Αυτές της μέρες (στα μέσα του Απρίλη του 2019) επανέρχεται ως πρώτο θέμα στα ΜΜΕ το ζήτημα του σκανδάλου της NOVARTIS ,γιατί από την δικαστική Εξουσία στοχοποιείταιπολιτικό πρόσωπο πρώτης γραμής (Α.Λοβέρδος) και πρόκειται να συζητηθεί εντός των ημερών στη Βουλή η άρση της βουλευτικής ασυλίας του.
Εκείνο που προκαλεί τις περισσότερες συζητήσεις είναι αν υπήρξε σκάνδαλο (όπως ισχυρίζεται η Κυβέρνηση) ή όλα είναι μια σκευωρία (όπως ισχυρίζεται η Αντιπολίτευση–η αστική Αντιπολίτευση προς αποφυγή παρεξηγήσεως).Εκείνο όμως που προκαλεί από αμηχανία έως αηδία είναι η συζήτηση αν η δωροδοκία αποτελεί αδίκημα “κατά την άσκηση”των καθηκόντων του Υπουργού, ή “επ’ ευκαιρία της άσκησης”(των καθηκόντων του Υπουργού).Εμάς βέβαια θα μας απασχολήσουν και τα πιο πάνω ζητήματα,αλλά το κύριο για μας είναι ,ότι η διαφθορά πήρε μαζικό χαρακτήρα,που σημαίνει πολιτική κρίση του Συστήματος καιθέτει εν αμφιβόλω αν μπορεί η Αστική Τάξη πια να παριστάνει την ηγέτιδα Τάξη.
1) Άλλο Δικαιοσύνη και άλλο Δικαστική Εξουσία
Προσωπική εμπειρία της διαφοράς έχουμε,αλλά σ αυτή τη φάσηπροτιμάμε το ζήτημα να το λύσουμε σε βάση λογική (=θεωρητική=επιστημονική).
Yπάρχει μια Ενιαία Πολιτική Εξουσία,που σημαίνει Διεύθυνση και κυριαρχία μιάς κοινωνικής Τάξης πάνω στο σύνολο της κοινωνίας. Η κοινωνικήΤάξη,που σήμερα διευθύνει (και κυριαρχεί) είναι η Αστική Τάξη [=το σύνολο των (μεγάλο) βιομηχάνων,(μεγαλο) εμπόρων καιΤραπεζιτών (εδώ το “μεγάλο”περιττεύει)],που λόγω της κοινωνικήςπόλωσης καλείται Ολιγαρχία του Πλούτου (όρος,που δίνει καιτη διάσταση της Εξουσίας,που δεν τον δίνει ο όρος Αστική Τάξη).Αυτή η Ενιαία Πολιτική Εξουσία χωρίζεται σε τρείς κλάδους: Εκτελεστική,Νομοθετική και Δικαστική.Κυρίαρχος κλάδος είναι η εκτελεστική Εξουσία,αφού αυτή προτείνειτους Νόμους στην Βουλή ,αυτή τους επιβάλλει με την κυριαρχίαενός ελεγχόμενου κοινοβουλευτικού Κόμματος (ή Συνασπισμού Κομμάτων) και αυτή τους εφαρμόζει (με τον δικό της τρόπο).
Η δικαστική Εξουσία δικάζει στη βάση αυτών των Νόμων.Επομένωςη ταξικότητα οδεύει από την εκτελεστική Εξουσία στην νομοθετική καιαπό κει στην δικαστική.Η δικαστική Εξουσία προσπαθεί να κρύψει την ταξικότητα της κρίνοντας αντικειμενικά τις μικρές ατομικές περιπτώσεις,ώστε να συγκεντρώσει κοινωνικό κύρος και να κρίνει πολιτικά (=ταξικά) τις μεγάλες υποθέσεις(κοινωνικές κινητοποιήσεις).Αλλά ακόμα και στις μικρές υποθέσεις υπάρχει ο οικονομικός περιορισμός(δικηγόροι,παράβολα,και ταξίδια)και η Γραφειοκρατία που βάζει το τυπικό πάνω από το ουσιαστικό καιπου τα δυό μαζί προκαλούν κραυγαλέες αδικίες.
Γενικά όμως όσο πιο μικρή είναι η υπόθεση,τόσο πιο αντικειμενικάκρίνεται και όσο πιο μεγάλη είναι ,τόσο πιο πολιτικά κρίνεται.Επαναλαμβάνουμε τον ορισμό του Νόμου.”Νόμος είναι η γραπτή θέληση της κυρίαρχης Τάξης,διηθημένη μέσααπό τα συμφέροντα της κρατικής Γραφειοκρατίας και περιοριζόμενη μόνο από την δυναμική του λαικού κινήματος.
Διά ταύτα η δικαστική Εξουσία είναι όντως (υπάλληλη) Εξουσία, αλλά Δικαιοσύνη είναι το ζητούμενο,το οποίο δεν προσδιορίζεται αναγκαστικά από την σωστή διεξαγωγή της δίκης,γιατί η (κοινωνική) αδικία είναι ήδημέσα στο Νόμο.Επομένως η ρήση “αφήστε ανεπηρέαστη την Δικαιοσύνη να κάνει το έργο της,τουλάχιστον γι’ αυτές της υποθέσεις μαζικής διαφθοράς είναι πολιτική φλυαρία.
2) Η αστική Τάξη έγινε λούμπεν
Στη Διαλεκτική υπάρχει ένας βασικός Νόμος,που λέει,ότι συσσωρευόμενεςοι ποσοτικές αλλαγές σε κάποια στιγμή με ποιοτικό άλμα επέρχεται ποιοτική αλλάγή.Εάν ένας ή δύο ή τρεις, είναι διεφθαρμένοι,εάν μια φορά,δύο ή τρεις φορές εμφανίζονται περιπτώσεις διαφθοράς,τότε ασχολείται η δικαστική Εξουσία,για ν’ αποφορτίσει το Σύστημα από όσους δυσφημούν την Αστική Τάξηως ηγέτιδα Τάξη.Τώρα με την μαζικότητα που έχει πάρει η διαφθορά,η δικαστική Εξουσία δεν μπορεί να κάνει τίποτε,γιατί δεν μπορεί να δικάσει την Αστική Τάξη στο σύνολο της.Η δικαστική Εξουσία όπως ήδη αναφέραμε,είναι μέροςτης Ενιαίας Πολιτικής Εξουσίας.Δικάζοντας την Αστική Τάξη σε ευρεία κλίμακα είναι σαν βγάζει η ίδια η δικαστική Εξουσία τα μάτια της.Το μεγάλο κακό είναι αλλού: Με την μαζικότητα,που πήρε η διαφθορά,αποδείχνεται ότι ο κάθε αστός ενδιαφέρεται μόνο για την τζέπη του αδιαφορώντας ότι με τη στάση μπορεί να ζημιώσει τα γενικά συμφέροντα της Τάξης του.Ήτοι εκεί που είχαμε λούμπεν προλεταριάτο (κλέφτες,πόρνες καιαπατεώνες),τώρα έχουμε και λούμπεν αστούς.Αυτή η εξέλιξη καθιστά πιο φανερή για την Αστική Τάξη την απώλεια του ρόλου της ηγέτιδας Τάξης,καθιστά πιο φανερή την ανεπάρκεια της δικαστικής Εξουσίας. Το ζήτημα πρέπει να λυθεί πολιτικά με μια συνολική τιμωρία της Αστικής Τάξης.Ποιός δίνει σημασία αν κάποιοι πάνε φυλακή μέσα στην θάλασσα τηςσυνεχώς αναπαραγόμενης διαφθοράς;Το ζήτημα είναι να ακυρωθούν οι αιτίες που προκαλούν την διαφθοράκαι να τιμωρηθεί πολιτικά στο σύνολο της η Αστική Τάξη.Πώς; Απλά με Εθνικοποίηση των μέσων Παραγωγής ,του εξωτερικού εμπορίου και των Τραπεζών.
3) Γιατί αυτή η μαζικότητα της διαφθοράς
Κατ’ αρχήν η μαζική διαφθορά δεν είναι υπόθεση της σήμερον.Δεν είναι αποτέλεσμα της Μνημονιακής Ελλάδας,Η αποκάλυψη της είναι αποτέλεσμα της Μνημονιακής Ελλάδας,Οι αιτίες πάνε πίσω τουλάχιστον μια εικοσαετία,όταν ο καπιταλισμός στην Ελλάδα ήταν στην άνθιση του,αλλά αυτό δεν απαλλάσσει τον καπιταλισμό από τις αδυναμίες του .Μάλιστα αυτή ακριβώς η άνθιση είναι η αιτία της κακής του μοίρας,γιατί προχωράν συγχρόνως δύο διαδικασίες: Γρήγορες και ασυλόγιστες επενδύσεις με ταυτόχρονη ένταση της εκμετάλλευσης,οπότε παράγονται πολλά με μια εργατική Τάξη χαμηλής αγοραστικής δύναμης ,που οδηγεί τέλος σε Κρίση υπερπαραγωγής.
Η άλλη διαδικασία είναι ,ότι όσοι αστοί έβλεπαν που θα οδηγούσε η αύξηση των παραγωγικών επενδύσεων,έστρεψαν τα χρήματα τους σε κερδοσκοπικές Επιχειρήσεις και πλουτοκρατικές επιδείξεις.Η τάση αυτής της απόλαυσης του προσωπικού Πλούτου διέλυσε την ταξικότητα των αστών (κανείς δεν νοιαζόταν για την τύχη του Συστήματος,χρεωνόντουσαν και δωροδοκούνταν για όλο και μεγαλύτερη προσωπικήαπόλαυση).Έτσι από τη μια είχαμε οικονομική Κρίση και καταστροφή της Παραγωγής και από την άλλη κερδοσκοπία,καταχρέωση και διαφθορά.Αυτά τα φαινόμενα επέκτειναν την Οικονομική Κρίση σε πολιτική.Η πολιτική Κρίση οδήγησε σε ανησυχία για την τύχη του Συστήματος,και αυτό με τη σειρά του σε αποταξικοποίηση (=σχηματισμό λούμπεναστών) και αποθέωση της διαφθοράς.Όταν η οικονομική Κρίση οδήγησε τον Αλ,Τσίπρα σε πολιτική παράδοση και ιδεολογικό εκμηδενισμό,δεν του έμεινε πια τίποτε για να παλαίψει γιατην επανεκλογή του πέραν της ηθικής απαξίωσης των αντιπάλων του σε προεκλογική περίοδο δηλ.σε αποκάλυψη της μαζικής διαφθοράς τους.
4) Τι είναι σκάνδαλο και πότε παραγράφεται
Τώρα καιρός είναι να εξετάσουμε τα δύο θέματα που αναφέρονται στην Εισαγωγή:
α) Σκάνδαλο είναι ό,τι παραβιάζει βάναυσα τον παραδοσιακό ηθικό κώδικα της κοινωνίας και αναφέρεται σε επίλεκτα πρόσωπα της κοινωνίας.Για τα σημερινά ήθη και τα οικονομικά μεγέθη της ελληνικής κοινωνίαςμέτρον σκανδάλου θεωρείται το σκάνδαλο Κοσκωτά,όπου η ζημιά του Δημοσίου υπολογίζεται με σημερινές τιμές στα 3δις Ευρώ.Τώρα αναφερόμαστε σε μεγαλύτερο κύκλο επίλεκτων προσώπων και δεκαπλάσια ζημιά.Άρα πρόκειται για σκάνδαλο. Μήπως πρόκειται για σκευωρία; Αν επρόκειτο για κάτι το μεμονωμένο μπορεί.Εδώ όμως πρόκειται για κάτι το μαζικό,που μας ήρθε με πολλά στοιχεία απ’ έξω (που είναι ήδη αποδειγμένη η ύπαρξηανάλογων σκανδάλων στο εξωτερικό).Η αλήθεια είναι ότι μπήκε μπροστά τώρα στην προεκλογική περίοδο.Αυτό μπορεί να σημαίνει εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ κατάργηση των κανόνων του κοινοβουλευτικού παιχνιδιού,αλλά από μόνη της η κακοπιστία του Αλ.Τσίπρα δεν κάνει το σκάνδαλο σκευωρία.
β) Η διαφορά των δύο όρων είναι μηδαμινή και κατανοητή μόνον στους νομικούς κύκλους.Η δωροδοκία μπορεί να προκύπτει από την ίδια την άσκηση των καθηκόντων του Υπουργού,οπότε το αδίκημα έχει παραγραφεί.Μπορεί όμως να προκύψει συγκυριακά από εξωγενείς παράγοντες,οπότε δεν έχει παραγραφεί,Άρα οι θιγόμενοι πολιτικοί που παίζουν με δυσνόητους νομικούς όρους,απλά αποζητούν την παραγραφή και αυτό διαλαλεί την ενοχή τους.