ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΑ ΤΗΣ ΚΑΛΥΜΝΟΥ

Επί Ιταλοκρατίας ,στην Κάλυμνο, ζούσε μια γυναίκα, μεσήλιξ, μισότρελη και πολύ καλλίφωνη. Φορούσε ρούχα σχεδόν πάντα με κάποιο γαλανό χρώμα πάνω τους.
Λένε ότι τα φορούσε επειδή συμβόλιζε το χρώμα αυτό την ελληνική σημαία. Από αυτό κόσμος την ήξερε ως Γαλανούενα-δεν έχω πρόχειρο το επίθετό της, αλλά το μικρό της όνομα ήταν Ειρήνη.
Ήταν περιποιημένη και πεντακάθαρη. Γυρνούσε τους δρόμους-δεν ξέρω αν ζητιάνευε-και συνέχεια τραγουδούσε.
Το σουξέ της ήταν ο Κασσώτικος σκοπός « Ημαύρισα τα ρούχα μου και τα (υ) πο (δ) ήματά μου».
Σαν επωδό έλεγε πάντα «Εγώ ’μαι η Γαλανούενα,εγά ’μαι η Ερήνη που πορτατά στις γεινονιές με τη ν-ταπεινωσύνη»
Από εκεί της έμεινε το όνομα Γαλανούενα, αν και δεν αποκλείεται να ήταν το πραγματικό της επίθετο, αφού έχουμε τέτοιο επίθετο στην Κάλυμνο.
Από αυτήν ο Κασσώτικος σκοπός έμεινε ως σκοπός της Γαλανούενας.
Και κάτι ευτράπελο με τη Γαλανούενα.Όπως γύριζε στο δρόμο, αργά τη νύχτα ,ενώ απαγορευόταν η κυκλοφορία, μετά από ωρισμένη ώρα, τη συνέλαβε μια ιταλική περίπολος. Οταν της ζήτησαν τα στοιχεία και το όνομά της αυτή άρχισε να τραγουδά και να λέει με τον γνωστό της σκοπό «Εγώ ’μαι η Γαλανούενα,εγώ ’μαι η Ερήνη που
πορτατά στις γεινονιές με τη ν-ταπεινωσύνη».
Οι Ιταλοί, φιλόμουσοι όπως συνήθως είναι, τη χειροκρότησαν με ενθουσιασμό, όταν άκουσαν την όμορφη φωνή της και την άφησαν να φύγει. Φεύγοντας αυτή συμπλήρωσε πάλι τραγουδιστά ,
« Φχαριστώ σας τα Ιταλάκια που να φάτε σκατουλλάκια»…Αυτοί εννοείτε ότι δεν κατάλαβαν τις τους είπε και τη ξαναχειροκρότησαν…
Ο σκοπός της Γαλανούενας