Τώρα που ηχούν οι σειρήνες εκεί κι ακούγονται μέσω των τηλεοράσεων στα σπίτια μας, τώρα που γίνονται πρόσφυγες άνθρωποι μπρος στα μάτια μας κι αλλάζει δραματικά η ζωή τους, ασυναίσθητα το μυαλό μου ξεφεύγει. Μου φέρνει εικόνες όχι τόσο μακρινές. Μέχρι το καλοκαίρι του 2019. Ήταν τότε η τελευταία φορά που ήρθαν από κει νέα παιδιά για να γνωρίσουν τη Χώρα μας,τη γλώσσα μας και τα ήθη και έθιμα μας. Και συγχρόνως να μας παρουσιάσουν τα δικά τους με ευγένεια και πρόσχαρη διάθεση.
Μιλάμε για το Σωματείο Διεθνών Σχέσεων και Πολιτιστικών Ανταλλαγών Καλύμνου –Αθήνα που με επικεφαλής την κυρία Μαρία Θεοδωρίδου και την ομάδα της, ήδη από το 1994,σχημάτισε ένα σπουδαίο δίκτυο επικοινωνίας με πολλές Χώρες(πάνω από 30) σε όλες τις Ηπείρους.
Υπό τη σκέπη του δικτύου ερχόντουσαν εδώ παιδιά για τρεις εβδομάδες το καλοκαίρι,έκαναν εντατικά μαθήματα και συγχρόνως ζούσαν κοντά μας κι επέστρεφαν στις Χώρες τους ως οι καλύτεροι πρεσβευτές μας.
Στο τέλος του προγράμματος έκαναν μια γιορτή, που σίγουρα μένει αξέχαστη σε όσους είχαν την τύχη να παρακολουθήσουν και φυσικά σε όσους συμμετείχαν.
Τα παιδιά προσπαθούσαν να μιλήσουν τη γλώσσα μας, να τραγουδήσουν τα τραγούδια μας, να χορέψουν τους χορούς μας. Συγχρόνως,φορώντας τις στολές τους να μας γνωρίζουν τον πολιτισμό τους,το πνεύμα της πατρίδας τους. Απ’αυτές τις επισκέψεις προέκυψαν τμήματα Ελληνικών Σπουδών τόσο στη Μαριούπολη όσο και στην Τυφλίδα της Γεωργίας,αλλά και σε άλλες Χώρες,όπου έφτασαν να διδάσκουν πολλά από αυτό τα παιδιά. Άραγε πως να είναι τώρα;
Η σκέψη μας και οι προσευχές μας είναι Μαζί τους
Κάλυμνος, Μάρτιος 2022
Οι φωτογραφίες που παραθέτουμε είναι από τη σελίδα του Σωματείου Διεθνών Σχέσεων και Πολιτιστικών Ανταλλαγών Καλύμνου –Αθήνα
