Η Συνθήκη του Παρισιού για το κλίμα, που προβλέπει μια σειρά μέτρα για την αντιμετώπιση της υπερθέρμανσης του Πλανήτη,υπογράφηκε από τις περισσότερες χώρες του κόσμου το 2016.
Έχει υπογραφεί απ’ όλες τις μεγάλες δυνάμεις: ΗΠΑ, ΕΕ, Κίνα και τελευταία από τη Ρωσία.Πριν λίγες μέρες οι ΗΠΑ αποχώρησαν από την Συνθήκη αυτή.
Με το σημερινό μας άρθρο θέλουμε να δώσουμε μια εξήγηση,όχι μόνο γιατί αποχωρούν οι ΗΠΑ και γιατί μένει η ΕΕ , αλλά συγχρόνως ποιές είναι οι πραγματικές διαστάσεις του θέματος[Οι διαστάσεις του άρθρου δεν επιτρέπουν να εξετάσουμε την στάση Κίνας και Ρωσίας–αυτό θα το κάνουμε σε κάποια άλλη στιγμή]
1) Η πολύπλευρη εξέταση του θέματος
Αυτή η πολύπλευρη εξέταση του θέματος χωρίς απολυτότητες ξεκινάει από την αντίθεση ανάμεσα στην γενικότητα του προβλήματος για όλους μας που κατοικούμε τον ίδιο Πλανήτη και την διαφορετική βιομηχανική Ανάπτυξη κάθε χώρας, που σημαίνει ότι το τίμημα των μέτρων εναντίον της υπερθέμανσης του Πλανήτη δεν είναι για όλους το ίδιο.Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι κάποιες χώρες εξασφάλισαν ένα υψηλό επίπεδο Ανάπτυξης και τώρα θέλουν να φροντίσουν για την τύχη του Πλανήτη σε βάρος της Ανάπτυξης των άλλων.Το ζήτημα έχει και άλλη μια περιπλοκή, γιατί η κλιματική άλλους τους ζημιώνει πολύ, αλλους τους ζημιώνει λίγο και άλλους τους ωφελεί.Π.χ στη βάση ποιάς λογικής θ’ απαιτήσει κανείς η Σιβηρία να μένει τον χειμώνα στους μείον 50, για να μην έχουν ζέστες το καλοκαίρι οι Παριζιάνοι;
2) Βιομηχανική ρύπανση και κλιματική Αλλαγή.
Με την βιομηχανική παραγωγή (στην οποία προστίθεται και η κίνηση των αυτοκινήτων) έχουμε δύο αλληλένδετα προβλήματα: Της οικολογικής ρύπανσης (μόλυνσης) και της υπερθέρμανσης του Πλανήτη λόγω της μεγάλης παραγωγής διοξειδίου του άνθρακα.Για την οικολογική ρύπανση (μόλυνση) δεν υπάρχουν λογικές αντιρρήσεις:οξείδια του αζώτου και του θείου, ενώσεις βαρέων μετάλλων και κυανιούχα άλατα είναι ρυπαντές που ζημιώνουν την υγεία και υποβαθμίζουν την ζωή μας ακόμα κι αν βρίσκονται σε ελάχιστες ποσότητες.Για την ρύπανση πρέπει να παίρνονται τ’ αναγκαία μέτρα. Φυσικά το κόστος Παραγωγής αυξαίνει, αλλά προηγείται η υγεία και η ποιότητα ζωής του κόσμου.Το διοξείδιο του άνθρακα δεν είναι τοξικό: Μπορεί η αναλογία στην ατμόσφαιρα να αυξηθεί αρκετά χωρίς καμιά επίπτωση στην υγεία. Φυσικά αν η αναλογία του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα αυξηθεί στο δεκαπλάσιο, αυτό θα δυσκολεύει την αναπνοή, αλλά αυτό δεν είναι λόγος για να θεωρείται το διοξείδιο του άνθρακα ρυπαντής, γιατί ακόμα και το οξυγόνο, που είναι βασικό στοιχείο της ζωής σε μεγάλες αναλογίες κάνει κακό.Απεναντίας το διοξείδιο του άνθρακα σε μεγαλύτερες αναλογίες από τις συνήθεις δίνει ώθηση στην βλάστηση, γιατί τα φυτά από διοξείδιο της ατμόσφαιρας με την φωτοσύνθεση παράγουν τις βασικές τους οργανικές ουσίες και αρχίζει από κει η διατροφική διαδικασία (φυτά,φυτοφάγα ζώα,σαρκοφάγα ζώα).
Είναι λάθος το διοξείδιο του άνθρακα ν’ αντιμετωπίζεται εχθρικά (μέσα σε ευρύτατα πλαίσια διαφορών), γιατί ακριβώς η ώθηση της βλάστησης που δίνει το διοξείδιο του άνθρακα είναι ακριβώς το αίτιο της ανάσχεσης της θέρμανσης του Πλανήτη (γιατί η φωτοσύνθεση είναι ενδοθερμικό φαινόμενο =απορροφάει θερμότητα).
3) Η υπερθέρμανση του Πλανήτη
Το θέμα που καλούμαστε ν’ αντιμετωπίσουμε με το διοξελιδιο του άνθρακα δεν είναι θέμα ρύπανσης (μόλυνσης), αλλά κλιματικής αλλαγής.Και παλιότερα τονίσαμε, ότι δεν είναι επιστημονικό δεδομένο, ότι για την υπερθέρμανση του Πλανήτη φταίει αποκλειστικά το διοξείδιο του άνθρακα.Υπάρχουν και άλλοι παράγοντες διαστημικού χαρακτήρα.Μιλάμε για τα ποσοστά μείωσης των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα.Δεν μιλάμε για σταμάτημα των καύσεων ανθρακούχων ουσιών, γιατί αυτό θα σήμαινε σταμάτημα της υλικής Παραγωγής που θα ήταν πολλαπλάσια ζημιά για την Ανθρωπότητα απ’ ό,τι η υπερθέρμανση του Πλανήτη.Για μας η λύση δεν βρίσκεται τόσο στην μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, γιατί κάτι τέτοιο θα οδηγούσε αναπόφευκτα σε αύξηση της χρήσης πυρηνικής Ενέργειας, που αυτή θα είχε τα δικά της προβλήματα (και γι αυτή οι οικολόγοι θα είχαν περισσότερες αντιρρήσεις απ’ ό,τι μετις καύσεις ανθρακούχων ουσιών).
Για μας η λύση βρίσκεται στην αναδάσωση και στην δενδροφύτευση.Η λύση ακόμα βρίσκεται στην υδροδότηση των έρημων περιοχών με μεγάλα πολυδάπανα έργα, που θα υποχρέωναν την ΕΕ να ξεχάσει τις σπατάλες και την πολυτελή ζωή της Αστικής Τάξης για ν’ αντιμετωπισθεί μόνο το πρόβλημα της Σαχάρας (που αν δεν λύσει αυτό το πρόβλημα,θα πρέπει ν’ αντιμετωπίσει το μεταναστευτικό πρόβλημα από τις περιοχές της Αφρικής γύρω απ την Σαχάρα=έτσι κι αλλιώς το χρωστάει στους Αφρικανούς,που τους εκμεταλλεύτηκε και καταλήστεψε με την Αποικιοκρατία).
4) Η αποχώρηση των ΗΠΑ από την Συνθήκη του Παρισιού
Α) Tις αποχωρήσεις των ΗΠΑ από τις Συμφωνίες,( που σε κάποια στιγμή υπέγραψαν και για κάποιο χρόνο εφάρμοζαν), όταν πια αυτές έπαψαν να τις εξυπηρετούν, τις έχουμε συνηθίσει από παλιά.Την πιο παλιά που θυμόμαστε, αλλά πολύ σημαντική αποχώρηση είναι από την εποχή του πατέρα Μπους, όπου οι ΗΠΑ αποχώρησαν από την Συμφωνία για απαγόρευση των αντιπυραύλων ως όρο για την ισχύ της Συμφωνίας περιορισμού των στρατηγικών πυρηνικών όπλων.Όσο υπήρχε η Σοβιετική Ένωση την τηρούσαν.
Μόλις διαλύθηκε η Σοβιετική Ένωση και η κατεστραμένη Ρωσία δεν μπορούσε να βάλει μπροστά παρόμοια όπλα, οι ΗΠΑ αποχώρησαν από την σχετική Συμφωνία και άρχισαν μαζικά την παραγωγή αντιπυραύλων.Με τον Ντ,Τραμπ οι αποχωρήσεις έγιναν συνηθισμένο φαινόμενο: Οι ΗΠΑ αποχωρούν από την ομάδα των χωρών της Ν.Α.Ασίας-Ειρηνικού, αποχωρούν από την Συμφωνία για τα πυρηνικά του Ιράν, αποχωρούν από την Συνθήκη πυραύλων μεσαίου και μικρού βεληνεκούς.Από τις Συμφωνίες τις οποίες ακόμα τηρούν, τις έχουν ακυρώσει εκ των πραγμάτων, όπως π.χ.την Συμφωνία του Παγκόσμιου Εμπορίου, όπου με τις κυρώσεις, το εμπάργκο και τους δασμούς που επιβάλλουν προς κάθε κατεύθυνση για οικονομικούς και πολιτικούς λόγους ουσιαστικά είναι σαν να έφυγαν από την Συμφωνία.Το ίδιο γίνεται και με το ΝΑΤΟ: Ναι μεν συμμετέχουν, αλλά απαιτούν η Αμερικάνικη προστασία της Ευρώπης να γίνεται με έξοδα των Ευρωπαίων.Διαφορετικά το ΝΑΤΟ γίνεται “γερασμένο και αναποτελεσματικό”(σύμφωναμε τον πρόσφατο χαρακτηρισμό του Μάικ Πομπέο) δηλ.ουσιαστικά οι ΗΠΑ εγκαταλείπουν την Ευρώπη δη φεύγουν από το ΝΑΤΟ.Τώρα οι ΗΠΑ αποχώρησαν από την Συνθήκη του Παρισιού για το κλίμακαι σε λίγες μέρες αποχωρούν και από την Συμφωνία για τους “ελεύθερους ουρανούς” όπου νόμιμα με κατασκοπευτικά αεροπλάνα από συγκεκριμένα δρομολόγια οι Δυτικές χώρες ελέγχουν το Ρωσικό οπλοστάσιο και αντιστοίχως η Ρωσία τα Δυτικά οπλοστάσια.Άρα είναι επιφανειακή ερμηνεία να ερμηνεύουμε την αποχώρηση των ΗΠΑ από την Συνθήκη του Παρισιού ως διαφορετική φιλοσοφία των ΗΠΑ για την Αλλαγή του κλίματος.Κυρίως πρόκειται για μέρος μιας στρατηγικής αποχώρησης των ΗΠΑ από πολυεθνικές Συμφωνίες και γενικά από Συμφωνίες με μακρόπνοες δεσμεύσεις.Οι ΗΠΑ θέλουν τώρα που ο συσχετισμός δυνάμεων είναι μεταβλητός και δυσμενής για τις ΗΠΑ και δεν μπορούν να μετατρέπουν σε μακρόχρονη βάση το συμφέρον τους σε Διεθνές Δίκαιο, να δρουν καιροσκοπικά κατά πώς τους συμφέρει κάθε φορά. Άρα ψάχνοντας για Αμερικάνικη φιλοσοφία περί κλίματος κατά 75% πέφτουμε θύματα Αμερικάνικης προπαγάνδας.
Β) Μένει ένα 25% σοβαρότητας σ’ αυτή την αποχώρηση των ΗΠΑ από την Συνθήκη του Παρισιού για το κλίμα. Αυτό το 25% της Αλήθειας πρέπει να το δούμεσε σχέση με την προσπάθεια του Ντ.Τραμπ να ξανακάνει τις ΗΠΑ βιομηχανική Δύναμη (από χρηματο-πιστωτική που είναι τώρα) και οι δεσμεύσεις στην παραγωγή διοξειδίου του άνθρακα που επιβάλλει αυτή η Συνθήκη ,είναι ένα εμπόδιο στην νέα εκβιομηχάνιση των ΗΠΑ που επιχειρεί ο Ντ.Τραμπ χωρίς μέχρις στιγμής καμιά επιτυχία.
5) Η τήρηση της Συνθήκης από την ΕΕ
Κάποιες χώρες της ΕΕ είναι ήδη επαρκώς ανεπτυγμένες (γιαυτό και τα ποσοστά Ανάπτυξης του ΑΕΠ κατ’ έτος δεν υπερβαίνουν το 2%) και επιβάλλουν με την Συνθήκη του κλίματος μπλοκάρισμα στην Ανάπτυξη των μη εισέτι ανεπτυγμένων χωρών πουλώντας συγχρόνως φιλανθρωπική φιλοσοσοφία περί Αλλαγής του κλίματος.
Το κακό είναι ότι αυτό μπλοκάρισμα δεν αφορά μόνο τις εκτός ΕΕ χώρες, αλλά και τις εντός ΕΕ μικρές περιφερειακές χώρες τύπου Ελλάδας (γι αυτό και ο Κ.Μητσοτάκης ψάχνει για επενδύσεις σε μακρινούς μεσημβρινούς και παραλλήλους).Εδώ απαιτείται μια διευκρίνιση χαρακτήρα Πολιτικής Οικονομίας(τον καπιταλισμό δεν μπορείς να τον αντιμετωπίσεις μόνο με εμπειρικές γνώσεις και προσωπικές πνευματικές δυνατότητες).
Όταν λέμε ότι μια χώρα είναι επαρκώς ανεπτυγμένη δεν εννοούμε,ότι το βιοτικό και πολιτιστικό επίπεδο του λαού είναι υψηλό.Εννοούμε ότι με βάση τον Νόμο του Καρλ Μαρξ περί αναγκαίας αναλογίας Παραγωγικών δυνάμεων και σχέσεων, ο καπιταλισμός έφτασε τα όρια του και αν τα ξεπεράσει, ακολουθεί η τιμωρία της οικονομικής Κρίσης.
Όσο υπάρχουν εξωτερικές Αγορές γιατί οι άλλες χώρες δεν είναι επαρκώς ανεπτυγμένες, υπάρχει η διέξοδος των εξαγωγών, τότε μπορεί να προχωρεί μια Ανάπτυξη στην ΕΕ χωρίς μεγάλους τρανταγμούς με τις οικονομικές Κρίσεις.
Γιαυτό οι Μεγάλες Δυνάμεις τσακώνονται για την κατάκτηση των διεθνών Αγορών και γι αυτό προχωρούν Συνθήκες κλίματος: Για να υπάρχουν χώρες απορρόφησης των εμπορευμάτων των ανεπτυγμένων χωρών.Γιαυτό σας λέμε : ΟΙ ΗΠΑ αποχωρούν από την Συνθήκη για το κλίμα, αλλά η ΕΕ μας κοροιδεύει.
