Τότε που τα παιδιά φτιάχνανε μόνα τους τα παιχνίδια, εκτός από τις κατασκευές τους χρησιμοποιούσαν ορισμένους χώρους, φυσικούς και όχι κατασκευασμένους, όπως π.χ. τα γήπεδα, στους οποίους έδιναν όνομα και έπαιζαν συγκεκριμένα παιχνίδια. Έτσι στο άκουσμα του χώρου, του σημείου ή απλά του βράχου, του δέντρου κ.λπ., όλοι γνώριζαν πού βρίσκεται και τι παιχνίδι κάνανε εκεί τα παιδιά.
Από τα πάμπολα σημεία που υπάρχουν,σ’ αυτό το σημείωμα θα αναφερθώ μόνο σε τρία, αλληλένδετα όμως, ενός χώρου θαλασσινού, τα οποία κάθε καλοκαίρι παλιότερα γνώριζαν μέρες δόξας από τα παιδιά του Χωρίου και των Μπροστά, που τα είχαν στην πρώτη θέση της προτίμησής τους για τις θα- λάσσιές τους αθλοπαιδειές. Πρόκειται για τον Καπασατό, τη Μέσα Ξέρη και το Ξώμολο, που βρίσκονται στην παραλία των Λιναριών.
Ο Καπασατός είναι ένας βράχος, κάπου δέκα μέτρα από ’κει που σκάει το κύμα και στο αριστερό μέρος της παραλίας, δηλαδή κοντά στην Πατέλλα. Ο βράχος αυτός μόλις που περισσεύει, όταν είναι γαλήνη, από την επιφάνεια της θάλασσας, γύρω στους 20 – 30 πόντους.
Η Μέσα Ξέρη βρίσκεται πιο βαθιά, κάπου άλλα τόσα μέτρα και λίγο δεξιότερα από το Καπασατό, δίχως όμως να εξέχει αφού είναι γύρω στο ένα μέτρο κάτω από την επιφάνεια του νερού.
Ο Ξώμολος τέλος βρίσκεται στη δεξιά μεριά της παραλίας. Παλιότερα απείχε από αυτήν κάπου τρία τέσσερα μέτρα, με πέτρες όμως ενδιάμεσα πάνω στις οποίες πατούσε κανείς, για να φθάσει. Σήμερα με επιχωματώσεις που έκαμε ένα παρακείμενο καφενείο – εστιατόριο, αγγίζει την άκρη του γιαλού. Ο Ξώμολος είναι ένας βράχος όρθιος γύρω στα τρία μέτρα ψηλός.
Κάθε καλοκαίρι ο Καπασατός, η Μέσα Ξέρη και ο Ξώμολος, ήταν τα σημεία που οι νεαροί ή μάλλον οι νεοσσοί κολυμβητές της περιοχής που προανέφερα, περνούσαν τις περισσότερες ώρες της ημέρας. Δημοφιλέστατα και τα τρία σημεία και πασίγνωστα, συγκέντρωναν πλήθος παιδιών με χρώμα, από τον ήλιο, αφρικάνικο και αδυνατισμένων από το ξεροφάι – βλέπετε ο νους βρισκόταν στο παιχνίδι, αλλά και η οικογενειακή οικονομία του καιρού εκείνου δεν προσφερόταν για καλοπέραση των μικρών – και τη διαολιά.
Ο Καπασατός αποτελούσε για τα παιδιά το ορόσημο της πρώτης απόδειξης για την ικανότητά τους στο κολύμπι. Μόλις κατάφερναν να πάνε μέχρις εκεί, σήμαινε ότι ήξεραν πλέον μπάνιο, δηλαδή κολύμπι. Από τον Καπασατό άλλωστε έκαναν και τις πρώτες τους βουτιές, τάχα από τα ψηλά.
Το δεύτερο βήμα της επιτυχίας στο κολύμπι ήταν να κατορθώσουν να φτάσουν μέχρι τη Μέσα Ξέρη. Όταν το πετύχαιναν, σήμαινε πως είχαν ξεφοβηθεί εντελώς τη θάλασσα και ήταν έτοιμοι για το ανοιχτό πια κλούμπισμα.
Από ’κει και μετά πήγαιναν στο Ξώμωλο και κάνανε τις βουτιές τους από τα ψηλά. Επίσης έκαναν τις αλαπνιές τους, δηλαδή το κολύμπι κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας ή αλλιώς το μακροβούτι που λένε αλλού.
Το μέτρο στην ικανότητα της αλαπνιάς ήταν και πάλι ο Καπασατός για τα πολύ μικρά παιδιά και τις κοπέλες, και η Μέσα Ξέρη για τα πιο μεγάλα. Τα μικρά μετά από εξάσκηση στην απόσταση του Καπασατού, περνούσαν στην πιο μεγάλη της Μέσα Ξέρης. Οι κοπέλες αρκούντο μόνο στην απόσταση του Καπασατού. Οι πιο ικανοί από τους βουτηχτές, μπορούσαν να κάμουν με αλαπνιά δύο φορές την απόσταση της Μέσα Ξέρης.
Εκτός από τις αλαπνιές δίπλα στην Μέσα Ξέρη γινόταν η πρώτη εξάσκηση για τα μπρούκια, που ήταν η κατάδυση με τα πόδια και εθεωρείτο η πιο δύσκολη, με αποτέλεσμα να απαιτεί ειδίκευση και ξεχωριστή ικανότητα.
Για να μην αδικήσω όμως και άλλα μέρη κολυμβητικής εξάσκησης, αναφέρω ότι για βουτιά από τα ψηλά υπήρχαν ο Κρεμμαστός στα Χανναβαριά του Καντουνιού, ο Ξεσητός στην αριστερή πλευρά του Πλατύ Γιαλού και ο Μεγάλος μώλος στη Συκιά των Μυρτιών. Επίσης κάτι αντίστοιχο υπήρχε και στα Σφαγεία της Πόθιας.
Τα σημεία αυτά, ήταν γνωστά και δημοφιλή, αλλά μόνο στα σχετικά μεγάλα παιδιά, τα οποία είχαν ανεπτυγμένη εντελώς την κολυμβητική τους ικανότητα, γιατί ήταν αρκετά επικίνδυνα, με αποτέλεσμα, ποτέ να μην αποκτήσουν τη δημοτικότητα του Καπασατού, της Μέσα Ξέρης και του Ξώμολου.
Σήμερα τα σημεία αυτά υπάρχουν, αλλά έχουν περιπέσει στην αφάνεια και στην ανωνυμία, μια που αν και τα παιδιά κάνουν μπάνιο κοντά τους, δεν τους δίνουν ιδιαίτερη σημασία. Το πολύ να πατήσουν ή να ακουμπήσουν πάνω τους, για να ξεκουραστούν. Μετά βγαίνουν στην παραλία και παίζουν ρακέτες και μπιτς βόλεϊ.
