Ημέρα λαμπρή, ημέρα διπλής γιορτής η σημερινή. Ημέρα αγγελίας της σωτηρίας του ανθρώπου, ημέρα ευγγελισμού της απελευθέρωσης της
Ελλάδος.Ημέρα που μας φέρνει στη μνήμη τους ανθρώπους εκείνους πού είχαν « αρετή και τόλμη» και πήραν την ιερή απόφαση να αποτινάξουν τον βαρύ ζυγό της δουλείας.
Είναι ημέρα που μας υποχρεώνει να ξαναθυμηθούμε την ιστορική μας κληρονομιά,τις εθνικές μας υποθήκες και το ιερό μας χρέος. Είναι ημέρα
σταθμός στήν ιστορική πορεία του έθνους μας η 25 η Μαρτίου του 1821.
Είναι το ξημέρωμα μιας μακρόχρονης νύχτας.Η ανάσταση μετά το Γολγοθά και τη σταύρωση της φυλής μας στις 29 Μαίου του 1453.Είναι
ημέρα που μας θυμίζει ότι είμαστε, οι σημερινοί Έλληνες, γεννήματα μιας μοναδικής επανάστασης, της επανάστασης του 1821, που συγκλόνισε ολόκληρο τον κόσμο και άφησε απάνω του ανεξίτηλα τα ίχνη της. Και τούτο,γιατί σήμανε την αφύπνιση όλων των καταπιεσμένων
εθνών της γης και ξαναζωντάνεψε μέσα στη συνείδηση της ανθρωπότητας τις ακατάλυτες και προαιωνιες αξίες του
ελληνισμού.. Είναι κάτι το ξεχωριστό,το ανεπανάληπτο, στην ελληνική μα και την παγκόσμια ιστορία.Γι’ αυτήν, έκθαμβος μπροστά στο
μεγαλείο της, ο ποιητής, δίκαια γράφει: «Με μιας ανοίγει ο ουρανός,τα σύννεφα μεριάζουν, οι κόσμοι μείνανε βουβοί‧ παράλυτοι κοιτάζουν!..»
Την ημέρα αυτή και το το πνεύμα της μερικοί σύγχρονοι πατραλοίες επιχειρούν να υποβαθμίσουν και να αλλοιώσουν και κυρίως,όπως γράφει
και ο Κωνσταντίνος Τσάτσος, να την παραμορφώσουν. Θαυμάστε!
Βγήκε χθές (26-3-2014) ένας ανεκδιήγητος τύπος στην τηλεόραση και ούτε λίγο ούτε πολύ υποστήριξε- άκουσον άκουσον- ότι ο Κολοκοτρώνης ήταν φίλος των Τούρκων και πολεμούσε γι αυτούς! Μα μήπως συμβαίνουν αυτά μόνο στους καιρούς μας; Δυστυχώς όχι.
Πάντα ανθούσε μέσα στο λαό μας το είδος των αρνητών και παραχαρακτών της ιστορίας, πάντα το είδος του Εφιάλτη. Γράφει για το Ρήγα Φεραίο, γύρω στο 1811, ο καλοβολεμένος αρχίατρος του υιού του Αλή Πασά,του Μουχτάρ, ο Μιχαήλ Περδικάρης: ότι «ήτον άσωτος και φαυλόβιος και φιλοκερδής κ’ αισχροκερδής και φιλόδοξος»! Και ότι « το κίνημά του,ο σκοπός,ο τρόπος δεν ημπορούσε κατ’ ουδένα τρόπον να λάβει καλήν και ωφέλιμον έκβασιν». Δεν γράφει όμως ότι ο Ρήγας έδωσε τη ζωή του, ενώ εκείνος τα πέρασε πολύ καλά υπηρετώντας τον Τούρκο…Δεν γράφει ότι οι πύρινοι λόγοι του εθνεγέρτη θέρμαναν και πύρωσαν τις ψυχές των υποδούλων, και η φλόγα τους ξεχύθηκε και έκαψε το δυνάστη.
Ας κλείσουμε τα αυτιά μας και ας εξωβελίσουμε από τη σκέψη μας όλους αυτούς και ας τους αποξενώσουμε από τη συνείδησή μας. Ας κρατήσουμε μέσα μας ότι η ημέρα αυτή είναι κάτι το ξεχωριστό και ανεπανάληπτο και όχι μόνο μια εορταστική επέτειος με παρελάσεις,
σημαιοστολισμούς και άλλες παρόμοιες εκδηλώσεις. Ότι είναι πάνω από όλα ημέρα μνήμης για όσους έδωσαν τη ζωή τους στον ιερό σκοπό του Αγώνα της και χαράς παράλληλα για αυτό που μας χάρισαν,την ελευθερία.
Λέει ο ποιητής: « Διαβάτη, στάσου προσοχή: δω χάμω κείτονται νεκροί που δεν επρόδωσαν ποτέ, ποτέ δεν είπαν ψέματα, τύραννο δεν
προσκύνησαν.-Διαβάτη , στάσου προσοχή και μ’ άξιο νου μελέτα τους. τί αν χαίρεσαι τ’ωραίο φως κι αν όλο θάρρος περπατάς κι αν σ’ αγαπάνε κι αγαπάς κι ό,τι καλό ’χεις στη ζωή στο χάρισαν τουτ’ οι νεκροί. Διαβάτη , στάσου προσοχή και μ’ άξιο νου μελέτα τους» .
Ημέρα, λοιπόν, τιμής και χρέους η σημερινή για το πνεύμα όλων εκείνων που αγωνίσθηκαν και θυσιάστηκαν υπερ «Πίστεως και
Πατρίδος», για το πνεύμα που έκαμε τον ποιητή να τραγουδήσει: « Για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία για αυτά τα δύο πολεμώ κι αν δεν τα αποκτήσω τι μ΄οφελεί να ζήσω»
