Του Δρόσου Ιπ.Ταυλάριου
Για τον εορτασμό της επετείου των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821
Ο εορτασμός της επετείου των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821 , είναι ευκαιρία γόνιμου προβληματισμού για την εθνική μας πορεία. Να κοιτάξουμε δηλαδή ,όχι μόνο πίσω στο παρελθόν ανασύροντας χρήσιμα συμπεράσματα, αλλά παράλληλα να αναπροσδιορίσουμε το μέλλον μας στις δύσκολες συνθήκες και προκλήσεις της εποχής μας.
ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΟΥ 1821
Η προτροπή του ποιητή μας “κλείσε μέσα στην καρδιά σου την Ελλάδα και θα νοιώσεις κάθε είδους μεγαλείο..”, είναι και μία πρόσκληση να ερμηνεύσουμε την Επανάσταση κοιτώντας την με τα μάτια της ψυχής μας. Μήπως όμως μόνο με αυτόν τον τρόπο θα την κατανοήσουμε σωστά?
Είναι πολύ εύστοχο το λεχθέν “ η Ελληνική Επανάσταση, είναι παιδί του Διαφωτισμού και του Ρομαντισμού..”. Για αυτό είναι η ωραιότερη από όλες τις Επαναστάσεις…
Πώς ένας υπόδουλος λαός μετά από μακραίωνη δουλεία και 400 χρόνια σκλαβιάς στους Οθωμανούς, κατάφερε να σηκώσει ανάστημα απέναντι σε μιά πολλαπλάσια πληθυσμιακά και πολύ ισχυρότερη στρατιωτικά Αυτοκρατορία?
Η απάντηση ότι , χωρίς την βοήθεια των ξένων , η Επανάσταση θα είχε συντριβεί, δεν είναι όλη η αλήθεια. Αν οι Ελληνες παρά τους εμφυλίους τους ,δεν συνέχιζαν τον πόλεμο με σθένος, αν δεν είχαν προηγηθεί οι μεγάλες νίκες τους που καταπόνησαν τον εχθρό, οι απίστευτες ηρωϊκές πράξεις που συγκλόνισαν την παγκόσμια κοινή γνώμη και προκάλεσαν τις παρεμβάσεις των κυβερνήσεων τους, δεν θα είχαμε καμία βοήθεια.
Η επανάσταση πράγματι κινδύνευσε εξαιτίας της κατάρας του Εθνικού Διχασμού. Εν μέσω Επανάστασης ,οι Ελληνες διχάζονταν και πολεμούσαν αλλήλους. Στρατιωτικοί εναντίον πολιτικών, Πελοπονήσιοι κατά Ρουμελιωτών και Νησιωτών, αντικαποδιστριακοί με τους υποστηρικτές του..
Η κατάρα αυτή συνεχίσθηκε και στην νεότερη Ιστορία μας .Βενιζελικοί εναντίον αντιβενιζελικών, ο τραγικός εμφύλιος πόλεμος , φιλελεύθεροι κατά βασιλοφρόνων. Ακόμα και μετά από αυτά ,δεν αποφύγαμε τα γαλάζια και πράσινα καφενεία. Ούτε τον πιό πρόσφατο διαχωρισμό μνημονιακών-αντιμνημονιακών. Και δυστυχώς ακόμα και τώρα, κάποιοι για να επιβιώσουν πολιτικά, ψάχνουν νέους διχασμούς…
ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ ΚΑΙ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ
Η χρήσιμη για την μελλοντική πορεία του έθνους μας απάντηση, βρίσκεται μέσα στην Ιστορία της Επανάστασης του 1821. Γιατί παρόλα αυτά πέτυχε?
Διότι σε αυτήν στρατεύτηκαν και έδωσαν τον εαυτό τους τόσο διαφορετικοί άνθρωποι. Οπως για παράδειγμα οι δύο κορυφαίες προσωπικότητες της. Ο λαϊκός Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και ο αριστοκράτης Ιωάννης Καποδίστριας. Ο πρώτος ,ο κλέφτης των βουνών της Πελοπονήσου, που γεννήθηκε κάτω από ένα δένδρο, πήρε τα όπλα και έγινε ο στρατηλάτης του αγώνα. Ο δεύτερος, ο κόμης της Κέρκυρας, έζησε σε σαλόνια, αλλά έδωσε όλο τον εαυτό του για την επικράτηση της Επανάστασης και τη συγκρότηση του ελληνικού κράτους. Τόσο διαφορετικοί ,αλλά και πολύτιμοι για το έθνος. Συμετείχαν με πάθος στον ίδιο αγώνα ,όπως και οι άλλοι αγωνιστές, τόσο διαφορετικοί και αυτοί μεταξύ τους. Μήπως με τα σύγχρονα μυωπικά δεδομένα μας κακώς το έπραξαν, αλλά έπρεπε να αλληλοκατηγορούνται ως.. χαρτογιακάδες και πουλημένοι , ή ως αγράμματοι και ..κατσαπλιάδες αντιστοίχως?
ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ
Η ατυχία να συνορεύουμε με έναν άπληστο, κακομαθημένο γείτονα, που ονειρεύεται την ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αυξάνει τις προκλήσεις που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε ως έθνος. Δεν αρκεί μόνο η προκοπή μας στο πεδίο της ειρήνης και της καθημερινότητας. Είμαστε υποχρεωμένοι και πράγματι το πράττουμε, να εξοπλιζόμαστε και προετοιμαζόμαστε να αντιμετωπίσουμε κάθε απειλή της εδαφικής μας ακεραιότητας.
Παράλληλα να δυναμώσουμε ακόμα περισσότερο τις συμαχίες μας. Διότι δυστυχώς, κάποιοι σύχρονοι ξένοι ηγέτες, είναι κατώτεροι των περιστάσεων, πολύ απέχουν από τους οραματιστές προκατόχους τους. Χρειαζόμαστε ένα νέο κύμα φιλελληνισμού, το οποίο διαμορφώνεται, όχι μόνο από τις κυβερνήσεις ,αλλά και από τον λαό. Ο καθένας μας στις συζητήσεις με τους ξένους πολίτες, να γίνει κήρυκας των εθνικών μας δικαίων.
Και φυσικά στο επίπεδο της καθημερινότητας να αναδείξουμε τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της φυλής μας. Είμαστε λαός ευφυής και δημιουργικός. Εργατικός και παραγωγικός ,όταν δεν παρασυρόμαστε από κακομαθημένες συντεχνιακές συμπεριφορές. Η Ελλάδα είναι πρώτη παγκόσμια δυναμη στη ναυτιλία. Κατέχει περίοπτη θέση στον τουρισμό, ευνοημένη από τη φύση και τις κλιματολογικές της συνθήκες, που προάγουν την παραγωγή ποιοτικών προϊόντων. Διαθέτουμε το μέγιστο πλεονέκτημα της Ελληνικής Ιστορίας, τον πλούτο των αρχαιολογικών μνημείων και του μοναδικού Πολιτισμού μας.
Η επισήμανση όλων αυτών των συγκριτικών πλεονεκτημάτων μας, δεν είναι …Εθνικισμός. Είναι γνήσιος Πατριωτισμός, απαλλαγμένος από συμπλέγματα κατωτερότητας ή ανωτερότητας της φυλής μας. Ως Εθνος έχουμε την παράδοση και την ικανότητα να προσδιορίσουμε ορθά και τον όρο του “διεθνισμού”. Οπως σοφά ελέχθη.. “Είμαι Ελλην, για αυτό κάθε μη ελληνικόν, δεν μου είναι ξένο !!”. Σε συνδυασμό με το περίφημο “Είμαστε όλοι Ελληνες”,μπορούμε να συνθέσουμε τον σύγχρονο ελληνικό ..διεθνισμό, προϊόν της αυτοπεποίθησης που δικαιούται να επιβάλει η Ιστορία μας.
Ας ευχηθούμε οι εορτασμοί της επετείου να αναδείξουν ως πρόσταγμα ΤΗ ΝΕΑ ΕΘΝΙΚΗ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ.