Με το ζήτημα της προσέλκυσης ξένων Επενδύσεων στην Ελλάδα εμπλέκονται πολλά θέματα .
Τα κυριότερα απ’ αυτά είναι
α) η τιμήτης Εργατικής Δύναμης (=το ύψος των μεροκάματων),
β) η φορολογίατου Κράτους,
γ) η προστασία του Περιβάλλοντος ,
δ) η άνεση διαφυγής των κερδών στο Εξωτερικό,
ε) η άναρχη επιλογή των Επενδύσεων και
στ) κατά πόσον οι ξένες Επενδύσεις συνιστούν Ανάπτυξη της Χώρας.
Για την φορολογία των Επιχειρήσεων έχουμε ξαναμιλήσει,και μάλιστα σε πρόσφατο άρθρο μας,αλλά για την ενότητα και ολοκλήρωση του θέματος (αλλά και για την σπουδαιότητα του),είμαστε υποχρεωμένοι να τα επαναλάβουμε (τα περί χαμηλής φορολογίας.
Με το σημερινό μας άρθρο θέλουμε ν’ αποδείξουμε,ότι κατά βάση δεν πρόκειται να έρθουν ξένες Επενδύσεις και στο βαθμό ,που θα έρθουν η ζημιά τους θα είναι πολύ μεγαλύτερη από το όφελος τους.
1) Η χαμηλή τιμή της Εργατικής δύναμης
Για να έρθουν ξένες Επενδύσεις στην Ελλάδα πρέπει η τιμή της Εργατικής Δύναμης να είναι χαμηλή ακόμα και σε σύγκριση με χώρες του λεγόμενου Τρίτου κόσμου.Εξηγούμε πρώτα γιατί μιλάμε για τιμή και όχι για Αξία της Εργατικής Δύναμης.Η Αξία της Εργατικής Δύναμης είναι επιστημονικός όρος και σημαίνει το σύνολο των Αξιών,που πρέπει να καταναλώσει ο Εργάτης για να μπορεί την άλλη μέρα να εργαστεί με την ίδια απόδοση.Αυτός ο ορισμός είναι της εποχής του Καρλ Μαρξ.Εμείς αυτόν τον ορισμό δεν τον αποδεχόμαστε σήμερα [να που δεν είμαστε δογματικοί αντιγράφοντας τον Καρλ Μαρξ!].
Για μας ο ορισμός της Εργατικής Δύναμης είναι ο εξής:Εργατική Δύναμη είναι το σύνολο των Αξιών που πρέπει να καταναλώσει ο Εργάτης με βάση το ιστορικά διαμορφωμένο στη δοσμένη Χώρα βιοτικό και πολιτιστικό επίπεδο.Επειδή στον καπιταλισμό η δίψα του κέρδους είναι το κυρίαρχο στοιχείο,ο μεν δικός μας ορισμός ούτε καν συζητείται,αλλά και ο ορισμός του Καρλ Μαρξ πάντα είναι υπό αίρεση.Οι αστοί εργοδότες πληρώνουν πάντα κάτω από την Αξία της Εργατικής Δύναμης και γιαυτό έχουμε πρόωρη γήρανση στην Εργατική Τάξη.Γιαυτό μιλώντας για τιμή της Εργατικής Δύναμης εννοούμε αυτό που πράγματι πληρώνεται ο Εργάτης σε χρήμα,που ποτέ δεν αντιστοιχεί στην Αξία της Εργατικής Δύναμης.Στην Ελλάδα με τα Μνημόνια και τα Μέτρα η τιμή της Εργατικής Δύναμης έχει πέσει βέβαια πολύ χαμηλά,αλλά η τάση είναι ν’ ανέβει η τιμή της λόγω της κοινωνικής αγανάκτησης και μιας ορισμένης πολιτικοποίησης.Όλη η προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ σ’ αυτό ακριβώς στηρίζεται: υπόσχεται με διάφορες διατυπώσεις άνοδο της τιμής της Εργατικής Δύναμης(ήδη αύξησε τον κατώτατο μισθό και κατάργησε τον υποκατώτατο).
Διά ταύτα δεν θα έρθουν ξένες Επενδύσεις στην Ελλάδα (γιατί για τους Μονοπωλητές “υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές,που κάνουν καλύτερα πορτοκάλια”). Υποσχόμενος ο Κ.Μητσοτάκης ξένες Επενδύσεις σημαίνει ότι έχει χάσει την επαφή του με την κοινωνική και πολιτική πραγματικότητακαι αφήνει περιθώρια στον Αλ.Τσίπρα να το παίξει Αριστερός.
2) Η χαμηλή φορολόγηση
Ακριβώς επειδή η τιμή της Εργατικής Δύναμης δεν μπορεί να πέσει τόσο κάτω,όσο θάθελαν οι Μονοπωλητές,έρχεται το ίδιο το Κράτος και αποζημιώνει τους ξένους Μονοπωλητές χαμηλώνοντας την φορολογία.Δηλ.ό,τι δεν μπορούν να πάρουν οι καπιταλιστές από τους Εργάτες στο Εργοστάσιο,το αρπάζουν από το ίδιο το κράτος με την χαμηλή φορολογία.Στην συνέχεια το κράτος πρέπει να καλύψει την διαφορά στα έσοδα του.Πώς; Με δύο τρόπους:
α) Αυξάνοντας τους έμμεσους φόρους,όπου πλούσιοι και φτωχοί πληρώνουν το ίδιο.Ο Εργάτης μπορεί να παίρνειτο ίδιο μεροκάματο, αλλά το βλέπει να εξανεμίζεται με τις αυξημένες τιμές προιόντων και υπηρεσιών.
β) Το κράτος είτε καταργεί μια σειρά θέματα κοινωνικής Πρόνοιας,είτε αυξαίνει την συμμετοχή των πολιτών στις δαπάνες αυτές,είτε τέλος ιδιωτικοποιεί τα θέματα κοινωνικής Πρόνοιας (είτε άμεσα,είτε μέσω των Δήμων=κόβει τις ανάλογες χρηματοδοτήσεις των Δήμων και αναγκάζονται οι Δήμοι ν’ επιβάλουν φορολογίες σε θέματα κοινωνικών υπηρεσιών,είτε κάνουν τις ιδιωτικοποιήσεις οι Δήμοι). Επειδή η Ελλάδα είναι καταχρεωμένη και πρέπει το κράτος να πληρώνει τοκοχρεωλύσια σε Δυτικά κράτη,σε Τράπεζες Δυτικών κρατών ή τέλος σε κερδοσκόπους της λεγόμενης Ελεύθερης Αγοράς [Η Αγορά λέγεται”Ελεύθερη”γιατί είναι ελεύθερος ο εκβιασμός των δανειζόμενων Κυβερνήσεων=δεν υπάρχει Διεθνές Δίκαιο που να επιβάλλει υποχρεωτικάτον δανεισμό στις Κυβερνήσεις που τον έχουν ανάγκη με χαμηλά επιτόκια),δεν υπάρχουν περιθώρια μείωσης της κοινωνικής Πρόνοιας χωρίς να επιταχυνθεί και να βαθύνει η κοινωνική εξαθλίωση και ν’ αποσταθεροποιηθείτο Σύστημα.Διά ταύτα το κράτος αδυνατεί ν’ αντιμετωπίσει τις ζημίες από μια κάποια μείωση της φορολογίας των ξένων Επενδυτών και η μείωση της φορολογίας που μπορεί να κάνει δεν ικανοποιεί τους ξένους Επενδυτές.Άρα δεν θα έρθουν ξένοι Επενδυτές.
3) Η προστασία του φυσικού Περιβάλλοντος
Κάθε παραγωγική Εργασία μετασχηματίζει τη Φύση και διαμορφώνει στη θέση του φυσικού Περιβάλλοντος ένα Τεχνικό Περιβάλλον.Αυτό το Τεχνικό Περιβάλλον αποτελεί τον Τεχνικό Πολιτισμό,πλην όμως υπάρχει εξ αντικειμένου μια υποβάθμιση του φυσικού Περιβάλλοντος,που δεν μπορεί να ξεπεράσει κάποια όρια,χωρίς ν’ απειληθεί η ζωή και η υγεία του κόσμου.Υποχρεωτικά πρέπει ν’ αποκαθίσταται με αντίστροφες κινήσεις του Τεχνικού Πολιτισμού η ποιότητα του φυσικού Περιβάλλοντος.Αυτή η διαδικασία απαιτεί κάποια Εργασία (ζωντανή ή νεκρή=Εργατών ή μηχανημάτων) και επομένως αυξάνεται υποχρεωτικά η Αξία των παραγόμενων εμπορευμάτων και δυσκολεύεται ο Ανταγωνισμός.Οι καπιταλιστές ιδιωτικοποιούν τα κέρδη και κοινωνικοποιούν τις δαπάνες αποκατάστασης της ποιότητας του φυσικού Περιβάλλοντος.Αυτό στην Ελλάδα βρίσκει κάποια αντίσταση (θυμόμαστε τις κινητοποιήσεις για την ρύπανση των κυανιούχων κάθαρσης του παραγόμενου χρυσού στην Χώρα μας πριν λίγα χρόνια).Αυτό σημαίνει ότι επειδή η Συνείδηση προστασίας του φυσικού Περιβάλλοντος στην Ελλάδα είναι ανεβασμένη,δεν θα έρθουν ξένες Επιχειρήσεις γιατί το κόστος Παραγωγής αυξαίνει και δυσκολεύεται η θέση τους στον διεθνή Ανταγωνισμό.
4) Συνιστούν Ανάπτυξη οι ξένες Επενδύσεις;
Πρέπει πριν απ’ όλα να καθοριστεί τι εννοούμε Ανάπτυξη;Οι αστοί οικονομολόγοι λέγοντας Ανάπτυξη εννοούν την συνολική αύξηση του Εθνικού Πλούτου,έτσι αφηρημένα χωρίς να λογαριάζουν πώς παράγεται και πώς διανέμεται αυτός ο Εθνικός Πλούτος ,με ποιό κοινωνικό κόστος παράγεται,πόσο εθνικοποιημένος είναι αυτός ο Πλούτος και πόσο ισορροπημένη είναι αυτή η Ανάπτυξη.Κρίνοντας αφηρημένα επειδή δολεύουν Εργάτες και κτίστηκαν Εργοστάσια,οι αστοί οικονομολόγοι απαντάνε: ΝΑΙ οι ξένες Επενδύσεις είναι Ανάπτυξη της Χώρας.Εμείς έχουμε άλλη γνώμη,γιατί εξετάζουμε όχι αφηρημένα την Ανάπτυξη,αλλά με όλους τους όρους και τις συνθήκες που αναφέραμε προηγούμενα.
α) Η υποτιθέμενη Ανάπτυξη συντελέστηκε πριν απ’ όλα με θύμα το εργατικόδυναμικό,που αμειβόταν κάτω από την Αξία της Εργατικής δύναμης (=με μεροκάματα πείνας) με αποτέλεσμα την εξαθλίωση και την πρόωρη γήρανση,χωρίς να παίρνει χαμπάρι τον Πολιτισμό που φεύγει δίπλα του (ρωτήστε ένα Εργάτη ποιά όπερα έπαιξε χθές η Λυρική Σκηνή;)
β) Η υποτιθέμενη Ανάπτυξη έγινε με ανεπανόρθωτη ζημία του φυσικού Περιβάλλοντος,επομένως σε βάρος της ποιότητας της ζωής μας σε βάση πια εθνική και όχι μόνο ταξική (=την ζημιά την πληρώνουμε όλοι μαςκαι όχι μόνον οι εργάτες)
γ) Η υποτιθέμενη Ανάπτυξη των ξένων Επενδυτών είναι μετέωρη, γιατί ανά πάσα στιγμή οι ξένοι Επενδυτές παίρνουν το κινητό τους κεφάλαιο και φεύγουν.Δεν πρόκειται για Ανάπτυξη της Ελλάδας,πρόκειται για Ανάπτυξη μονοπωλιακών Επιχειρήσεων στην Ελλάδα
δ) Στην Ελλάδα έρχονται οι Επενδύσεις που θέλουν να έρθουν καιόχι αυτές που έχει ανάγκη η Χώρα μας με τις προτεραιότητες που βάζει η Χώρα μας.Δηλ έχουμε μια άναρχη Ανάπτυξη.Διά ταύτα εμείς λέμε ΟΧΙ σ αυτήν την Ανάπτυξη
5) Ο εκβιασμός είναι έτοιμος
Λένε τώρα οι λακέδες του καπιταλισμού: Δεν σας αρέσει η Ανάπτυξη των ξένων Επενδυτών; Πηγαίνετε τότε να ταίσετε τους Άνεργους!Αυτά είναι τ’ αδιέξοδα του καπιταλισμού: ή ζεις εξαθλιωμένος, ή δεν ζεις καθόλου.Η απάντηση μας είναι απλή: Θέλουμε Ανάπτυξη σοσιαλιστική,που πάνω απ’ όλα βάζει τον Άνθρωπο.
Επομένως μιλάμε για εθνικοποιημένη και σχεδιασμένη Ανάπτυξη.