την μεγαλύτερη προμήθεια.
Την κατάσταση χειροτερεύει το γεγονός, ότι ο τελικός χρήστης, που είναι ο ασθενής δεν μπορεί να έχει λόγο επί της ποιότητας και της τιμής του Φαρμάκου (=ούτε στον γιατρό μπορεί να πεί: δεν είναι αυτό το καλό φάρμακο, είναι το άλλο, ούτε στον φαρμακοποιό, ότι είναι ακριβό) Πολλές φορές π.χ στα Νοσοκομεία, ούτε καν αντιλαμβάνεται τι φάρμακο πήρε.
3) Υπάρχει λύση στη διαφθορά του κλάδου του “Φαρμάκου”.
Στο καπιταλιστικό Σύστημα η διαφορά είναι ενδογενές φαινόμενο και επομένως δεν υπάρχει λύση αντιμετώπισης της διαφθοράς.
Η λύση, που εμείς προτείνουμε υποχρεωτικά υπερβαίνει τα πλαίσια του Συστήματος. Η λύση αυτή αναλύεται στα εξής:
α) Το Κράτος αναλαμβάνει την παραγωγή και διάθεση των φαρμάκων.
Εάν η κρατική Επιχείρηση Παραγωγής φαρμάκων δεν είναι σε θέση να παράγει το σύνολο των φαρμάκων, γίνονται εισαγωγές από το κράτος και μόνον από το κράτος.
β) Επειδή το κράτος είναι αστικό και επομένως διεφθαρμένο, θα υπάρχουν ανάλογες λαϊκές-δημοτικές Επιτροπές που θα ελέγχουν από τον Υπουργό Υγείας μέχρι την υπαλληλία του Νοσοκομείου (που θα είναι κρατικά και μόνον κρατικά).
γ) Καταργείται το επάγγελμα του ελεύθερου ιατρού και ελεύθερου φαρμακοποιού και τα δύο επαγγέλματα περνάνε σε κρατική υπαλληλία.
4) Η διαφθορά ως ενδογενές συστημικό στοιχείο.
Το φυσικό εμπόδιο του υπερβολικού πλουτισμού είναι η ηθική κουλτούρα, που κρατάει από την πρωτόγονη Εποχή της γενικής κοινοκτημοσύνης και που ενισχύθηκε και επικαιροποιήθηκε με την Σοβιετική Εξουσία.
Με το γίνει στον καπιταλισμό το κέρδος τελικός στόχος κάθε οικονομικής συναλλαγής και υπέρτατη Αξία, αυτό το φυσικό εμπόδιο της ηθικής κουλτούρας κατέρρευσε και η εξαγορά και η διαφθορά είναι πια γενικευμένο φαινόμενο.
Ο Νόμος (πέραν του ότι γράφτηκε από αστούς και στα μέτρα των αστών) χωρίς το φυσικό εμπόδιο της ηθικής κουλτούρας είναι ανεπαρκής, για να αντιμετωπίσει την διαφθορά δηλ. τη τάση για ένα κέρδος πέρα από τον Νόμο.
Το γεγονός ότι η διαφθορά είναι σύμφυτη με το Σύστημα, δεν εμποδίζει τον ένα αστό πολιτικό να κατηγορεί τον άλλο για διαφθορά για να κερδίσει πολιτική πελατεία.
Ο μόνος παράγοντας, που μπορεί ν’ ανακόψει την διαφθορά είναι η παρέμβαση του λαϊκού κινήματος και των ενεργών πολιτικοποιημένων πολιτών (ακτιβιστών).
5) Ο πολιτικός στόχος του ΣΥΡΙΖΑ
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποτύχει πολιτικά και τελικά έγινε ρεζίλι των αστών. Δημοσκοπικά η ΝΔ βρίσκεται μπροστά αρκετές μονάδες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ για ν’ αντιμετωπίσει την δυσμενή κατάσταση έχει μόνο ένα παραδοσιακό όπλο (=δοκιμασμένο από άλλους παλιότερα): τα δοσίματα σε εργαζόμενους, ανέργους και συνταξιούχους προς το τέλος της θητείας της Κυβέρνησης, για να μείνει μια τελευταία καλή εντύπωση πίσω από την οποία θα μπορούσε να κρυφτεί όλη η πολιτική χρεοκοπία της Κυβέρνησης με Μέτρα, Μνημόνια και Αξιολογήσεις.
Επειδή όμως έχουμε βαλτωμένη Οικονομική Κρίση υπό συνεχή Ευρωπαϊκή Εποπτεία, αυτές οι προεκλογικές ταχυδακτυλουργίες δεν επαρκούν για να καλυφθεί η διαφορά από την ΝΔ.Τι μένει;
Αφού δεν μπορέσαμε να επιδείξουμε πολιτικό Έργο, βγάζουμε τον Αντίπαλο κλέφτη, τον τραβάμε σε δίκες και τον εκθέτουμε ηθικά.
Συγχρόνως με σκληρές εξετάσεις-ανακρίσεις αφήνουμε αυταπάτες, ότι εμείς ανοίγουμε νέα Εποχή αδιάφθορου Καπιταλισμού! (είδαμε ποιά τύχη είχαν οι σκληρές εξετάσεις-ανακρίσεις της Ζωής Κωνσταντοπούλου για το Χρέος στις Επιτροπές της Βουλής!)
