
Η ΕΕ έχει νόημα ως πολιτικός θεσμός εάν οι αποφάσεις παίρνονται από ένα ενιαίο κέντρο, διοχετεύονται στα κράτη-μέλη και εξειδικεύονται από τις εθνικές ηγεσίες και ακριβοδίκαια ωφελούν όλα τα κράτη μέλη.
Εάν οι αποφάσεις που παίρνονται από ένα ενιαίο κέντρο, τελικά ζημιώνουν τους λαούς των κρατών -μελών ή αυτές οι αποφάσεις που ωφελούν τα κράτη-μέλη παίρνονται σε εθνική βάση , η ΕΕ δεν έχει λόγο ύπαρξης.
Η πράξη απέδειξε και τα δύο: Το κέντρο παίρνει άδικες αποφάσεις και τα κράτη -μέλη στις δύσκολες στιγμές παίρνουν μόνα τους τις αποφάσεις, που τα αφορούν, για να διασωθούν.Με το σημερινό μας άρθρο θ” αποδείξουμε ότι η ΕΕ δεν έχει λόγο ύπαρξης και επομένως δεν έχει προοπτική επιβίωσης.
1) Η έλλειψη Ευρωπαικού κέντρου στην αντιμετώπιση τουτου κορωνοιού.
Η Χώρα μας πήρε μια σειρά σκληρά μέτρα αντιμετώπισης της διάδοσης του κορωνοιού και το αποτέλεσμα ήταν να έχουμε μια ομαλή εξέλιξη της πανδημίας με συγκριτικά λιγώτερα κρούσματα και θύματα από άλλες Ευρωπαικές χώρες. Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία καίτοι οικονομικά ισχυρότερες από την Χώρα μας είχαν (και συνεχίζουν να έχουν) πολλά κρούσματα και θύματα του κορωνιού.
Γιατί η Χώρα μας έδρασε καλύτερα από τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες; Είναι απλό: Η Χώρα μας μετά από Μνημόνια, Μέτρα, αναγκαστικά πλεονάσματα, επιδιαιτησία και Μεταναστευτικό και την σχετική αδιαφορία της ΕΕ στην Τουρκική απειλή είχε λιγότερες αυταπάτες περί πιθανής βοήθειας της ΕΕ και έδρασε εθνικά και γρήγορα.
Το καθαρό όμως αποτέλεσμα είναι το εξής:Η κάθε Ευρωπαική χώρα έδρασε μόνη της (άλλες αποτελεσματικά καιάλλες αποτυχημένα).Η βοήθεια από το κέντρο της ΕΕ ήταν ανύπαρκτη. Βοήθεια υπήρξε μόνον από χώρες εκτός ΕΕ (Ρωσία, Κίνα, Κούβα). Θα μπορούσε κανείς να πει, ότι η γραφειοκρατία της ΕΕ αιφνιδιάστηκε και δεν αντέδρασε, όπως έπρεπε. Αυτό ακριβώς απορρίπτεται με τα μέτρα, που δεν πήρε τις τελευταίες μέρες και μετά από τις σχετικές συνεδριάσεις των σχετικών οργάνων της ΕΕ.
α) Το κορωνο-ομόλογο
Το κορωνο-ομόλογο μπαίνει στο κέντρο της υπόθεσης, γιατί δείχνει το τι είναι ΕΕ και πώς διευθύνεται..Τι είναι το κορωνο-ομόλογο; Είναι ένα Ευρωομόλογο που η κάθε πληττόμενηχώρα μπορεί να διαθέσει και το οποίο προφανώς έχει την εγγύηση της ΕΚΤ και είναι ενιαίο για όλες τις χώρες. Με το κορωνο-ομόλογο η κάθε πληττόμενη χώρα μπορεί να έχει γρήγορο και αρκετό χρήμα με χαμηλό επιτόκιο, για την αντιμετώπιση των αναγκών της.Το κορωνο-ομόλογο αντιμετώπισε την αντίδραση της Γερμανίας και της συνοδοιπόρου της Ολλανδίας και φυσικά ακυρώθηκε ως προσπάθεια.Γιατί αντιμετώπισε αυτή την αντίδραση; Προφανώς γιατί αυτά τα Ευρωομόλογα θα τραβούσαν διαθέσιμα κεφάλαια από όλες τις χώρες της ΕΕ, που πρακτικά σημαίνει, ότι οι οικονομικά ισχυρές χώρες της ΕΕ θα ήσαν εγγυήτριες γι αυτές τις πιστώσεις και επομένως ουσιαστικά οι οικονομικά ισχυρές χώρες θα χρηματοδοτούσαν τις αδύνατες στις ανάγκες τους που προέκυψαν από τον κορωνοιό.
Σε βάση Ευρωπαικής Αγοράς το κορωνο-ομόλογο θα ήταν σαν να λέγαμε στις πλούσιες χώρες: Όσα κερδίσετατε μέχρι τώρα με την συγκεντροποίηση του κεφαλαίου από τις χώρες της Ευρωπαικής Περιφέρειας, τώρα δώστε τα πίσω! Αυτό θα ήταν άρνηση της Γερμανικής διεύθυνσης της ΕΕ!
β) Αυτή η Γερμανική αντίληψη διεύθυνσης της ΕΕ συνίσταται στα εξής γνωστά ως φιλελεύθερος τρόπος διεύθυνσης της ΕΕ:Δημοσιονομική πειθαρχία, αντιπληθωριστική Πολιτική, αποφυγή κάθε μεταβίβασης χρέους μέσω των κοινοτικών θεσμών. Το χρέος είναι εθνικό και δεν μεταβιβάζεται.Οι φτωχές χώρες δέχονται το κοινό νόμισμα για να μην μπορούν μέσωμιας “τύπωσης” (=υποτίμησης) νομίσματος να εξοφλούν χρέη.Η Νεοφιλελεύθερη άποψη είναι η επιστημονική έκδοση της βούλησηςτων πλουσίων χωρών της ΕΕ να κρατήσουν τα σφετερισμένα πλούτη τουςκάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.Οι πλούσιες χώρες επιβάλλουν νόμισμα και κανονισμούς στις φτωχές χώρες και δεν αναλαμβάνουν καμιά ευθύνη για τις συνέπειες αυτών των κανονισμών. Η Νεοφιλελεύθερη έκδοση της ΕΕ είναι μηχανισμός φτωχοποίησης των λαών της ΕΕ.Φυσικά οι φτωχές χώρες μπορούν να δανείζονται με τους γνωστούς από την Ελληνική εμπειρία όρους, με Μνημόνια και Μέτρα για διαιώνιση της φτώχειας τους, για εντατικοποίηση και μονιμοποίηση της φτώχειας τους.
2) Η ποσοτική χαλάρωση των 750 δις Ευρώ
Είναι γεγονός, ότι η ΕΚΤ (-Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα) πήρε μια πρωτοβουλία ανακοινώνοντας ένα μεγάλο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης ύψους 750 δις Ευρώ.Τα προγράμματα χαλάρωσης είναι εθνικά ομόλογα για συγκέντρωση κεφαλαίων από τις ελεύθερες αγορές με μια ωρισμένη εγγύηση της ΕΚΤ μέχρι κάποιου ορίου. Είναι ένα είδος υποχώρησης από τιην δημοσιονομική σκληρότητα.Τα προγράμματα χαλάρωσης μέχρι τώρα δεν αφορούσαν την Ελλάδα,γιατί η Ελλάδα ήταν υπό την επιτήρηση του Διευθυντηρίου για κάθε δημοσιονομική της κίνηση και με δανεισμούς αυστηρά καθωρισμένους.Τώρα η Χώρα μας αποσυνδέθηκε από την σκληρή επιτήρηση και μπορεί να δανειστεί από τις διεθνείς αγορές με καλύτερα επιτόκια λόγω της κάποιας εγγύησης της ΕΚΤ.Τα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης είναι κυρίως προγράμματα που καλύπτουν την ανάγκη για ρευστότητα, αποτρέπουν το ενδεχόμενο να καταρρεύσουν τραπεζικά συστήματα και αποτρέπουν το “στέγνωμα”της Αγοράς.Δεν μπορούν να υποκαταστήσουν την ανάγκη να υπερκαλυφτεί το κενό από το πάγωμα ενός μέρους της οικονομικής δραστηριότητας, εκεί δηλ.που χρειάζεται μαζική δημόσια δαπάνη.Οι χώρες εν μέσω κρίσης και με μεγάλα ελλείμματα, που συνεχώς αυξάνονται είναι ευάλωτες σε υψηλά επιτόκια και το τελικό αποτέλεσμα είναι η υπερχρέωση.
3) Η απόδειξη της αδυναμίας της ΕΕ να δράσει συλλογικά
α) Η ΕΕ αποτελείται από χώρες με μεγάλη συγκέντρωση κεφαλαίου και υψηλή Τεχνολογία Παραγωγής με αποτέλεσμα να έχουν και καλύτερη διεύθυνση Εργασίας (με την έννοια της παραγωγικότητας).Ως αποτέλεσμα ο εθνικά αναγκαίος χρόνος Εργασίας (=ο κοινωνικά αναγκαίος χρόνος Εργασίας στα όρια του έθνους-κράτους) να είναι μικρότερος από τον Ευρωπαικά αναγκαίο χρόνο Εργασίας.Αντιστοίχως στην ΕΕ υπάρχουν χώρες (και μάλιστα οι πολύ περισσότερες)με μικρή συγκέντρωση κεφαλαίου και χαμηλή Τεχνολογία Παραγωγής.Τότε ο εθνικά αναγκαίος χρόνος Εργασίας για την Παραγωγή κάποιου προιόντος γι” αυτές τις χώρες θα είναι μεγαλύτερος του Ευρωπαικά αναγκαίου χρόνου Εργασίας.Επειδή η ΕΕ είναι ενιαία Αγορά τα εμπορεύματα πουλιούνται στον μέσο Ευρωπαικά αναγκαίο χρόνο Εργασίας. Διά ταύτα ωρισμένες χώρες κερδίζουν στον ανταγωνισμό (οι πλούσιες της Κεντροδυτικής Ευρώπης και πιο συγκεκριμένα : η Γερμανία) και οι πολλές της Ευρωπαικής Περιφέρειας ζημιώνονται και φτωχαίνουν.Η λύση θα ήταν τα κεφάλαια να γίνουν Ευρωπαικά και η Τεχνολογία κοινή.Αυτό είναι απαράδεκτο για τον καπιταλισμό.
β) Αυτές οι χώρες που ζημιώνονται με την συγκεντροποίση του κεφαλαίου(=με τον ανταγωνισμό των καπιταλιστών προς όφελος των μεγαλύτερων καπιταλιστών), αναγκάζονται να χρεώνονται και να πληρώνουν τοκοχρεωλύσια.Αυτό σημαίνει, ότι στην επόμενη φάση ο ανταγωνισμός θα είναι σε χειρότερηθέση για τις περιφερειακες χώρες.Δηλ. ό,τι αφήνει η συγκεντροποίηση του κεφαλαίου με τον ανταγωνισμότης κοινής Αγοράς, το συμπληρώνουν οι Τράπεζες με τους δανεισμούς και τα τοκοχρεωλύσια.
γ) Επομένως δεν υπάρχει έδαφος κοινών συμφερόντων για να παρθούν συλλογικές αποφάσεις.Τι γίνεται τότε; Στις περιφερειακές χώρες υπάρχει και εκεί καπιταλισμός και εγχώριες Ολιγαρχίες Πλούτου.Αυτές οι Ολιγαρχίες φοβούνται τον εχθρό-λαό, γιατί δεν θεωρούν τον εθνικό κρατικό μηχανισμό ικανό να τοις στηρίξει, να τις προστατέψει. Επαφίονται επομένως στην προστασία της Ευρωπαικής Ολιγαρχίας του Πλούτου.Η Ευρωπαική Ολιγαρχία του Πλούτου σπεκουλάροντας στην ανησυχία των εγχωρίων Ολιγαρχιών επιβάλλει στις τοπικές Πολιτικές Αριστοκρατίες,που κυβερνουν τις χώρες (εκ μέρους των εγχωρίων Ολιγαρχιών) τη βούληση τους,Έτσι η βούληση της Γερμανικής Ολιγαρχίας του Πλούτου (πιο απλα: της Γερμανίας) γίνεται διεύθυνση του συνόλου της ΕΕ.Άρα δεν μιλάμε για συλλογική διεύθυνση, μιλάμε για επιβολή διεύθυνσηςτης Γερμανίας πάνω στις λοιπές χώρες.
δ) Σε κρίσιμες στιγμές όπως οικονομικές Κρίσεις ή κρίσεις υβριδικού Πολέμου (π.χ Κορωνοιός) η αγανάχτηση του λαού ξεχειλίζει, οι πολιτικές αριστοκρατίες παραλύουν, έχουμε πολιτική κρίση και αδυναμία επιβολήςτης βούλησης της Γερμανίας στην ΕΕ. Αυτό η σημαίνει ότι η ΕΕ δεν μπορεί να κυβερνηθεί όπως πρώτα και επειδή δεν δέχεται η Γερμανία άλλο τρόπο διεύθυνσης ,η ΕΕ δεν μπορεί να πάρει συλλογικές αποφάσεις(όπερ έδει δείξαι)