Άρθρο που δημοσιεύθηκε στην έντυπη έκδοση της «ΝΗΣΙΩΤΙΚΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ» του Σαββάτου 1 Σεπτεμβρίου 2018
Στις 18/8/2018 ο Γραμματέας του ΚΙΝήματος ΑΛλαγής Μανώλης Χριστοδουλάκης βρέθηκε στη Κάλυμνο και είχε κάποιες πολιτικές συναντήσεις, έδωσε μια συνέντευξη και έκανε μια πολιτική ομιλία.
Στο σημερινό μας άρθρο θ’ αποδείξουμε, ότι ακόμα κι αν το ΚΙΝ.ΑΛ πάρει απόλυτη πλειοψηφία στις ερχόμενες Εκλογές, αποκλείεται να καλυτερεύσει το βιοτικό επίπεδο στην Ελλάδα.
1) Τα στελέχη του ΚΙΝ.ΑΛ
Α) Έχομε μπροστά μας την “Νησιώτικη Διαδρομή” της 25/8/2018
Στη σελ.3 υπάρχει μια φωτογραφία με 7 πρόσωπα. Από τους 7 οι 4 μας είναι γνωστοί και έχουν μια ορισμένης ηλικία.
Το ερώτημα είναι :Βάσει ποιάς λογικής τα 4 αυτά πρόσωπα σε καλύτερες οικονομικά εποχές για τη Χώρα, σε Κόμμα με δυνατό (αποφεύγουμε το “χαρισματικό”) Ηγέτη ,με ιδεολογική έμπνευση σοσιαλιστικής χροιάς και σε ηλικίες με νεανικό σφρίγος, δεν κατάφεραν να σώσουν την Χώρα και θα το καταφέρουν τώρα, που όλες οι παράμετρες γι’ αυτούς είναι χειρότερες;!
Β) Η μεγάλη πλειοψηφία των στελεχών του ΚΙΝ.ΑΛ είναι στελέχη του πολιτικά αποτυχημένου ΠΑΣΟΚ. Τι άλλαξε στην πολιτική συνείδηση τους προς το καλύτερο, που να εγγυάται, ότι τώρα θα πετύχουν, ό,τι δεν πέτυχαν στα 20 χρόνια που κυβερνούσαν;!
Στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ και καπιταλιστικό Σύστημα (που είναι οι όροι που διαμορφώνουν το πολιτικό σκηνικό), μισοπίστευαν ή αδιαφορούσαν, αλλά ποτέ δεν αντιδρούσαν.
Τώρα γιατί να πετύχουν έχοντας την ίδια πολιτική συνείδηση;!
2) Η γενικευμένη ευθύνη
Ό,τι υποσχέθηκε το ΠΑΣΟΚ στην αρχή της εμφάνισης του, το πρόδωσε ή έστω το ξεπούλησε. Η αλλαγή της ονομασίας του ΠΑΣΟΚ σε ΚΙΝ.ΑΛ δεν συνιστά κολυμπήθρα του Σιλωάμ, ούτε οι εκάστοτε αρχηγοί του ΠΑΣΟΚ μπορούν να γίνουν αποδιοπομπαίοι τράγοι (γιατί κυβέρνησαν έχοντας ενσωματώσει στο Σύστημα όλα τα στελέχη –άν όχι όλους τους οπαδούς).
Η πολιτική χρεοκοπία του ΠΑΣΟΚ (με διαβαθμίσεις φυσικά) διαμοιράζεται σε όλους τους οπαδούς του ΠΑΣΟΚ, που τώρα εμφανίζονται ως ΚΙΝ.ΑΛ.
Έχομε επομένως ένα κομματικό δυναμικό, που έχει βαλτώσει στο Σύστημα.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ που ξεκίνησε με κομματικό δυναμικό αντισυστημικό που αντιδρούσε στις επιλογές των ξένων κέντρων (μπορεί ο Αλ.Τσίπρας να ήταν άνθρωπος των Αμερικανών, αλλά τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αντιδρούσαν στο Σύστημα) απέτυχε, βάσει ποιάς λογικής θα πετύχουν αυτοί, που είναι ήδη βαλτωμένοι στο Σύστημα.
Το πρόβλημα για το ΚΙΝ.ΑΛ είναι η συγκεκριμένη διαχείριση του καπιταλιστικού Συστήματος που αποφέρει ένα ορισμένο κέρδος στους ίδιους τους διαχειριστές.
3) Το βασικό επιχείρημα του ΚΙΝ.ΑΛ εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ
Το βασικό επιχείρημα της αστικής Αντιπολίτευσης (ΝΔ+ΚΙΝ.ΑΛ) εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ είναι,ότι η Κυβέρνηση έκανε άσκοπες δήθεν σκληρές διαπραγματεύσεις και χάθηκε πολύτιμος χρόνος και τελικά αναγκάστηκε δεχτεί χειρότερη λύση.
Αυτή η λογική ερμηνεύεται ως προκαταβολική αποδοχή των εντολών του Διευθυντηρίου .
Η λογική είναι στρατηγικά λαθεμένη,ακόμα κι αν τακτικά είναι σωστή.
Ίσως αν ο Αλ.Τσίπρας υποχωρούσε μια κι έξω χωρίς διαπραγματεύσεις το αποτέλεσμα να ήταν καλύτερο.
Το μήνυμα που θα δινόταν όμως στην Ελλάδα και τους λαούς της Ευρώπης θα ήταν: Η ΕΕ είναι δημοκρατικός θεσμός και το δίκιο της γίνεται ολοφάνερο. Η πολιτικοποίηση πάει πίσω, το Σύστημα “Διευθυντήριο -χώρες της ΕΕ” γίνεται σταθερό και η Ιστορία κινείται προς τα πίσω (ό,τι θέλει η μαύρη Αντίδραση της Χώρας μας)
Με τις δήθεν σκληρές διαπραγματεύσεις του Αλ.Τσίπρα φάνηκε στην αποθέωση του ο κυνισμός και ο καταπιεστικός χαρακτήρας του θεσμού της ΕΕ, ο λαός πικράθηκε ,αλλά η πολιτικοποίηση προχώρησε και η Ιστορία πάει μπροστά (απλά: Το Σύστημα ξεβρακώθηκε και ένα μέρος του λαού ξύνησε)
Το λάθος του Αλ.Τσίπρα δεν ήταν ότι διαπραγματεύθηκε, αλλά ότι έκανε παγιδευμένες διαπραγματεύσεις [αφού δήλωνε αφοσίωση στην ΕΕ, ήταν πια αγκιστρωμένο ψάρι και “το αγκιστρωμένο ψάρι δεν χρειάζεται δόλωμα” (Τζων Φόστερ Ντάλες)]
Τώρα την Εξουσία την ζητούν αυτοί ήσαν με το μέρος των δυναστών-καταπιεστών της Χώρας, που αρκούνται σε κάποια ψίχουλα για το λαό μας (και μια καλή μερίδα για τους ίδιους) από το πλούσιο τραπέζι των αφεντάδων της ΕΕ.
4) Οι αιτίες παραμένουν, το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο
Μπορεί με μια Κυβέρνηση της ΚΙΝ.ΑΛ να είχαμε ποσοτικά (=λίγο πάνω- λίγο κάτω) ένα καλύτερο αποτέλεσμα, αλλά καλό αποτέλεσμα αποκλείεται να είχαμε.
Ακόμα κι αν η ΕΕ κινιόταν αυθόρμητα με αυτόματο πιλότο,η Ελλάδα αποκλειόταν να βγει κερδισμένη με διαπραγματεύσεις ή χωρίς διαπραγματεύσεις.
Από τη στιγμή που δεχτήκαμε την ενσωμάτωση στην ΕΕ,λειτουργεί ο Νόμος της συγκεντροποίησης του κεφαλαίου όχι μόνο σε εθνική βάση, αλλά και σε διεθνή. Το κεφάλαιο θα μαζεύεται στη χώρα με την ήδη μεγαλύτερη συγκέντρωση κεφαλαίου και την υψηλότερη Τεχνολογία Παραγωγής δηλ.την Γερμανία.
Σ’ αυτό το υπερσυγκεντρωμένο κεφάλαιο κυριαρχεί το Τραπεζικό που τα υπόλοιπα (βιομηχανικό και εμπορικό )τα υποτάσσει.
Με την διαμόρφωση θεσμών υποταγμένων στους Τραπεζίτες της Γερμανίας όλα γίνονται συνειδητά και σχεδιασμένα σε βάρος της Χώρας μας.
Η εγχώρια Αντιπολίτευση είναι του “κοπανιστού αέρα”,ακριβώς γιατί έχει δεχτεί τους όρους του παιχνιδιού.
Οι διαφορές σε σημερινή Κυβέρνηση και αστικές Αντιπολιτεύσεις είναι ζήτημα πολιτικής Τεχνολογίας με αποτέλεσμα λίγο πάνω λίγο κάτω το ίδιο.
Φυσικά για τους αστούς Πολιτικούς δεν είναι το ίδιο: διαφέρει πού θα πηγαίνουν οι μισθοί των Υπουργών και του Πρωθυπουργού.
5) Ανάπτυξη και βιοτικό επίπεδο του λαού
Ανάπτυξη σημαίνει αύξηση του παραγόμενου Πλούτου.Με την χρέωση, που έχει η Χώρα (Μνημόνια και Μέτρα) δεν θα υπάρξει Ανάπτυξη.
Αλλά ακόμα κι αν με νέα Πολιτική Τεχνολογία (=νέες μορφές διαχείρισης του καπιταλισμού) το ΚΙΝ.ΑΛ πετύχει Ανάπτυξη, αυτό θα σημαίνει απλά αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου στην Ελλάδα και όχι αύξηση του βιοτικού επιπέδου των Εργαζόμενων.
Αυτό ο λαός δεν πρόκειται να το χειροκροτήσει ,διότι ναι μεν θα έχουμε λιγότερους ανέργους, αλλά τα μεροκάματα και τα λαϊκά εισοδήματα θα είναι της πείνας