Τις τελευταίες μέρες (Φλεβάρης του 2019) πολύ χρόνο στα δελτία Ειδήσεων κατέχουν τα γεγονότα που σχετίζονται με το οργαν ωμένο έγκλημα στις Φυλακές.
Χαρακτηριστικά στοιχεία αυτού του φαινομένου είναι: δολοφονίες μέσα στις Φυλακές κατ εντολή φυλακισμένων ηγητόρων της Μαφίας,συνεργασία με παράγοντες του εγκλήματος,που παραμένουν ελεύθεροι,αλλά και συμμετοχή στην δραστηριότητα της Μαφίας κάποιων δικηγόρων κλπ.Με το σημερινό μας άρθρο θέλουμε ν’ αποδείξουμε,ότι η πάταξη αυτήςτης συγκεκριμένης εγκληματικής οργάνωσης είναι δυνατή,αλλά η ριζική αντιμετώπιση του οργανωμένου εγκλήματος στη Χώρα μας είναι υπό τις δεδομένες συνθήκες αδύνατη.
1) Η Μαφία των Φυλακών ακυρώνει τον ρόλο της φυλάκισης
Ο πρώτος στόχος της φυλάκισης είναι η προστασία της κοινωνίας από τα εγκληματικά στοιχεία.Αυτός ο στόχος αναιρείται,αφού απόμέσα απ’ τις Φυλακές οργανώνονται εγκληματικές πράξεις,που εφαρμόζονται εκτός Φυλακών.Ο δεύτερος στόχος των φυλακών είναι ο σωφρονισμός των κρατουμένων. O στόχος αυτός αναιρείται αφού η εγκληματική δραστηριότητα συνεχίζεται και μέσα στις Φυλακές.
Υποτίθεται ότι τον έλεγχο στις Φυλακές έχουν οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι του Κράτους.Η πραγματικότητα δείχνει ότι αυτό δεν ισχύει.Άρα μπαίνει συνολικά ζήτημα αναθεώρησης του σωφρονιστικού Συστήματος,γιατί αίρεται εκ των πραγμάτων το δόγμα,ότι μονοπώλιοτης χρήσης βίας το έχει το Κράτος (=κάποιοι ακυρώνουν το Κράτος).Πάνω σε ποιά λογική θα γίνει αυτή η αναθεώρηση του σωφρονιστικού Συστήματος; Ποιό θα είναι το υποκείμενο αυτής της αναθεώρησης;Για ν’ απαντήσουμε σ αυτά τα ερωτήματα πρέπει να εξηγήσουμεποιές είναι οι αιτίες της εγληματικότητας γενικά και του οργανωμένουεγκλήματος ειδικά.
2) Η εγκληματικότητα και το οργανωμένο έγκλημα
Α) Η Αστική Επιστήμη στην εγκληματικότητα βλέπει μόνο νευροψυχικές αιτίες. Όντως ένα μέρος της εγκληματικότητας ξεκινάει από νευροψυχικές διαταραχές της προσωπικότητας. Την Αστική Τάξη την βολεύει μια γενίκευση του ρόλου των νευροψυχικών αιτιών ως μοναδικών αιτιών της εγκληματικότητας,γιατί απενοχοποιεί το Σύστημα και δεν θέτει υπό αμφισβήτηση την θέση της ως Άρχουσας Τάξης.Αλλά ακόμα κι αν θεωρήσουμε τις νευροψυχικές αιτίες ως μοναδικές,πάλι μπαίνει το ερώτημα: Τι είναι εκείνο,που εκτρέφει τις νευροψυχικές αιτίες,γιατί ένα πολύ μικρό ποσοστό απ αυτούς που έχουν νευροψυχικό πρόβλημα γίνονται εγκληματίες.Π.χ ο Α μπορεί να έχει εν δυνάμει νευροψυχικό πρόβλημα και αυτό να εκδηλώνεται απλώς ως επιθετική,αγενής συμπεριφορά.Πότε; ανέχει σταθερή και καλά αμειβόμενη Εργασία σύμφωνη με ό,τι έχει σπουδάσει και ως εκ τούτου έχει ένα ορισμένο κύρος και μια καταξίωσηστην κοινωνία.Αν όμως ένας Β,που έχει νευροψυχικό πρόβλημα,είναι άνεργος, ή δουλεύει σε μαύρη Εργασία,τότε αυτό το νευροψυχικό πρόβλημα μπορεί να εκδηλωθεί ως εγκληματική συμπεριφορά.Άρα και με μια πρώτη ματιά γίνονται φανερές οι ενοχές του Συστήματος.Ως αιτία της εγκληματικότητας καθορίζουμε τις ίδιες τις σχέσεις Παραγωγήςτου Καπιταλισμού και ως αιτία της έξαρσης της εγκληματικότητας την οικονομική Κρίση,που εξελίχθηκε σε γενική (=οικονομική+πολιτική+πολιτιστική) Κρίση.Β) Αν για τα μεμονωμένα μπορούμε να μιλάμε για πρόβλημα νευροψυχικής διαταραχής χωρίς να γελάνε μαζί μας,όταν μπαίνουμε στο οργανωμένο έγκλημα,που είναι αναγκαία εξέλιξη με τον ανταγωνισμό με τις διωκτικές Αρχές,μιλάμε πια για ανθρώπους που εγκληματούν συνειδητά και σχεδιασμένα και μπορεί νάχουν πιο πολύ μυαλό από τους διώκτες τους.Άρα αν στα μεμονωμένα εγκλήματα υπάρχει άρρηκτη σχέση εγκλήματος και Συστήματος,το οργανωμένο έγκλημα είναι πια παιδί του Συστήματος.
3) Η μαύρη Εργασία και το εύκολο κέρδος
Η Εργασία στον καπιταλισμό είναι ουσιαστικά δουλεία (άλλωστε η λέξηδουλειά προέχεται από τη λέξη δουλεία) .”Ο Εργάτης κατά τούτο διαφέρει από το δούλο: Τον δούλο τον πουλάνε μια κι έξω σαν το βόδι,ενώ ο Εργάτηςκάθε πρωινό γίνεται δούλος διαβαίνοντας την πόρτα του Εργοστασίου”(Καρλ Μαρξ–“Το Κεφάλαιο”).To Σύστημα της μισθωτής δουλείας είναι εγκληματικό και η θεσμοθέτηση του σε Δίκαιο δεν το αθωώνει,γιατί πέραν του Αστικού Δικαίου,που ακόμα δεν έχει ενσωματωθεί στην κοινωνική Συνείδηση,υπάρχει το φυσικό Δίκαιοκληρονομημένο από την πρωτόγονη Εποχή της ισότητας και Δικαιοσύνης.Βάσει του φυσικού Δικαίου η Υπεραξία μέσω της εκμετάλλευσης είναι νομιμοποιημένη κλεψιά.Από τη στιγμή που ο Καπιταλισμός παραβιάζει την κοινωνική Συνείδηση(=εγκληματεί),ανοίγεται ο δρόμος σε άτομα με λειψή κουλτούρα να παραβιάσουν με τη σειρά τους το Αστικό Δίκαιο και τους εξ αυτού προκύπτοντες Νόμους δηλ. να εγκληματήσουν.Ο εγκληματία συνεχίζει αυτό που άρχισε και δίδαξε ο καπιταλιστής:Το εύκολο κέρδος.Η διαφορά του εγκληματία από τον καπιταλιστή είναι ότι ο εγκληματίας δεν μπορεί να θεσμοθετήσει ως νόμιμες τις κινήσεις του και εάν αποκαλυφθεί,πάει φυλακή.Το συμπέρασμα είναι ότι οι καπιταλιστές ανοίγουν τις πύλες του εγκλήματος χωρίς να το θέλουν και δεν μπορούν να τις κλείσουν όταν το θέλουν.
4) Οικονομική Κρίση και εγκληματικότητα
Στην Εποχή της οικονομικής Κρίσης έχουμε κοινωνική πόλωση και δυστυχία.Επειδή θεσμοί,Ιδέες και Αρχές στηρίζονται πάνω στις παραγωγικές σχέσεις,όταν αυτές (=οι παραγωγικές σχέσεις) κλονίζονται,οι θεσμοί,Ιδέες και Αρχές καταρρέουν [γιαυτό άλλωστε μιλάμε για γενική Κρίση].Τότε για τις λαικές μάζες ανοίγονται δύο δρόμοι: ο πρώτος δρόμος είναι της πολιτικοποίησης,που με μαζική και οργανωμένη κινητοποίηση μετασχηματίζεται η όλη κοινωνική δομή και λειτουργία και ο άλλος δρόμος είναι της εγκληματικότητας.Όταν λοιπόν έχουμε κοινωνική παρακμή (μ άλλα λόγια γενική Κρίση) έχουμε έξαρση της εγκληματικότητας.Αυτό ακριβώς συμβαίνει σήμερα .Ακριβώς επειδή συμβαίνει στις βάσεις τουίδιου του Συστήματος δεν έχει νόημα να περιμένουμε πάταξη του οργανωμένουεγκλήματος από τους ίδιους τους θεσμούς και τα στελέχη του Συστήματος.
5) Αστυνομία και εγκληματικότητα.
Η Αστυνομία στην Χώρα μας είναι μέρος του κρατικού μηχανισμού καταστολής (και επομένως φέρει όλα τα στραβά ενός γραφειοκρατικού μηχανισμού) και ως εκ τούτου είναι πλήρως πολιτικοποιημένη.Υπήρξε η Δικτατορία της τετάρτης Αυγούστου,η Κατοχή,ο Εμφύλιος πόλεμος,οι αλφαμίτες της Μακρονήσου,το παρακράτος της ΕΡΕ και τέλος η Δικτατορία των Απριλιανών.Έχουμε επομένως μια Αστυνομία που η ιστορικά εδραιωμένη κουλτούρατης είναι να κυνηγάει Αριστερούς και όχι εγκληματίες.
Αυτές ακριβώς οι ιστορικές εμπειρίες μετέτρεψαν την συνεργασία τωνπολιτών με την Αστυνομία ως κάτι το κακό και ντροπιασμένο.Πλην όμως η μαζική συνεργασία των πολιτών με τις διωκτικές Αρχές είναι αναγκαία για μια αποτελεσματική πάταξη του οργανωμένου εγκλήματος.Αυτή όμως η συνεργασία των πολιτών μ’ αυτή την Αστυνομία δεν πρόκειται να υπάρξει και επομένως δεν πρόκειται να παταχθεί το οργανωμένο έγκλημα
