Πριν λίγες μέρες (13-14 Μαρτίου 2019) βρέθηκε στην Αθήνα (προφανώς προσκεκλημένος του Έλληνα Πρωθυπουργού Αλ.Τσίπρα) ο Πρόεδρος της Βολιβίας Έβο Μοράλες.
Ακούσαμε να μιλάει ένας απλός,αλλά γνήσιος λαϊκός Ηγέτης ένας πραγματικός Αριστερός.
Ερχόμενος και μιλώντας στην Αθήνα έδωσε ένα ζωντανό πρότυπο Αριστερής Πολιτικής Ηγεσίας στην Χώρα μας και κατ’ επέκταση στην ΕΕ.
Με το σημερινό μας άρθρο θέλουμε να καταδείξουμε την γνησιότητα της Αριστερής Πολιτικής του Έβο Μοράλες.Συγχρόνως όμως θέλουμε να επισημάνουμε τους κινδύνους από την απλότητα του Έβο Μοράλες να εξαχθούν συμπεράσματα λαθεμένα και επιζήμια .
1) Η σκοπιμότητα της πρόσκλησης του Έβο Μοράλες
Η σκοπιμότητα της πρόσκλησης του Έβο Μοράλες ήταν να εμφανισθεί ο Αλ.Τσίπρας ως σύντροφος-συνεργάτης των γνήσιων λαϊκών Ηγετών,άρα να σταλεί το μήνυμα στον Ελληνικό λαό,ότι ο Αλ.Τσίπρας παρά τις διαφορές μιας χώρας της Νότιας Αμερικής με μια χώρα της ΕΕ, βρίσκεται στον ίδιο προμαχώνα (στη δημοτική: μετερίζι) με τους λαικούς ηγέρες διεθνούς προβολής.
Ως εκ τούτου να βγεί το συμπέρασμα (που είναι και το σκοπούμενο τελικό μήνυμα),ότι ο Αλ.Τσίπρας παρά τους συμβιβασμούς του παραμένει Αριστερός και γι’ αυτό οι πολιτικοποιημένοι πολίτες στις Εκλογές δεν πρέπει να τον απαρνηθούν και να τον ψηφίσουν ως δικό τους άνθρωπο.Με λίγα λόγια η σκοπιμότητα είναι προεκλογικού χαρακτήρα.
Παρ όλα αυτά εμείς μένουμε ευχαριστημένοι με την κίνηση της πρόσκλησης του Έβο Μοράλες για δύο λόγους:
α) ότι μπορεί να ισχύσει ακριβώς το αντίθετο: Να δοθεί ζωντονό παράδειγμα σύγκρισης μεταξύ αληθινού Αριστερού (Έβο Μοράλες) και κίβδηλου (του Αλ.Τσίπρα) και να ενισχυθούν οι θέσεις της πραγματικής Αριστεράςστην Ελλάδα.
β) Στην ΕΕ οι κυρίαρχοι κύκλοι και μια σειρά αντιδραστικές χώρες θασυγκλονιστούν από την παρουσία ενός διεθνούς Επαναστάτη στηνπεριοχή της άμεσης κυριαρχίας τους και μάλιστα σε μια Χώρα που αμφισβητείται η απολυτότητα της κυριαρχίας τους.
2) Οι Εθνικοποιήσεις ως λυδία λίθος της Αριστεράς
Α) Το κύριο στοιχείο,που κάνει τον Έβο Μοράλες γνήσιο Ηγέτη της Αριστεράς,είναι η πεποίθηση του (που υλοποιήθηκε πολιτικά) για Εθνικοποίηση του φυσικού Πλούτού της χώρας του και των Μεγάλων Επιχειρήσεων εγχώριων και ξένων.Με τις Εθνικοποιήσεις ο Έβο Μοράλες στέρησε από τις ιδιωτικές Εταιρείες πολλά κέρδη. Την Διεύθυνση των Εθνικοποιημένων Εταιρειών κάνει πια το ίδιο το Κράτος και τον παραγόμενο Πλούτο τον διαθέτει στο λαό (με την επιστημονική έννοια του όρου=ένα μέρος του παραγόμενου Πλούτου διατίθεται για Διευρυμένη Αναπαραγωγή και έξοδα του κρατικού Μηχανισμού).
Άρα έχουμε να κάνουμε με πραγματικό Αριστερό (=ο Αλ.Τσίπρας που δεν κάνει ανάλογες κινήσεις είναι κίβδηλος Αριστερός).
Β) Από πού ξεκινάει τώρα ο κίνδυνος μετατροπής της γνησιότητας σε απλοικότητα;
Με βάση τον Επιστημονικό Σοσιαλισμό οι Εθνικοποιήσεις δεν γεννάν από μόνες τους το Σοσιαλισμό. Οι Εθνικοποιήσεις είναι παράγωγο του Σοσιαλισμού.Επειδή υπάρχει ο Σοσιαλισμός ως πολιτική βούληση της Ηγεσίας,γίνονται Εθνικοποιήσεις και όχι επειδή υπάρχουν Εθνικοποιήσεις έχουμε Σοσιαλισμό.Μπορεί κάλιστα να έχουμε κρατικό Καπιταλισμό και τα έσοδα των Εθνικοποιημένων Επιχειρήσεων να πηγαίνουν στις τζέπες μιας παρασιτικής Κρατικής Γραφειοκρατίας.Τον Σοσιαλισμό τον κάνει η λαική Εξουσία,δεν τον κάνουν από μόνες τουςοι Εθνικοποιήσεις.
3) Επανάσταση και εξοπλισμός των επαναστατών
Α) Ο Έβο Μοράλες στο λόγο του στην Αθήνα διηγείται μια συνάντηση πριν αρκετά χρόνια με τον Φιντέλ Κάστρο. Ο Φιντέλ Κάστρο μιλούσε επί ώρες για Υγεία και Παιδεία,χωρίς (προς μεγάλη αγωνία του Έβο Μοράλες) να λέει :πού θα βρεθούν όπλα για την ένοπλη Επανάσταση στη Βολιβία.Πριν απ’ όλα η διήγηση αυτή δείχνει ότι ο Έβο Μοράλες είναι γνήσιος Επαναστάτης,που λογαριάζει ακόμα και την χρήση όπλων για την ανατροπή της αντιδραστικήςπολιτικής Εξουσίας και όχι ένας Σοσιαλδημοκράτης του κοινοβουλευτισμού(όπως καλή ώρα ο Αλ.Τσίπρας).
Όμως με την διήγηση αυτή αδικείται ο Φιντέλ Κάστρο. Ο Φιντέλ Κάστρο δεν ήταν κατά της ένοπλης Επαναστατικής βίας.Έχουμε τρείς αποδείξεις γι αυτό:α) Ο ίδιος ο Φιντέλ με ένοπλη Επαναστατική βία πήρε την Εξουσία στην Κούβα(1959).β) Ο Φιντέλ γνώριζε τις προθέσεις του Τσε Γκεβάρα και δεν τον αποθάρρυνε από την μετάβαση του στην Βολιβία για να ηγηθεί του εκεί αντάρτικου της Εποχής (1967) γ) Ο Φιντέλ ματαίως προσπαθούσε να πείσει τον Σαλβατόρ Αλλιέντε (1973) για εξοπλισμό δικού του Στρατού (με τα γνωστά αποτελέσματα από την επιμονήτου Σαλβατόρ Αλλιέντιε στον κοινοβουλευτισμό)
Β) Το κυριώτερο όμως δεν είναι η φήμη του Φιντέλ Κάστρο.Η απλοϊκότητα του Έβο Μοράλες στη διήγηση αυτή βρίσκεται στο λάθος μήνυμα,ότι ο Σοσιαλισμός μπορεί να οικοδομηθεί αποκλειστικά με κοινοβουλευτικές μέθοδες,χωρίς προετοιμασία του λαού για το ενδεχόμενο ένοπλης σύγκρουσης,δηλ.να δκαιωθεί η προδοτική Ευρωπαική Σοσιαλδημοκρατία (τύπου Αλ.Τσίπρα).
Το πρόβλημα δεν είναι ο εξοπλισμός του λαού. Το πρόβλημα είναι η διάλυσητης αντιδραστικής κατασταλτικής κρατικής Μηχανής και η διαμόρφωση άλλου(λαικού αυτή τη φορά) Κράτους. Αν ο Στρατός περάσει (για μια σειρά λόγους) με το μέρος του λαού ,η ένοπλη Επανάσταση δεν έχει νόημα.Αυτό έγινε στην Βολιβία και γιαυτό ο Έβο Μοράλες κυβερνάει 13 χρόνια χωρίς να βλέπουμε μέχρι στιγμής κανένα εναντίον του Πραξικόπημα.Θέμα να παραμένει ο Στρατός πιστός στην Ολιγαρχία του Πλούτου και να προχωρήσει Σοσιαλισμός με κοινοβουλευτικό τρόπο ,δεν υφίσταται,γιατί”καμιά Τάξη δεν παραιτείται οικειοθελώς από τα προνόμια της”
4) Ο ρόλος των ΒορειΑμερικανών
Ο Έβο Μοράλες μιλάει για τα απανωτά Πραξικοπήματα του παρελθόντος στη Βολιβία.Το πιο τραβηγμένο της ανάμειξης των ΗΠΑ στα εσωτερικά της Βολιβίας δεν ήταν ότι οι στρατιωτικές παρεμβάσεις των ΗΠΑ γινόντουσαν με το πρόσχημα της πάταξης της παραγωγής Ναρκωτικών (δηλ.κοκαίνης),αλλά το ότι το Αρχηγείο της CIA ήταν μέσα στο Προεδρικό Μέγαρο!
Βλέπουμε ότι ο Έβο Μοράλες είχε σαφή συνείδηση για τό ρόλο του Αμερικανικού παράγοντα στη χώρα του και τον ξαπόστειλε δεόντως (σ’ αντίθεση με τον δικό μας ψευτοαριστερό Αλ.Τσίπρα,που έγινε στρατολόγος του ΝΑΤΟ).
Άρα ο Έβο Μοράλες είναι γνήσιος Αριστερός Ηγέτης.Από πού όμως προκύπτει ο κίνδυνος μετατροπής της γνησιότητας σε απλοϊκότητα;
Ο Έβο Μοράλες μπορεί να νομίζει ότι αποκλείεται πια Αμερικανική επέμβαση στη Βολιβία και ότι το καθεστώς του είναι πια εδραιωμένο.Η πραγματικότητα είναι αλλιώς.Η Βολιβία για τους Αμερικανούς για μια σειρά λόγους,που διαμορφώνουν στρατηγική και τακτική [φυσικός Πλούτος της Βολιβίας,εμβέλεια της Βολιβιανής εμπειρίας στην συνολική Αμερική,εκτίμηση της γεωπολιτικής της θέσης,εκτίμηση του διεθνούς συσχειτισμού δυνάμεων κλπ] δεν είναι σήμερα στο”μάτι του κυκλώνα” (=δεν είναι η άμεση προτεραι’οτητα για τις ΗΠΑ).Τώρα στο “μάτι του κυκλώνα είναι η Βενεζουέλα. Η σειρά της Βολιβίας θα έρθει σε κάποια στιγμή.Στην πολιτική ευφυία του Έβο Μοράλες εναπόκειται να κρίνει πότε θα έρθει αυτή η στιγμή.
