Πέντε αριστούχοι φοιτητές μεταξύ των οποίων και ο Καλύμνιος Μιχάλης Καραφύλλης καταθέτουν τις απόψεις τους για τον ιδανικό Πρύτανη

2475

Ενόψει των πρυτανικών εκλογών του Μαΐου στα μεγάλα Ιδρύματα της χώρας (ενδεικτικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο Αριστοτέλειο Θεσσαλονίκης, στο Μετσόβιο), καταθέτουν  στην εφημερίδα«ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»(έντυπη έκδοση)  τις απόψεις τους για το πανεπιστήμιο και τον ιδανικό πρύτανη πέντε αριστούχοι φοιτητές.

Μεταξύ των 5 αριστούχων φοιτητών τις απόψεις των οποίων φιλοξενεί στο άρθρο του ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΛΑΚΑΣΑΣ και ένας Καλύμνιος.

Ο Μιχαήλ Καραφύλλης του Γεωργίου που εισήχθη πρώτος στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης ΕΚΠΑ το 2017, με 19.413 μόρια.

Δείτε τις απόψεις, θέσεις, σκέψεις για τον ιδανικό Πρύτανη του Μιχάλη

Μιχαήλ Καραφύλλης, Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης ΕΚΠΑ: Οι προτεραιότητες των φοιτητών να είναι σε μεγάλο βαθμό δικές του Το ουσιώδες στον ρόλο του πρύτανη είναι να προσδώσει ουσία στην ύπαρξή του. Να μετατρέψει τη θέση του σε θέση δράσης, παίρνοντας πρωτοβουλίες, και όχι επανάπαυσης. Δεν ζητάμε έναν πρύτανη «απολιτίκ», κρίνουμε όμως απωθητική την κομματική ταύτιση ενός προσώπου με αξιώσεις οικουμενικότητας. Δεν αναμένουμε, δηλαδή, μια μετριοπαθή ουδετερότητα, αλλά αντίθετα να αξιοποιεί την εξουσία της πολιτικής (με την ευρεία έννοια) θέσης του για να επηρεάζει τις εξελίξεις, με ακαδημαϊκά κριτήρια και χάριν του πανεπιστημίου. Και αυτό προκύπτει από την ανάγκη ο πρύτανης να αποτελεί εκπρόσωπο της πανεπιστημιακής κοινότητας προς τα έξω και όχι όργανο προσυπογραφής των εκάστοτε κυβερνητικών πράξεων, ή απλά δημόσιο σύμβολο του ιδρύματος.

Ως προς τη μορφή των σχέσεων μεταξύ φοιτητή και πρύτανη, ιδανική δεν είναι η αμοιβαία αδιαφορία ή και άγνοια, ούτε η συγκρουσιακή λογική, αλλά η ουσιαστική διάδραση. Επικοινωνία με τις φοιτητικές αντιπροσωπείες, με κοινό στόχο την προαγωγή του πανεπιστημίου και την αντιμετώπιση των προβλημάτων. Μπορεί οι φοιτητικές παρατάξεις να ακροβατούν μεταξύ μη πολιτικής και ουτοπίας, δεν παύουν όμως οι φοιτητικοί σύλλογοι να αποτελούν τα νόμιμα όργανα έκφρασης των φοιτητών και ενίοτε οι προτάσεις τους μπορεί να είναι στοχευμένες και καθοριστικές.

Για έναν πρύτανη στο ύψος του ρόλου του, οι προτεραιότητες και οι ευαισθησίες των φοιτητών είναι σε μεγάλο βαθμό και δικές του. Σε αυτές συγκαταλέγεται η βούληση για ένα πανεπιστήμιο που από την ποιότητα της οργάνωσης έως αυτή των υποδομών να εμπνέει τον φοιτητή, να του δημιουργεί την αίσθηση ότι βρίσκεται σε ένα ΑΕΙ σύγχρονο, όπου η γνώση περιβάλλεται με την απαιτούμενη φροντίδα και σεβασμό. Ενα πανεπιστήμιο εξωστρεφές και ασφαλές, στο οποίο οι ευκαιρίες, ερευνητικές και πολιτιστικές, να καθιστούν τη σπουδή ελκυστική. Ενα πανεπιστήμιο που να παρέχει πρόσβαση στην αγορά εργασίας, χωρίς όμως να γίνει υπηρέτης των επιταγών αυτής ή να χάσει τον δημόσιο χαρακτήρα του. Εχοντας επίγνωση της πραγματικότητας και θεωρώντας το εφικτό, οραματιζόμαστε ένα πανεπιστήμιο ζωντανό οργανισμό, που να μη συμπαρασύρεται από την περιβάλλουσα σήψη.

(ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)