Επί τέλους τέλειωσαν οι Ευρωεκλογές στην Ελλάδα (φυσικά και στην υπόλοιπη ΕΕ,αλλά αυτό θα το εξετάσουμε μια άλλη φορά).
Τα αποτελέσματα ήσαν λίγο πολύ αναμενόμενα από τις δημοσκοπήσεις.Το μόνο που κρινόταν ήταν το ποσοστό προπόρευσηςτης ΝΔ: Αν αυτό ήταν μικρό (=κάτω του 3%),τότε ο Αλ..Τσίπρας με διάφορες παροχές τραβώντας τις Εθνικές Εκλογές μέχρι τονΟκτώβρη,θα μπορούσε ν’ ανατρέψει την κατάσταση προς όφελος του.
Αν η διαφορά ήταν μεγάλη (δηλ.αυτό που όντως συνέβη),η επιχείρηση “παροχές”ήταν άσκοπη και λογικά πάμε για Εκλογές τον Ιούνη.”Τι αύριο,τι σήμερα ,τι τώρα”,που λέει και το άσμα του Β.Τσιτσάνη.Από τις Ευρωεκλογές στην Ελλάδα προκύπτουν δύο σειρές προβλημάτων:Μια εύκολη που λέει:Γιατί ηττήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ και μια δύσκολη,που λέει γιατί νίκησε η ΝΔ.Φυσικά ξεκινάμε από τα εύκολα (και από τα εύκολα ξεκινάμε από τα πιο φανερά προς τα πιο θολά).
1) Οι συνέπειες Μνημονίων και Μέτρων
Ο Αλ.Τσίπρας αν ήταν πραγματικός Αριστερός,θα έπρεπε ν’ αρνηθεί το Χρέος,το οποίο ναι μεν παρελήφθη τυπικά από το Κράτος που λέγεται “Ελλάς”,πλην όμως δεν χρησιμοποιήθηκε για αναπτυξιακές ανάγκες της Χώρας,αλλά κατασπαταλήθηκε από την Κυβερνητική Γραφειοκρατία και την Ολιγαρχία του Πλούτου.Έπρεπε,λοιπόν να κάνει μονομερή διαγραφή του Χρέους (ή έστω μια δεκαετή αναστολή).Αυτό θα είχε ως πολιτική συνέπεια την εκδίωξη της Χώρας μας από την ΕΕ (γιατί αν άρχιζε η κάθε Χώρα ν’ αρνείται το Χρέος της,οι Τραπεζίτες της ΕΕ θα χρεοκοπούσαν). Εκτός αυτού η Χώρα μας θα ζητούσε αλλού χρηματοδοτήσεις και εμπορικές σχέσεις.Γιατί; Προφανώς ποιά Τράπεζα της Δύσης θα δάνειζε χώρα,που δεν πληρώνει το Χρέος της και ποιά Εμπορική Επιχείρηση θα πουλούσε στη Χώρα μας επί πιστώσει; Προφανώς μόνον η Ρωσία θα προχωρούσε σε τέτοιες κινήσεις με δάνεια,που θα κινιόντουσαν μέχρις 10 δις.δολ (Η Χώρα μας όμως απαλλαγμένη από τα χρέη στις Ευρωπαικές Τράπεζες,δεν χρειαζόταν και περισσότερα).
Το να δανείζει η Ρωσία την Χώρα μας για να πληρώνει τους Ευρωπαίους Τραπεζίτες, αποκλείσθηκε ρητά από την Ρωσική ηγεσία.Συγχρόνως μόνο η Ρωσία θα δεχόταν εμπορικές ανταλλαγές στη βάση των γεωργικών προιόντων–γιατί έτσι κι αλλιώς η Ρωσία τα είχε ανάγκη).Όλη αυτή η διαδικασία θα σήμαινε γεωπολιτική στροφή της Ελλάδας.Ο Αλ.Τσίπρας όντας συμβιβασμένος και κίβδηλος Αριστερός,προτίμησε αντί για το συμφέρον της Χώρας του, το συμφέρον των Ευρωπαίων Τραπεζιτών.
Κοροίδεψε τον Ελληνικό λαό,ότι τάχατες με διαπραγματεύσεις θα πετύχαινε κάτι ανάλογο (και αν όχι πλήρη διαγραφή του Χρέους, μια αξιόλογη απομείωση του).Προσποιήθηκε ότι διαπραγματευόταν σκληρά και στο τέλος υποχωρούσε σε όλα. Και όχι μόνο αυτό,αλλά κάθε φορά είτε με νέα δάνεια,είτε με νέες δεσμεύσεις μας έχωνε όλο και πιο βαθειά στην ΕΕ. Τελικά συμφώνησε ότι όλα τα Χρέη θα πληρωθούν και για είναι σίγουροι οι Δυτικοί, ότι θα πάρουν τα χρέη τους ,μας επέβαλαν μια σειρά Μνημόνια και Μέτρα,που διέλυσαν την έτσι κι αλλιώς αδύνατη Ελληνική Οικονομία,που έρριξαν την τιμή της Εργατικής Δύναμης,που εξαθλίωσαν την Ελληνική κοινωνία.
2) Η παγιδευμένη Πολιτική
Ο Αλ.Τσίπρας πηγαίνοντας στις διαπραγματεύσεις προκαταβολικά δηλώνει,ότι είναι αφοσιωμένος στην ενσωμάτωση της Χώρας μας στην ΕΕ και θα διαπραγματευθεί για μια δίκαιη αντιμετώπιση των Ελληνικών υποχρεώσεων. Τα χρέη που σπατάλησε η Ολιγαρχία του Πλούτου στις επίσημες συναντήσεις με τους Ευρωπαίους εταίρους γινόντουσαν Ελληνικές υποχρεώσεις=αντί να τις αμφισβητήσει και έναντι της αμφισβήτησης να ζητήσει απομείωση του Χρέους, τις νομιμοποίησε και από κει και πέρα ζητούσε το έλεος του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών.
Ο Αλ.Τσίπρας έκανε δηλ.παγιδευμένη Πολιτική,γιατί βλέποντας οι Ευρωπαίοι εταίροι ότι ο Αριστερός Τσίπρας είναι αφοσιωμένος σ’ αυτούς ορθώς το ερμήνευσαν,ότι δεν υπάρχει λόγος να κάνουν κάποιες παραχωρήσεις στην Χώρα μας.[“Το αγγιστρωμένο ψάρι δεν χρειάζεται δόλωμα” Τζων Φόστερ Ντάλλες-Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ στην δεκαετία του 1950 αναφερόμενος στην Χώρα μας].
Οι Ευρωπαίοι εταίροι τα απαίτησαν όλα από τον Αλ.Τσίπρα και αυτός ως γελοιογραφία Αριστερού τους τα έδωσε όλα!Μετά έρχεται στην Ελλάδα και αρχίζει να δικαιολογείται,ότι οι διαπραγματεύσεις ήταν σκληρές,διότι η ΕΕ δεν ήταν αυτή που νομίζαμε,αλλά ένα μέρος της (το κυρίαρχο προφανώς ) ήταν κακό,ενώ υπήρχαν τάχατες μια σειρά σοσιαλιστές ηγέτες,που θα στήριζαν την Ελλάδα στην δίκαια υπόθεση της.Επρόκειτο για καθαρή κοροιδία του Ελληνικού λαού,για να αποφύγει την απορία-απαίτηση: Αφού η ΕΕ είναι κακή,να φύγουμε από την ΕΕ! Για να φορτώσει τις ευθύνες του στις πλάτες του Ελληνικού λαού προκήρυξε Δημοψήφισμα ΝΑΙ ή ΟΧΙ στην ΕΕ,που άφηνε να εννοηθεί μπροστά στο λαό,ότι είναι έτοιμος για όλα,αλλά μπροστά στην ΝΔ έλεγε,ότι δεν είναι Δημοψηφισμα για την παραμονή ή την έξοδο από την ΕΕ.Τελικά ο λαός ψήφισε ΟΧΙ στην ΕΕ και ο Αλ.Τσίπρας το μετέτρεψε σε ΝΑΙ στην ΕΕ για καλύτερες διαπραγματεύσεις.
3) Το πειραματόζωο Ο Ελληνικός λαός υφίσταται τα πάνδεινα από τα Μέτρα και τα Μνημόνια,που επί πλέον έγιναν Πολιτική Ελέγχου των ξένων πάνω στην Χώρα μας και διέλυσαν κάθε έννοια εθνικής Ανεξαρτησίας της Χώρας μας.Ουσιαστικά τα οικονομικά της Χώρας μας τα ανάλεβαν οι ξένοι και η Οικονομία της Χώρας μας σχεδιαζόταν με βάση την δυνατότητα πληρωμής του Χρέους.Ο Αλ.Τσίπρας κράτησε τον λαό σε αναμονή καλύτερων ημερών και μακρυά από κινητοποιήσεις.Έσπερνε αυταπάτες στον Ελληνικό λαό για να περάσει ανενόχλητο το Νεοφιλελεύθερο Πρότυπο.Το ότι οι Ευρωπαικές Τράπεζες ήθελαν να πάρουν τα λεφτά τους είναι η μια πλευρά του ζητήματος :η φανερή.Η αφανής πλευρά ήταν ακόμα χειρότερη: Στην διαδικασία (και με τηναιτιολογία) της πληρωμής του Χρέους επιβλήθηκαν με Ευρωπαική διαιτησία Νεοφιλελεύθερα Μέτρα,που αποσκοπούσαν σε άλλες εργασιακές σχέσεις.Οι Ευρωπαίοι εταίροι ήθελαν να δουν: μέχρι πού μπορεί ν’ αντέξει ο Ελληνικός λαός τα Μέτρα; δηλ.τις άλλες σχέσεις Εργασίας.Η Ελλάδα έγινε πειραματόζωο Νεοφιλελευθερισμού για όλη την ΕΕ.Σε τελευταία ανάλυση ο Αλ.Τσίπρας έγινε ο διάμεσος για μια καθυπόταξη όλων των λαών της Ευρώπης στο Τραπεζικό Κεφάλαιο.Δεν μπορούσε πια να σπέρνει αυταπάτες και αλλάζει ρότα: Αρχίζει να καταγγέλλει την κακή ΕΕ (που ο ίδιος πιστά υπηρέτησε) και σχεδιασμένα έκανε παγιδευμένη Πολιτική),γιατί υπέβαλε τον λαό σε “θυσίες”,άρχισε να γίνεται πολέμιος του Νεοφιλελευθερισμού (τον οποίο ο ίδιος συνειδητά και σχεδιασμένα υπηρέτησε υπό τις εντολές του Διευθυντηρίου).
Παρουσίασε τον Κ.Μητσοτάκη ως Νεοφιλελεύθερο Πολιτικό εκ πεποιθήεως(ενώ εκείνος ήταν εξ ανάγκης ) και έφτιαξε ένα πολιτικό σκηνικό,που δεν έπειθε κανένα. Απλά πολεμούσετον Κ.Μητσοτάκη για ν αναπαράγει την δική του Εξουσία (με τα εξ αυτής οφέλη).
4) Ο διακινητής της Πολιτικής των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ Όπως διαμορφώθηκε ιστορικά το ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ,σήμαινε,ότιγια να μπεί αυτή η Χώρα σε ΕΕ και ΝΑΤΟ,έπρεπε να βρεθεί μια κοινά αποδεκτή ονομασία για την χώρα αυτή.Το πρόβλημα ήταν δύσκολο ,γιατί ό,τι ήταν εθνική απαίτηση για την Χώρα μας,ήταν πολιτική προδοσία για την γείτονα χώρα που συνήθισε να λέγεται Μακεδονία.Φυσικά αυτό ίσχυε και αντίστροφα,γιαυτό έπρεπε να σταθούν καιοι δύο κάπου στην μέση του δρόμου.Σε κάποια στιγμή το ζήτημα έγινε επείγον λόγω των πολιτικών επιδιώξεων της Ρωσίας και των αντίθετων επιδιώξεων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.Ο Αλ.Τσίπρας σαν καλός μαθητής,που πάντα έπαιρνε άριστα στις υποχωρήσειςκαι τους συμβιβασμούς,φορτώθηκε την βρώμικη δουλειά.Άλλο που δεν ήθελαν οι Δυτικοί,να φορτώσουν στην Αριστερά την ρετσινιά τηςεθνικής προδοσίας και να μένει άθικτη η Δεξιά να παριστάνει την πατριωτική Παράταξη.Τώρα μπαίνει το ερώτημα: Μα καλά δεν έβλεπε ο Αλ.Τσίπρας το πολιτικό του χαντάκωμα; Να λοιπόν η θεωρία της συνωμοσίας; Απαρχής ο Αλ.Τσίπρας έκανετο συμβιβασμό του με ΗΠΑ και ΝΑΤΟ ,για να επιτρέψουν σε μια Αριστερά οι Δυτικοί να διαχειριστεί την Εξουσία τους στη Χώρα μας.Με την Συμφωνία των Πρεσπών ο Αλ.Τσίπρας ξόφλησε αυτό το γραμμάτιο.Αν η θεωρία της συνωμοσίας έχει κάποια αξία ,πρέπει αυτό το φαινόμενο σε άλλες συνθήκες και με άλλο τρόπο να επαναληφθεί! Και ώ! του παραδόξου θαύματος; Επαναλήφθηκε γρήγορα στην περίπτωση των ΑΟΖ με την μοιρασιά των υδρογονανθράκων στην Ανατ.Μεσόγειο και τις συμμαχίες με το Ισραήλ.
5) Το σύστημα της μαζικής εξαγοράς
Όλα πια έγιναν φανερά και πολιτικά δεν προχωρούσε τίποτε.Ούτε ακόμα οιυποθέσεις των οικονομικών σκανδάλων των στελεχών των προηγούμενων Κυβερνήσεων έπειθαν.Όλοι καταλάβαιναν,ότι όλα αυτά θα ξεχαστούν μετά τις Εκλογές ή θα διαιωνίζονταν δικαστικά.Αποφασίστηκε να παιχθεί το δυνατό χαρτί της Πολιτικής: Η μαζική εξαγορά των ψηφοφόρων.Έτσι η Αριστερά,που χρόνια κατάγγελνε τα ατομικά ρουσφέτια ως τρόπο διαμόρφωσης πολιτικής πελατείας,βρέθηκε ένοχη μαζικού ρουσφετιού:Παροχή εδώ,παροχή εκεί,παροχή παραπέρα.Κάθε προσφορά δεκτή από μια εξαθλιωμένη κοινωνία,πλην όμως το δυνατό χαρτί δεν ήταν “φλος ρουαγιάλ” και έχασε.Γιατί έχασε; Μα απλά: αν μια παροχή δεν έχει τον χαρακτήρα της εγγυημένης μονιμότητας δικαιολογημένης από την κατάσταση της Οικονομίας και δίνεται λίγες μέρες πριν τις Εκλογές,είναι μαζική εξαγορά.
Διά τους πιο πάνω λόγους ο Αλ.Τσίπρας απαξιώθηκε πολιτικά και έχασε τις Ευρωεκλογές.
