Η υπόθεση της πολιτικής διαφθοράς ξεκίνησε με την SIEMENS, συνεχίστηκε με την ΝOVARTIS,προχώρησε στον συνεργάτη του Προέδρου της Τράπεζας της Ελλάδος κ.Πάσχα (και κάποιων άλλων με δάνεια της τάξης των 800.000 Ευρώ) και κατέληξε στα δάνεια των Κομμάτων παλαιότερης Εποχής της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ της τάξης των 200 εκατ.Ευρώ για το κάθε απ’ τα δύο Κόμματα Εξουσίαςτης Εποχής εκείνης.
Η προσοχή του άρθρου συγκεντρώνεται στα δάνεια των Κομμάτων,που παραμένουν με διάφορα τεχνάσματα απλήρωτα (ή πιο σωστά: μη εξυπηρετούμενα) μέχρι τώρα.
Σκοπός του σημερινού άρθρου είναι:α) ν’ αποδείξει ότι η πολιτική διαφθορά έφτασε στο ανώτερο σημείο της δηλ.δεν μένει κάτι άλλο να διαφθαρεί καιβ) ότι επιλήψιμος είναι και ο τρόπος αποκάλυψης της γενικότερης,αλλά και της ιδιαίτερης διαφθοράς των Κομμάτων.
Αυτόν τον επιλήψιμο τρόπο αποκάλυψης της πολιτικής διαφθοράς αποκαλούμε “λαϊκίστικο”.
1) Η διαφθορά των πολιτικών ως συστημικό αναγκαίο στοιχείο
Η πολιτική διαφθορά είναι αναγκαίο συστημικό στοιχείο (=δεν γεννήθηκαν οι πολιτικοί που κυβέρνησαν διεφθαρμένοι,αλλά τους διαφθείρει το ίδιο το Σύστημα,το οποίο υπηρέτησαν και στιςδομές και λειτουργίες του οποίου ενσωματώθηκαν).
Ο καπιταλισμός στηρίζεται στο κέρδος που προέρχεται από την Παραγωγή με την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και αυτό το κέρδος διανέμεται στη συνέχεια μεταξύ των τριών κοινωνικών στρωμάτων της Αστικής Τάξης ( Βιομήχανοι,Έμποροι,Τραπεζίτες).Αυτό το κέρδος θεσμοθείται ως νόμιμο,καθαγιάζεται,γίνεται κοινωνική επιδίωξη και προστατεύεται από την όποια παραβατικότητα.Όταν όμως το κέρδος γίνεται στόχος της ανθρώπινης δραστηριότητας,ποιά θα είναι αυτή η δύναμη που θα εμποδίσει την επιδίωξη ακόμα μεγαλύτερου κέρδου από τα νομίμως επιτρεπόμενα;!
Τινές θ απαντήσουν: Ο Νόμος και η Δικαστική Αρχή και το Κράτος.
Η πρακτική δείχνει ότι αυτό δεν αρκεί για δύο λόγους:
α) Όταν το κέρδος γίνεται στοιχείο της ανθρώπινης κουλτούρας,γίνεται ακατανίκητη δύναμη
β) Η αστική Τάξη ως Άρχουσα έχει διαμορφώσει ένα νομικό πλαίσιο,μια Δικαστική λειτουργία και ένα εκτελεστικό μηχανισμό,που να διαφυλάσσει σε μεγάλο βαθμό τα παρανομούντα μέλη της διαμορφώνοντας σε ένα μέρος της Αστικής Τάξης το αίσθημα της ατιμωρησίας. Συνεπώς η διαφθορά στον καπιταλισμό παράγεται και αναπαράγεται.
2) Τα δάνεια ΝΔ και ΠΑΣΟΚ
Τόσο η ΝΔ,όσο και το ΠΑΣΟΚ στα προηγούμενα χρόνια έπαιρναν από διάφορες Τράπεζες δάνεια της τάξης των 200 εκ.Ευρώ το κάθε Κόμμα.Ως ενέχυρο-εγγύηση δεν έβαζαν περιουσίες που είχαν (που είναι το νόμιμο και λογικά αναμενόμενο),αλλά κρατικές επιχορηγήσεις που θα έπαιρναν στο μέλλον.Πέραν τούτου την ίδια εγγύηση (δηλ.τις μελλοντικές επιχορηγήσεις τις έβαζαν δανειζόμενα τα δύο αυτά Κόμματα σε 6 διαφορετικές Τράπεζες.(=αν οι Τράπεζες σε κάποια στιγμή απαιτούσαν τα λεφτά τους μπορούσε η κάθε μια να πάρει μόνο το ένα έκτο της κρατικής επιχορήγησης)
Τα Κόμματα φρόντισαν με ανανεώσεις δανείων και διάφορους άλλους τρόπους να μην πληρώσουν μέχρι στιγμής τίποτε.Τι απέγιναν αυτά τα λεφτά και πώς αξιοποίηθηκαν δεν ξέρουν ούτε τα μεσαία στελέχη των Κομμάτων. Αυτό συμπεραίνουμε από τις συνεντεύξεις στην ΕΡΤ,όπου οι κομματικοί εκπρόσωποι περιορίζονται να μας πούν ,ότι αυτά τα δάνεια πρέπει να εξοφληθούν.[Ένας μάλιστα του ΚΙΝΑΛ απόρησε,γιατί καλείται αυτός ν’ απολογηθεί για δάνεια που δόθηκαν ,όταν αυτός ήταν φοιτητής-λέτε και το κάθε μέλος δεν ευθύνεται (πολιτικά βέβαια ,όχι νομικά) για την ιστορία του Κόμματος στο οποίο γράφεται].Βάσει των ανωτέρω πρόκειται για πολιτική διαφθορά,γιατί τα λεφτά τωνκαταθετών αξιοποιήθηκαν,για να κάνουν άλλοι πολιτική καριέρα (με όλα τα οφέλη που αυτή συνεπάγεται ) ,να χρειάζονται οι Τράπεζες κρατική αναχρηματοδότηση και να καταχρεώνεται η Χώρα.Τα Κόμματα είναι τα καθοδηγητικά κέντρα του Συστήματος.Άλλο είναι να διαφθαρούν συγκεκριμένα μόρια ή και μέλη του Συστήματος και άλλο είναι να διαφθαρεί ο εγκέφαλος του Συστήματος.Η διαφθορά έφτασε στα όρια της.
3) Τα δάνεια προς ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ
Τα δάνεια προς ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ δεν εμπίπτουν στην πολιτική διαφθορά πρώτο γιατί είναι μικρά και δεύτερον γιατί νομίμως εξυπηρετούνται(το παράνομο δεν είναι ο δανεισμός,αλλά η μη αποπληρωμή του χρέους). Γιατί εξαιρούνται τα Κόμματα της Αριστεράς;
Το ΚΚΕ είναι άρνηση του Συστήματος και έξω από την λογική του Συστήματος.Το λογικά αναμενόμενο είναι να παραμένει αδιάφθορο στα πλαίσια ενός Συστήματος που το πολεμά.Ο ΣΥΡΙΖΑ “τω καιρώ εκείνω” φάνταζε ως ένα ήρεμο ΚΚΕ δηλ. ένα αντισυστημικό Κόμμα,που δεν είχε μπει ακόμα όχι μόνο στην διαφθοροποιό δράση του Συστήματος,αλλά ούτε καν στην φθοροποιό του δράση.Το γιατί τώρα μετά την κυβερνητική του δράση δεν έχει ακόμα διαφθαρεί ως Κόμμα έχει δύο συμπληρωματικές ερμηνείες:
α) Ο χρόνος που πέρασε ήταν αρκετός για να υποβαθμιστεί (ο ΣΥΡΙΖΑ) με τις συνεχείς πολιτικές υποχωρήσεις του από Αριστερό σε Αστικό Κόμμα,αλλά δεν είναι αρκετός να για να εκμαυλιστεί σε διεφθαρμένο Κόμμα.
β) Ο ΣΥΡΙΖΑ ήξερε,ότι επρόκειτο να συμβιβαστεί με το Σύστημα για να κυβερνήσει και επομένως θα χρησιμοποιούσε το όπλο της πολιτικής διαφθοράς εναντίον των αντιπάλων του,όταν πολιτικά θα είχε ξεπουλήσει τα πάντα και δεν θα του έμεναν πολιτικά όπλα.Αυτό γίνεται τώρα με την λαϊκίστικη αποκάλυψη της πολιτικής διαφθοράςτων προηγούμενων κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.
4) Η λαϊκίστικη αποκάλυψη της πολιτικής διαφθοράς.
Λαϊκισμός είναι η συμπτωματική αντιμετώπιση των αδιεξόδων και των αδυναμιών του Συστήματος,χωρίς αντίστοιχη αντιμετώπιση των ενδογενών αιτιών του Συστήματος που προκαλούν αυτά τ’ αδιέξοδα και αυτές τις αδυναμίες.Αυτή είναι η ουσία του λαϊκισμού.Από κει και πέρα υπάρχουν οι διαβαθμίσεις του:
α) Ο πρώτος βαθμός λαϊκισμού είναι η λεκτική καταγγελία της συγκεκριμένης πολιτικής διαφθοράς,χωρίς να γίνεται γενίκευση της καταγγελίας για το Σύστημα που την παράγει και αναπαράγει.
Αυτό κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ.Αυτή είναι η διαφορά του λαϊκιστή από τον αγκιτάτορα.Ο αγκιτάτορας καταγγέλλει τον καπιταλισμό παίρνοντας αφορμή από μια άνεργη που πέθανε στο δρόμο από την πείνα. Ο λαϊκιστής καταγγέλλει τον κακό εργοδότη που την έδιωξε απ’ τη δουλειά.
β) Ο δεύτερος βαθμός λαϊκισμού είναι να καταγγέλλεις την πολιτική διαφθορά και εσύ ο ίδιος να είσαι ενσωματωμένος στο Σύστημα,που παράγει και αναπαράγει την διαφθορά.Αυτό κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση.
γ) Ο τρίτος βαθμός λαϊκισμού είναι ν’ αξιοποιείς πολιτικά την πολιτική διαφθορά των άλλων,για να τους δυσφημίσεις και να πάρεις εσύ την πολιτική Εξουσία ενός Συστήματος που παράγει και να αναπαράγει την πολιτική διαφθορά.
Αυτό κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ με τον πιο προκλητικό τρόπο:Φύλαγε όλα τα δεδομένα της πολιτικής διαφθοράς των άλλων σε όλη την περίοδο της διακυβέρνησης του,για να τα ανακοινώσει λίγους μήνες πριν τις Εκλογές και να καλύψει το πολιτικό κενό της προεκλογικής του εκστρατείας
