Άρθρο που δημοσιεύεται στην έντυπη έκδοση της «ΝΗΣΙΩΤΙΚΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ» του Σαββάτου 5 Νοεμβρίου που κυκλοφορεί
Η βασική αιτία της απαξίωσης της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ως Κυβέρνησης Αριστεράς,είναι ότι κινείται εντός πλαισίων Συστήματος και διαχειρίζεται το Σύστημα.
Ως εκ τούτου η εξωτερική Πολιτική της είναι παγιδευμένη και εκφράζεται με την ενσωμάτωση στην ΕΕ.
Αυτή ακριβώς η παγιδευμένη Πολιτική της ενσωμάτωσης στην ΕΕ είναι που εμφανίζει την Γενική Ιδιωτικοποίηση ως μονόδρομο για τη Χώρα μας.
Στις 27/9/2016 έγινε συζήτηση στη Βουλή για το Πολυνομοσχέδιο της Κυβέρνησης με όλα τα συμπληρωματικά μέτρα για την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης του 3ου μνημονίου.
Βασικό στοιχείο του Πολυνομοσχεδίου είναι η Γενική Ιδιωτικοποίηση.
Στο σημερινό μας άρθρο θ’ αποδείξομε ότι η Γενική Ιδιωτικοποίηση διαμορφώνει ακτήμον Κράτος,που είναι κίνδυνος για το Έθνος και την κοινωνία.
1) Δυό λογικές για τον μονόδρομο της Γενικής Ιδιωτικοποιησης
Α) Η Τυπική λογική λέει:
α) Η Γενική Ιδιωτικοποίηση είναι στρατηγική επιλογή της ΕΕ.
β) Η Κυβέρνηση επιδιώκει την ενσωμάτωση στην ΕΕ
Συνεπώς:
γ)Η Γενική Ιδιωτικοποίηση γίνεται μονόδρομος για τη Χώρα μας
Πλην όμως (λέμε εμείς) η Τυπική λογική δεν είναι επαρκής λογική και το Σύστημα δεν μπορεί να επαναπαύεται σε μια λογική που δεν είναι επαρκής.
Β) Η Διαλεκτική λογική (που είναι επαρκής) λέει:
α1) Η Ελληνική κοινωνία είναι ταξική (=χωρισμένη σε αντίπαλες Τάξεις)
β1) Η Γενική Ιδιωτικοποίηση εκφράζει τα συμφέροντα της Άρχουσας Τάξης.
Επομένως η Γενική Ιδιωτικοποίηση είναι η βούληση της Άρχουσας Τάξης και όχι του Ελληνικού λαού.
γ1) Από τη στιγμή που υπάρχει και αντίπαλη Τάξη και ήδη αυτή η αντίπαλη Τάξη είναι πολιτικοποιημένη (=έχει τη δική της οργανωμένη πολιτική έκφραση και δραστηριότητα) σημαίνει ότι σε κάποια στιγμή η βούληση της θα εμφανιστεί ως το αντίπαλο δέος προς την Γενική Ιδιωτικοποίηση
Άρα η Γενική Ιδιωτικοποίηση δεν είναι μονόδρομος.
δ1) Αν η βούληση της Άρχουσας Τάξης με την Γενική Ιδιωτικοποίηση διαμορφώσει τετελεσμένα,τότε η βούληση της αντίπαλης Τάξης θα έχει γενικότερες συνέπειες,πέραν της ακύρωσης της Γενικής Ιδιωτικοποίησης
2) Δύο μορφές πολιτικής κοροιδίας
Α) Η Κυβερνητική κοροϊδία
Η Κυβέρνηση κάνει ένα τακτικό ελιγμό: Βαφτίζει Αξιοποίηση της Δημόσιας Περιουσίας τις Ιδιωτικοποιήσεις. Πρόκειται για παραλλαγή (καμουφλάζ). Η Κυβέρνηση θέλει ν αποφύγει μέσω της παραλλαγής αρνητικές κριτικές πριν απ όλα απ τον δικό της κόσμο.
Η κοροϊδία δεν συνίσταται στο ότι η Ιδιωτικοποίηση δεν είναι Αξιοποίηση της Δημόσιας Περιουσίας.
Η κοροϊδία συνίσταται στο ότι αυτή η Αξιοποίηση της Δημόσιας Περιουσίας μέσω της Ιδιωτικοποιησης είναι σε βάρος του Έθνους και της Ελληνικής κοινωνίας.
Β) Η Δεξιά κοροιδία
Αντίθετα η Δεξιά δεν έχει ανάγκη παραλλαγής (καμουφλάζ) στην πολιτική της υπέρ των Ιδιωτικοποιήσεων. Η πολεμική της είναι στα τεχνικά σημεία,στους όρους της Ιδιωτικοποιησης [=εμείς κάνουμε Ιδιωτικοποιηση, εσείς κάνετε ξεπούλημα]
Η αντίθεση της Δεξιάς στο ξεπούλημα της Εθνικής Περιουσίας είναι τελείως προσχηματική:
Αν αυτός που σέρνεται στην Ιδιωτικοποπίηση (=η ψευτοΑριστερά) κάνει ξεπούλημα,αυτός που πάει με την θέληση του (= η Δεξιά) λογικά θα κάνει πιο εκτεταμένο ξεπούλημα.
3) Το ακτήμον Κράτος ως εθνική απειλή
Μετά την Γενική Ιδιωτικοποίηση το Εθνικό Κράτος μένει χωρίς Ιδιοκτησία.
Μένει χωρίς οικονομικά μέσα στην άμεση και απόλυτη διάθεση του.
Η όποια Ανάπτυξη και τα όποια οικονομικά σχέδια του Κράτους πρέπει να περάσει μέσα από δύο φίλτρα: Το κίνητρο του ιδιωτικού κέρδους και το διεθνές δίκαιο για τις ξένες Επιχειρήσεις.
Έτσι, λοιπόν: Η Α Επιχείρηση που θα έχει κερδοφορία απ τα κρατικά σχέδια, θα προσαρμόζεται σ αυτά,ενώ η Β που δεν θα έχει κερδοφορία απ’ αυτά ,θ’ αντιδρά.
Η Α1 ξένη Επιχείρηση θα επενδύει τα κέρδη της στην Χώρα μας με την δεδομένη Νομοθεσία της Χώρας μας,η Β θα τα διοχετεύει στο εξωτερικό.
Κατά συνέπεια Ανάπτυξη Εθνική σε σχεδιασμένη βάση δεν πρόκειται να υπάρξει.
Μπορεί να υπάρξει κάποια Άναρχη Ανάπτυξη,που θα βολεύει διεθνή Μονοπώλια και ξένα Κράτη για δικούς τους σκοπούς.
Η Χώρα μας όμως χρειάζεται σχεδιασμένη Ανάπτυξη στη βάση των δικών της πηγών,αλλά και των δικών της αναγκών.
Η Χώρα μας θα βρίσκεται στη δυσάρεστη θέση,όπου οι μεν πηγές της θα είναι απαλλοτριωμένες, οι δε ανάγκες της δικές της και ανικανοποίητες.
Το ακτήμον Κράτος διαλύει κάθε Ανάπτυξη με εθνική προοπτική.Το ακτήμον Κράτος θα κάνει μόνον καταστολή για να υπερασπίζεται τα συμφέροντα των ξένων.
4) Το ακτήμον Κράτος ως κοινωνική απειλή
Α) Η Γενική Ιδιωτικοποιηση καταργεί την λαική παρέμβαση (τουλάχιστον την νόμιμη).
Η Ιδιωτικοποίηση εξασφαλίζει γρήγορα και πολλά κέρδη (πριν απ όλα) γιατί το Κεφάλαιο έχει πλήρη ελευθερία (μέχρις ασυδοσίας) στην Διεύθυνση Εργασίας.
Αντίθετα με την Κρατική Ιδιοκτησία (έστω σε συνθήκες Αστικού Κράτους) διαμορφώνονται περιορισμοί και εμπόδια στην καπιταλιστική αδηφαγία,γιατί οι λαικές δυνάμεις έχουν τυπικά (=νομοθετικά) το δικαίωμα παρέμβασης και κριτικής στις υποθέσεις του Κράτους.
Αυτή η λαϊκή παρέμβαση στις Κρατικές Επιχειρήσεις μπορεί να οδηγήσει στην λειτουργία των Κρατικών Επιχειρήσεων (ως ένα βαθμό) στη βάση του κοινωνικού Δικαίου και όχι του Ιδιωτικού [Αλλά ακόμα κι αν η Κρατική Επιχείρηση λειτουργεί στην βάση του Ιδιωτικού Δικαίου,τα κέρδη της (ως ένα βαθμό) επιστρέφουν στο λαό μέσω της κοινωνικής Πρόνοιας] Αντίθετα στην Ιδιωτική Επιχείρηση όλα είναι χαμένα για το λαό (εκτός από ένα μισθό πείνας).
Β) Φυσικά το Κράτος θα συνεχίσει να έχει ρυθμιστικό ρόλο με την Νομοθεσία και τον εκτελεστικό μηχανισμό.
Πλην όμως προκαταβολικά το Κράτος για να προσελκύσει επενδυτές έχει κάνει ελκυστικές προτάσεις προς τους υποψήφιους επενδυτές τόσο στο ζήτημα του κόστους Εργασίας (μισθός και Ασφάλεια),όσο και στη φορολογίες.
Από τη μια η κοινωνία θα υποφέρει από τα χαμηλά μεροκάματα και τις συντάξεις πείνας και από την άλλη θα υποφέρει από την έλλειψη Κοινωνικής Πρόνοιας, λόγω της χαμηλής φορολόγησης των ξένων Επιχειρήσεων.
Επί πλέον θ’ αυξηθεί η Κρατική φορολογία προς τα λαικά στρώματα για να καλυφθούν τα κενά (για την συντήρηση της Κρατικής Γραφειοκρατίας).
