K.Mητσοτάκης στην Μόσχα:Φίλη μεν Δύση,φιλτάτη δε Εξουσία (και όχι πια αντίστροφα).-Γράφει ο Μανώλης Γαλανομάτης

1535

Τις τελευταίες μέρες  (Φλεβάρης του 2019) ο Κ. Μητσοτάκης με την ιδιότητα του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και υποψηφίου Κυβερνήτη της Χώρας επισκέφθηκε την Μόσχα όπου συναντήθηκε με τον Πρόεδρο της  (Ρωσικής)  Βουλής και της (Ρωσικής ) Κυβέρνησης.

Θεωρούμε δεδομένο ,ότι αυτή η κίνηση δεν άρεσε ούτε στην ΕΕ,ούτε στις ΗΠΑ,ούτε στο ΝΑΤΟ,γιατί οι μεν ΗΠΑ και ΝΑΤΟ στόχο έχουν την διεθνή απομόνωση της Ρωσίας,η δε ΕΕ στόχο έχει να μιλάν με τη Ρωσία,όποτε αυτό είναι αναγκαίο,είτε μέσω των Αρχηγών των Μεγάλων Δυνάμεων της ΕΕ (δηλ.Γερμανία,Γαλλία),είτε μέσω των Αρχηγών των διαφόρων Οργάνων της.

Με το παρόν άρθρο θα προσπαθήσουμε να βρούμε μια λογική ερμηνεία της σκοπιμότητας αυτού του ταξιδιού.που δείχνει ένα δεξιό Πολιτικό να εναντιώνεται στη βούληση των Αφεντικών της Δύσης.


1) Η Δύση προτιμά τον Αλ.Τσίπρα στην Εξουσία 

 H Δύση αναντίρρητα προτιμά την δεξιά Πολιτική (=τον Νεοφιλευθερισμό)

Στη Δύση κυριαρχεί η Ολιγαρχία του Πλούτου και είναι λογικό να θέλει (η Ολιγαρχία του Πλούτου) αναπαραγωγή και αύξηση του Πλούτου της. Η δεξιά Πολιτική αυτό το εξασφαλίζει για την Ολιγαρχία του Πλούτου.Πλην όμως η δεξιά Πολιτική προκαλεί κοινωνική αντίδραση,γιατί ακριβώς αυτή η αύξηση του Πλούτου στην μια πλευρά προκαλεί αύξηση και επέκταση της φτώχειας στην άλλη πλευρά.Μια δεξιά Κυβέρνηση σηματοδοτεί προκαταβολικά την άσκηση της δεξιάς αντιλαϊκής Πολιτικής και γίνεται παράγοντας αποσταθεροποίησης του Συστήματος.Εάν η πολιτικοποίηση της κοινωνίας είναι πολύ χαμηλή για ν’ ανέχεται χωρίς ν’ αντιδρά στα όποια μέτρα παίρνονται σε βάρος της,δίνεται η προτίμηση (από τα μεγάλα Αφεντικά) σε μια δεξιά Κυβέρνηση.Κάποτε όμως αυτός ο κύκλος κλείνει και αρχίζει ο λαός να πολιτικοποιείται (=να καταλαβαίνει ότι τον εκμεταλλεύονται και τον κλέβουν=τον εκμεταλλεύονται με τις παραγωγικές σχέσεις και τον κλέβουνμε την φορολογία).

Τότε αναζητείται μια (ψευτο)Αριστερά,που υπόσχεται στην αρχή Σοσιαλισμό σκορπά αυταπάτες και παίρνει την Πολιτική Εξουσία (πιο σωστά:παίρνει το δικαίωμα από τα μεγάλα Αφεντικά να διαχειρίζεται την Εξουσία).

Στην συνέχεια γίνεται  φανερό ότι δεν υπάρχει κανένας Σοσιαλισμός και αρχίζουν να πέφτουν οι τόνοι πρώτα σε μια Σοσιαλδημοκρατία και στησυνέχεια  απλά σε μια θεσμοθετημένη κοινωνική Πρόνοια.Ο λαός  μουδιάζει από τις αυταπάτες , αποδιοργανώνεται και παθητικοποιείται σε μια άβουλη μάζα.Το καθαρό αποτέλεσμα είναι ότι με μια (ψευτο)Αριστερή Κυβέρνηση προχωρεί χωρίς ταξική πάλη η δεξιά Πολιτική. Διά ταύτα η Δύση προτιμά ως τον Αλ.Τσίπρα ως Κυβερνήτη.


2) Οι φιλοδοξίες Κ.Μητσοτάκη

Σπάνια αστός πολιτικός θυσιάζει τις προσωπικές του φιλοδοξίες (με τα όποιαυλικά οφέλη της) για το χατήρι των γενικότερων ταξικών συμφερόντων της Αστικής Τάξης. Απλά ο αστός πολιτικός κάνει υπομονή ν’ αναδειχτεί  σε πιοψηλό σκαλοπάτι της πολιτικής ιεραρχίας [έχοντας φυσικά συνείδηση των προσωπικών ικανοτήτων και της αποδοχής που έχει από την Παράταξη του]

Για τον Κ.Μητσοτάκη αυτή υπομονή και αντίστοιχη πολιτική προετοιμασία έχει εξαντληθεί και δεν τρελλάθηκε να βλέπει μονίμως τον Αλ.Τσίπρα Πρωθυπουργό της Χώρας,επειδή έτσι γίνεται μια  καλύτερη σύμπλεξη συμφερόντων της Ολιγαρχίας του Πλούτου με την αναγκαία κοινωνική ηρεμία.Το γεγονός ότι κάθε τόσο ζητάει Εκλογές είναι ένα μήνυμα στα μεγάλα Αφεντικά,ότι επί τέλους ήλθε η ώρα του (και αρκετά ανέχθηκε την Αριστερή παρένθεση).Επομένως ο Κ.Μητσοτάκης πάει για Πρωθυπουργός ανεξάρτητα από την βούληση  και προφανώς ενάντια στη βούληση των μεγάλων Αφεντάδων.Μέσα στα πλαίσια των φιλοδοξιών του Κ.Μητσοτάκη  για την Πρωθυπουργία πρέπει να δούμε την προσπάθεια του να πείσει τον λαό ότι τα καταφέρνει καλύτερα από τον Αλ.Τσίπρα σε όλους τους τομείς και ειδικά στην Εξωτερική Πολιτική (που τώρα είναι το αντικείμενο μας).Το ταξίδι του Κ.Μητσοτάκη στη Μόσχα εντάσσεται ακριβώς σ’ αυτή την προσπάθεια του να υπερφαλαγγίσει τον Αλ.Τσίπρα στην Εξωτερική Πολιτική.


3) Η πολυδιάστατη  Εξωτερική Πολιτική. 

Ο Αλ.Τσίπρας έχει ταξιδέψει δύο φορές στη Μόσχα και αυτό η προπαγάνδα το εμφανίζει ως δείγμα πολυδιάστατης Εξωτερικής Πολιτικής.Στην πράξη αυτή η κίνηση του Αλ.Τσίπρα δεν σήμανε απολύτως τίποτε: Ούτε οι κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας σταμάτησαν (ούτε προφανώς οι αντικυρώσεις με πρώτο θύμα τα φρούτα της βόρειας Ελλάδας),ούτε η φιλοΝΑΤΟική Πολιτική της Ελλάδας άλλαξε (με πιο χαρακτηριστική περίπτωση την Συμφωνία των Πρεσπών με διευκόλυνση της Β.Μακεδονίας να μπει στο ΝΑΤΟ).

Τα ταξίδια του Αλ.Τσίπρα αναλώθηκαν σε φλυαρίες για τις παραδοσιακές σχέσεις των δύο χωρών (Ελλάδας-Ρωσίας).Παρ’ όλα αυτά δεν μπορούμε να ισχυριστούμε,ότι μετά χαράς η Δύση χαιρέτησε αυτά τα ταξίδια.Ο Αλ.Τσίπρας με τα ταξίδια του στη Μόσχα έδωσε το κακό παράδειγμα στις χώρες της ΕΕ να συνάπτουν σχέσεις με τη Ρωσία σε πείσμα των εχθρικών διαθέσεων της Δύσης προς τη Ρωσία.Επειδή όμως η Δύση χρειαζόταν ένα Αριστερό για να βγάλει πέρα την βρώμικη δουλειά Μνημονίων και Μέτρων,αυτά τα ταξίδια στη Μόσχα έδιναν κύρος στον εν Ελλάδι Έπαρχο της ΕΕ να παριστάνει τον σπουδαίο Κυβερνήτη και μπορεί έτσι πιο εύκολα να περνάει τις αναγκαίες  αυταπάτες στο λαό για να κάθεται (ο λαός) φρόνιμα και να μην διαμαρτύρεται.Γι αυτό η ΕΕ κατάπιε την ανυπακοή του Αλ.Τσίπρα για πολυδιάστατη Πολιτική.Γιατί πήγε όμως ο Κ.Μητσοτάκης;Απλά διακήρυξε,ότι και αυτός μπορεί να κάνει πολυδιάστατη Εξωτερική Πολιτική και μάλιστα πιο ουσιαστική,γιατί αυτό το ταξίδι έρχεται μετά την αρνητική θέση του Κ.Μητσοτάκη στο θέμα της Β.Μακεδονίας,που συνέπιπτε με την Ρωσική θέση.


4) Η σκοτεινή πλευρά του ζητήματος

Κανένας αστός πολιτικός δεν γίνεται υποτελής στους ξένους από έρωτα στη Δύση ,τα Μονοπώλια και τις Τράπεζες της. Το γεγονός ότι και δύο Αρχηγοί παρακούουν την ΕΕ και συνάπτουν σχέσεις με τη Ρωσία,σημαίνει ,ότι και οι δύο έχουν αμφιβολίες περί της σταθερότητας και της συνοχής της ΕΕ και της Δύσης γενικότερα.Ίσως τώρα άμεσα στο φως να είναι απλά μια επίδειξη πολυδιάστατης Εξωτερικής Πολιτικής για εσωτερική κατανάλωση.Σε προοπτική όμως μιας Εποχής διάλυσης της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και εξασθένισης της στρατιωτικοπολιτικής ισχύος των ΗΠΑ,[που και οι δύο την διαισθάνονται] αυτή η κίνηση των ταξιδιών στη Μόσχα είναι μια γεωπολιτική επένδυση μεγάλης αξίας.

Συγχρόνως όμως ζημιώνουν την Δύση γιατί τη δική τους διαίσθηση (για τις αδυναμίες της Δύσης ) με τα ταξίδια τους στη Μόσχα,την μετατρέπουν σε δική μας Συνείδηση.