Άρθρο που δημοσιεύθηκε στην έντυπη έκδοση της «ΝΗΣΙΩΤΙΚΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ» του Σαββάτου 8 Σεπτεμβρίου 2018
Εδώ και αρκετό καιρό η Τουρκία αποστασιοποιείται από το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ και αντιστοίχως πλησιάζει τη Ρωσία. Η Χώρα μας ανήκε πάντα στη Δύση, αλλά κρατούσε με τη Ρωσία μια φιλική στάση. Αυτή η φιλική στάση τελευταία χάλασε όχι εξ αιτίας των όποιων δεξιών κυβερνήσεων, αλλά της ψευτοαριστερής Κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.
Στο σημερινό μας άρθρο θα εξετάσομε κατά πόσον χειροτερεύει την θέση της Χώρας μας η νέα διάταξη στο Αιγαίο.
1) Η παλιά διάταξη δυνάμεων
Η παλιά διάταξη δυνάμεων ήταν Ελλάδα και Τουρκία στο ΝΑΤΟ κάτω από την καθοδήγηση των ΗΠΑ.
Επειδή η Τουρκία είχε μεγαλύτερη γεωστρατηγική σημασία για τις ΗΠΑ, οι ΗΠΑ (ανεξάρτητα από το τι μπορεί να έλεγαν τα καταστατικά του ΝΑΤΟ) θα ήταν πάντα με το μέρος της Τουρκίας (και όντως ήταν με τις γνωστές συνέπειες σε Κύπρο και Αιγαίο).
Άρα η Ελλάδα ήταν ενταγμένη σε μια εχθρική Συμμαχία. Πλην όμως υπήρχε μια φιλική σχέση με τη Ρωσία, η οποία μπορούσε ν’ αξιοποιηθεί από την Χώρα μας σε μια στιγμή ανάγκης. δηλ. σε μια σύγκρουση με τη Τουρκία.
Πώς; Αν τον όρο “ενταγμένη” (στο ΝΑΤΟ) τον ερμηνεύουμε ως “παγιδευμένη” δεν υπάρχει απάντηση: Η φιλία με τη Ρωσία θα έμενε ένα γράμμα κενό περιεχομένου.
Η Ελλάδα μπορούσε ν’ αγοράσει με ευνοϊκούς όρους Ρωσικό οπλισμό (πριν απ’ όλα αντιπυραύλους) ή και να παραχωρήσει ναυτικο-αεροπορική βάση στο έδαφος της για τη Ρωσία.
Η Χώρα μας έπρεπε να υπερβεί τις απαιτήσεις του ΝΑΤΟ.
Θέμα, να είμαστε πιστοί στο ΝΑΤΟ, και να περιμένουμε από τη Ρωσία να πολεμήσει για μας εναντίον μιας άλλης χώρας του ΝΑΤΟ (και πιθανώς εναντίον των υπερασπιστών της Τουρκίας), δεν υφίσταται.
Η Χώρα μας πάντα άφηνε να αιωρείται μια τέτοια αυταπάτη στη βάση ιδεαλιστικών σχημάτων περί θρησκευτικών και ιστορικών δεσμών (οι οποίοι όντως υπάρχουν, αλλά δεν μπορούν ν’ αντικαταστήσουν την Γεωπολιτική).
2) Η αναδιάταξη δυνάμεων στο Αιγαίο
Α) Τι αλλάζει τώρα;
Η αστική Τάξη στην Ελλάδα τα χρωστούσε όλα στους ξένους.
Αν έλειπαν οι ξένοι η Ελλάδα θα είχε λαική Κυβέρνηση, αν όχι από το 1821,οπωσδήποτε από το 1944.Ήταν ( η αστική Τάξη) επομένως πλήρως υποταγμένη στους ξένους.
Δεν συνέβαινε το ίδιο με την Τουρκία. Γιαυτό κυρίως (και για μια σειρά άλλους λόγους) η Τουρκία κρατούσε μια Πολιτική που είχε κάποια σχέση με αυτοδυναμία.
Ο Ερντογάν στην άσκηση της καθημερινής Πολιτικής του (Συρία,Πραξικόπημα) διαπίστωσε τον μονόπλευρο και φαύλο χαρακτήρα της Αμερικανο-ΝΑΤΟικής Συμμαχίας και γιαυτό απομακρύνθηκε από ΗΠΑ και ΝΑΤΟ και πλησίασε πολύ τη Ρωσία.
Η Ελλάδα αντίθετα υποκύπτει στο τελευταίο σημείο που την ξεχώριζε από τους άλλους Δυτικούς: Αφού καιρό τώρα συμμετέχει στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας ,τώρα θυσιάζει την κάποια φιλία προς τη Ρωσία διώχνοντας δύο διπλωματικούς υπαλλήλους της Ρωσίας (προφανώς κατ’ απαίτηση των ΗΠΑ)
Η αναδιάταξη τώρα στο Αιγαίο γίνεται ως εξής: Μια Τουρκία που τυπικά ανήκει στο ΝΑΤΟ και εξοπλίζεται από τη Ρωσία και μια Ελλάδα που γίνεται πιο υποτακτική στις ΗΠΑ και εχθρική προς τη Ρωσία.
Τώρα η Τουρκία τα έχει όλα και η Ελλάδα χάνει και την τελευταία στήριξη που μπορεί να είχε.
Επομένως τώρα σε περίπτωση σύγκρουσης, όχι μόνο δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτε από τη Ρωσία, αλλά επί πλέον θα έχουμε μια Τουρκία, που θα είναι πλήρως εξοπλισμένη απ’ τη Ρωσία (έστω κι αν στη διάρκεια της σύγκρουσης σταματήσει αυτός ο εξοπλισμός).
Το πιο απτό παράδειγμα αυτής της χειροτέρευσης της θέσης της Ελλάδας είναι το γεγονός ,ότι παρατάσσοντας S-400 η Τουρκία αχρηστεύει την Ελληνική Αεροπορία.
Η Τουρκία απαιτεί από τις ΗΠΑ αεροπλάνα F-35 .Οι ΗΠΑ αρνούνται να της τα δώσουν για να εκβιάσουν για αλλαγή Πολιτικής.
Αυτό που θα πετύχουν οι ΗΠΑ είναι η Τουρκία ν’ αγοράσει Ρωσικά Σουχόι 35. Τότε η Ελλάδα όχι μόνο δεν θα μπορεί να επιτεθεί στην Τουρκία, αλλά και δεν θα μπορεί να υπερασπίσει τον εαυτό της από τα Σουχόι 35.
Ποιός μας φέρνει σ αυτή τη δύσκολη θέση; Η ψευτοαριστερή έκδοση της Πολιτικής της υποτέλειας.
4) Μπορούμε να ελπίζουμε σε ΕυρωΝΑΤΟική βοήθεια;
Τινές στη βάση της τυπικής λογικής μπορούν να πουν:
Μέχρι τώρα δεν είχαμε Δυτική βοήθεια εναντίον της Τουρκίας, γιατί η Ελληνοτουρκική διένεξη ήταν ενδοΝΑΤΟική υπόθεση.
Τώρα που η Τουρκία απομακρύνεται από την Δύση, οι ΝΑΤΟικοί δεν έχουν λόγους να μην μας βοηθήσουν!
Σ’ αυτο τον ισχυρισμό απαντάμε ως εξής:
Α) Η Ελλάδα για τους ΝΑΤΟικούς είχε νόημα, όσο και η Τουρκία ήταν ΝΑΤΟική ,γιατί κλεινόταν ο στόλος της Ρωσίας από τα Τουρκικά στενά και το Ελληνικό Αιγαίο (προφανώς με ΝΑΤΟική παρέμβαση).
Τώρα η Ρωσία μπορεί να περάσει μέσω Τουρκίας προς την Συρία και πρόβλημα διέλευσης από τα στενά μάλλον το ΝΑΤΟ θα έχει και όχι η Ρωσία.
Άρα η Ελλάδα χάνει κάθε γεωστρατηγική σημασία για τους ΝΑΤΟικούς.
Β) Η ΕΕ και το ΝΑΤΟ δεν πρόκειται να κάνουν πόλεμο για το χατίρι της Ελλάδας, μιας περιφερειακής χώρας, που την έχουν για πειραματόζωο. Η παρέμβαση του ΝΑΤΟ θα έχει ίσως τον χαρακτήρα ναυτικών γυμνασίων σε συνθήκες πραγματικών πυρών.
Η όποια επίθεση της Τουρκίας για την ΕΕ θα λογίζεται ως θερμό επεισόδιο σε μια γκρίζα ζώνη που δεν ξέρουμε ποιός είναι επιτιθέμενος και ποιός αμυνόμενος.
Επομένως η όποια παρέμβαση της ΕΕ θα γίνει, όταν πια η Τουρκία θα έχει καταλάβει κάποια νησιά.
Τότε θα ξεθαφτεί η Συνθήκη της Λωζάνης και γίνει ένα είδος μοιρασιάς του Αιγαίου, για να κατευναστεί η Τουρκία να μείνει εντός του Δυτικού ποιμνίου και να μην ζητήσει Ρωσική βοήθεια,
Γιατί τότε θα δοθεί η χρυσή ευκαιρία στην Ρωσία για μια νέα “Γιάλτα” στη βάση του νέου συσχετισμού δυνάμεων