Ένας ακόμη Καλύμνιος ευπατρίδης, ο Γιάννης ο Πουγούνιας, πέρασε στην αιωνιότητα. Και τούτη είναι δεδομένη, αφού ο εκδημήσας την Κυριακή, 20 Οκτωβρίου, αφήνει πίσω του βαθύ αποτύπωμα μέσα από το συγγραφικό του έργο, μια πτυχή της προσωπικότητάς του που, κυριολεκτικά, τον καθόρισε. Θα μείνει, επιπρόσθετα, βαθιά χαραγμένη η διδασκαλική παρουσία του στη μνήμη εκατοντάδων μαθητών και μαθητριών του στα γυμνασιακά θρανία, τις δύσκολες δεκαετίες του ΄60, ΄70, ΄80 και ΄90.
Οι τρεις ιδιαίτερες αρετές, τα δικά του ξεχωριστά χαρακτηριστικά, αυτά που κοσμούσαν τη μορφή του αείμνηστου Γιάννη, ταυτόσημα της βιωτής του, ήταν τούτα: Πραότητα, μειλιχιότητα, ευγένεια. Ήταν ένας καλοσυνάτος, καλλιεργημένος και δημιουργικός άνθρωπος, στολίδι της εκπαίδευσης κι εξαιρετικός οικογενειάρχης.
Καταρτισμένος στην επιστήμη που διακόνησε, τη φιλολογία, με ζέση και φλόγα στη διδασκαλία του, με απαράμιλλή συνέπεια στα εκπαιδευτικά του καθήκοντα. Διώχτηκε, μάλιστα, για τις δημοκρατικές του πεποιθήσεις και παύτηκε κατά τα χρόνια της δικτατορίας, αλλά δεν πτοήθηκε. Επανήλθε και συνέχισε το έργο του με πυξίδα τα ελληνοχριστιανικά ήθη, τα πιστεύω του που δεν έβλαπταν κανέναν, και, πιστός στον όρκο που έδωσε στο ξεκίνημα της εκπαιδευτικής του πορείας, ολοκλήρωσε ευδοκίμως την εκπαιδευτική του υπηρεσία.
Προικισμένος με φλέβα λογοτεχνική, άρχισε να γράφει διηγήματα και ποιήματα από τα μαθητικά και ύστερα κατά τα φοιτητικά του χρόνια. Κάποια απ΄αυτά διακρίθηκαν και βραβεύτηκαν σε σχετικούς λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Έτσι συνέχισε και ως καθηγητής. Λάτρης, επίσης, της ελληνικής ιστορίας και ιδιαιτέρως της τοπικής, στράφηκε από πολύ νωρίς στη συγγραφή και ιστορικών βιβλίων. Μας άφησε ενδιαφέροντα πονήματα, εμπλουτίζοντας τον κατάλογο των βιβλίων που αναφέρονται στην ιστορία της Καλύμνου κι έχουν ντόπιους δημιουργούς.
Υπηρέτησε και το Αναγνωστήριο Καλύμνου, μετέχοντας για πολλά χρόνια στο Διοικητικό του Συμβούλιο. Είχα την τύχη να συνεργαστώ μαζί του ως πρόεδρος για εννέα χρόνια και ως γραμματέας και ταμίας για άλλα έντεκα και γνώρισα καλύτερα τον άνθρωπο, τον καθηγητή, τον συγγραφέα και πολίτη Γιάννη Πουγούνια. Θα πω με βεβαιότητα τούτο: Η οριστική αναχώρηση τέτοιων ανθρώπων από την τοπική μας κοινωνία αφήνει δυσαναπλήρωτο κενό. Φτωχαίνει, πράγματι, ο τόπος!
Κοντά σ΄αυτά και η αγάπη του στη φύση. Το περιβόλι του στη Μαρίσκα ήταν ο παράδεισός του. Οι μανταρινιές, οι πορτοκαλιές, οι λεμονιές οι φίλες του, οι συνομιλήτριές του. Η μυρωδιά του νοτισμένου χώματος και η περίοδος της ανθοφορίας της ιδιαίτερης συντροφιάς του ήταν οι πηγές της έμπνευσής του. Πολλά βιβλία έχουν …χτιστεί στο πατάρι του πηγαδιού του, στη δροσιά της γήινης χάσκουσας αγκάλης και του μεθυστικού αρώματος των ανθισμένων εσπεριδοειδών του.
Θερμά συλλυπητήρια στην αγαπητή μας συνάδελφο Ευαγγελία Καρδούλη, εκλεκτή σύζυγο του μεταστάντος και στα τρία εξαιρετικά παιδιά του, τα οποία ως γνήσιος Καλύμνιος πατέρας λάτρευε. Στους γιατρούς Μιχάλη και Καλλιόπη και στην τοπογράφο-μηχανικό Κατερίνα.
Αγαπητέ και αλησμόνητε Γιάννη, ας είναι ελαφρύ το χώμα της Καλύμνου, αυτής που ύμνησες μέσα από τις ¨ΚΑΛΥΜΝΙΑΔΕΣ¨ σου, που θα σε δεχτεί σε λίγο στην αγκαλιά του.