Άρθρο που δημοσιεύεται στην έντυπη έκδοση της «ΝΗΣΙΩΤΙΚΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ» του Σαββάτου 19 Μαϊου 2018
Στις 15/1/2018 ψηφίστηκε το Πολυνομοσχέδιο μέρος του οποίου ήταν η αντιαπεργιακή νομοθετική ρύθμιση, η ουσία της οποίας είναι η εξής:
Από κει που μέχρι τώρα για την νομιμοποίηση μιας Γενικής Συνέλευσης αρκούσε το 1/3 έως και 1/5 των οικονομικά εν τάξει μελών του Σωματείου, τώρα θ’ απαιτείται η υπέρβαση του 1/2.
Με το σημερινό μας άρθρο θα προσπαθήσουμε να επισημάνουμε και να εξηγήσουμε αιτίες και συνέπειες αυτής της κίνησης της Κυβέρνησης
1) Γιατί καταργείται στην πράξη η Απεργία;
Το πρόβλημα δεν είναι τι θ’ αποφασίσει μια Γενική Συνέλευση Σωματείου.
Πριν συγκληθεί μια Γενική Συνέλευση υπάρχουν τα προβλήματα και η Απεργία είναι ο μόνος τρόπος στο καπιταλιστικό Σύστημα να πιεστεί η Εργοδοσία να εγκρίνει τα αιτήματα των εργατών.
Το πρόβλημα είναι η νομιμοποίηση της Γενικής Συνέλευσης του Σωματείου απέναντι στο Αστικό Κράτος.
Αυτή είναι και αδυναμία και η ανεπάρκεια όλων των νόμιμων μορφών ταξικής πάλης: χρειάζονται την άδεια του Αστικού κράτους .
Επειδή η Αστική Τάξη είναι οικονομικά κυρίαρχη κατέχοντας τα Μέσα Παραγωγής και επειδή θίγονται άμεσα τα συμφέροντα της από την Απεργία, εξαντλεί όλα τα μέσα πίεσης προς τους εργάτες να μην συμμετέχουν σε μια Απεργία και αν είναι δυνατόν (για να είναι αυτό εξασφαλισμένο) να μην μπορεί να νομιμοποιηθεί μια Γενική Συνέλευση.
Για να μπορεί να περάσει πιο εύκολα η πίεση της Εργοδοσίας προς τους εργάτες το Αστικό Κράτος (=το κράτος της Εργοδοσίας) ανεβάζει το ποσοστό συμμετοχής των εργατών του Σωματείου.
Έτσι λοιπόν με το 1/3 των μελών του Σωματείου η Συνέλευση γίνεται, η απόφαση παίρνεται. Με το 1/2 των μελών η Συνέλευση ακυρώνεται, η απόφαση για Απεργία δεν παίρνεται και τα κέρδη της Εργοδοσίας δεν θίγονται.
2) Γιατί δεν μπορεί να συγκεντρωθεί το 1/2 των μελών;
Α) Η Άρχουσα Τάξη διαθέτοντας μια ολόκληρη στρατιά δασκάλων, καθηγητών, παπάδων, δημοσιογράφων κλπ μπορεί να περάσει στις μάζες μια μορφή της ενιαίας Αστικής Ιδεολογίας.
Τελικά η Αστική Ιδεολογία παρόλο που είναι στον αντίποδα των συμφερόντων της Εργατικής Τάξης, μπορεί να περάσει και μέσα σε ένα μέρος της Εργατικής Τάξης, έστω με ένα στοιχειώδη και ακαλλιέργητο τρόπο.
Καίριο σημείο της Αστικής Ιδεολογίας που περνάει στην Εργατική Τάξη είναι η αποφυγή κοινωνικών αναστατώσεων, που δήθεν ζημιώνουν την Εθνική Οικονομία: Γιαυτό “όχι Απεργία”, που είναι μια μορφή κοινωνικής αναστάτωσης (όσο νόμιμα κι αν γίνει).
Β) Οι εργάτες ακόμα και το καλό καιρό ποτέ δεν έχουν εξασφαλισμένο μεροκάματο.
Ο εργοδότης ανά πάσα στιγμή μπορεί να τους απολύσει (και έχει συμφέρον ν απολύσει ένα μέρος των εργατών, για να διευρυνθεί η στρατιά των ανέργτων, να δράσει πιεστικά κατά του Συνδικαλισμού και να πέσουν τα μεροκάματα).
Αν πρόκειται να γίνουν απολύσεις οι πρώτοι που θ’ απολυθούν είναι συμμετάχοντες σε Απεργίες.
Οι φοβισμένοι εργάτες ντρέπονται στις Γενικές Συνελεύσεις να μιλήσουν ή να ψηφίσουν κατά της Απεργίας (αφού τα προβλήματα είναι ολοφάνερα) και προτιμούν να μην πάνε στην Γενική Συνέλευση για να μην παρθεί απόφαση.
3) Σε τι ωφελείται η ΕΕ
Η κατάργηση της Απεργίας είναι εντολή της ΕΕ στα πλαίσια της Τρίης Αξιολόγησης. Άρα κάπου ωφελείται η ΕΕ (=η Ολιγαρχία του Πλούτου της ΕΕ). Πώς όμως;
Για να υπάρξει συγκεντροποίηση του κεφαλαίου από τους μικρούς καπιταλιστές στους μεγάλους και από την Ελλάδα στην Γερμανία, θα πρέπει πριν απ’ όλα να γίνει συγκέντρωση του κεφαλαίου στην Ελλάδα.
Με την κατάργηση της Απεργίας αρπάζουν περισσότερα οι Έλληνες καπιταλιστές, για να μπορούν μετά στα πλαίσια της μεγάλης Αγοράς της ΕΕ, να πάρουν το μερίδιο τους οι μεγάλοι καπιταλιστές της Γερμανίας (και της ΚεντροΔυτικής ΕΕ γενικότερα).
4) Γιατί η ΕΕ επιβάλλει ειδικά στην Ελλάδα αυτήν την κίνηση
Η Ελλάδα χρησιμοποιείται ως πολιτικό πειραματόζωο: Αν περάσει αυτή η κίνηση στην Ελλάδα, τότε η ΕΕ θα πάρει μέτρα εναντίον της Απεργίας σε Πανευρωπαϊκή κλίμακα.
Εξ αυτού προκύπτει η απορία:
Γιατί κάθε φορά η Ελλάδα χρησιμοποιείται ως πειραματόζωο και όχι κάποια μεγάλη χώρα της ΕΕ;
Η απάντηση εδώ είναι ότι τα πειράματα γίνονται πάντα “εν μικρώ”.
Αν το πείραμα πετύχει το εφαρμόζουνε και στις μεγάλες χώρες.
Αν δεν πετύχει (=αν προκληθεί κοινωνική αναστάτωση) ,στην χειρότερη περίπτωση η ΕΕ χάνει μια μικρή περιφερειακή χώρα, που έτσι κι αλλιώς ο λαός της είναι εναντίον της ΕΕ.
Αν το πείραμα γίνει κατευθείαν στην Γερμανία και αποτύχει, η ΕΕ τελείωσε οριστικά και δια παντός.
5) O γελωτοποιός των καπιταλιστών
Αν το πείραμα γίνει απ τους Δεξιούς πολιτικούς οι καπιταλιστές οπωσδήποτε θα χαρούν, γιατί θα νομιμοποιήσουν αυτό που τους συμφέρει.
Πλην όμως οι Δεξιά εκτίθεται όλο και περισσότερο ως Παράταξη της Ολιγαρχίας του Πλούτου και εκτός αυτού (και εξ αιτίας αυτού) αυτή η επιτυχία της Δεξιάς συνοδεύεται με την καταστολή της κοινωνικής διαμαρτυρίας.
Η καταστολή της κοινωνικής διαμαρτυρίας έχει ένα άμεσο ένα πολιτικό κόστος για την παράταξη που κυβερνά, και σε προοπτική διαμορφώνεται συνιστώσα Συστημικής αστάθειας με την πολιτικοποίηση των λαϊκών μαζών, που φέρνει ή όποια καταστολή λαϊκής διαμαρτυρίας.
Άρα αν η Δεξιά αναλάβει να παίξει τον πολιτικό της ρόλο άμεσα, το Σύστημα γίνεται ασταθέστερο (με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει).
Αν όμως μέσα από την Ψευτοαριστερή (=αριστερός λόγος+δεξιά πρακτική) Κυβέρνηση μπορεί να περάσει η βούληση της Ολιγαρχίας του Πλούτου θα παραλύσει η λαϊκή αντίσταση και το πείραμα να έχει μεγαλύτερη πιθανότητα επιτυχίας,χωρίς το
Σύστημα να ζημιωθεί σε τίποτε και συγχρόνως διατηρείται σώα και αβλαβής (αν όχι δικαιωμένη) η Δεξιά,που είναι η Παράταξη των αστών σε προοπτική .
Ο Αλ.Τσίπρας έγινε ρεζίλι των αστών, γιατί έπαιξε το πολιτικό παιχνίδι των αστών, ενώ (έστω τυπικά στα μάτια του κόσμου είναι Αριστερός) . Δυσφήμισε την Αριστερά, έσπειρε αμφιβολίες για την αποτελεσματικότητα του λαικού Κινήματος (=υποβάθμισε την Αριστερά) και τελικά εδραίωσε το Σύστημα αντί να το ανατρέψει!
