Η φράση «ουδείς προφήτης εν τη πατρίδι αυτού» ή, σε νεοελληνικό λόγο, «κανένας προφήτης στον τόπο του» είναι μια φράση της Καινής Διαθήκης η οποία χρησιμοποιείται για να δηλώσει ότι η αξία ενός ανθρώπου συνήθως δεν αναγνωρίζεται στον τόπο του.
Η ρήση αυτή θεωρούμε ότι ταιριάζει και σε έναν Καλύμνιο δημιουργό όχι πολύ γνωστό στην ιδιαιτέρα του Πατρίδα.
Πρόκειται για το Σακελλάρη Καμπούρη
Ο Σακελλάρης Καμπούρης γεννήθηκε στην Κάλυμνο τον Ιούλιο του 1965, γιός του ιατρού Γεωργίου Καμπούρη με καταγωγή από τα Σκάλια και της Καλλιόπης το γένος Γούναρη. Μεγάλωσε στην Καλλιθέα.
Σπούδασε διοίκηση ξενοδοχείων και ασχολείται με την ποίηση, τη λογοτεχνία και τη βιβλιο-κριτική, βιβλιο-παρουσίαση. Η πρώτη λογοτεχνική εμφάνισή του έγινε το 1982, με τη δημοσίευση ποιημάτων του στη σχολική ποιητική ανθολογία “Στα δεκαεφτά μου σκαλοπάτια»
Το 1994 έγινε τακτικό μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών. Ποιήματα του φιλοξενηθήκαν σε αρκετά φιλολογικά περιοδικά και διάφορες ανθολογίες, εξ’ αυτών, η «Ελληνοπολωνική Ανθολογία» του 1997, που μεταφράσθηκε και στα πολωνικά.
Κατά καιρούς έχει διατελέσει επίσης:
Διευθυντής του «Κέντρου Μελέτης Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Γιάννης Χατζίνης».
Ιδρυτής της «Εταιρείας Τεχνών και Γραμμάτων Νέος Πνευματικός Κύκλος».
Συντονιστής του «Νέου Πνευματικού Κύκλου Καλλιθέας».
Ειδικός συνεργάτης σε θέματα λογοτεχνίας, του Πολιτιστικού Οργανισμού, του Δήμου Καλλιθέας.
Σύμβουλος έκδοσης του περιοδικού «Πνευματική Ζωή».
Διατέλεσε λογοτεχνικός συνεργάτης διαφόρων περιοδικών και εφημερίδων ποικίλης ύλης, σε θέματα βιβλιοπαρουσίασης και κριτικής λογοτεχνίας, συνήθως με δική του στήλη.
Έχει παρουσιάσει δεκάδες νέων, σύγχρονων και παλαιών λογοτεχνών, σε διαφορές εκδηλώσεις, σε πανεπιστήμια και φιλολογικούς χώρους, καθώς και στα έντυπα μέσα στα οποία συνεργαζόταν. Πολλοί έγκριτοι λογοτέχνες, ασχολήθηκαν και έγραψαν για το έργο του, με θετικές κριτικές, σε περιοδικά και εφημερίδες.
Οι περισσότερες λογοτεχνικές του δράσεις, έγιναν ως τα 35 χρόνια του, αφού από το 2000 επέλεξε, για δεοντολογικούς λόγους, να αποσυρθεί γενικά από τον χώρο της λογοτεχνίας. Αποσύρθηκε και από την συγγραφή, για μια περίπου 15ετία. Άρχισε να γραφεί και να δημοσιεύει εκ νέου, από τον Φεβρουάριο του 2014, κυρίως σε διάφορα ηλεκτρονικά μέσα.
Υπήρξε ενεργό μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών από το 1996,ώσπου με δική του απόφαση για δεοντολογικούς και πάλι λόγους,το 2019,αιτήθηκε την διαγραφή του από αυτήν.
Επαγγελματικά τα τελευταία χρόνια ασχολείται ως Ξενοδοχοϋπάλληλος στην Κω ,ενώ το χειμώνα τον περνά στην Κάλυμνο.
Λόγω της πανδημίας φέτος δεν εργάστηκε.
Η πρώτη παρουσία του Σακελλάρη Καμπούρη, στα γράμματα έγινε σε ηλικία 17 ετών και ήταν σε σχολική ανθολογία.
ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ
“Στα 17 μου Σκαλοπάτια”, (σχολική ανθολογία), εκδόσεις Πνευματικού Κέντρου Καλλιθέας, Καλλιθέα 1983,
“Άσκηση”, (ποιητική συλλογή), έκδοση: Ε.Μ.Α.Ε., 1984,
“Ομόνοια” και “Ομόνοια”, (ποιητική συλλογή), έκδοση: “Αίολος”, Αθήνα 1994,
“Τα Φιλιά Των Καιρών” και “Τα φιλιά των καιρών”, (ποίηση), έκδοση: “Αίολος”, Αθήνα 1994,
“Η Νέα Κάλυμνα” ή “Η νέα Κάλυμνος “, έκδοση: “Ίδμων”, Αθήνα 1995, ISBN 960-852-709-6, ISBN 960-85270-9-0
“Η αίρεσις του δεν”, (ποιήματα), έκδοση: “Όμβρος”, Αθήνα 1996,
“Το ημερολόγιο του τελευταίου Αυγούστου”, επίσης “to imerologio tou teleutaiou augoustou” (Greek) Paperback – 1997, ISBN 9607547071, ISBN 978-9607547071 και “Το ημερολόγιο του τελευταίου Αυγούστου”, έκδοση: “Ίδμων”, Αθήνα 1997, ISBN 960-7547-07-1, ISBN 978-960-7547-07-1,
“Ρόδο μου άλικο “,(ποίηση),σε μορφή e-book,εκδόσεις “Πέντανδρον”,Αθήνα 2017,ISBN: 978-618-83040-3-1,[1]
Ανθολόγηση στο έργο “Ελληνοπολωνική Ανθολογία”, 1997