Πέρασαν 53 χρόνια από την κήρυξη της δικτατορίας της 21 Απριλίου 1967. Με το παρόν άρθρο θ’ αποδείξουμε, ότι δεν μπορεί κάποιος ν’ αποκαλείται “δημοκράτης” επειδή και μόνο επειδή είναι εναντίον της δικτατορίας.
1) Πραξικόπημα και δικτατορία
Πραξικόπημα είναι η κατοχή μέρους της Εξουσίας ως εφαλτήριο για την κατάληψη του συνόλου της Εξουσίας.Πραξικόπημα είναι η αρχική κίνηση και δικτατορία είναι ο τρόπος διακυβέρνησης που ακολουθεί το Πραξικόπημα.Αυτό το μέρος της Εξουσίας, που είναι αναγκαίο για να ξεκινήσει το Πραξικόπημα είναι ο Στρατός ή έστω μέροςτου Στρατού.Επειδή το Πραξικόπημα ξεκινάει από ένα μέρος της Εξουσίας για την κατάληψη της συνολικής Εξουσίας είναι φανερό,πως πρέπει να εκτελεστεί βάσει σχεδίου συνωμοτικού και αιφνιδιαστικά.”Στον κοινοβουλευτισμό συνεδριάζουν την νύχτα για να τα εφαρμόσουν την ημέρα και στο Πραξικόπημα συνεδριάζουν την ημέρα για να τα εφαρμόσουν την νύχτα” (Καρλ Μαρξ).
Δικτατορία είναι η Εξουσία, που δεν υπόκειται σε νομικούς περιορισμούς. Δεν μπορεί ένας πολίτης να ζητήσει προστασία των Νόμων ή του Συντάγματος. Γιαυτό και το πρώτο που καταργεί ένα Πραξικόπημα είναι το Σύνταγμα της Χώρας.Δικτατορίες έχουμε δύο ειδών ανάλογα με το περιεχόμενο τους:Δικτατορία του κεφαλαίου, που προέρχεται οπωσδήποτε από Πραξικόπημα και δικτατορία του λαού, που προέρχεται από Επανάσταση.
2) Πραξικόπημα και Επανάσταση Η δικτατορία της 21 Απριλίου αρέσκετο ν’ αυτοαποκαλείται”Επανάσταση”. Πρέπει ν’ αποδείξουμε, ότι αυτός ο ισχυρισμός είναι ολότελα ψεύτικος.Η Επανάσταση είναι κοινωνική εξέγερση με κοινωνικά αιτήματα.Υπάρχει πριν απ’ όλα το στοιχείο της μαζικής λαικής συμμετοχής.Το Πραξικόπημα της 21 Απριλίου δεν ήταν προφανώς κοινωνική εξέγερση και είχε αντιλαικούς στόχους. Επανάσταση γίνεται με την ύπαρξη πολιτικής πρωτοπορίας που στη βάσει σχεδίου και οργάνωσης καθοδηγεί τις λαικές μάζες σε στοχευμένες κινήσεις. Η Επανάσταση προυποθέτει Ιδεολογία, Πρόγραμμα, Κόμμα και Ηγεσία. Τα στοιχεία αυτά προφανώςλείπουν από την Απριλιανή δικτατορία.Μια πολύ ουσιώδης διαφορά μεταξύ Πραξικοπήματος και Επανάστασης είναι το ότι το Πραξικόπημα “καβαλλικεύει” το υπάρχον κατασταλτικό και γραφειοκρατικό Κράτος, ενώ η Επανάσταση το διαλύει για να φτιάξει ένα ολότελα άλλο Κράτος.Αυτό το στοιχείο ξεκινάει από το γεγονός, ότι το Πραξικόπημα δεν επιδιώκει κάποια ριζική συστημική αλλαγή, ενώ η Επανάσταση ανατρέπει την κοινωνική Τάξη πραγμάτων και χρειάζεται άλλο δικό της κρατικό μηχανισμόα πό δικά της στελέχη με άλλη δόμηση Εξουσίας και άλλη λειτουργία Εξουσίας.
3) Ο ιδιαίτερος χαρακτήρας της Απριλιανής δικτατορίας
Περιληπτικά μπορούμε να πούμε, ότι ο ιδιαίτερος χαρακτήρας της Απριλιανής δικτατορίας, ήταν η σύμπλεξη του ατομικού καριερίστικου στοιχείου με την Υποτέλεια στον ξένο παράγοντα.Στο σύνολο του ο Ελληνικός Στρατός ελεγχόταν από τον Αμερικάνικο παράγοντα από την εποχή του Εμφυλίου Πολέμου.Η Ελληνική Αστική Τάξη ήταν εξαιρετικά αδύναμη μπροστά στο λαικό Κίνημα και γι αυτό ήταν δοσμένη στους ξένους από πολύ νωρίς.Ιδιαίτερα απεχθή μορφή πήρε αυτή η σύμπλεξη Ελληνικής Αστικής Τάξης και ξένων στην διάρκεια της Γερμανικής κατοχής. Ενώ μετά το τέλος του Πολέμου η Ελληνική Αστική Τάξη, ως ένοχη συνεργασίαςμε τον κατακτητή (οι ατομικές εξαιρέσεις βέβαια δεν λείπουν) ήταν κοινωνικά μετέωρη. Υποχρεωτικά έπεσε στην αγκαλιά των νέων επικυρίαρχων: πρώτα των Εγγλέζων και μετά των Αμερικάνων, για να σωθεί από τον εχθρό-λαό και να διατηρήσει τα προνόμια της.Οι ΗΠΑ είχαν διαβρώσει όλο τον κρατικό μηχανισμό (για να μην πούμε, ότι οι Αμερικανοί τον φτιάξανε με βάσει τις δικές τους απαιτήσεις).Οι Αμερικανοί είχαν ήδη προετοιμάσει σχέδιο δικτατορίας μετα ανώτατα στελέχη του Στρατού και το Παλάτι.Εδώ παρεμβαίνει ο ατομικός-καριερίστικος παράγοντας, όπου διαμορφώνει με βάση το υποκλαπέν σχέδιο “Προμηθέας”μια παράλληλη συνωμοτική οργάνωση με επικεφαλής τους Συνταγματάρχες, η οποία αρπάζει την πρωτοβουλία από τους επίσημους εκλεκτούς των ΗΠΑ, αλλά με την ίδια Πολιτική Υποτέλειας στον Αμερικανικό παράγοντα.Ο Αμερικανικός παράγοντας δεν ανησυχούσε για την τύχη του Αστικού καθεστώτος στην Ελλάδα, αλλά είχε γεωπολιτικά σχέδιασε Κύπρο και Μέση Ανατολή. Οι ΗΠΑ θεωρούσαν, ότι μια Ελληνική Κυβέρνηση, χωρίς ίχνος πρόσβασης στον Ελληνικό λαό.θα ήταν το τέλειο όργανο για τα γεωπολιτικά τους σχέδια.Μόνο που το σχέδιο τους το υλοποίησαν οι Συνταγματάρχες και όχι οι Στρατηγοί.Επομένως η Απριλιανή δικτατορία ούτε για το Σύστημα, ούτε για τους Αμερικανούς έκανε το Πραξικόπημα.Το Πραξικόπημα έγινε για ατομικούς-καριερίστικους λόγους και εξ αντικειμένου ντύθηκε τον ρόλο του σωτήρα του Συστήματος και του πράκτορα της Αμερικάνικης Γεωπολιτικής για να εδραιωθεί’Το ότι την Ελλάδα για 7 χρόνια την κυβερνούσε το “τίποτε”,δείχνει την σαθρότητα του Ελληνικού Αστικού Συστήματος, ενός Συστήματος, που δεν είχε καμιά σχέση με το λαό.
4) Ο (αστικός) κοινοβουλευτισμός πάνω από τη δικτατορία
Με την (φασιστική) δικτατορία ο λαός αποδιώχνεται από την Εξουσία με παράνομο, βίαιο και ολοφάνερο τρόπο.Η Αστική Τάξη διευθύνει την κοινωνία με απεριόριστη Εξουσία.Ακριβώς γι αυτό το λόγο αυτή η διεύθυνση είναι ιδιαίτερα σκληρή.Στον Αστικό κοινοβουλευτισμό η Αστική Εξουσία περνάει από μια σειρά άτυπους περιορισμούς (και χωρίς κανένα τυπικό περιορισμό).Τυπικά όλοι οι πολίτες είναι ίσοι απέναντι στο Νόμο.Τυπικά οποιοσδήποτε πολίτης μπορεί να βάλει υποψηφιότητα, μπορεί να εκλεγεί, να γίνει αρχηγός Κόμματος, να κυβερνήσει.Στην πράξη μπαίνουν μια σειρά εμπόδια οικονομικού, μορφωτικού,κοινωνικού χαρακτήρα, που συνολικά αποκλείουν Εργατικά και κομμουνιστικά Κόμματα από την Εξουσία.Η Αστική Τάξη χρησιμοποιεί το κατασταλτικό Κράτος και την κρατική Γραφειοκρατία, πέραν από την ισχύ την οικονομική, που έτσι κι αλλιώς διαθέτει, πέραν από την επιβολή στην κοινωνία μέσω δασκάλων , ιερέων, υπαλλήλων, διανοουμένων, δημοσιογράφων της κουλτούρας που απαιτεί, που την εκφράζει, που την υπηρετεί.Το καθαρό αποτέλεσμα είναι το 5% του πληθυσμού να παίρνει το 95% των ψήφων.Η Αστική Εξουσία δεν αμφισβητείται με τον κοινοβουλευτισμό.Απ’ αυτή την άποψη η διαφορά μεταξύ φασιστικής δικτατορίας και αστικού κοινοβουλευτισμού είναι αν τα συμφέροντα της Ολιγαρχίας του Πλούτου θα περνάνε με αυθαίρετο τρόπο και σκληρά μέτρα καταστολής (δικτατορία), ή μέσω εύσχημων τρόπων κοινωνικού φιλτραρίσματος (αστική δημοκρατία).Επειδή η διαφορά αυτών των δύο τρόπων είναι σημαντική,ο αστικός κοινοβουλευτισμός στέκεται πάνω από τη δικτατορία.
5) Το σόφισμα της εξίσωσης “φασισμού-κομμουνισμού”
Οι αστοί λέγοντας κομμουνισμό εννοούν την Σοβιετική Εξουσία. Επομένως δεν πρόκειται για καμιά σύγκριση φασισμού-κομμουνισμού, αλλά για σύγκριση φασισμού με την Σοβιετική Εξουσία.Εδώ στεκόμαστε και μεις (=στο τι εννοούν και όχι στο τι λένε).Το κοινό ανάμεσα στον φασισμό και την Σοβιετική Εξουσία είναι το καθεστώς της κάθετης και απόλυτης Εξουσίας.Πλην όμως ο φασισμός είναι δικτατορία των μονοπωλητών, ενώ η Σοβιετική Εξουσία είναι δικτατορία των εργατών. Δηλ.είναι το διαμετρικά αντίθετο.Υπάρχουν τινές που υπερεκτιμούν την σημασία του κοινοβουλευτικού Συστήματος της παλλαικής ψηφοφορίας. Ήδη αποδείξαμε τον κίβδηλο χαρακτήρα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Από κει και πέρα ανάμεσα στην μορφή και το περιεχόμενο,κυρίαρχο και προσδιοριστικό είναι το περιεχόμενο.Η Σοβιετική Εξουσία με το να έχει λαικό περιεχόμενο κοινωνικής δικαιοσύνης, αυτό επιδρά και στη μορφή της δηλ.στο είδος τηςδικτατορίας που ασκεί.Ακόμα κι αν αυτή η δικτατορία στρέφεται ενάντια στους ορκισμένουςεχθρούς του Σοσιαλισμού ,δεν έχει βασανιστικό, ατιμωτικό και απάνθρωπο χαρακτήρα, όπως έχει η φασιστική δικτατορία.Δηλ.ο φασισμός και η Σοβιετική Εξουσία δεν διαφέρουν μόνον στο κοινωνικό περιεχόμενο, αλλά και στην μορφή της δικτατορίας,που ασκούν.
6) Ο αστικός κοινοβουλευτισμός κάτω από την δικτατορία Δημοκρατία είναι το κράτος του λαού. Στον αστικό κοινοβουλευτισμό το ανώτερο που μπορεί να κατακτήσει ο λαός είναι το δικαίωμα της διαμαρτυρίας: Συγκέντρωση,ανεμπόδιστη ομιλία, ψηφοφορία έχουν το χαρακτήρα της διαμαρτυρίας. Σε καμιά περίπτωση δεν έχουν τον χαρακτήρα της Εξουσίας.Στο Σοβιετικό καθεστώς ο λαός κυβερνάει. Δηλ.το Σοβιετικό καθεστώς είναι δημοκρατία ,γιατί κυβερνάει ο λαός και είναι δικτατορία γιατί κυβερνάει απόλυτα, χωρίς να δίνει την δυνατότητα μέσα από νομοθετημένες διαδικασίες στους πρώην εκμεταλλευτές να διεκδικήσουν την επάνοδο τους στην Εξουσία.Άρα στο Σοβιετικό καθεστώς δημοκρατία και δικτατορία είναι ίδιο πράγμα (=ο λαός ασκεί αδιαμφισβήτητη Εξουσία. Μπορείτε αυτό να το λογαριάσετε ως δικτατορία, μπορείτε να το λογαριάσετε ως δημοκρατία)
