Έφυγε από τη ζωή σήμερα το μεσημέρι σε ηλικία 80 ετών ο αγαπημένος ηθοποιός Φαίδων Γεωργίτσης, ο οποίος τα τελευταία χρόνια αντιμετώπιζε πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας.
Συλλυπητήρια από το υπουργείο Πολιτισμού
Τα συλλυπητήριά του εκφράζει το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού για τον θάνατο του ηθοποιού Φαίδωνα Γεωργίτση, ο οποίος έχασε τη μάχη με τον καρκίνο σε ηλικία 80 χρονών.
«Με σπουδές στο θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν και στις Σχολές των Χρήστου Βλαχιώτη και Πέλου Κατσέλη, ο Φαίδων Γεωργίτσης πρωτοεμφανίσθηκε στον κινηματογράφο, σπουδαστής ακόμη, σε ένα μικρό ρόλο στην ταινία “Ποτέ την Κυριακή” του Ζυλ Ντασέν», αναφέρει το υπουργείο Πολιτισμού σε ανακοίνωσή του και προσθέτει:
«Αναδείχθηκε σε δημοφιλή ζεν πρεμιέ ανάμεσα στα αστέρια που γέννησε η Φίνος Φιλμ και που αγαπήθηκαν στην αθώα και ασπρόμαυρη κινηματογραφική πραγματικότητα της δεκαετίας του ΄60. Τα τελευταία χρόνια είχε δημιουργήσει ένα μικρό πολιτιστικό κέντρο για θεατρικές και μουσικές παραστάσεις μέσα στο κτήμα του στο Κορωπί, ενώ αφιέρωνε χρόνο και στη διδασκαλία νέων ηθοποιών».
Ποιος ήταν ο Φαίδων Γεωργίτσης
Ο Φαίδων Γεωργίτσης γεννήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 1939 στη Νέα Σμύρνη ως το δεύτερο παιδί ενός αξιωματικού του Ναυτικού και της μικρασιάτισσας συζύγου του. Ο μικρός χάνει την αδερφή του πριν καλά-καλά καταλάβει τον εαυτό του (στα τρία του χρόνια), καθώς το δεκάχρονο κορίτσι είχε ένα θανατηφόρο δυστύχημα σε ένα γιαπί, και η τραγική απώλεια σημαδεύει έκτοτε την οικογένεια.
Τα πράγματα όμως μόνο χειρότερα έμελλε να γίνουν, καθώς την πρώτη αυτή θλιβερή ανάμνηση ακολουθούν τα τραγικά χρόνια της Κατοχής, η καταραμένη πείνα και η μεγάλη γιορτή όταν στο τραπέζι υπήρχε λίγο κατεψυγμένο κρέας. Ο Φαίδωνας έζησε ως παιδί και τα Δεκεμβριανά του 1944, με τις σκληρές εικόνες που αντίκρισε να τον σημαδεύουν για πάντα.
Ο Γεωργίτσης ερωτεύτηκε την υποκριτική τέχνη από πολύ μικρός, θέλησε ωστόσο να κάνει το χατίρι του αυστηρών αρχών αξιωματικού πατέρα του και μπήκε το 1956 στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων. Το όνειρό του δεν μπορούσε όμως να περιμένει για πολύ και έπειτα από μερικούς μήνες τα παρατά όλα για να σπουδάσει ηθοποιός!
Σπούδασε στις Δραματικές Σχολές των Καρόλου Κουν, Χρήστου Βλαχιώτη, Πέλου Κατσέλη.
Η πρώτη του θεατρική εμφάνιση έγινε το 1963 στο έργο «Νεκροί χωρίς Τάφο» με τον θίασο του Λεωνίδα Τριβιζά, ενώ κατόπιν συνεργάστηκε με το Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν, τον Μίνωα Βολανάκη και το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Κάποια στιγμή σύστησε τον δικό του θίασο με την Μπέτυ Αρβανίτη, αν και δεν μακροημέρευσε.
Οι κινηματογραφικές επιτυχίες ήταν όμως αυτές που θα τον καθιέρωναν ως αστέρι της έβδομης τέχνης αλλά και ως έναν από τους μεγαλύτερους γόηδες της εποχής. Πρωτοεμφανίστηκε στην ταινία «Ποτέ την Κυριακή» του Ζυλ Ντασέν το 1960.
Έγινε δημοφιλής μέσα από τις ταινίες-μιούζικαλ της Φίνος Φιλμς σε σκηνοθεσία Γιάννη Δαλιανίδη, με συχνούς συμπρωταγωνιστές τη Ζωή Λάσκαρη, τη Μαίρη Χρονοπούλου, τον Κώστα Βουτσά, τη Μάρθα Καραγιάννη κ.ά.
Συνολικά έπαιξε σε πάνω από 40 ταινίες – 13 από τις οποίες της Φίνος Φιλμ.
Στο θέατρο, έχει συνεργαστεί με το Θέατρο Τέχνης του Κουν, αλλά και με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και το Μ. Βολανάκη.
Στην τηλεόραση εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1972 στη σειρά “Κόκκινο δαχτυλίδι”, ενώ έγινε πάλι δημοφιλής τη δεκαετία του ’90 μέσα από τις καθημερινές τηλεοπτικές σειρές “Καλημέρα Ζωή” και “Λάμψη” του Νίκου Φώσκολου.
Έχει επίσης ασχοληθεί με τη σκηνοθεσία σε θεατρικά και σε κινηματογραφικά έργα.
Ήταν παντρεμένος με την ηθοποιό Μπέτυ Αρβανίτη.
Εν συνεχεία παντρεύτηκε την Μπέτσυ, με την οποία έχει δυο παιδιά, τον Ραφαέλο και την Μαρίζα. Το ζευγάρι έχει δημιουργήσει τον δικό του θεατρικό θίασο, ο οποίος εδρεύει στο Κορωπί και με τον οποίο ασχολείται τα τελευταία χρόνια.
Το χαστούκι στη Ζωή Λάσκαρη όταν «τον έβαλε να ξυρίσει το μουστάκι»
Μια από τις διασημότερες ατάκες του χρυσού ελληνικού κινηματογράφου είναι η «προειδοποίηση» του Γιάννη Βογιατζή στον Φαίδωνα Γεωργίτση: «Αυτή μέχρι και το μουστάκι θα σε βάλει να ξυρίσεις». «Αυτή» ήταν η Ζωή Λάσκαρη και η φράση έγινε συνώνυμο του πόσο χαμηλά ή του πόσο μεγάλες θυσίες και υποχωρήσεις μπορεί να κάνει ένας άνδρας για το χατίρι μιας γυναίκας.
Η ατάκα στην τανία «Οι θαλασσιές οι χάντρες» (1967) του Γιάννη Δαλιανίδη εκπληρώθηκε ως προφητική λίγες σκηνές αργότερα για να συνδεθεί μάλιστα με ένα από τα διασημότερα χαστούκια στο ελληνικό σινεμά. Γιατί πράγματι, ο ήρωας που υποδύεται ο Φαίδων Γεωργίτσης ξυρίζει το μουστάκι, η αντίδραση όμως της ηρωίδας που υποδύεται η Ζωή Λάσκαρη τον κάνει αμέσως να καταλάβει το … λάθος του: Εκείνη ξεσπά σε τρανταχτά γέλια και εκείνος όταν συνέρχεται από το σοκ της γυρίζει ένα απίστευτο χαστούκι.
Μάλιστα, μετά το θάνατο της Ζωής Λάσκαρη, ο Φαίδων Γεωργίτσης είχε πει ότι το χαστούκι που της είχε δώσει ήταν αληθινό.
«Οι θαλασσιές οι χάντρες ήταν η ταινία που αγαπούσε πιο πολύ από όλες, τη θεωρούμε ότι είναι η καλύτερή μας ταινία. Εκεί υπάρχει βέβαια και η περίφημη ιστορία με το χαστούκι που της έδωσα, το οποίο ήταν ένα αρκετά ισχυρό χαστούκι, και βεβαίως θα μπορούσε να μην είναι αληθινό. Ο Δαλιανίδης όμως μου ζήτησε να είναι αληθινό, διότι ήθελε και μία αληθινή αντίδραση από τη Ζωίτσα. Εγώ δεν είχα καμία διάθεση να δώσω ένα χαστούκι στη Ζωίτσα, με πίεσε όμως ο Δαλιανίδης. Της το έδωσα, και πριν προλάβει να διαμαρτυρηθεί σε εμένα, μπήκε ο Δαλιανίδης στη μέση και της είπε ότι ήταν δική του η πρωτοβουλία», είχε περιγράψει.
