Άρθρο που δημοσιεύεται στην έντυπη έκδοση της «ΝΗΣΙΩΤΙΚΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ» του Σαββάτου 16 Ιουνίου 2018
Κατ’ αρχήν τίποτε ακόμα δεν έχει κριθεί. Η συμφιλίωση των δύο Κορεών ζημιώνει τόσο πολύ τα γεωπολιτικά συμφέροντα των ΗΠΑ, που δεν μας επιτρέπει να φανταζόμαστε δραματικές εξελίξεις. Πλην όμως το άρθρο μας πρέπει νάχει ενότητα και πρέπει να εξετάζει όλα τα ενδεχόμενα (στη βάση του νόμου των πιθανοτήτων ή πιο σωστά των δυνατοτήτων, που προσδιορίζουν τις πιθανότητες). Η συμφιλίωση όμως ήδη ξεκίνησε και μάλιστα απρόσμενα. Μένει να δούμε την συνάντηση Κιμ Τσεν Ιν με τον Ντ.Τραμπ, για να δούμε αν θα προχωρήσει.
Σκοπός του σημερινού μας άρθρου είναι ν’ αναδείξει :
α) Σε ποιούς ηγέτες οφείλεται το ξεκίνημα της συμφιλίωσης,
β) Θα μπλοκάρουν οι ΗΠΑ αυτή την συμφιλίωση; γ) Μέχρι ποιού βαθμού θα προχωρήσει η αποπυρηνικοποίηση της Κορεατικής Χερσονήσου;
δ) Θα μετεξελιχθεί η συμφιλίωση σε συνένωση των δύο Κορεών;
ε) Αν ΝΑΙ ποιό πρότυπο συνένωσης θα προχωρήσει; το Γερμανικό, όπου ο καπιταλισμός καταβρόχθησε το Σοσιαλισμό ή το βιετναμέζικο, όπου ο Σοσιαλισμός έσβησε τον καπιταλισμό;
1) Τον Μάιο στην συνάντηση Ντ.Τραμπ-Κιμ Τσεν Ιν μπορεί οι ελπίδες ν’ αποδειχτούν αυταπάτες
Οι ΗΠΑ θέλουν να κυριαρχούν στις Ανατολικές θάλασσες και έχουν ζωτική ανάγκη την αντιπαράθεση των δύο Κορεών. Επειδή ο στρατός της Βόρειας Κορέας από γενεσημιού του ήταν πολλές φορές ισχυρότερος του στρατού της Νότιας Κορέας [Στον Κορεατικό Πόλεμο οι Βόρειοι σε 5 μέρες κατέλαβαν σχεδόν όλη την Νότια Κορέα], η Νότια Κορέα χρειάζεται προστάτες.
Το ίδιο ισχύει και την αφοπλισμένη Ιαπωνία [φυσικά το πρόβλημα δεν είναι η εθνική ακεραιότητα Νότιας Κορέας και Ιαπωνίας, αλλά το κοινωνικό σύστημα που θα επικρατήσει μετά από μια πολεμική σύγκρουση με την Βόρεια Κορέα].
Οι ΗΠΑ εμφανίζονται ως προστάτες Νότιας Κορέας και Ιαπωνίας. Πίσω από τις σαχλές φλυαρίες περί συμμαχίας των ελευθέρων χωρών εναντίον του καθεστώτος της Βόρειας Κορέας, από πλευράς ΗΠΑ το πρόβλημα είναι κατά πρώτο λόγο η διατήρηση της ναυτικής κυριαρχίας των ΗΠΑ στην Ιαπωνική και την Κίτρινη θάλασσα και κατά δεύτερο λόγο η διατήρηση μιας έντασης, που θα στηρίζει τις πωλήσεις Αμερικανικών όπλων στους τρομαγμένους Γιαπωνέζους και Νοτιοκορεάτες.
Από πλευράς Γιαπωνέζων και Νοτιοκορεατών το πρόβλημα δεν είναι κάποιος κίνδυνος για την εθνική τους υπόσταση,αλλά η διατήρηση του καπιταλιστικού συστήματος: μόνο αυτό κινδυνεύει από μια βορειοκορεατική επίθεση.
Διά ταύτα οι ΗΠΑ θα επιχειρήσουν να σαμποτάρουν την συμφιλίωση προβάλλοντας απαράδεκτες για την Βόρεια Κορέα απαιτήσεις.
2) Σε ποιούς οφείλεται η κλιμάκωση της έντασης;
Από τις επεμβάσεις των ΗΠΑ σε Ιράκ, Γιουγκοσλαβία και Λιβύη βγαίνει το συμπέρασμα, ότι όποια χώρα υποχωρεί στις πιέσεις των ΗΠΑ ήδίνει πίστη στις υποσχέσεις των ΗΠΑ και υποχωρεί ή συμβιβάζεται, τελικά καταστρέφεται (από τις ΗΠΑ).
Ο Κιμ Τσεν Ιν έμαθε καλά το μάθημα του από τις καταστροφές των άλλων και με τίποτε δεν έδινε πίστη στις προτάσεις των ΗΠΑ ή με τίποτε δεν υποχωρούσε στις απειλές των ΗΠΑ. Η μόνη ελπίδα του Κιμ Τσεν Ιν ήταν ο φόβος των ΗΠΑ για ένα πυρηνικό-πυραυλικό κτύπημα του ενάντια στο έδαφος ή τον στόλο των ΗΠΑ.
Γιαυτό και ο Κιμ Τσεν Ιν διακήρυσσε την ακραία αποφασιστικότητα του για χρήση του πυρηνικού -πυραυλικού όπλου του εναντίων των ΗΠΑ.
Ο Κιμ Τσεν έκανε εθνική Άμυνα. Δεν μπορεί να κατηγορηθεί για κλιμάκωση της έντασης.
Απεναντίας οι ΗΠΑ κλιμάκωναν την ένταση με τα απανωτά ναυτικά γυμνάσια στις γειτονικές προς την Βόρεια Κορέα θάλασσες.
3) Σε ποιόν οφείλεται η αποκλιμάκωση της έντασης;
Ο Πρόεδρος της Νότιας Κορέας στην κρίσιμη στγμή μπόρεσε να καταλάβει ότι η Νότια Κορέα σε μια σύγκρουση, θα ήταν η πρώτη και η ολοκληρωτικά χαμένη (=κατεστραμένη) ανεξάρτητα από το τι θα πάθαινε η Βόρεια Κορέα στην σύγκρουση της με τις ΗΠΑ.
Δεν θυμόμαστε την ακριβή διατύπωση, αλλά το νόημα των δηλώσεων του Νοτιοκορεάτη Προέδρου, ήταν: δεν μπορείτε να κάνετε πόλεμο χωρίς την δική μου συναίνεση. Διά ταύτα πρότεινε φιλία στον Βορειοκορεάτη χωρίς την άδεια (έτσι νομίζουμε) των ΗΠΑ,που θα ξεκινούσε με την συμμετοχή των αθλητών της Βόρειας Κορέας στους χειμερινούς Αγώνες της Πιογκ-Τσαγκ.
Ο Βορειοκορεάτης δεν είχε λόγο ν’ αρνηθεί: Διατηρούσε το οπλοστάσιο του, ενώ η Νότια Κορέα αποστασιοποιούνταν από τις ΗΠΑ. Η σταθερή πολιτική βούληση του Κιμ Τσεν Ιν νίκησε τουλάχιστον τον πρώτο γύρο της αντιπαράθεσης με τις ΗΠΑ. Με την τελευταία συνάντηση των δύο Κορεατών ηγετών ο έλεγχος δείχνει να ξεφεύγει από τις ΗΠΑ.
4) Η αποπυρηνικοποίηση της Κορεατικής Χερσονήσου
Αποπυρηνικοποίηση της Βόρειας Κορέας με απάρνηση του πυρηνικού όπλου από την Βόρεια Κορέα αποκλείεται όχι μια φορά αλλά χίλιες.
Η έσχατη υποχώρηση του Κιμ Τσεν Ιν είναι πάγωμα των εργασιών περί το πυραυλοπυρηνικό όπλο.
Εδώ είναι το κρίσιμο σημείο: Ο Ντ.Τραμπ θα απαιτήσει καταστροφή του πυραυλοπυρηνικού όπλου της Βόρειας Κορέας και οι συνομιλίες θα τιναχθούν στον αέρα. Η λογική είναι η εξής: Ακόμα κι αν ξηλώσουν οι ΗΠΑ τις βάσεις με τα πυρηνικά από την Νότια Κορέα,ανά πάσα στιγμή και με το όποιο τεχνητό κατασκεύασμα-επινόηση μπορούν να επιτεθούν στην αφοπλισμένη Βόρεια Κορέα.
5) Η συμφιλίωση μπορεί να γίνει συνένωση των δύο Κορεών;
Στο μακρινό μέλλον όλα είναι δυνατά κάτω από άλλους συσχετισμούς δυνάμεων σε εθνική και διεθνή κλίμακα. Επί του παρόντος πάντως αποκλείεται.
Μια ειρηνική συνένωση ενός λαού (της Βόρειας Κορέας) που αριθμητικά είναι ο μισός της Νότιος Κορέας και στερήθηκε πολλά για έξοδα πολεμικών εξοπλισμών, θα σήμαινε διάλυση-απορρόφηση της Βόρειας Κορέας. Ο Κιμ Τσεν Ιν δεν πρόκειται να προδώσει τον λαό του. [επανάληψη του Γερμανικού μοντέλου δέον να αποκλείεται]. Στρατιωτικά η διάλυση της Νότιας Κορέας από τον Βορειοκορεατικό Στρατό είναι περίπατος, αλλά αυτή η εξέλιξη είναι αντίθετη στην υπόθεση μας για μετεξέλιξη της συμφιλίωσης σε συνένωση. Τι μπορεί να γίνει; Μια Συνομοσπονδία δύο Κορεών με διαφορετικά κοινωνικά συστήματα, που στην πορεία θα έχουν κάποια σύγκλιση
Το όφελος είναι ότι γλυτώνουμε την πιθανότητα να ξεκινήσει Παγκόσμιος Πόλεμος από την Κορέα.
