Όταν ήμασταν μικροί, ανάμεσα στα πολλά παιχνίδια μας ήταν και εκείνο της “Κολοκυθιάς”. Καθόμασταν οκλαδόν όλοι στον γύρο και παίρναμε έναν αριθμό ο καθένας. Μετά άρχιζε ο πρώτος με το νούμερο “ένα” κι έλεγε:
-Εχω μια κολοκυθιά που κάνει… τρία κολοκύθια. Το παιδί που είχε τον αριθμό 3 σηκωνόταν όρθιο κι έλεγε, τάχα αγανακτισμένο:
-Και γιατί να κάνει τρία;
_-Αμ, πόσα;
-Ας κάνει έξι…
-Και γιατί να κάνει έξι…
Και το παιχνίδι συνεχιζόταν, μέχρι που κάποιος αφηρημένος παίκτης δεν πρόσεχε τον αριθμό του, για να διαμαρτυρηθεί και να δώσει συνέχεια, πετώντας το μπαλάκι σε άλλη… “κολοκυθιά”.
Ποιος θα φανταζόταν, πως μετά από τόσα χρόνια εκείνα τα παιδιά θα υποχρεώνονταν σήμερα, σε ηλικίες πέραν των -ηντα, να το ξαναπαίξουν! Μόνο που στις μέρες μας τη θέση της Κολοκυθιάς πήρε… η “Πανδημιά”, εδώ και τρία χρόνια “. Εφτά παίκτες, δύο σε ηλικία πάνω από τα εξήντα, δύο από τον χώρο της δεκαετίας των 70, ένας στην είσοδο των 80 κι ένας στην έξοδό τους. Τον κύκλο του παιχνιδιού έκλεινε ο τελευταίος που δεν θυμάται πότε γιόρτασε τα ενενηκοστά του γενέθλια! Πήραν και ονόματα από το ελληνικό μας αλφάβητο και έλαβαν θέσεις και στάσεις ανάλογα με τα προβλήματα που τους κληροδότησαν τα χρόνια τους: Σπονδυλοαρθρίτιδες, μέσες, αυχενικά, πόδια, ισχία και άλλα. Όλοι καθιστοί, κάποιοι και με μπαστουνάκια και μετά από συμφωνία να μην σηκώνονται όρθιοι, όταν θάπρεπε να πάρουν τον λόγο, όπως όταν ήτανε παιδιά, γιατί θα καθυστερούσε πολύ το παιχνίδι κι όχι μόνο…
Ο πρώτος, ο Αλφάδης, ξεκίνησε λέγοντας
-Έκανα το πρώτο εμβόλιο, το”μπουρλατζονσονμοντερναλ” – το είπα χωρίς να πάθω και σαρδάμ! – διαλέγοντας μια από τις τρεις δραστικές του ουσίες, το “μπουρλάν”, το “τζονσονίλ”, ή το “μοντερνάλ” -δεν θυμάμαι ποια – και απόκτησα ανοσία!
Παίρνει τον λόγο η κ. Βήτα και, γελώντας ειρωνικά, του λέει σοβαρά:
-Και γιατί μόνο ένα; Εγώ έκανα και το δεύτερο, για να αισθάνομαι πιο ασφαλής. Και επειδή δεν μπορώ να προφέρω το “πφ” της εταιρείας Pfizer του Μπουρλά, γιατί κολλούν τα χείλη μου και δυσκολεύομαι να τα ξεκολλήσω, το ονόμασα “κικιλιοτσιορδίλιον”, από τα ονόματα του πρώην υπουργού υγείας και του καθηγητή που μας προέτρεπαν να το κάνουμε.
-Πετάγεται ο Γαμαθάς, ο οποίος ήταν ένας από τους πρώτους που τα δοκίμασε και τα δύο και με βραχνή φωνή τους πληροφορεί πως χρειάζεται, δυστυχώς, κι ένα τρίτο, το Χαρδαλιάν, το οποίο, ως προτεινόμενο από τον προστάτη των πολιτών, υφυπουργό Χαρδαλιά, ονομάστηκε “χαρδαλίν. Και συμπληρώνει: Ο κοβίδιος εχθρός λαμβάνει οβιδιακές μεταμορφώσεις, με αποτέλεσμα να μην αναγνωρίζεται και επομένως να προστατεύεται κι αυτός…
– Και γιατί μόνο τρία και όχι τέσσερα; Διορθώνει η κ. Δελτή (δεν ήθελε να ονομαστεί Δέλτα, γιατί ήταν η παραλλαγή του κορονοιού που οδήγησε σε “φυγή” τους περισσότερους, την περίοδο που επικράτησε). Είχε κάνει ήδη τα τρία πρώτα και ενημερώνει τους συμπαίκτες της: Ξεχάστε τα προηγούμενα! Αν δεν έχετε τρυπηθεί και με το… “Παγώνιο”, δεν υπάρχει προστασία! Με το παγώνιο, μόνο που βλέπει ο θανατηφόρος ιός το μάτι εκείνης, από την οποία έλαβε το όνομα, έντρομος εξαφανίζεται!
Τότε τον λόγο παίρνει, ο Εψιλος και τους ανακοινώνει πως εμφανίστηκαν νέες μεταλλάξεις του ιού, μετά τον πανικό που γνώρισε από το παγώνιο εμβόλιο!
-Ο καινούργιος ιός έχει γίνει πολυ- πολύ μικρός, για να μην εντοπίζεται και γι’ αυτό τον ονόμασαν “όμικρον”, 1, 2,3… Ίσως, γιατί, σε αντίθεση με τα γράμματα, οι αριθμοί είναι ανεξάντλητοι, ή γιατί με τα νούμερα τα μικρόβια ετοιμάζονται να μας παίξουν τη δική τους Κολοκυθιά!…
Όλα τα προηγούμενα εμβόλια, μπουρλάν, τζονσονίλ, μοντερνάλ, ο νέος υπουργός τα θεωρεί αναποτελεσματικά και μας προτείνει το επικαιροποιημένο δικό του εμβόλιο, το “πλευρήτιο”, αν θέλουμε να μην έχουμε περιπέτειες με την υγεία μας που είναι ήδη πολύ κλονισμένη! Σας πληροφορώ μάλιστα, ότι έχει ακουστεί πως θεραπεύει και την … πλευρίτιδα!
Σηκώνεται ο ΣΤ’ού, ο οποίος δεν ήταν Κινέζος αλλά Κορεάτης από την ενορία του Προδρόμου της Χώρας και είχε δεχτεί και τα πέντε εμβόλια! Παραβλέπει τη συμφωνία που είχαν κάνει στην αρχή του παιχνιδιού να μην στέκονται όρθιοι, μην συμβεί κανένα ατύχημα και το χρεωθούν τα εμβόλια, και τους προβληματίζει με την ερώτησή του:
-Γιατί να σταματήσουμε στα πέντε; Ας είμαστε σε επιφυλακή και για το έκτο που “παίζεται προσεχώς”, όπως μας ενημέρωναν παλιά στους κινηματογράφους. Αυτό θα πάρει ασφαλώς το όνομα του… πρωθυπουργού μας! Θα είναι το “mitsotachil”, το πιο δραστικό και διαχρονικό εμβόλιο, όπως είναι και ο ίδιος και η οικογένειά του! Αυτό θα σημάνει το τέλος της πανδημίας! Ας προσέξουμε όμως μια πολύ σοβαρή παρενέργειά του: Μπορεί να αλλάξει το DNA μας, να παραταθεί η ζωή μας, να χάσουμε την ανεπηρέαστη πολιτική μας κρίση, και να τον ψηφίζουμε διαχρονικά – μας αρέσει δεν μας αρέσει! Τον ίδιο σήμερα και τα παιδιά και τα εγγόνια του αύριο! Όλοι τότε μπήκαν σε βαθιά περίσκεψη…
Ο Έβδομος που εκτελούσε χρέη διαιτητή και τον θεωρούσαν Νέστορα της συντροφιάς, διακόπτει το παιχνίδι στο σημείο αυτό, που έδειχνε να μην έχει τέλος, όπως και το παλιό γνωστό παραμύθι, και τους συμβουλεύει να το επαναλάβουν, μόλις προκύψουν νέα δεδομένα!…
-Σας βλέπω ήδη πολύ κουρασμένους. Κάποιοι να βήχουν και να κρατούν τα κεφάλια τους. Θα πρέπει να κάνουμε ένα διάλειμμα και καθώς ήμασταν ο ένας δίπλα στον άλλο, ας πάμε και όλοι μαζί για ένα rapid test… Δεν ξέρουμε πόσα κολοκύθια, συγνώμη εμβόλια, θα φάμε ακόμα!…Ας κάνουμε τώρα το αντιγριππικό που είναι επίκαιρο, δοκιμασμένο και αποτελεσματικό και βλέπουμε…
Νοέμβριος, 2022.
