Εδώ και κάποιους μήνες (και συγκεκριμένα από τον Αύγουστο του 2018,που υποτίθεται ,ότι βγήκαμε από τα Μνημόνια) η Κυβέρνηση όλο και κάποια παροχή σε κάποιο στρώμα του Ελληνικού λαού σκέφτεται να δώσει(ακριβέστερα: να παράσχει).
Η άμεση αιτία αυτής της πορείας των παροχών είναι η κάλυψη της δημοσκοπικής διαφοράς του ΣΥΡΙΖΑ από την προπορευόμενη ΝΔ.
Η αρχική αιτία δηλ.η αιτία που προκάλεσε την δημοσκοπική εκτίναξη προς τα μπρος της ΝΔ ,είναι οι συνεχείς υποχωρήσεις και συμβιβασμοί του ΣΥΡΙΖΑ προς το Διευθυντήριο των Βρυξελλών (που φυσικά ως Μνημόνια και Μέτρα κατέληξαν σε βάρος του Ελληνικού λαού).Αν οι παροχές αυτές θα επιτύχουν τον στόχο τους είναι το ζητούμενο για την Κυβέρνηση.
Για μας το ζητούμενο είναι αν αυτές οι παροχές είναι κάτι περισσότερο από απλή εξαγορά ψήφων και τελικά αν αυτές οι παροχές καλύπτουν στοιχειωδώς τις απώλειες που υπέστη ο Ελληνικός λαός με την Πολιτική των Μνημονίων και των Μέτρων.Αλλά πάνω απ όλα εκείνο που μας ενδιαφέρει είναι αν αυτές οι παροχές σημαίνει την έναρξη μιας άλλης Πολιτικής.
1) Τι είναι παροχή και τι μεταρρύθμιση;
Η μεταρρύθμιση ξεκινάει από μια στρατηγική μιας Παράταξης, γίνεται στοιχείο της προεκλογικής εκστρατείας και εφαρμόζεται στην πρώτη περίοδο της διακυβέρνησης (ή στην δεύτερη ,εάν έτσι είχε προαναγγελθεί από την προεκλογική περίοδο). Η μεταρρύθμιση εκφράζει την βούληση της Κυβέρνησης.Από κει και πέρα κρίνεται το περιεχόμενο της μεταρρύθμισης και κυρίως κρίνεται αν η μεταρρύθμιση έχει συστημικό ή αντισυστημικό χαρακτήρα.Γιαυτό άλλωστε με κάποιες μεταρρυθμίσεις συμφωνάμε και με άλλες διαφωνούμε.Το ότι οι μεταρρυθμίσεις ποιοτικά στέκονται πάνω από τις παροχές δεν σημαίνει,ότι προκαταβολικά τις χειροκροτάμε. Στο μόνο που οι παροχές υπερβαίνουν τις μεταρρυθμίσεις είναι ότι οι παροχές είναι άμεση υλική ύπαρξη,ενώ οι μεταρρυθμίσεις είναι σχεδιασμοί που θα κριθεί από το εάν και κατά πόσον θα εφαρμοσθούν και από το εάν και κατά πόσον θ αποδώσουν.Οι παροχές είναι ασύνδετες (=δεν έχουν ιδεολογική συνάφεια,δεν είναι προιόν κάποιας στρατηγικής).Οι παροχές έπονται πολιτικής αποτυχίας και καλούνται να καλύψουν κενά και προκλητικές κοινωνικές ζημιές.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε Πολιτική του την ενσωμάτωση στην ΕΕ,είχε τις φαντασιώσεις του περί Ευρώπης των λαών και στη βάση αυτών των φαντασιώσεων έκαναν φοβερή ζημιά στον Ελληνικό λαό με Μνημόνια και Μέτρακαι τώρα με ασύνδετες παροχές τρέχουν να καλύψουν προκλητικά κενά,για να ξεχαστούν οι υποχωρήσεις και οι συμβιβασμοί ,να καλύψουν την δημοσκοπική διαφορά και να ξανακερδίσουν τις Εκλογές (τις Εθνικές).
2) Κάποιες παροχές μπορεί νάναι και μεταρρυθμίσεις;
Για να κάνει μια Πολιτική Κυβερνώσα Παράταξη μεταρρυθμίσεις,πρέπει νάχει το αυτοδύναμο και αυτόβουλο στοιχείο.Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει χωθεί τόσο βαθειά στην αγκαλιά του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών και γενικότερα της Δύσης,που έχει οριστικά απωλέσει την πολιτική αυτοτέλεια δηλ.για να κάνει παροχές και πολύ περισσότερο για να κάνει μεταρρυθμίσεις (που από τη φύση τους έχουν μια ορισμένη προοπτική) πρέπει ή να ζητήσει την άδεια του Διευθυντηρίου ,ή να κινείται στα πλαίσια παλιότερων υποδείξεων των ξένων.
Αυτό που εμείς μπορούμε να εξετάσουμε είναι αν οι παροχές είναι εφ’ άπαξ ή νομοθετούνται και έχουν επαναληπτική δράση.Μπορούμε να πούμε π,χ ότι οι 120 δόσεις είναι νέτα -σκέτα εφ’ άπαξ παροχή (έστω κι αν κρατήσει χρόνια η εξόφληση),ενώ μια μερική επαναφορά του 13ου μισθού έχει χαρακτήρα μεταρρύθμισης.Μπα! θα πούν κάποιοι : επιτρέπει η ΕΕ μεταρρυθμίσεις προς όφελος του λαού (έστω και κουτσουρεμένες); Ναι επιτρέπει και ιδού γιατί;
Η Ελλάδα με τα Μνημόνια και Μέτρα χρησιμοποιήθηκε ως πειραματόζωο,για το εάν και κατά πόσον μια χώρα μπορεί ν’ ανεχθεί τον Νεοφιλελευθερισμό,χωρίς να γίνει κοινωνική αναστάτωση .Για μια στιγμή το Διευθυντήριο των Βρυξελλών βλέποντας την ανεκτικότητα του Ελληνικού λαού νόμισε,ότι το πείραμα του Νεοφιλελευθερισμού πέτυχε απολύτως και άρχισε η γενίκευση του Νεοφιλελευθερισμού στις μεγάλες χώρες της ΕΕ.Η εξέγερση των “κίτρινων γιλέκων” στην Γαλλία χάλασε τη σούπα και έβαλε το Διεθυντήριο σε δεύτερες σκέψεις.Ως αποτέλεσμα αυτών των δεύτερων σκέψεων είναι η σχεδόν μεταρρύθμιση του 13ου μισθού(=Ο Νεοφιλελευθερισμός με τον Αλ.Τσίπρα “βάζει λίγο νερό στο κρασί του”).
Σ’ αυτές τις δεύτερες σκέψεις του Διευθυντηρίου οφείλεται η προτίμηση της ΕΕ στον Αλ.Τσίπρα (=τι να τον κάνουμε τον καθαρό και αμιγή Νεοφιλελευθερισμό του Κ.Μητσοτάκη,αφού στην πράξη φάνηκε η αποτυχία της εφαρμογής του )
3) Νεοφιλελευθερισμός;πόσος Νεοφιλελευθερισμός;
Φυσικά κάποιοι θ’ απορήσουν: Αφού τα “κίτρινα γιλέκα” έδειξαν την αποτυχία του Νεοφιλελευθερισμού,γιατί το Διευθυντήριο επιμένει στον Νεοφιλελευθερισμό (έστω με λίγη Σοσιαλδημοκρατική σάλτσα);Θα επαναλάβουμε την ρήση:
“Καμιά Τάξη δεν παραιτείται οικειοθελώς απ’ τα προνόμια της”.Ο Νεοφιλελευθερισμός αφήνει περισσότερα κέρδη στην Άρχουσα Τάξη,απ’ ό,τι αφήνει η Σοσιαλδημοκρατία.Το Διευθυντήριο διαμορφώνει ένα κράμα 90% Νεοφιλελευθερισμός με 10% Σοσιαλδημοκρατία,έτσι ώστε να διατηρεί το μεγαλύτερο κέρδος για την Άρχουσα Τάξη ,χωρίς να προκαλεί κοινωνική αναστάτωση.Τότε έρχεται ο Αλ.Τσίπρας εφαρμόζει παροχές (καθαρού ή μεικτού τύπου με λίγη μεταρρύθμιση),που αντιστοιχούν σ’ αυτό το 10% Σοσιαλδημοκρατίας και το εμφανίζει ως δικαίωση της Πολιτικής του,ως δήθεν έναρξη μετασχηματισμού της Ευρώπης των Μονοπωλίων σε Ευρώπη των λαών!Φυσικά κάποτε σε βάθος χρόνου όντως η Ευρώπη (όχι οπωσδήποτε ενιαία,ίσως σπασμένη σε Περιοχές ή εθνικά Κράτη) θα γίνει Ευρώπη των λαών,αλλά αυτό θα οφείλεται στην πάλη των λαών σε εθνικό ή περιφερειακό επίπεδο και δεν θα προκύψει από την καλή θέληση του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών με μια πιστή εφαρμογή των θεσμώντης ΕΕ και την φυσική λειτουργία των κανόνων της ΕΕ,ως αυτή έχει σήμερα.
4) Ο ρόλος των παροχών
Ο ρόλος των παροχών ως τρόπου εξαγοράς ψήφων είναι δεδομένος από τον χρόνο που εφαρμόζονται (που καταδεικνύει τα κίνητρα εφαρμογής τους) από την έκταση τους και το περιεχόμενο τους. Οι παροχές εφαρμόζονται προεκλογικά υπό την πίεση της δημοσκοπικής πρωτοπορίας της ΝΔ, Άρα το κίνητρο είναι η διατήρηση της Εξουσίας.[Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για Εξουσία,αλλά για διαχείριση του καπιταλιστικού Συστήματος–Η πραγματική Εξουσία είναι πέρα από τους κοινοβουλευτικούς θεσμούς και ελέγχεται μια φορά από την εγχώρια Πλουτοκρατία και δυό φορές από την ξένη]Η έκταση των παροχών είναι πολύ μικρή σε σχέση με τα όσα έχασε και στερήθηκε ο ελληνικός λαός .Και επειδή η συσσωρευμένη ποσότητα διαμορφώνει ποιότητα,σημαίνει,ότι οι παροχές όντας τόσο μικρές, σημαίνουν την βούληση και τα σχέδια των Μονοπωλίων και όχι την βούληση Ελλήνων πολιτικών,που επιδιώκουν ν’ ανατρέψουν τις συνέπειες Μνημονίων και Μέτρων,Το περιεχόμενο των παροχών (αν εξαιρέσουμε τον μικρό βαθμό που προσεγγίζουν την έννοια της μεταρρύθμισης) είναι : εφ άπαξ προσφορά χωρίς προοπτική να γίνουν Νόμοι και θεσμοί,που δεσμεύουν την Πολιτική Εξουσία.Άρα ο κύριος στόχος των παροχών είναι ό,τι φαίνεται με πρώτη ματιά:η εξαγορά των ψήφων,που οδεύουν προς άλλη κατεύθυνση.Αν γράψαμε αυτό το άρθρο δεν είναι για ν’ αποδείξουμε το ολοφάνερο,αλλά ότι μαζί με το ολοφάνερο τι άλλο υπάρχει στο κεφάλι των παρεχόντων;
Γίνεται προσπάθεια να φανεί ότι τα όσα στερήθηκε ο ελληνικός λαός αυτά τα χρόνια ήταν θυσίες για να εξυγιανθεί η Οικονομία και ότι τώρα που εξυγιάνθηκε,ο Ελληνικός λαός απολαμβάνει τους καρπούςτων θυσιών του.Πρόκειται για πολιτική μανούβρα: Δεν υπάρχουν θεληματικές θυσίες του Ελληνικού λαού.Υπάρχουν αναγκαστικές στερήσεις δηλ.υπάρχει ληστεία με Νόμους και θεσμούς σε βάρος του λαού μας.Δεν υπάρχει καμιά εξυγίανση της Οικονομίας:Θα πληρώνουμε τοκοχρεωλύσια μέχρι το 2060.Το ποσοστό χρέωσης (=Χρέος ως αριθμητής και Εθνικό εισόδημα ως παρονομαστής) μεγαλώνει αντί να μικραίνει. Ό,τι αναφέρεται ως Ανάπτυξη είναι αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου λόγω μείωσης της τιμής της Εργατικής Δύναμης (=η Αξία της Εργατικής Δύναμης είναι αυτή που είναι. Απλά δεν καλύπτεται σε χρήμα)
