Παρακολουθήσαμε ένα μέρος της συζήτησης στην Βουλή για την χαλάρωση των περιοριστικών μέτρων, που έγινε στις 30/4/2020.
Η συζήτηση έδειξε να υπάρχει ένας κοινός τόπος. Από κει και πέρα υπάρχουν αρκετές διαφορές.
Ο μεν κοινός τόπος περνάει στα μουλωχτά, οι δε διαφορές συνοδεύονται με βροντερά λόγια μερικές φορές δυσανάλογα με την σημασία τους.
Με το παρόν μας άρθρο θα προσπαθήσουμε να επισημάνουμε και να ερμηνεύσουμε τόσο τον κοινό τόπο, όσο και τις διαφορές των πολιτικών μας.
Η ερμηνεία του κοινού τόπου και των διαφορών θα γίνει όχι στην βάση των συγκεκριμένων διατυπώσεων στην Βουλή(αυτή είναι δουλειά των δημοσιογράφων), αλλά στη βάση της συνολικής Πολιτικής των πολιτικών μας Αρχηγών.
1) Ο κοινός τόπος
α) Όλοι συμφωνούν στην επιβολή περιοριστικών μέτρων για την αντιμετώπιση του κορωνοιού.Τα περιοριστικά μέτρα δίνουν την δυνατότητα μιας μικρής ροής ασθενών στα Νοσοκομεία, ώστε να επαρκούν για την θεραπεία τους το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό και τα υλικά μέσα,που διαθέτουν τα Νοσοκομεία.
Σ’ αντίθετη περίπτωση τα κρούσματα ανά ημέρα θα ήταν περισσότερα από τις δυνατότητες των Νοσοκομείων, η περίθαλψη θα ήταν ανεπαρκής και το χειρότερο θα ήταν επιλεκτική (=εσύ είσαι νέος και πέρνα στο κρεβάτι της εντατικής, εσύ είσαι γέρος περίμενε στο διάδρομο και όσο αντέξεις!)
β) Επίσης όλοι συμφωνούν, ότι σε κάποια στιγμή τα περιοριστικά μέτρα θα πρέπει να χαλαρώσουν (προφανώς όταν οι δείκτες νοσηρότητας θα πέσουν πιο χαμηλά) για να κινηθεί η Παραγωγή, η Οικονομία με το σύνολο των υπηρεσιών της, η κρατική μηχανή και τα σχολεία.
γ) Όλοι συμφωνούν, ότι η επέλαση του κορωνοιού έδειξε την σημασία του Εθνικού Συστήματος Υγείας και την ανεπάρκεια των ιδιωτικών ιδρυμάτων Υγείας και ότι αυτή η εμπειρία πρέπει ν’ αξιοποιηθεί στο μέλλον με την ενίσχυση του κρατικού τομέα στην Υγεία.Έγινε επίσης γενικά παραδεκτό, ότι η κρατικότητα αντιμετώπισε και τις οικονομικές συνέπειες του κορωνοιού και ότι ο ίδιος ο ιδιωτικός τομέας αναγκάστηκε ν’ ακουμπήσει στο Δημόσιο για να σωθεί.
2) Η κατάσταση του Εθνικού Συστήματος Υγείας.
Ο ίδιος λόγος που κάνει αναγκαία τα περιοριστικά μέτρα στην έκταση, που έγιναν, είναι από μόνος η αιτία των διαφωνιών μεταξύ Αντιπολίτευσης κάθε είδους και Κυβέρνησης.
Οι διαφορές ξεκινάνε όχι μόνον από το ολοφάνερο γεγονός, ότι τα περιοριστικά μέτρα ζημιώνουν την οικονομική πορεία της Χώρας,αλλά επί πλέον προκαλούν βαρειά ψυχολογική πίεση στον πληθυσμό,που αναγκάζεται να κλειστεί σε λίγα ή περισσότερα τετραγωνικά και ν’ απαρνηθεί τις κοινωνικές σχέσεις έστω προσωρινά.Με την δεδομένη δύναμη του Εθνικού Συστήματος Υγείας, με το δεδομένο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό η Κυβέρνηση καλά έκανε και κράτησε τόσο πολύ καιρό σε τόσο υψηλή ένταση τα περιοριστικά μέτρα.Το πρόβλημα όμως είναι: γιατί το Εθνικό Σύστημα Υγείας να είναι σ’ αυτό το χαμηλό επίπεδο, γιατί το ενεργό ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό να είναι σ’ αυτό το χαμηλό επίπεδο, που καθιστά εκ των πραγμάτων τα περιοριστικά μέτρα έντονα και μακροχρόνια; Έλα ντε! Άρα οι διαφορές αρχίζουν από τις ευθύνες παλιών και νέων κυβερνήσεων,που τόσο χαμηλά εκτίμησαν το Εθνικό Σύστημα Υγείας, ώστε τώρα να χρειάζονται να παίρνουν σκληρά περιοριστικά μέτρα.
Επομένως αναδεικνύονται τρεις εναλλακτικές θέσεις:
Η άποψη της Κυβέρνησης είναι, ότι οι Πολιτικές των δήθεν σκληρών διαπραγματεύσεων του ΣΥΡΙΖΑ οδήγησαν την Χώρα σε οικονομική στενότητα ,όπου έρχεται ως μοιραία η δεδομένη κατάσταση του Εθνικού Συστήματος Υγείας.
Η άποψη των Σοσιαλδημοκρατικών Παρατάξεων (ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ)είναι, ότι για το κατάντημα του Εθνικού Συστήματος Υγείας φταίει η Νεοφιλελεύθερη Πολιτική, που μεν Κυβέρνηση ασμένως εφαρμόζει,η δε Αντιπολίτευση αντιμάχεται και προσπαθεί κάτω από δύσκολες συνθήκες να μειώσει τις οδυνηρές συνέπειες της.
Μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ φυσικά υπάρχει μια συγκυριακή αντίθεσηπου αφορά το γεγονός, ότι η μεν Σοσιαλδημοκρατία του ΣΥΡΙΖΑέγινε φορέας Νεοφιλελεύθερων κινήσεων με Σοσιαλδημοκρατική ρητορεία, ενώ η Σοσιαλδημοκρατία του ΚΙΝΑΛ έμεινε στο αντιπολιτευτικό απυρόβλητο και κριτικάρει πιο άνετα.Υποστηρίζουμε την άποψη της πραγματικής Αριστεράς. ότι η κατάσταση του Εθνικού Συστήματος Υγείας είναι αυτή που είναι,γιατί το Σύστημα, που όλοι αποδέχονται και όλοι υπηρετούν με μια διαφοροποίηση στο βαθμό ειλικρίνειας και αφοσίωσης της κομματικής Πολιτικής προς το Σύστημα, δίνει μικρή Αξία στον παράγοντα Άνθρωπο και δη τον Εργαζόμενο και πολύ μεγαλύτερη στον παράγοντα κέρδος της Ολιγαρχίας του Πλούτου(=αφού η Ολιγαρχία θέλει να κερδίσει τόσα πολλά, τόσα λίγα μένουν για το Εθνικό Σύστημα Υγείας).Σ αυτήν την κριτική η τακτική διαφορά παίρνει στρατηγικές διαστάσεις.(αυτό άλλωστε είναι και το στοιχείο της Αριστερής κριτικής:να έχει φιλοσοφικό χαρακτήρα)
3) Πότε θα γίνουν Εκλογές; Σχετικά με την χαλάρωση των περιοριστικών μέτρων οι διαφορές εντοπίζονται στο χρόνο και την έκταση που εφαρμόζονται.Η εξέλιξη είναι η ακόλουθη: Σε πρώτη φάση τα περιοριστικά μέτρα δείχνουν την σημασία τους στον περιορισμό των θυμάτων του κορωνοιού και έχουν την γενική αποδοχή.Αν μπορούσαν αυτή τη στιγμή να γίνουν Εκλογές ένα 10-15% της δύναμης του ΣΥΡΙΖΑ θα περνούσε στην ΝΔ και η ΝΔ θα τις κέρδιζε στα σίγουρα.Πλην όμως ο Κ.Μητσοτάκης δεν μπορεί εν μέσω Εποχής πολέμουμε τον κορωνοιό να κάνει Εκλογές (θα ήταν ολοφάνερη η πολιτική σκοπιμότητα και θα έθετε εν αμφιβόλω την περιβόητη φροντίδα τουγια τις ζωές των πολιτών με τα μέτρα του).Αν όμως περιμένει την ολοκληρωτική αντιμετώπιση του κορωνοιού,θα έχει ξεσπάσει φοβερή οικονομική Κρίση και σε πρώτο πλάνο θα μετρήσουν οι οικονομικές ζημιές.Αυτό θα ήταν πολιτικό λάθος για τον Κ.Μητσοτάκη, που θα εκμηδένιζε τις προσπάθειες του να ωφεληθεί από τα περιοριστικά μέτρα.
Είναι, λοιπόν, δύο οι μεταβλητές. Αλλιώς εξελίσσεται η θνησιμότητα από την αρρώστεια και αλλιώς εξελίσσεται η πορεία της οικονομικής Κρίσης λόγω της αρρώστειας. Πρέπει να βρεθεί το ιδανικό εκείνο σημείο, που και η θνησιμότητα να παραμένει μικρή (αλλά πώς να παραμείνει μικρή, που τα περιοριστικά μέτρα χαλαρώνουν;) και η οικονομική ζημιά να μένει ακόμα σε χαμηλά επίπεδα (και να είναι μπροστά της το μεγάλο ξέσπασμα της Κρίσης).Αυτή είναι η αιτία που ο Αλ.Τσίπρας μιλάει για μεγάλο ρίσκο (ν’ αρχίσει από τώρα η χαλάρωση). Το ρίσκο που βλέπει η Αντιπολίτευση έχει δύο πρόσωπα: Ένα το φωτεινό, που έχει επιστημονική βάση, γιατί με την χαλάρωση μπορεί να ξεσπάσει νέο κύμα της αρρώστειας (γεγονός που θ’ αναδείξει τον Αλ.Τσίπρα σε εμφορούμενο από ανθρωπιστικές Αρχές και όχι κομματικές σκοπιμότητες). Το σκοτεινό πρόσωπο, που κι αυτό είναι πιθανό είναι το εξής: με τα προφυλακτικά μέτρα της Εποχής της χαλάρωσης να μην συμβεί καμιά έξαρση της αρρώστειας.Από κει και πέρα η ελπίδα της Αστικής Αντιπολίτευσης είναι να ξεσπάσει γρήγορα η οικονομική Κρίση (που θεωρείται βέβαιη και μπαίνει θέμα μόνο για την ένταση και την έκταση της) και να πιέσει τον Κ.Μητσοτάκη σε Εκλογές, όταν η ευφορία των λίγων θυμάτων θα έχει εξατμιστεί καιη δυσαρέκεια από την οικονομική Κρίση θα είναι στο κατακόρυφο.Τότε πια το πρόβλημα είναι για ποιόν ή για ποιά θα “κτυπήσει η καμπάνα”;Για τον έτσι κι αλλιώς χρεοκοπημένο ΣΥΡΙΖΑ, που δικαιώθηκε στις “ανησυχίες” του για τον κορωνοιό ή για την νεόκοπη Σοσιαλδημοκρατία του ΚΙΝΑΛ,που έμεινε συγκυριακά (ή και σκόπιμα από τα έξω μεγάλα Αφεντικά)στο απυρόβλητο;Για την πραγματική Αριστερά το ζήτημα είναι απλό: Ο κορωνοιός είναι προιόν της Φύσης (εάν βεβαίως , βεβαίως δεν αποδειχτεί,ότι είναι μέρος του βιολογικού Πολέμου), ενώ η διαχείριση της είναι ζήτημα του κοινωνικού Συστήματος και της υποτακτικής σχέσης της Χώρας απέναντι στα μεγάλα πολιτικά Κέντρα του Εξωτερικού. Διά ταύτα όπως κι αν εξελιχτούν τα πράγματα, μετέχουμε στις Εκλογές ως ευκαιρία ανάδειξης του προγράμματος μας, αλλά την λύση των δεινών μας θα την δώσει μόνο ένα δυνατό, οργανωμένο και αποφασιστικό λαικό Κίνημα, που θα πάρει την Εξουσία από τους αστούς.
4) Πώς εξηγούνται ο κοινός τόπος και οι διαφορές των πολιτικών;
Η Πολιτική δεν φτιάχνει μια άλλη κοινωνική πραγματικότητα.Η Πολιτική διερμηνεύει την υπάρχουσα κοινωνική πραγματικότητα.Από τη στιγμή που η κοινωνική πραγματικότητα είναι αυτή που είναι,δεν προκαλεί έκπληξη η ύπαρξη κοινού τόπου στις απόψεις των πολιτικών μας.Το πρόβλημα είναι πώς προκύπτουν οι διαφωνίες τους;Πριν απ’ όλα η Πολιτική (και γι αυτό είναι Πολτική και όχι Επιστήμη)ερμηνεύει την κοινωνική πραγματικότητα μέσα από τα ιδιαίτερα κοινωνικά συμφέροντα των διαφόρων Τάξεων ή κοινωνικών στρωμάτων στα οποία ανήκει η βασική στελέχωση του κάθε Πολιτικού Κόμματος.Από κει και πέρα επειδή υπάρχει κυρίαρχη οικονομικά Τάξη (=η Αστική Τάξη=η Ολιγαρχία του Πλούτου) οι πολιτικές θέσεις των διαφόρων αστικών κομμάτων συγκλίνουν στα βασικά και αποκλίνουν στα επί μέρους θέματα.Η σύγκλιση των αστικών κομμάτων με τη σειρά της στα βασικά θέματα διαμορφώνει δύο πολιτικούς πόλους: τον αστικό πόλο στην μια πλευρά και την πραγματική Αριστερά στην άλλη πλευρά.Σημασία όμως έχει και η διαχείριση του Συστήματος, η οποία είναι πολύ επωφελής κυρίως για το κυβερνών Κόμμα. Διά ταύτα οι υπάρχουσες έτσι κι αλλιώς πολιτικές διαφορές σε επί μέρους θέματα λόγω διαφορετικότητας της κοινωνικής προέλευσης της κομματικής στελέχωσης, γίνονται πιο φανταχτερές και πιο θορυβώδεις για να μπορεί ο λαός στις Εκλογές να κάνει την επιλογή του.Αυτός ο περίπλοκος συνδυασμός ταξικών συμφερόντων της κυρίαρχης Τάξης, της επιβολής της βούλησης της ξένης επικυριαρχίας, των κοινωνικών ιδιαιτεροτήτων κάθε πολιτικής στελέχωσης και των προσωπικών φιλοδοξιών διαμορφώνει τις διαφορές των απόψεων των πολιτικών μας
