Μικρομεσαίες “συστάδες”: Λαϊκίστικη παρηγοριά του Αλ.Τσίπρα στους μικρομεσαίους-Γράφει ο Μανώλης Γαλανομάτης

691

%ce%bc%ce%b1%ce%bd%cf%8e%ce%bb%ce%b7%cf%82-%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%bf%ce%bc%ce%ac%cf%84%ce%b7%cf%82

Άρθρο που δημοσιεύεται στην έντυπη έκδοση της «ΝΗΣΙΩΤΙΚΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ» του Σαββάτου 12 Μαϊου 2018

Στις  8/3/2018   ο  Αλ.Τσίπρας μίλησε στην Συνέλευση των μικρομεσαίων Επιχειρηματιών και ως λύση προοπτικής,τους πρότεινε την Συνεργατική με την μορφή “συστάδων”.

Με το σημερινό μας άρθρο θ’ αποδείξουμε ότι: α) οι μικρομεσαίες Επιχειρήσεις είναι ιστορικά καταδικασμένες και δεν μπορούν ν’ αποτελέσουν βάση της Οικονομίας της Χώρας και β) οι συστάδες των μικρομεσαίων δεν συνιστούν κάποια λύση προοπτικής για την επιβίωση  των μικρομεσαίων Επιχειρήσεων.

Στο σημερινό μας άρθρο θα περιοριστούμε στις παραγωγικές Επιχειρήσεις.

1) Τι  σημαίνει ιστορικά καταδικασμένη μορφή Επιχείρησης;

Η ιστορικά καταδικασμένη μορφή Επιχείρησης μπορεί να είναι κοινωνικά χρήσιμη  και με το παραπάνω μάλιστα.

Οι μικρομεσαίες  παραγωγικές Επιχειρήσεις και παράγουν κοινωνικό  Πλούτο και απασχολούν κάποιο εργατικό δυναμικό.

Είναι όμως ιστορικά καταδικασμένη υπόθεση, γιατί το πρόβλημα κυρίως είναι, αν αυτή η μορφή Οικονομίας μπορεί  να ικανοποιήσει τις ανάγκες της Χώρας ( και μάλιστα σε προοπτική ) και αν μπορεί η ίδια να επιβιώσει στον Ανταγωνισμό με τις μεγάλες Επιχειρήσεις.

Οι μικρομεσαίες Επιχειρήσεις ούτε μπορούν να ικανοποιήσουν τις ανάγκες της Χώρας, ούτε έχουν καμιά ελπίδα να επιβιώσουν στον Ανταγωνισμό με τις μεγάλες Επιχειρήσεις: Θα φυτοζωούν, θα υπερεκμεταλλεύονται το εργατικό δυναμικό για ν’ αντιμετωπίσουν τον Ανταγωνισμό με τις μεγάλες Επιχειρήσεις και μονίμως θα εκλιπαρούν το Κράτος για φορολογικές ελαφρύνσεις και θα φοροδιαφεύγουν ή δεν θα πληρώνουν ασφάλιστρα για να επιβιώσουν.

Τελικά μία προς μία θα φτωχαίνουν, θα διαλύονται ή θα εξαγοράζονται για να δουλέψουν ως εμπορικά υποκαταστήματα μεγάλων εταιρειών.

 

2) Γιατί είναι ιστορικά καταδικασμένη μορφή Οικονομίας

Α) Ιστορικά καταδικασμένη μορφή Οικονομίας είναι η μικρομεσαία Επιχείρηση, γιατί η δοσμένη συγκέντρωση κεφαλαίου, που έχει, δεν της επιτρέπει να κάνει την ανάλογη συσσώρευση κεφαλαίου για διευρυμένη Αναπαραγωγή, που θα δώσει μεγαλύτερη μονάδα Παραγωγής με ανώτερη Τεχνολογία Παραγωγής για μεγαλύτερη Παραγωγή με ποιοτικώς ανώτερα και φθηνότερα προϊόντα.

Στον Ανταγωνισμό με τις μεγάλες Επιχειρήσεις διαρκώς ζημιώνεται ή κερδίζει όλο και λιγότερα, ο αναγκαίος χρόνος Εργασίας της μικρής Επιχείρησης είναι μεγαλύτερος του μέσου κοινωνικά αναγκαίου χρόνου Εργασίας για το δοσμένο προϊόν.

Τελικό αποτέλεσμα η διάλυση των μικρών Επιχειρήσεων και η  γιγάντωση των ήδη μεγάλων.

Β) Καταδικασμένες είναι οι μικρές Επιχειρήσεις ακόμα και σε συνθήκες κλειστής εθνικής Οικονομίας. Πολύ περισσότερο που η Οικονομία της Χώρας είναι ανοιχτή στα μεγαθήρια της ΕΕ.

Τότε τα προϊόντα πουλιούνται στο μέσο κοινωνικά αναγκαίο χρόνο  Εργασίας σε Ευρωπαϊκή βάση, που είναι χαμηλότερος από τον εθνικό, γιατί οι Ευρωπαϊκές εταιρείες έχουν πολύ μεγαλύτερη συγκέντρωση κεφαλαίου και πολύ ανώτερη Τεχνολογία από τις πιο μεγάλες Εθνικές Επιχειρήσεις της Χώρας μας.

Άρα πρόβλημα επιβίωσης έχουν και οι μεγάλες Επιχειρήσεις της Χώρας.

Πριν όμως απ’ αυτές θάχουν εξαφανιστεί οι μικρομεσαίες Επιχειρήσεις  της Χώρας.

3) Τι είναι οι “συστάδες”;

Δεν έχει καμιά λογική ο Πρωθυπουργός της Χώρας να πει στους μικρομεσαίους: Κάψτε τα όνειρα σας και γίνετε Εργάτες στις Πολυεθνικές.

Η αντίδραση των νοικοκυραίων θα είναι ν’ αποστρέψουν το πρόσωπο τους  από τον Πρωθυπουργό και ν’ απευθυνθούν στην Αντιπολίτευση : O νοικοκύρης θα το παλαίψει μέχρι τέλους για ν’ αποφύγει την μοίρα του Εργάτη.

Ο Αλ.Τσίπρας πρέπει να βρει λύση για τους μικρομεσαίους:

Η δήθεν λύση της σοσιαλδημοκρατίας είναι οι “συστάδες”

Οι συστάδες είναι ομάδες μικρομεσαίων Επιχειρήσεων με ένα ορισμένο Καταστατικό δεσμεύσεων και υποχρεώσεων για μια  κοινή αντιμετώπιση μιας σειράς προβλημάτων των μικρομεσαίων για μια πιο επιτυχημένη  αντιμετώπιση των μεγάλων εταιρειών.

Η λύση του Τσίπρα είναι λαϊκίστικη και στοχεύει στην διατήρηση των μικρομεσαίων ως εκλογική πελατεία του ΣΥΡΙΖΑ και τίποτε περισσότερο.

4) Οι συστάδες δεν είναι λύση (και ιδιαίτερα λύση προοπτικής)

Α) Η λαϊκίστικη πρόταση

Αν οι μικρομεσαίοι επιμένουν να διατηρούν την ανεξαρτησία των Επιχειρήσεων τους στα πλαίσια της συστάδας [που είναι και το πιθανότερο, γιατί δύσκολα ξαναγυρίζει Εργάτης ένας, που έγινε αφεντικό έστω μιας μικρής Επιχείρησης], τότε το καλύτερο που μπορεί να πετύχει η συστάδα είναι καλύτερους όρους δανεισμού και πωλήσεως των προϊόντων.

Όμως η μικρή συγκέντρωση κεφαλαίου και η καθυστερημένη  Τεχνολογία παραμένουν και θα ισχύσουν ό,τι είπαμε προηγούμενα για την κακή τους μοίρα.

Η πρόταση του Αλ.Τσίπρα σταματάει εδώ.

Β) Η σοβαρή πρόταση

Αν δεχτούν όμως οι μικροί Επιχειρηματίες να διαλύσουν τις Επιχειρήσεις τους ,να γίνει  εκτίμηση των υλικών τους, να κεφαλαιοποιηθεί σε Χρήμα όλη η περιουσία των μικρομεσαίων και να σχηματισθεί ενιαίο Ταμείο για μια μεγάλη Επιχείρηση με ενιαία Διεύθυνση και μετόχους τους πρώην Επιχειρηματίες,η υπόθεση γίνεται σοβαρή και αλλάζει η μοίρα τους. Πλην όμως δεν μιλάμε για συστάδα,αλλά συλλογικής ιδιοκτησίας μεγάλη Επιχείρηση  δηλ. μιλάμε πέρα  από την πρόταση Αλ.Τσίπρα.

5)  Οι δυσκολίες της σοβαρής πρότασης

Επειδή αυτή η διαδικασία υλοποίησης της σοβαρής πρότασης απαιτεί xρόνο, προκύπτει το εξής πρόβλημα:

Στο χρόνο που χρειάζεται να συννενοηθούν οι μικρομεσαίοι ,η συγκεντροποίηση του κεφαλαίου ιδιαίτερα σε Ευρωπαϊκή βάση  προχωράει με ταχύτητες, που ακυρώνουν στην πράξη τις συμφωνίες των μικρομεσαίων, που στο μεταξύ οι μεσαίοι γίνονται μικροί και οι μικροί διαλύονται.

Δια ταύτα η πραγματική Αριστερά προχωρεί παραπέρα:

Προτείνεται Κρατική παρέμβαση για προστασία των Εθνικών Επιχειρήσεων από την συγκεντροποίηση του κεφαλαίου σε ιδιωτικά χέρια και ιδιαίτερα σε ξένα: αυτά  των Πολυεθνικών.

Προφανώς η λύση της κρατικής παρέμβασης ενάντια στις Πολυεθνικές έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα δεδομένα της ΕΕ και αυτός είναι ένας από τους λόγους που η πραγματική Αριστερά είναι εναντίον της παραμονής της Χώρας στην ΕΕ.