Άρθρο που δημοσιεύεται στην έντυπη έκδοση της «ΝΗΣΙΩΤΙΚΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ» του Σαββάτου 31 Μαρτίου 2018
Σε παλιότερο άρθρο μας μιλήσαμε για ένα ανώτατο Πολιτικό Όργανο ανεξέλεγκτο από κάθε κοινοβουλευτικό έλεγχο, που καθορίζει τα πολιτικά πράγματα της Χώρας.
Την ύπαρξη αυτού του Ανώτατου πολιτικού Οργάνου την συνδέσαμε με την εμφάνιση της Δημοκρατικής Συμπαράταξης.
Επειδή σιγά -σιγά μπαίνουμε σε προεκλογική περίοδο,θέλουμε να καταδείξουμε τον γενικότερο ρόλο αυτού του Οργάνου και τον πολυεπίπεδο και πολύμορφο τρόπο λειτουργίας του αναφερόμενοι σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ.
Με το παρόν άρθρο θα υποστηρίξομε, ότι ο συμβιβασμός του ΣΥΡΙΖΑ με τα όργανα της ΕΕ (ως ειδική περίπτωση του Ανώτατου ανεξέλεγκτου Πολιτικού Οργάνου] ήταν προσυνεννοημένος σε στελεχιακή βάση και ότι υπήρξε σχέδιο παγίδευσης των απλών μελών στη βάση των σχεδιασμένων συνεχών επί μέρους συμβιβασμών.
1) Η βούληση του ΣΥΡΙΖΑ για συμβιβασμό
Το Σύστημα ελέγχεται πλήρως από την Άρχουσα Τάξη και τους ξένους σ’ όλες τις βαθμίδες του. Επειδή “καμιά Τάξη δεν παραιτείται οικειοθελώς από τα προνόμια της”, συμπεραίνεται ότι ανατροπή του κοινωνικο-πολιτικού Συστήματος με κοινοβουλευτικό τρόπο αποκλείεται όχι μια φορά, αλλά χίλιες φορές αποκλείεται.
Όποια Κόμματα επιδιώκουν ανατροπή του Συστήματος και παρ’ όλα αυτά συμμετέχουν στις Εκλογές, εννοούν την ανατροπή του Συστήματος με ένα σύμπλοκο τρόπο, που μπορεί να ξεκινάει κοινοβουλευτικά, αλλά θα συνεχιστεί με οργανωμένη λαϊκή κινητοποίηση.
Αυτό το ξέρει και ο τελευταίος Αριστερός της σειράς και αποκλείεται να μην το ξέρουν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.
Άρα και μόνο το γεγονός, ότι τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισαν να πάρουν την Κυβέρνηση και να την κρατήσουν μέσα σε πλαίσια κοινοβουλευτικά δείχνει τον προσυνεννοημένο συμβιβασμό τους.
Το ότι δε πήραν την άδεια άνωθεν και έξωθεν να κυβερνήσουν αποδείχνεται από τον θεαματικό τρόπο, που ένα Κόμμα που δεν μπορούσε να πιάσει το ποσοστό να μπει στη Βουλή, ως εκ θαύματος γίνεται ικανό να πιάσει τα ποσοστά που είναι απαραίτητα για να πάρει Κυβέρνηση.
2) Η μορφή του προεκλογικού συμβιβασμού
Ακόμα και τα απλά μέλη του ΣΥΡΙΖΑ ήξεραν τι σημαίνει ΕΕ.
Η Ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν αρνιόταν ποτέ ότι η ΕΕ είναι Ευρώπη των μονοπωλίων. Αλλά διέδιδε φανερά (άρα προς κάθε κατεύθυνση), οτι η ΕΕ με την δράση της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και των φίλων της των σοσιαλιστών του Νότου,θα μπορούσαν ν’ αλλάξουν την ΕΕ από Ευρώπη των μονοπωλίων σε Ευρώπη των λαών.
Διερωτάται κανείς: ήσαν αφελείς; Όχι βέβαια αν και κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είχαν κάποιες αυταπάτες: Η χαμηλή ιδεολογική συγκρότηση διευκολύνει τις αυταπάτες και οι αυταπάτες διευκολύνουν τους συμβιβασμούς.
Το κύριο όμως είναι ότι τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ προπαγάνδιζαν την Ευρώπη των λαών με τον εξής στόχο:
Να στείλουν στο Διευθυντήριο των Βρυξελλών το μήνυμα: Μη μας φοβάστε, ξέρουμε ποιοί είστε και είμαστε πρόθυμοι για συμβιβασμό μαζί σας. Γιαυτό σπέρνουμε αυταπάτες στο λαό!
3) Ο μετεκλογικός συμβιβασμός
Ο μετεκλογικός συμβιβασμός έγινε σε τρεις φάσεις:
Α) Ο ΣΥΡΙΖΑ στέλλει στους Ευρωπαίους παράγοντες το εξής μήνυμα: Είμαστε υπέρ της παραμονής της Ελλάδας στην ΕΕ και σε σχέση με τα ελληνικά αιτήματα π.χ.Χρέος δεν πρόκειται να προβούμε σε μονομερείς κινήσεις.
Άρα πληροφορούσε τους Ευρωπαίους παράγοντες, ότι η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει Πολιτική παγιδευμένη στα πλαίσια των συνομιλιών και ό,τι ήθελε προκύψει από τις συνομιλίες μαζί τους.
Άρα δεν περιμένουν τίποτε από την ΕΕ και θα έκαναν ό,τι πουν τα όργανα της ΕΕ.
Β) Η δεύτερη φάση του συννενοημένου συμβιβασμού ήταν η συνεργασία με τον Καμένο και τους ΑΝΕΛ με ταυτόχρονη δήλωση, ότι η έξοδος της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ δεν συζητιέται (γιαυτό βάζουμε τον Δεξιό στο Υπουργείο Άμυνας να μην ανησυχείτε)
Γ) Η τρίτη φάση ήταν η υποκρισία των σκληρών και πολύωρων διαπραγματεύσεων, που πάντα οδηγούσε σε ντροπιασμένες υποχωρήσεις σ’ όλη την έκταση των θεμάτων.
Το μήνυμα προς την ΕΕ ήταν το εξής: Είμαστε Αριστερά και πρέπει για να κρατήσουμε την πολιτική μας βάση να αντισταθούμε σκληρά, αλλά να ξέρετε ότι πάντα θα υποχωρούμε γιατί αγαπάμε την ΕΕ .
Το μήνυμα προς τα απλά μέλη του ΣΥΡΙΖΑ ήταν:
Διαπραγματευόμαστε σκληρά, αλλά έχουμε απέναντι μας σκληρή αντίσταση των Νεοφιλελευθέρων και υποχρεωνόμαστε σε συμβιβασμούς για να μείνουμε εντός ΕΕ (που σιγά-σιγά θα την κάνουμε Ευρώπη των λαών και τότε περνάμε σε αντεπίθεση με την βοήθεια των Σοσιαλιστών (που λένε τα ίδια με τους Νεοφιλελεύθερους με άλλη διατύπωση!)
Ίσον υποταγή στα αφεντικά της ΕΕ και εκμαυλισμός των απλών μελών του ΣΥΡΙΖΑ για να ανέχονται τις συνεχείς υποχωρήσεις της ηγεσίας τους
4) Η απαξίωση της Αριστεράς
Ποιά η ζημιά του ΣΥΡΙΖΑ στο λαϊκό Κίνημα;
Ο ΣΥΡΙΖΑ έπεισε το λαϊκό Κίνημα, ότι το Σύστημα είναι παντοδύναμο και ότι κάθε αντίσταση εναντίον του είναι περιττή.
Συγχρόνως έκανε την χάρη της Ολιγαρχίας του Πλούτου να περάσει όλες τις απαιτήσεις της για ένα λαό υπάκουο και ανεκτικό.
Από τη μια η Πλουτοκρατία μας εκμεταλλεύεται μέχρι εξαθλίωσης και από την άλλη μπορεί να καυχιέται ότι έχει Δημοκρατία .
Μα θα απορήσει κανείς: Δεν πρόκειται για απαξίωση της Αριστεράς, πρόκειται για απαξίωση της ΣΥΡΙΖΑικής Αριστεράς.
Στην πραγματικότητα γίνεται γενίκευση για όλη την Αριστερά: ο λαός κουράζεται από τις απανωτές απογοητεύσεις και ο ΣΥΡΙΖΑ παρόπλισε ένα μέρος του λαού από κάθε αγωνιστική κινητοποίηση και για να δικαιολογήσει τον παροπλισμό του (αυτό το παροπλισμένο του λαού ) κομμάτι προχωρεί στην γενίκευση:
Όλοι τους τα ίδια είναι.
Από κει και πέρα τον λόγο έχει η κοινωνική Νομοτέλεια, που αν δεν της κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, η ένταξη στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ για να προχωρήσει, θα βρει το πολιτικό υποκείμενο, που με μια άλλη τακτική και στρατηγική (η κοινωνική Νομοτέλεια) μπορεί να προχωρήσει.
