*του Παναγιώτη Βούρου
Μέσα σε λίγες μέρες, τέλη Ιουλίου,στο πικ της όποιας “κουτσουρεμένης” σεζόν, που είναι ζητούμενο η τουριστική μας επιβίωση σε αντίξοες συνθήκες, μέσα από τραγικές καταστάσεις αλλά και εσωτερική δυσφήμιση, και παρά την όποια προσπάθεια ΜΜΕ και πολιτών και καταστηματαρχών εστίασης και εννοείται ιδιοκτητών χώρων διαμονής και ξενοδοχειακών καταλυμάτων να διαφημίζουν το νησί μας και να παραβλέπουν κακώς κείμενα για το συλλογικό καλό γιατί ..αυτό πρέπει να μας αφορά ετούτη τη στιγμή, ενότητα και συνεργασία και πρωτοβουλίες ακόμη κι αν το ταμείο είναι μείον, όπως πάντα, το νερό στο Μασούρι δεν υπάρχει ούτε για δείγμα, ούτε σταγόνα. Από νωρίς το απόγευμα! Που κάποιος γυρνά από το μπάνιο του, που κάποιος αρχίζει την εργασία του, που κάποιος θέλει να κάνει την ανάγκη του!
Ξέρω, κανείς δεν το θέλει. Αλλά γίνεται. Και γινόταν. Όχι πάντως δύο φορές σε μια βδομάδα και με πολύ λιγότερους τουρίστες, σε σχέση με το ’18 και φυσικά το ’19. Γιατί λοιπόν δεν φτιάχνεται επιτέλους το τεχνικό αυτό πρόβλημα που ταλαιπωρεί και υποβαθμίζει εν έτει 2021 (!) τον τουρισμό και την ποιότητα της Καλύμνου που όλοι μας, ανεξαιρέτως, φιλότιμα και υπομονετικά, με άδεια τσέπη και πολλή αγάπη προσπαθούμε κόντρα μάλιστα σε πολιτικές ασύμφορες για το νησί μας από διάφορα κέντρα εξουσίας, να την διατηρήσουμε όπως μας αξίζει; Και ας μην είναι εύκολο και βολικό τέτοιες μέρες που διανύουμε, εύθραυστες, κρίσιμες, απρόβλεπτες.
Σκληρές.
Μέσα σε λίγες μέρες, δύο φορές, ούτε σταγόνα. Ναι, κάποιος θα πει: “ε, συμβαίνουν αυτά”. Σαφώς. Μόνο που, άλλο να συμβαίνει σε έκτακτη κατάσταση, και άλλο επειδή υπάρχει διαχρονικό πρόβλημα, αλλά δεν επιλύεται. Και να ‘ταν το μοναδικό; Κάλυμνος, με τα ωραία σου.. Και μάλιστα, όταν μιλάμε για πρόβλημα σε πρώτο αγαθό, όπως το νερό, μέσα στο καλοκαίρι, η λέξη είναι ..ντροπή. Γενικά, μιλάω, μην παρεξηγηθεί και κανείς. Γιατί είναι της μόδας να θίγεται και ο θύτης. Και ναι, δεν μιλώ για μένα. Προφανώς.
Και ναι, δεν είμαι μίζερος άνθρωπος. Αν και στο Μασούρι, αν και στην εστίαση, όλοι μας λίγο-πολύ, χαμογελούμε, παρότι συχνά είμαστε στο περιθώριο (από τοπικούς άρχοντες). Και πάλι, τους “ευχαριστούμε” για όλα. Γιατί όσο γίνεται, ως αντίβαρο στις δυσμενείς εξελίξεις, μας τιμούν οι συμπατριώτες μας, οι ομογενείς μας, μας στηρίζουν ανελλιπώς, μα όσοι τουρίστες θα βιώνουν αυτό το πρωτόγνωρο γεγονός, ξανά και ξανά, ακόμη κι αν το καταλαβαίνουν, δεν σημαίνει πως είναι και ικανοποιημένοι με αυτό .. ούτε και το δικαιολογούν.
Σκέφτομαι τον λαντζέρη, που θα σχολάσει 4-5 το πρωί, τον σερβιτόρο, τον μάγειρα, που χωρίς νερό θα μαγειρεύει για 100 άτομα μέσα στο λάδι και τα τηγάνια. Και φυσικά ..σκέφτομαι τον τουρίστα, που όταν πηγαίνει τουαλέτα θα πρέπει αμήχανα να του πεις: “συγγνώμη, κύριε, δεν υπάρχει νερό για την ανάγκη σας”. Και εννοείται, επειδή δεν το λες εύκολα αυτό, δεν το πάει η καρδιά σου και λογικό, πολλοί της περιοχής μάζευαν από νωρίς νερό από το σύστημα αφαλάτωσης για την τουαλέτα και ίδια χρήση και παρακαλούσαν θερμά να χρησιμοποιήσει ο πελάτης το ..κουβαδάκι του (!) κατά την ανάγκη του γιατί υπάρχει πρόβλημα στο δίκτυο. Γιατί ..μπορούμε!Όμορφες ιστορίες, εν Καλύμνω της ανάπτυξης..
ΥΓ. Ανοιγοκλείνουν και καφέ-μπαρ για να μην βαριόμαστε. Για να έχουμε καλό χειμώνα
